İnanın enine boyuna düşünüyorum hep önceliğim maneviyat oldu bu hayatta eşime de söyledim çalışıp sana şunu bunu alıcam demen beni heyecanlandırmıyor benim yanıma gelip birlikte sarılıp uyuyacak olmamız daha heyecanlı geliyor bana çünkü ben bunu sadece 20 gün tattım. Eşim de akarken dolduralım ileride çocuk varken bi maddi zorluğa düştüğümüzde gitmek daha zor olur sen daha zorlanırsın en azından şimdi yapacağımızı yapalım birikimimiz dursun diyor ona da hak veriyorum sizin dediğiniz gibi de düşünüyorum ihtiyacım olduğunda yanımda hep başkaları olacak hastalansam annem bakacak, bir yere arkadaşlarımla gidicem gibi.
Bir paradoksa girdim çıkamıyorum