Bir gün başka birinden etkilenebileceğim aklımın ucundan geçmezdi..

Yazıp yazıp sildim hep, bu konuyu buraya bile olsa yazmak içimdeki saçma sesi büyütür diye düşündüm. Kafamda kuruyorum belki, belki de çok sıkıldım bilmiyorum. Ama gecenin bu saatinde bugün o kadar tuhafım ki bu sefer buraya konuşmak için bile olsa yazma cesaretini zor buldum. O yüzden bu konuyu hayatımda ilk defa birileriyle konuşucam. Gerçekten yardımcı olmak isteyenler yazsın lütfen..

‘mutlu’ bir ilişkim var senelerdir ve evlilik sürecine girdik. Hayatımın her döneminde sevgilisi ya da eşi olup başkasından etkilenen insanlar bana hep garip gelmişti. Bir insanı severken bir başkasına nasıl bakabiliyorlar derdim. Aşk böyle birşey değildi çünkü. Aşkın ömrü mü olurdu ki? Aşk vardı ve sonsuzdu. En azından ben o masum dünyamda hep buna inanmıştım.

Geçen sene iş yerinde biriyle tanıştım. Benden etkilenmişti ve ilgisini hissettiriyordu. Erkek arkadaşım olduğunu bilmiyordu çünkü. Çok rahatsız oldum, kendimi kötü hissettim ve Allah var asla yüz vermedim. Fakat ilgisini farkettikten bir iki gün sonra hoşuma gitmeye başladı ilgisi. Sevgilim pek iltifat eden biri değildir. O yüzden herhalde birinin beni beğenmesi hoşuma gitti diye düşündğm.
Sevgilim çok iyi biri ve hala söyleyebiliyorum çok seviyorum onu, aşık mıyım demekki değilim ki böyle oluyor bilmiyorum. Ama bildiğim tek birşey var birlikte yaşlanmak istediğim çocuklarımın babası olsun istediğim ve çok sevdiğim biri..

Geçen sene bu diğer kişinin ilgisinin hoşuma gittiğini farkettikten sonra ve baktım ki gözlerim iş yerinde onu aramaya başlamış kendi kendime ‘sen bu değilsin, kendine gel, bu çocuktan uzak dur yoksa şeytan aklına girer hoşlanmaya başlarsın’ dedim. Ve sonrasında iş yerimizin başka bir şubesinde çalışması gereken bir ekip olması gerektiğini duyunca bu bir fırsat diye düşündüm ve diğer şubeye çalışmaya gittim.

Sonrasında bu bir yıl yine aynen devam etti sevgilimle her zamanki gibi mutlu ve kendi yağımızda kavrulup gittik. İlk zamanlar aklıma çok geldi o çocuk ama bu duygumu bastırdım.
Yanlış biri olmak istemedim çünkü, hala da istemiyorum. Böyle şeyler hissetmek istemiyorum. Sevgilim benim ilk güvendiğim ilk aşık olduğum adam. Kendimi hayatımda olduğu için hep şanslı hissettim ben. ‘ bir kadın bir adama daha fazla aşık olamaz’ diyordum onu severken. Büyük bir aşkla başladık, sonra da sevgiye dönüştü. Bunların başıma gelebileceğini hiç tahmin etmedim.

Bundan bir ay önce şirketin sahibi tekrar eski şubeye dönmemi istedi. Tabi bu çocuğa geçen sene hayatımda birinin olduğunu söylemiştim muhabbet ederken. Zaten geçen seneki ilgi de hep ilgide kaldı ne o bir adım attı açıldı (çünkü hiç o cesareti vermedim) ne de ben yanlış yapmak istemedim. Bir aydır eski şubeye döndüm yine onu görmeye başladım. Duydum ki o da seneler önce ayrıldığı eski sevgilisiyle barışmış. Ne güzel dedim herkes kendi yoluna, içim öyle demiyordu ama zorla böyle dedirtmeye çalıştım.
Bende sık sık sevgilimi anlatıyorum herkese. Bunu konuşarak içimdeki hisleri baskılanmaya çalışıyorum belki de bilmiyorum. Ama emin olduğum tek birşey var ne o bana herkese davrandığı gibi davranıyor ne de ben ona… ikimizde birbirimizden kaçıyoruz ama denk geldiğimizde de muhabbeti bitirip bir yere gidemiyoruz iş yerinde. Aramızda çekim mi desem ne desem bilmiyorum birşey var. Ve bu bana kendimi çok kötü hissettiriyor. Bu duygudan kurtulmak istiyorum. Onu düşünmek istemiyorum. Onun gülüşü gözümün önüne gelmesin istiyorum. Onunla muhabbet etme isteğim olmasın istiyorum. Kaçıyorum köşe bucak ama çözemiyorum hala bu sorunu. Onu da görüyorum o da aynı şeyleri hissediyor sanki. Şizofren değilim, hislerime güvenirim onun da bakışında gözlerini kaçırmasında ben gülerken gözlerinin içinin gülmesini görebiliyorum.

Ha bu arada sevgilimi soracak olursanız da hiç vakit geçiremiyoruz. Çalışma saatlerimiz hiç uymuyor birbirine ve farklı mesleklerle uğraşıyoruz. Belki de onu görmediğim için böyleyim bilmiyorum. Ya da hiç özen göstermez bana. Çok iyi biridir ama bir kadının ruhunu okşamayı bilmez hiç. Hiç süpriz yapmaz hiç vakit geçirmek için şartlarını zorlamaz. Bunlar sebep olabilir mi diye düşünüyorum ama o zaman da bu düşünce şeklim çok çirkin geliyor bana…

Lütfen bana bir akıl verin. Onu düşünmek istemiyorum. Depresyonda gibi birşeyim ve gerçekten üzülüyorum bir ihtimal belki çözümü burada bulurum. Çok kararsızım. Seçim yapma kararsızlığı değil bu. O çocukla bir geleceğim olmaz bunu ne onun sevgilisine yaparım ne kendiminkine ne de kendime… Ama neden böyle etkileniyorum anlamıyorum.

