- 11 Ekim 2011
- 1.577
- 642
- 173
- 44
- Konu Sahibi kizilca kiyamet
- #1
Ben degil hormonlarim yaziyor
Bu saate okuyan cikarmi ? okuyup iki cumleyle icimdeki yangini bir nebze hafifletecek?
yada ben yazarkenmi hafifleyecegim (hic sanmam)
oyle bir dert, oyle bir izdirap ki yuregimi saran
kendimi telkin ederken gelecege yonelik positif guzel hayaller kurarken
biraz motive olurken aklima gelmiyorlarmi yuregimin orta yerinden kanatmiyorlarmi hasretimi
sormayin gitsin
aile durumum
2 kizim var 2.5 ve 3.5 yaslarindalar ve ben 33 haftalik hamileyim tam 20 gun oncesine kadar
yavrularimla iyi kotu idare ettim. 80 yasindaki babamla kaliyoruz ve canim babacigim destek oldu
bize - annem gecen sene vefat etti - iki ablam var yasca buyukler onlarda calisiyorlar ve aramizdaki iliski sicak degil)
esim sabah korunden aksam gec saatlere kadar calismak zorunda (kablo dosemecilik yollarda)
cocuklarima yetemiyorum
doktor yatak istirahati verdi kanamalarimdan dolayi siddetli kanamalar oldu ara ara
ama cocuklarima bakacak kimse olmadigi icin kendimi yatmaya veremedim
o aralar down sendromu riski yuksek dedi doktor (1/65 oranla) psikolojik olarak bu habere yikilmis
ve amiosentez yaptirmayi bekledim sonra sonuclarini bekledim ve bu bekleme beni cok yipratti
artik sinirli ve bir yandan kanamali ,riskli hatta idrar iltihapli halimle iki melegimi ihmal ettigimi
hak ettikleri ilgiyi gosteremedigimi farkettim. Testlerim guzell cikti ve benim keyfim yerine geldi derken iki hafta sonra buyuk kontrolda bebegimin (hernie diafram) yani diaframinda fitik oldugu tespit edildi 2500 bebekte 1 gorulen bir sey o fitik bebegimin midesinin cigerlerine yapmismasina ve bagirsaklarin karismasina neden olmus.. durumu anladikca bir ates topu gomuldu yuregime bebegimin dogumda yasama sansi cok az bir yuzdeyle tokat gibi vurdular yuzume.. Bebegimin cigerleri iyi durumda olursa yasama sansi daha fazla olacakmis amaliyati daha guclu atlatacaklmis ve dogurur dogurmaz agzina boru gecirip nefes almasini takip edecekler amaliat saatine kadar yani ne kokusunu icime cekecegim ne kucagima alip nede emziremeyecegim hatta 8 hafta serumla beslenecekmis hersey yoluna girerse.. Bebegim su an icimde en guvendeymis oksijene ihtiyaci yokmus tum sorun dogduktan sonra. Bu yuzden degil kanamalarim degil kendim icin bebegim icin dinlenmem iyi beslenmem ve karnimda huzurlu olmasini saglamakti ve bunu firsat bilen esim iki kizimi turkiyeye babannelerine birakmayi teklif etti taa bastan bu mevzu yokken teklif ediyordu
Esimin iliskimiz icin sundugu teklif ve asla kabul etmedigim bu teklifi benim caresizce kabul etmem
onceleri :
basbasa kalmayi ozledim gotureyim cocuklari iyi gelir bize
sonra hamilesin cocuklari goturiyim annemler guzel bakar
kanaman var gotureyim
agrin var gotureyim
bir senedir hatta ikinci dogumumdan beri hep cocuklari goturme istegi vardi
"bir kac ay kalsinlar iyi gelir bize "enbasit ornegi
ben tabii once normal bir tepkiyle kabul etmedim
sonra tepkilerim cemkirerek verdim
agrilarimi ve kanamalarimi soylemiyordum artik sirf cocuklari goturelim demesin diye
kizlarini cok seviyor coccuklar babalarina cok simarirlar cok eglenirler beraber
ama esim evden cokca basimi dinlicem diye evden cikip cikip gitmeyi siklastirmisti
yukardada dedigim gibi agrilarimi kanamalarimi ve bebegimin dunyaya gelmesiyle o minicik bedeniyle ne oldugunu anlamadan daha aglamasina dahi izin verilmeden hortumlar yerlestirecekler bu psikolojiyle kizlarima yetemedigimi ciddi ciddi farkettim
misal iki buklum agriyla ugrasirken ustlerine yogurtlarini dokmus kizim aglarken digeri yaramazlik yaparken babamin "su cocuklarina bir bak "diye ilk defa kizmasini duyduktan sonra ayaga kalkamadigimi farkettim.. Babam kalkmama yardim ederken koktuktaki kanamayi farkedip utanc icinde tekrar yigildigimi ve esimi arayip teklifini kabul ettigimi soyledim. bir hafta icinde gonderdim kizlarimi turkiyeye ve bir hafta hastahanede dinledim su an tam 22 gundur ayriyim onlardan... 22 gun 22 ay kadar oldu ve ben bol bol dinleniyorum istedigim saatlerde yatip istedigim saatlerde uyaniyorum hic bir is sikintim yok hastahanede uzun donem kalmam dahi gerekmiyo cunku senelerce dinlenmedigim kadar dinledim..