"Aşk sevgiye dönüştü" anlaşılan artık sevgilinizle 10 yıllık evli gibisiniz ve heyecan arıyorsunuz. Kendinizi kandırmak için de sevgilinizin ilgisizliğini bahane etmeyin, tehlikeli sulardasınız.

brs2526 .!.:

Kendimi hayatımda olduğu için hep şanslı hissettim ben. ‘ bir kadın bir adama daha fazla aşık olamaz’ diyordu

Genişletmek için tıkla...

Zamaninda aşkla başlamiş, aşık olmuşsunuz tamam da artik durum aşagidaki yazdiginiz gibiyse neyine asiksiniz hala? İkiniz de "kaç senedir birlikteyiz burdan donmek olmaz" diyip oylesine devam ediyor gibisiniz yani. İlgi alaka sifir, evlenip ne yapacaksiniz boyle? Kendinizi bu ilişkiye zorla hapsediyorsunuz boşuna.

brs2526 .!.:

Ha bu arada sevgilimi soracak olursanız da hiç vakit geçiremiyoruz. Çalışma saatlerimiz hiç uymuyor birbirine ve farklı mesleklerle uğraşıyoruz. Belki de onu görmediğim için böyleyim bilmiyorum. Ya da hiç özen göstermez bana. Çok iyi biridir ama bir kadının ruhunu okşamayı bilmez hiç. Hiç süpriz yapmaz hiç vakit geçirmek için şartlarını zorlamaz

Genişletmek için tıkla...

Sevgilini sevmiyorsun artık ilgisizliğinden soğumuşsun. Diğer adamı da sevmiyorsun ama sadece ilgisi hoşuna gitmiş

Size ilgi göstermeyen adam dünya iyisi olsa ne yazar. Çok iyiyse cennete gitsin ne yapalım. Bu şekilde evlilik nasıl olacak? Daha sevgiliyken 40 yıllık evli gibi olmuşsunuz. Tabii bu aklınızın başkasına kaymasını haklı çıkarmaz ben ilişki için yorum yaptım. Öteki ile ilgili durumu da siz bileceksiniz gerekirse iş yeri değiştirin. Gözden ırak olan gönülden de ırak olur. Ama sevgilinizle devam? edecekseniz durumu düzeltmeniz lazım ki gönlün başkasına kaydığı bir ilişkiyi devam ettirip hele evliliğe götürmek ne derece doğru bir karar onu bilmiyorum.

İkisini de sevmiyorsun. Kaşıntın var.
(İlgi kaşıntısı)

brs2526 .!.:

Yazıp yazıp sildim hep, bu konuyu buraya bile olsa yazmak içimdeki saçma sesi büyütür diye düşündüm. Kafamda kuruyorum belki, belki de çok sıkıldım bilmiyorum. Ama gecenin bu saatinde bugün o kadar tuhafım ki bu sefer buraya konuşmak için bile olsa yazma cesaretini zor buldum. O yüzden bu konuyu hayatımda ilk defa birileriyle konuşucam. Gerçekten yardımcı olmak isteyenler yazsın lütfen..

‘mutlu’ bir ilişkim var senelerdir ve evlilik sürecine girdik. Hayatımın her döneminde sevgilisi ya da eşi olup başkasından etkilenen insanlar bana hep garip gelmişti. Bir insanı severken bir başkasına nasıl bakabiliyorlar derdim. Aşk böyle birşey değildi çünkü. Aşkın ömrü mü olurdu ki? Aşk vardı ve sonsuzdu. En azından ben o masum dünyamda hep buna inanmıştım.

Geçen sene iş yerinde biriyle tanıştım. Benden etkilenmişti ve ilgisini hissettiriyordu. Erkek arkadaşım olduğunu bilmiyordu çünkü. Çok rahatsız oldum, kendimi kötü hissettim ve Allah var asla yüz vermedim. Fakat ilgisini farkettikten bir iki gün sonra hoşuma gitmeye başladı ilgisi. Sevgilim pek iltifat eden biri değildir. O yüzden herhalde birinin beni beğenmesi hoşuma gitti diye düşündğm.
Sevgilim çok iyi biri ve hala söyleyebiliyorum çok seviyorum onu, aşık mıyım demekki değilim ki böyle oluyor bilmiyorum. Ama bildiğim tek birşey var birlikte yaşlanmak istediğim çocuklarımın babası olsun istediğim ve çok sevdiğim biri..

Geçen sene bu diğer kişinin ilgisinin hoşuma gittiğini farkettikten sonra ve baktım ki gözlerim iş yerinde onu aramaya başlamış kendi kendime ‘sen bu değilsin, kendine gel, bu çocuktan uzak dur yoksa şeytan aklına girer hoşlanmaya başlarsın’ dedim. Ve sonrasında iş yerimizin başka bir şubesinde çalışması gereken bir ekip olması gerektiğini duyunca bu bir fırsat diye düşündüm ve diğer şubeye çalışmaya gittim.

Sonrasında bu bir yıl yine aynen devam etti sevgilimle her zamanki gibi mutlu ve kendi yağımızda kavrulup gittik. İlk zamanlar aklıma çok geldi o çocuk ama bu duygumu bastırdım.
Yanlış biri olmak istemedim çünkü, hala da istemiyorum. Böyle şeyler hissetmek istemiyorum. Sevgilim benim ilk güvendiğim ilk aşık olduğum adam. Kendimi hayatımda olduğu için hep şanslı hissettim ben. ‘ bir kadın bir adama daha fazla aşık olamaz’ diyordum onu severken. Büyük bir aşkla başladık, sonra da sevgiye dönüştü. Bunların başıma gelebileceğini hiç tahmin etmedim.

Bundan bir ay önce şirketin sahibi tekrar eski şubeye dönmemi istedi. Tabi bu çocuğa geçen sene hayatımda birinin olduğunu söylemiştim muhabbet ederken. Zaten geçen seneki ilgi de hep ilgide kaldı ne o bir adım attı açıldı (çünkü hiç o cesareti vermedim) ne de ben yanlış yapmak istemedim. Bir aydır eski şubeye döndüm yine onu görmeye başladım. Duydum ki o da seneler önce ayrıldığı eski sevgilisiyle barışmış. Ne güzel dedim herkes kendi yoluna, içim öyle demiyordu ama zorla böyle dedirtmeye çalıştım.
Bende sık sık sevgilimi anlatıyorum herkese. Bunu konuşarak içimdeki hisleri baskılanmaya çalışıyorum belki de bilmiyorum. Ama emin olduğum tek birşey var ne o bana herkese davrandığı gibi davranıyor ne de ben ona… ikimizde birbirimizden kaçıyoruz ama denk geldiğimizde de muhabbeti bitirip bir yere gidemiyoruz iş yerinde. Aramızda çekim mi desem ne desem bilmiyorum birşey var. Ve bu bana kendimi çok kötü hissettiriyor. Bu duygudan kurtulmak istiyorum. Onu düşünmek istemiyorum. Onun gülüşü gözümün önüne gelmesin istiyorum. Onunla muhabbet etme isteğim olmasın istiyorum. Kaçıyorum köşe bucak ama çözemiyorum hala bu sorunu. Onu da görüyorum o da aynı şeyleri hissediyor sanki. Şizofren değilim, hislerime güvenirim onun da bakışında gözlerini kaçırmasında ben gülerken gözlerinin içinin gülmesini görebiliyorum.

Ha bu arada sevgilimi soracak olursanız da hiç vakit geçiremiyoruz. Çalışma saatlerimiz hiç uymuyor birbirine ve farklı mesleklerle uğraşıyoruz. Belki de onu görmediğim için böyleyim bilmiyorum. Ya da hiç özen göstermez bana. Çok iyi biridir ama bir kadının ruhunu okşamayı bilmez hiç. Hiç süpriz yapmaz hiç vakit geçirmek için şartlarını zorlamaz. Bunlar sebep olabilir mi diye düşünüyorum ama o zaman da bu düşünce şeklim çok çirkin geliyor bana…

Lütfen bana bir akıl verin. Onu düşünmek istemiyorum. Depresyonda gibi birşeyim ve gerçekten üzülüyorum bir ihtimal belki çözümü burada bulurum. Çok kararsızım. Seçim yapma kararsızlığı değil bu. O çocukla bir geleceğim olmaz bunu ne onun sevgilisine yaparım ne kendiminkine ne de kendime… Ama neden böyle etkileniyorum anlamıyorum.

Genişletmek için tıkla...

1 yıl farklı şubede çalışmak dahi diğer insana duyduğunuz ilgiyi silip atmamış.

Sevgilinize duyduğunuz hisler, olması gereken yoğunlukta olsaydı; diğer adamdan 1 yıl sonra dahi bu kadar etkilenmezdiniz diye düşünüyorum.

Sevgilinizle evlenerek kendi hayatınızdan da adamın hayatından da çalmayın.

İlişkiniz başlamış, gelişmiş ve sona ermiş gibi görünüyor.

Mevcut ilişkinizi sona erdirip , kendi yollarınızda ilerlemek yapabileceğiniz en doğru davranış olur.

Bu durum bana çok doğal geldi. Uzun bie ilişkinin sıradanlaşması normal, zaten handikap da burada. Daha evlenmeden tüketmek bazı şeyleri… ama açıkçası bu yaşadığınız şey evliyken bile yaşanabilir. Önemli olan kendinizi dizginleyebilmeniz.

brs2526 .!.:

Yazıp yazıp sildim hep, bu konuyu buraya bile olsa yazmak içimdeki saçma sesi büyütür diye düşündüm. Kafamda kuruyorum belki, belki de çok sıkıldım bilmiyorum. Ama gecenin bu saatinde bugün o kadar tuhafım ki bu sefer buraya konuşmak için bile olsa yazma cesaretini zor buldum. O yüzden bu konuyu hayatımda ilk defa birileriyle konuşucam. Gerçekten yardımcı olmak isteyenler yazsın lütfen..

‘mutlu’ bir ilişkim var senelerdir ve evlilik sürecine girdik. Hayatımın her döneminde sevgilisi ya da eşi olup başkasından etkilenen insanlar bana hep garip gelmişti. Bir insanı severken bir başkasına nasıl bakabiliyorlar derdim. Aşk böyle birşey değildi çünkü. Aşkın ömrü mü olurdu ki? Aşk vardı ve sonsuzdu. En azından ben o masum dünyamda hep buna inanmıştım.

Geçen sene iş yerinde biriyle tanıştım. Benden etkilenmişti ve ilgisini hissettiriyordu. Erkek arkadaşım olduğunu bilmiyordu çünkü. Çok rahatsız oldum, kendimi kötü hissettim ve Allah var asla yüz vermedim. Fakat ilgisini farkettikten bir iki gün sonra hoşuma gitmeye başladı ilgisi. Sevgilim pek iltifat eden biri değildir. O yüzden herhalde birinin beni beğenmesi hoşuma gitti diye düşündğm.
Sevgilim çok iyi biri ve hala söyleyebiliyorum çok seviyorum onu, aşık mıyım demekki değilim ki böyle oluyor bilmiyorum. Ama bildiğim tek birşey var birlikte yaşlanmak istediğim çocuklarımın babası olsun istediğim ve çok sevdiğim biri..

Geçen sene bu diğer kişinin ilgisinin hoşuma gittiğini farkettikten sonra ve baktım ki gözlerim iş yerinde onu aramaya başlamış kendi kendime ‘sen bu değilsin, kendine gel, bu çocuktan uzak dur yoksa şeytan aklına girer hoşlanmaya başlarsın’ dedim. Ve sonrasında iş yerimizin başka bir şubesinde çalışması gereken bir ekip olması gerektiğini duyunca bu bir fırsat diye düşündüm ve diğer şubeye çalışmaya gittim.

Sonrasında bu bir yıl yine aynen devam etti sevgilimle her zamanki gibi mutlu ve kendi yağımızda kavrulup gittik. İlk zamanlar aklıma çok geldi o çocuk ama bu duygumu bastırdım.
Yanlış biri olmak istemedim çünkü, hala da istemiyorum. Böyle şeyler hissetmek istemiyorum. Sevgilim benim ilk güvendiğim ilk aşık olduğum adam. Kendimi hayatımda olduğu için hep şanslı hissettim ben. ‘ bir kadın bir adama daha fazla aşık olamaz’ diyordum onu severken. Büyük bir aşkla başladık, sonra da sevgiye dönüştü. Bunların başıma gelebileceğini hiç tahmin etmedim.

Bundan bir ay önce şirketin sahibi tekrar eski şubeye dönmemi istedi. Tabi bu çocuğa geçen sene hayatımda birinin olduğunu söylemiştim muhabbet ederken. Zaten geçen seneki ilgi de hep ilgide kaldı ne o bir adım attı açıldı (çünkü hiç o cesareti vermedim) ne de ben yanlış yapmak istemedim. Bir aydır eski şubeye döndüm yine onu görmeye başladım. Duydum ki o da seneler önce ayrıldığı eski sevgilisiyle barışmış. Ne güzel dedim herkes kendi yoluna, içim öyle demiyordu ama zorla böyle dedirtmeye çalıştım.
Bende sık sık sevgilimi anlatıyorum herkese. Bunu konuşarak içimdeki hisleri baskılanmaya çalışıyorum belki de bilmiyorum. Ama emin olduğum tek birşey var ne o bana herkese davrandığı gibi davranıyor ne de ben ona… ikimizde birbirimizden kaçıyoruz ama denk geldiğimizde de muhabbeti bitirip bir yere gidemiyoruz iş yerinde. Aramızda çekim mi desem ne desem bilmiyorum birşey var. Ve bu bana kendimi çok kötü hissettiriyor. Bu duygudan kurtulmak istiyorum. Onu düşünmek istemiyorum. Onun gülüşü gözümün önüne gelmesin istiyorum. Onunla muhabbet etme isteğim olmasın istiyorum. Kaçıyorum köşe bucak ama çözemiyorum hala bu sorunu. Onu da görüyorum o da aynı şeyleri hissediyor sanki. Şizofren değilim, hislerime güvenirim onun da bakışında gözlerini kaçırmasında ben gülerken gözlerinin içinin gülmesini görebiliyorum.

Ha bu arada sevgilimi soracak olursanız da hiç vakit geçiremiyoruz. Çalışma saatlerimiz hiç uymuyor birbirine ve farklı mesleklerle uğraşıyoruz. Belki de onu görmediğim için böyleyim bilmiyorum. Ya da hiç özen göstermez bana. Çok iyi biridir ama bir kadının ruhunu okşamayı bilmez hiç. Hiç süpriz yapmaz hiç vakit geçirmek için şartlarını zorlamaz. Bunlar sebep olabilir mi diye düşünüyorum ama o zaman da bu düşünce şeklim çok çirkin geliyor bana…

Lütfen bana bir akıl verin. Onu düşünmek istemiyorum. Depresyonda gibi birşeyim ve gerçekten üzülüyorum bir ihtimal belki çözümü burada bulurum. Çok kararsızım. Seçim yapma kararsızlığı değil bu. O çocukla bir geleceğim olmaz bunu ne onun sevgilisine yaparım ne kendiminkine ne de kendime… Ama neden böyle etkileniyorum anlamıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Hayırlısı kanki

Ne kadar uzun yazıyorsunuz, sanki derdini anlatıp yardım alma köşesi değil de Bir Genç Kızın Gizli Defteri Serra'nın bayık içini dökme hikayeleri. Son dönemde daha bi arttı bu uzun anlatımlar.
Bu adamdan bağımsız konuşuyorum; sevgilinle heves, heyecan kalmamışken, ilgi alaka göstermiyorken ve daha evlenmeden her şeyi tüketmişken bile bile lades demeyin. Önce ilişkinizi ve ne beklediğinizi sorgulayın, yeterli gelmiyorsa da herkes yoluna baksın.

brs2526 .!.:

Yazıp yazıp sildim hep, bu konuyu buraya bile olsa yazmak içimdeki saçma sesi büyütür diye düşündüm. Kafamda kuruyorum belki, belki de çok sıkıldım bilmiyorum. Ama gecenin bu saatinde bugün o kadar tuhafım ki bu sefer buraya konuşmak için bile olsa yazma cesaretini zor buldum. O yüzden bu konuyu hayatımda ilk defa birileriyle konuşucam. Gerçekten yardımcı olmak isteyenler yazsın lütfen..

‘mutlu’ bir ilişkim var senelerdir ve evlilik sürecine girdik. Hayatımın her döneminde sevgilisi ya da eşi olup başkasından etkilenen insanlar bana hep garip gelmişti. Bir insanı severken bir başkasına nasıl bakabiliyorlar derdim. Aşk böyle birşey değildi çünkü. Aşkın ömrü mü olurdu ki? Aşk vardı ve sonsuzdu. En azından ben o masum dünyamda hep buna inanmıştım.

Geçen sene iş yerinde biriyle tanıştım. Benden etkilenmişti ve ilgisini hissettiriyordu. Erkek arkadaşım olduğunu bilmiyordu çünkü. Çok rahatsız oldum, kendimi kötü hissettim ve Allah var asla yüz vermedim. Fakat ilgisini farkettikten bir iki gün sonra hoşuma gitmeye başladı ilgisi. Sevgilim pek iltifat eden biri değildir. O yüzden herhalde birinin beni beğenmesi hoşuma gitti diye düşündğm.
Sevgilim çok iyi biri ve hala söyleyebiliyorum çok seviyorum onu, aşık mıyım demekki değilim ki böyle oluyor bilmiyorum. Ama bildiğim tek birşey var birlikte yaşlanmak istediğim çocuklarımın babası olsun istediğim ve çok sevdiğim biri..

Geçen sene bu diğer kişinin ilgisinin hoşuma gittiğini farkettikten sonra ve baktım ki gözlerim iş yerinde onu aramaya başlamış kendi kendime ‘sen bu değilsin, kendine gel, bu çocuktan uzak dur yoksa şeytan aklına girer hoşlanmaya başlarsın’ dedim. Ve sonrasında iş yerimizin başka bir şubesinde çalışması gereken bir ekip olması gerektiğini duyunca bu bir fırsat diye düşündüm ve diğer şubeye çalışmaya gittim.

Sonrasında bu bir yıl yine aynen devam etti sevgilimle her zamanki gibi mutlu ve kendi yağımızda kavrulup gittik. İlk zamanlar aklıma çok geldi o çocuk ama bu duygumu bastırdım.
Yanlış biri olmak istemedim çünkü, hala da istemiyorum. Böyle şeyler hissetmek istemiyorum. Sevgilim benim ilk güvendiğim ilk aşık olduğum adam. Kendimi hayatımda olduğu için hep şanslı hissettim ben. ‘ bir kadın bir adama daha fazla aşık olamaz’ diyordum onu severken. Büyük bir aşkla başladık, sonra da sevgiye dönüştü. Bunların başıma gelebileceğini hiç tahmin etmedim.

Bundan bir ay önce şirketin sahibi tekrar eski şubeye dönmemi istedi. Tabi bu çocuğa geçen sene hayatımda birinin olduğunu söylemiştim muhabbet ederken. Zaten geçen seneki ilgi de hep ilgide kaldı ne o bir adım attı açıldı (çünkü hiç o cesareti vermedim) ne de ben yanlış yapmak istemedim. Bir aydır eski şubeye döndüm yine onu görmeye başladım. Duydum ki o da seneler önce ayrıldığı eski sevgilisiyle barışmış. Ne güzel dedim herkes kendi yoluna, içim öyle demiyordu ama zorla böyle dedirtmeye çalıştım.
Bende sık sık sevgilimi anlatıyorum herkese. Bunu konuşarak içimdeki hisleri baskılanmaya çalışıyorum belki de bilmiyorum. Ama emin olduğum tek birşey var ne o bana herkese davrandığı gibi davranıyor ne de ben ona… ikimizde birbirimizden kaçıyoruz ama denk geldiğimizde de muhabbeti bitirip bir yere gidemiyoruz iş yerinde. Aramızda çekim mi desem ne desem bilmiyorum birşey var. Ve bu bana kendimi çok kötü hissettiriyor. Bu duygudan kurtulmak istiyorum. Onu düşünmek istemiyorum. Onun gülüşü gözümün önüne gelmesin istiyorum. Onunla muhabbet etme isteğim olmasın istiyorum. Kaçıyorum köşe bucak ama çözemiyorum hala bu sorunu. Onu da görüyorum o da aynı şeyleri hissediyor sanki. Şizofren değilim, hislerime güvenirim onun da bakışında gözlerini kaçırmasında ben gülerken gözlerinin içinin gülmesini görebiliyorum.

Ha bu arada sevgilimi soracak olursanız da hiç vakit geçiremiyoruz. Çalışma saatlerimiz hiç uymuyor birbirine ve farklı mesleklerle uğraşıyoruz. Belki de onu görmediğim için böyleyim bilmiyorum. Ya da hiç özen göstermez bana. Çok iyi biridir ama bir kadının ruhunu okşamayı bilmez hiç. Hiç süpriz yapmaz hiç vakit geçirmek için şartlarını zorlamaz. Bunlar sebep olabilir mi diye düşünüyorum ama o zaman da bu düşünce şeklim çok çirkin geliyor bana…

Lütfen bana bir akıl verin. Onu düşünmek istemiyorum. Depresyonda gibi birşeyim ve gerçekten üzülüyorum bir ihtimal belki çözümü burada bulurum. Çok kararsızım. Seçim yapma kararsızlığı değil bu. O çocukla bir geleceğim olmaz bunu ne onun sevgilisine yaparım ne kendiminkine ne de kendime… Ama neden böyle etkileniyorum anlamıyorum.

Genişletmek için tıkla...

İlgi yok,supriz yok birlikte geçirdiğiniz vakit yok.

Evlilik yoluna girmissiniz ama bunlar da insanı zaten yoran şeyler,önce hislerinizden emin olun diğer taraf ile birşey olmasa da kendinizi kandırmayın.

brs2526 .!.:

Yazıp yazıp sildim hep, bu konuyu buraya bile olsa yazmak içimdeki saçma sesi büyütür diye düşündüm. Kafamda kuruyorum belki, belki de çok sıkıldım bilmiyorum. Ama gecenin bu saatinde bugün o kadar tuhafım ki bu sefer buraya konuşmak için bile olsa yazma cesaretini zor buldum. O yüzden bu konuyu hayatımda ilk defa birileriyle konuşucam. Gerçekten yardımcı olmak isteyenler yazsın lütfen..

‘mutlu’ bir ilişkim var senelerdir ve evlilik sürecine girdik. Hayatımın her döneminde sevgilisi ya da eşi olup başkasından etkilenen insanlar bana hep garip gelmişti. Bir insanı severken bir başkasına nasıl bakabiliyorlar derdim. Aşk böyle birşey değildi çünkü. Aşkın ömrü mü olurdu ki? Aşk vardı ve sonsuzdu. En azından ben o masum dünyamda hep buna inanmıştım.

Geçen sene iş yerinde biriyle tanıştım. Benden etkilenmişti ve ilgisini hissettiriyordu. Erkek arkadaşım olduğunu bilmiyordu çünkü. Çok rahatsız oldum, kendimi kötü hissettim ve Allah var asla yüz vermedim. Fakat ilgisini farkettikten bir iki gün sonra hoşuma gitmeye başladı ilgisi. Sevgilim pek iltifat eden biri değildir. O yüzden herhalde birinin beni beğenmesi hoşuma gitti diye düşündğm.
Sevgilim çok iyi biri ve hala söyleyebiliyorum çok seviyorum onu, aşık mıyım demekki değilim ki böyle oluyor bilmiyorum. Ama bildiğim tek birşey var birlikte yaşlanmak istediğim çocuklarımın babası olsun istediğim ve çok sevdiğim biri..

Geçen sene bu diğer kişinin ilgisinin hoşuma gittiğini farkettikten sonra ve baktım ki gözlerim iş yerinde onu aramaya başlamış kendi kendime ‘sen bu değilsin, kendine gel, bu çocuktan uzak dur yoksa şeytan aklına girer hoşlanmaya başlarsın’ dedim. Ve sonrasında iş yerimizin başka bir şubesinde çalışması gereken bir ekip olması gerektiğini duyunca bu bir fırsat diye düşündüm ve diğer şubeye çalışmaya gittim.

Sonrasında bu bir yıl yine aynen devam etti sevgilimle her zamanki gibi mutlu ve kendi yağımızda kavrulup gittik. İlk zamanlar aklıma çok geldi o çocuk ama bu duygumu bastırdım.
Yanlış biri olmak istemedim çünkü, hala da istemiyorum. Böyle şeyler hissetmek istemiyorum. Sevgilim benim ilk güvendiğim ilk aşık olduğum adam. Kendimi hayatımda olduğu için hep şanslı hissettim ben. ‘ bir kadın bir adama daha fazla aşık olamaz’ diyordum onu severken. Büyük bir aşkla başladık, sonra da sevgiye dönüştü. Bunların başıma gelebileceğini hiç tahmin etmedim.

Bundan bir ay önce şirketin sahibi tekrar eski şubeye dönmemi istedi. Tabi bu çocuğa geçen sene hayatımda birinin olduğunu söylemiştim muhabbet ederken. Zaten geçen seneki ilgi de hep ilgide kaldı ne o bir adım attı açıldı (çünkü hiç o cesareti vermedim) ne de ben yanlış yapmak istemedim. Bir aydır eski şubeye döndüm yine onu görmeye başladım. Duydum ki o da seneler önce ayrıldığı eski sevgilisiyle barışmış. Ne güzel dedim herkes kendi yoluna, içim öyle demiyordu ama zorla böyle dedirtmeye çalıştım.
Bende sık sık sevgilimi anlatıyorum herkese. Bunu konuşarak içimdeki hisleri baskılanmaya çalışıyorum belki de bilmiyorum. Ama emin olduğum tek birşey var ne o bana herkese davrandığı gibi davranıyor ne de ben ona… ikimizde birbirimizden kaçıyoruz ama denk geldiğimizde de muhabbeti bitirip bir yere gidemiyoruz iş yerinde. Aramızda çekim mi desem ne desem bilmiyorum birşey var. Ve bu bana kendimi çok kötü hissettiriyor. Bu duygudan kurtulmak istiyorum. Onu düşünmek istemiyorum. Onun gülüşü gözümün önüne gelmesin istiyorum. Onunla muhabbet etme isteğim olmasın istiyorum. Kaçıyorum köşe bucak ama çözemiyorum hala bu sorunu. Onu da görüyorum o da aynı şeyleri hissediyor sanki. Şizofren değilim, hislerime güvenirim onun da bakışında gözlerini kaçırmasında ben gülerken gözlerinin içinin gülmesini görebiliyorum.

Ha bu arada sevgilimi soracak olursanız da hiç vakit geçiremiyoruz. Çalışma saatlerimiz hiç uymuyor birbirine ve farklı mesleklerle uğraşıyoruz. Belki de onu görmediğim için böyleyim bilmiyorum. Ya da hiç özen göstermez bana. Çok iyi biridir ama bir kadının ruhunu okşamayı bilmez hiç. Hiç süpriz yapmaz hiç vakit geçirmek için şartlarını zorlamaz. Bunlar sebep olabilir mi diye düşünüyorum ama o zaman da bu düşünce şeklim çok çirkin geliyor bana…

Lütfen bana bir akıl verin. Onu düşünmek istemiyorum. Depresyonda gibi birşeyim ve gerçekten üzülüyorum bir ihtimal belki çözümü burada bulurum. Çok kararsızım. Seçim yapma kararsızlığı değil bu. O çocukla bir geleceğim olmaz bunu ne onun sevgilisine yaparım ne kendiminkine ne de kendime… Ama neden böyle etkileniyorum anlamıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Sevgilinizden ayrılın derim

Tutku bitmiş. Aşk sandığınız alışkanlık. Sevgiye bir şey diyemem, bana göre sevgiyi besleyen de alışkanlık aslında. Huzur bulduğun, tanıdığın, konfor alanın olan yer gibi.
İnsan ilişkilerinin ömrü var. Yıllarca birine aynı seviyede heyecan hissedenlere saygı duyarım. Ben rutine girdikten sonra karşılıklı atak gösterilmediğinde, ilişkiden kaçasım geliyor. Hayat içinde yeterince mücadele var zaten, bir de birilerini ilişkiye motive etmek çok yorucu. Mesela bu ilişkideki adam düşünüyor mu acaba "ilişkimiz rutine bindi, biraz değişiklik yapayım, bir sürpriz yapayım vs" diye, sanmıyorum. Çoğu insan için rutin korkutucu ya da sıkıcı değil, hayal edilen nokta aslında. Genelde erkeklerde var bu.
İkinci adama da aşık vs değilsiniz. Çekim var tutku var. Dünyaları önünüze o da sermiyor ya da baştan çıkarıcı sürprizler yapmıyor. Sadece iltifat falan etmiş ve bundan kafanız karışmış. Düşünün ne kadar çok şeye hasret bırakılmışsınız aslında.

Aşk değil de ilgi hoşuna gitmiş sevgilin yeniden eski ilgisiyle gelse yine eski sevgi alevlenebilir de olmayabilirde

Çünkü 10 yıl çok uzun bazen bitiyor tükeniyor herşey bu kadar neden uzar ilişkiler anlamıyorum
Yaşınız kaç?

Sevgilinize aşık değilsiniz onunla evlenmeyi sadece düzgün biri oldugu in ve arada geçen yılların hatrına istiyorsunuz. Muhtemelen evleneceksiniz, sonrada bu sitemleriniz daha da artacak benimle ilgili değilsin kadın ruhundan anlamıyorsun. İltifat yok sürpriz yok diyorsunuz. Aslında anlatmaya çalıştıgınız ilişkinizde artık heyecan kalmadığı, monotonlaştığı. Ben öyle anladım anlattıklarınızdan. Diğer adamı çekici kılan ise sadece şuan yasak olması. Başka bi olayı yok onu zaten sevmiyorsunuz. Onunla hiçbir şekilde bi ilişkiniz olamaz olsa da ikinci kadın olursunuz buda isteyeceğiniz bir durum olmaz sanıyorum. İlişkinizi gözden geçirin evlenip pişman olacaksanız bu ilgisizlikten bunu açıkça konuşun sevgilinizle, insan gerçekten aşık olmasa evliliği yürütmek çok zor olurdu. Ve eşi ilgisiz olan arkadaşlarım gerçekten hep mutsuzlar, ilgisiz erkekle kadın mutlu olamıyor malesef. Sizi aldatmaya ya da ayrılmaya teşvik etmiyorum sadece söylemeye çalıştığım sevgilinizle devam edecekseniz onun bu ilgisiz halinden kurtulmasını söylemeniz gerek, yoksa mutlu olamazsınız. Adamda sizi çeken şey ilgi, sevgilinizde bulamadığınız şeyde ilgi. Eğer bu şekilde devam ederseniz başka bir erkeğin ilgisine de ilerde karşılık verme ihtimaliniz olur bu da sizin için çok tehlikeli olur. Aldatan kadın olmak istemezsiniz sanıyorum..

brs2526 .!.:

Yazıp yazıp sildim hep, bu konuyu buraya bile olsa yazmak içimdeki saçma sesi büyütür diye düşündüm. Kafamda kuruyorum belki, belki de çok sıkıldım bilmiyorum. Ama gecenin bu saatinde bugün o kadar tuhafım ki bu sefer buraya konuşmak için bile olsa yazma cesaretini zor buldum. O yüzden bu konuyu hayatımda ilk defa birileriyle konuşucam. Gerçekten yardımcı olmak isteyenler yazsın lütfen..

‘mutlu’ bir ilişkim var senelerdir ve evlilik sürecine girdik. Hayatımın her döneminde sevgilisi ya da eşi olup başkasından etkilenen insanlar bana hep garip gelmişti. Bir insanı severken bir başkasına nasıl bakabiliyorlar derdim. Aşk böyle birşey değildi çünkü. Aşkın ömrü mü olurdu ki? Aşk vardı ve sonsuzdu. En azından ben o masum dünyamda hep buna inanmıştım.

Geçen sene iş yerinde biriyle tanıştım. Benden etkilenmişti ve ilgisini hissettiriyordu. Erkek arkadaşım olduğunu bilmiyordu çünkü. Çok rahatsız oldum, kendimi kötü hissettim ve Allah var asla yüz vermedim. Fakat ilgisini farkettikten bir iki gün sonra hoşuma gitmeye başladı ilgisi. Sevgilim pek iltifat eden biri değildir. O yüzden herhalde birinin beni beğenmesi hoşuma gitti diye düşündğm.
Sevgilim çok iyi biri ve hala söyleyebiliyorum çok seviyorum onu, aşık mıyım demekki değilim ki böyle oluyor bilmiyorum. Ama bildiğim tek birşey var birlikte yaşlanmak istediğim çocuklarımın babası olsun istediğim ve çok sevdiğim biri..

Geçen sene bu diğer kişinin ilgisinin hoşuma gittiğini farkettikten sonra ve baktım ki gözlerim iş yerinde onu aramaya başlamış kendi kendime ‘sen bu değilsin, kendine gel, bu çocuktan uzak dur yoksa şeytan aklına girer hoşlanmaya başlarsın’ dedim. Ve sonrasında iş yerimizin başka bir şubesinde çalışması gereken bir ekip olması gerektiğini duyunca bu bir fırsat diye düşündüm ve diğer şubeye çalışmaya gittim.

Sonrasında bu bir yıl yine aynen devam etti sevgilimle her zamanki gibi mutlu ve kendi yağımızda kavrulup gittik. İlk zamanlar aklıma çok geldi o çocuk ama bu duygumu bastırdım.
Yanlış biri olmak istemedim çünkü, hala da istemiyorum. Böyle şeyler hissetmek istemiyorum. Sevgilim benim ilk güvendiğim ilk aşık olduğum adam. Kendimi hayatımda olduğu için hep şanslı hissettim ben. ‘ bir kadın bir adama daha fazla aşık olamaz’ diyordum onu severken. Büyük bir aşkla başladık, sonra da sevgiye dönüştü. Bunların başıma gelebileceğini hiç tahmin etmedim.

Bundan bir ay önce şirketin sahibi tekrar eski şubeye dönmemi istedi. Tabi bu çocuğa geçen sene hayatımda birinin olduğunu söylemiştim muhabbet ederken. Zaten geçen seneki ilgi de hep ilgide kaldı ne o bir adım attı açıldı (çünkü hiç o cesareti vermedim) ne de ben yanlış yapmak istemedim. Bir aydır eski şubeye döndüm yine onu görmeye başladım. Duydum ki o da seneler önce ayrıldığı eski sevgilisiyle barışmış. Ne güzel dedim herkes kendi yoluna, içim öyle demiyordu ama zorla böyle dedirtmeye çalıştım.
Bende sık sık sevgilimi anlatıyorum herkese. Bunu konuşarak içimdeki hisleri baskılanmaya çalışıyorum belki de bilmiyorum. Ama emin olduğum tek birşey var ne o bana herkese davrandığı gibi davranıyor ne de ben ona… ikimizde birbirimizden kaçıyoruz ama denk geldiğimizde de muhabbeti bitirip bir yere gidemiyoruz iş yerinde. Aramızda çekim mi desem ne desem bilmiyorum birşey var. Ve bu bana kendimi çok kötü hissettiriyor. Bu duygudan kurtulmak istiyorum. Onu düşünmek istemiyorum. Onun gülüşü gözümün önüne gelmesin istiyorum. Onunla muhabbet etme isteğim olmasın istiyorum. Kaçıyorum köşe bucak ama çözemiyorum hala bu sorunu. Onu da görüyorum o da aynı şeyleri hissediyor sanki. Şizofren değilim, hislerime güvenirim onun da bakışında gözlerini kaçırmasında ben gülerken gözlerinin içinin gülmesini görebiliyorum.

Ha bu arada sevgilimi soracak olursanız da hiç vakit geçiremiyoruz. Çalışma saatlerimiz hiç uymuyor birbirine ve farklı mesleklerle uğraşıyoruz. Belki de onu görmediğim için böyleyim bilmiyorum. Ya da hiç özen göstermez bana. Çok iyi biridir ama bir kadının ruhunu okşamayı bilmez hiç. Hiç süpriz yapmaz hiç vakit geçirmek için şartlarını zorlamaz. Bunlar sebep olabilir mi diye düşünüyorum ama o zaman da bu düşünce şeklim çok çirkin geliyor bana…

Lütfen bana bir akıl verin. Onu düşünmek istemiyorum. Depresyonda gibi birşeyim ve gerçekten üzülüyorum bir ihtimal belki çözümü burada bulurum. Çok kararsızım. Seçim yapma kararsızlığı değil bu. O çocukla bir geleceğim olmaz bunu ne onun sevgilisine yaparım ne kendiminkine ne de kendime… Ama neden böyle etkileniyorum anlamıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Henüz evli değilsiniz, sevgililik süreci birbirini tanıma, anlama ve hayatların birbiriyle yogrulma sürecidir. Hayatlariniz birbirine karismiyorsa evlendikten sonrasi sizin için ne olacak. Bence aklınızdaki soruları ve sorunları sevgilinizle oturun, konuşun ve birlikte çözün. Ayni evde iki yabancı olmak, sürekli birbirini anlayamamaktan dert yanmak, kavgalar, gürültüler bunlar insanın ömrünü yer. İkinci mesele aynı isyerinde birbirlerini gören bazi hatta birçok insanda böyle şeyler yaşayabiliyor. Hele de insan boşluktaysa...

Sevgiyliylen özensiz, ilgisiz, kadın ruhundan anlamıyor dediğiniz adamla neden evlilik yolundasınız?
Geçen sene başlamış diğer kişiye ilgi, bir sene, araya giren evlilik süreci de buna engel olmamış.
Bu şekilde evlenmeniz çok yanlış olur.
Karşınızdaki kişiye bağlı olmaksızın ayrılmanız lazım sevgilinizden.
İyi insan olması tek başına bir anlam ifade etmiyor.
Ama siz kesin böyle diye diye gider evlenirsiniz, aileler de araya girdi diye. Hiç şaşmaz.

Sevgilinize hissettiğiniz aşk yerini sevgiye bırakmış biraz ilgisizde olunca gönlünüz başkasına kaymaya başlamış.
Ama bir yıl başka yerde çalışıp hala aynı noktada olmanız kötü olmuş ciddi manada bir şeyler hissediyorsunuz demek ki.
Neden kendinizi bu kadar boğuyorsunuz?
Yok benim aşkım asla bitmezdi, yok sevgilimle şöyle mutluyuz, asla ama asla onun dışında başka biriyle evlilik düşünmem gibi…..
Acaba biraz oluruna mi bıraksanız bazı şeyleri bakalım neler olacak?
Belki de sevgilinizle sizin düşündüğünüz kadar muhteşem bir evliliğiniz olmayacak.
Siz kendi dünyanızda kendi kendinize bir hayat yaratmış olabilir misiniz?
Bu durumda sevgilinizle evlenmeniz bana doğru gelmedi.

bence sen heyecan arıyosun sevgilinle evlendikten sonra 1-2sene içinde bu düz adamdan sıkılcaksın bu kez gözün baskalarına kayacak. bence adamın basını yakma madem huyu suyu bu adamı zorlayamazsın değiştiremezsin evlendikten sonra ömür boyu aynı şeyleri yaşamaktan sıkılcaksın çünkü bana ilgi ver kadınısın maalesef

Sevgilinizden ayrılın. İlla ilk aşık olduğumuz kişi hep aşık olup seveceğimiz kişi degilidr. Hele ilişkiniz uzunsa ve geç ergenlik gibi bir dönemde başlayan bir ilişki ise beraber büyüdük sözü kulağa çok romantik gelse de gerçek hayatta oyle olmuyor (istisnalar hariç). Tam insanın gelişim değişim dönüşüm dönemi ve o süreçten bambaşka kişiliklere çıkabiliyoruz.

Bu durumdan bağımsız her ne kadar mutluyuz deseniz de sevgiliniz beklentinizi karsiliyor gibi durmuyor. Neden bile bile evlilik. Bir de şimdiden aklınıza başkası girebildi ise nasıl bir ömür tekrarlamayacagindan bu kadar emin olabiliyorsunuz. Şu an yaşadığınız ilişki içinde gerçekten mutlu seviyor seviliyor olsaydınız bi şeylerin eksikliği olmasaydı aklınıza başkası gelmezdi.

( bir de asla sevgilinizin yerinde olmak istemezdim, siz de istemezdiniz bunu düşünün lütfen)