Vicdan
evet geberesiye uyuyorum artik sabahin korunde kalkmak zorunlulugum agrilarla iki buklum dolasmak zorunlugum yok kanamalarim bile bitti.. ama bu saate susmayan vicdanim var
ve birde ölesiye bir hasret.. yavrularim burnumda tutuyor hickirarak uyaniyorum gunlerim telefonda geciyor kayinvalidemle kanka oldu nerdeyse.. cok rahatlarmis cok alismislarmis iki gorumcemle cok iyi anlasip cok mutlularmis her anin fotorafini gonderiyorlar ama yetmiyor bana hergun aglamaktan ozlemekten leyla leyla geziyorum.. babam bile oturup benimle goz yasi doktu iki kere ve soz verdi dogum gerceklestigi hafta gidip eliyle getirecek..
neden cocuklara kizdim neden bagirdim yaramazliklarina hep vicdan yapiyorum
ayri kalmanin psikolojilerine zarari buyuk olurmu.. dunyanin binbir turlu hali var cirkinlikler dusunuyorum bazen.. ve anne olmayi basaramadim diye kendime kiziyorum.. bebegim amaliyati atlatirsa ilk ucakla ben gidecegim almaya onlari.. bebegim icin iki yavrumdan gectim yasama ihtimali yüzde otuz olan bebegim icin hayaller kurup teselli olamiyorum bile cogu zaman..
isterseniz kizin isterseniz elestirin super anneler gelir yapar bunu belki umrum degil
sirf uzatmamak icin burda birakiyorum cunku uzundur yazmamistim dertlesmemistim
Bu saate okuyan cikarmi ? okuyup iki cumleyle icimdeki yangini bir nebze hafifletecek?
yada ben yazarkenmi hafifleyecegim (hic sanmam)
oyle bir dert, oyle bir izdirap ki yuregimi saran
kendimi telkin ederken gelecege yonelik positif guzel hayaller kurarken
biraz motive olurken aklima gelmiyorlarmi yuregimin orta yerinden kanatmiyorlarmi hasretimi
sormayin gitsin
aile durumum
2 kizim var 2.5 ve 3.5 yaslarindalar ve ben 33 haftalik hamileyim tam 20 gun oncesine kadar
yavrularimla iyi kotu idare ettim. 80 yasindaki babamla kaliyoruz ve canim babacigim destek oldu
bize - annem gecen sene vefat etti - iki ablam var yasca buyukler onlarda calisiyorlar ve aramizdaki iliski sicak degil)
esim sabah korunden aksam gec saatlere kadar calismak zorunda (kablo dosemecilik yollarda)
cocuklarima yetemiyorum
doktor yatak istirahati verdi kanamalarimdan dolayi siddetli kanamalar oldu ara ara
ama cocuklarima bakacak kimse olmadigi icin kendimi yatmaya veremedim
o aralar down sendromu riski yuksek dedi doktor (1/65 oranla) psikolojik olarak bu habere yikilmis
ve amiosentez yaptirmayi bekledim sonra sonuclarini bekledim ve bu bekleme beni cok yipratti
artik sinirli ve bir yandan kanamali ,riskli hatta idrar iltihapli halimle iki melegimi ihmal ettigimi
hak ettikleri ilgiyi gosteremedigimi farkettim. Testlerim guzell cikti ve benim keyfim yerine geldi derken iki hafta sonra buyuk kontrolda bebegimin (hernie diafram) yani diaframinda fitik oldugu tespit edildi 2500 bebekte 1 gorulen bir sey o fitik bebegimin midesinin cigerlerine yapmismasina ve bagirsaklarin karismasina neden olmus.. durumu anladikca bir ates topu gomuldu yuregime bebegimin dogumda yasama sansi cok az bir yuzdeyle tokat gibi vurdular yuzume.. Bebegimin cigerleri iyi durumda olursa yasama sansi daha fazla olacakmis amaliyati daha guclu atlatacaklmis ve dogurur dogurmaz agzina boru gecirip nefes almasini takip edecekler amaliat saatine kadar yani ne kokusunu icime cekecegim ne kucagima alip nede emziremeyecegim hatta 8 hafta serumla beslenecekmis hersey yoluna girerse.. Bebegim su an icimde en guvendeymis oksijene ihtiyaci yokmus tum sorun dogduktan sonra. Bu yuzden degil kanamalarim degil kendim icin bebegim icin dinlenmem iyi beslenmem ve karnimda huzurlu olmasini saglamakti ve bunu firsat bilen esim iki kizimi turkiyeye babannelerine birakmayi teklif etti taa bastan bu mevzu yokken teklif ediyordu
Esimin iliskimiz icin sundugu teklif ve asla kabul etmedigim bu teklifi benim caresizce kabul etmem
onceleri :
basbasa kalmayi ozledim gotureyim cocuklari iyi gelir bize
sonra hamilesin cocuklari goturiyim annemler guzel bakar
kanaman var gotureyim
agrin var gotureyim
bir senedir hatta ikinci dogumumdan beri hep cocuklari goturme istegi vardi
"bir kac ay kalsinlar iyi gelir bize "enbasit ornegi
ben tabii once normal bir tepkiyle kabul etmedim
sonra tepkilerim cemkirerek verdim
agrilarimi ve kanamalarimi soylemiyordum artik sirf cocuklari goturelim demesin diye
kizlarini cok seviyor coccuklar babalarina cok simarirlar cok eglenirler beraber
ama esim evden cokca basimi dinlicem diye evden cikip cikip gitmeyi siklastirmisti
yukardada dedigim gibi agrilarimi kanamalarimi ve bebegimin dunyaya gelmesiyle o minicik bedeniyle ne oldugunu anlamadan daha aglamasina dahi izin verilmeden hortumlar yerlestirecekler bu psikolojiyle kizlarima yetemedigimi ciddi ciddi farkettim
misal iki buklum agriyla ugrasirken ustlerine yogurtlarini dokmus kizim aglarken digeri yaramazlik yaparken babamin "su cocuklarina bir bak "diye ilk defa kizmasini duyduktan sonra ayaga kalkamadigimi farkettim.. Babam kalkmama yardim ederken koktuktaki kanamayi farkedip utanc icinde tekrar yigildigimi ve esimi arayip teklifini kabul ettigimi soyledim. bir hafta icinde gonderdim kizlarimi turkiyeye ve bir hafta hastahanede dinledim su an tam 22 gundur ayriyim onlardan... 22 gun 22 ay kadar oldu ve ben bol bol dinleniyorum istedigim saatlerde yatip istedigim saatlerde uyaniyorum hic bir is sikintim yok hastahanede uzun donem kalmam dahi gerekmiyo cunku senelerce dinlenmedigim kadar dinledim..
Vicdan
evet geberesiye uyuyorum artik sabahin korunde kalkmak zorunlulugum agrilarla iki buklum dolasmak zorunlugum yok kanamalarim bile bitti.. ama bu saate susmayan vicdanim var
ve birde ölesiye bir hasret.. yavrularim burnumda tutuyor hickirarak uyaniyorum gunlerim telefonda geciyor kayinvalidemle kanka oldu nerdeyse.. cok rahatlarmis cok alismislarmis iki gorumcemle cok iyi anlasip cok mutlularmis her anin fotorafini gonderiyorlar ama yetmiyor bana hergun aglamaktan ozlemekten leyla leyla geziyorum.. babam bile oturup benimle goz yasi doktu iki kere ve soz verdi dogum gerceklestigi hafta gidip eliyle getirecek..
neden cocuklara kizdim neden bagirdim yaramazliklarina hep vicdan yapiyorum
ayri kalmanin psikolojilerine zarari buyuk olurmu.. dunyanin binbir turlu hali var cirkinlikler dusunuyorum bazen.. ve anne olmayi basaramadim diye kendime kiziyorum.. bebegim amaliyati atlatirsa ilk ucakla ben gidecegim almaya onlari.. bebegim icin iki yavrumdan gectim yasama ihtimali yüzde otuz olan bebegim icin hayaller kurup teselli olamiyorum bile cogu zaman..
isterseniz kizin isterseniz elestirin super anneler gelir yapar bunu belki umrum degil
sirf uzatmamak icin burda birakiyorum cunku uzundur yazmamistim dertlesmemistim
Son düzenleyen: Moderatör:
