Bir eş düşünün 10 yılınıza mal olmuş ve dibine kadar değersizlik, hiçlik hissettiğiniz ..
Sizi anneliğinizle, aşçılığınızla,temizliğinizle eşliğinizle kendinize devamlı yetersiz hissettiren..
Yatakta size şişme bebek muamelesi yapan ,ruhunuzu bedeninizi kirlenmiş hissettiren..
Gözü devamlı sağa sola oynayan..
Reelde ,sosyal medyada kadın kız süzen; fırsatını bulduğu an erotik içeriklerden kendini alamayan güzelliğe ,kadına zaafı olan ..
Evliyken işi vasıtası ile telefonda tanıştığı kadın ile sohbet ettiklerini telde yakaladığım da bana ”Affet beni” diye yalvarmak şöyle dursun;”ilgisizleşmiştin ,çocuklardan sonra” diye suçlamıştı .
Ben olayı unutamıyorum neden diye gece yarısı onu uyandırmak istediğimde ;”Kafayı yemişsin “diye onu uykusundan ettiğim için hakaret küfür edip yastığını alıp salona koyup gitmişti beni gözü yaşlı yatağımda bırakarak..
Ruhunuzu bedeninizi doyurmayan ..Gözlerinize baktığında sevildiğinizi hissettirmeyen.. Size özel vakit ayırmaktan sıkılan..
Çocuklar uyumadan önce tv ile vakit geçirip çocuklar uyuduktan sonra elinde telefonla gece 1 lere kadar ,kadınlarla kızlarla kulagında kulaklık telde oyun oynayan bir eş..
Çocuklarını sözde çok seven ama kaba saba davranıp,ruhlarını inciten ..
Trafikte sağa sola höyküren ..Çocuklarına hoşgörüsüzlüğü öğreten ..
Toplum içinde sizi de incitmekten çekinmeyen..
Kendisini el üstünde tutmalarına rağmen ailenizide sevmeyen size onları devamlı eleştiren..Hani neresinden tutarsınız elinizde kalan bir eş..
Çocuklarınızı eğitmek için zerre gayreti olmayıp sizin çabalarınızı boşa çıkartan,kurallarınızı ezip ezip geçen..
Gelecek kaygısı olmayan, sadece bugünü yaşayan bir kuruş biriktirmek bir yana;kredi kartı borçlarınızı bile kredi çekip çekip ödeyen..
Vurdumduymaz, duyarsız, sizi anlamayan ,duymayan duymak istemeyen bir eş sizi hırçınlaştırıyor.
Kendinize olan güveninizi kaybediyorsunuz .Hatta inandığınız tüm değerleri ..Aşka ,sevgiye insanlıga olan inancınızı yitiyorsunuz .
Hiç bir günün güneşi bana doğmuyordu.Her günün güneşi başkalarına doğuyordu sanki .Aidiyet güven hissetmediğim bi hayatı yaşıyordum.
Öyle bir de kandırmışım ki kendimi asla ondan kopamayacagımı düşünüyordum .Stockholm sendromu..1-3 yaş..Acizlik...Bagımlıllık..Tanısı ,tanımı açılımı her ne ise işte ,uygundur o etiket yapışmaya üstüne .Ama zifiri olan bu karanlık hayatı da istemiyordum.
Yıllllarca kendimde aradım .Meme,popo burun ameliyatlarım...Tipim,giyimim ,kadınlığım,davranışlarım ;her şeyim de kusur aradım hep..Bir cisimden ibarettim sanki hep güncellenmesi gereken.Bunu kendime zorunlu kılan yine kendim idim.
Öyle inanıyordum ki koskoca bir aşk var asla ayrılamayız biz;ne yaşatmış olursa olsun o beni asla bırakamaz ..
Her şey çığırından çıkmıştı benim ona tutumlarım onun bana karşı arsızlıkları .Bana sağır bir adama avaz avaz bağırarak ,hakaret ederek bir şeyleri düzelteceğime inanıyordum kendimce. Zaman zaman fiziksel şiddetle son buluyordu tartışmamız .
Bana ilgisiz davranırken telefonda görüşmesini yakaladığım kadına kendisini engellediği için 50 kez mesaj atıp 50 kez engeli kaldırmış mı diye telini aramasını.. Telinde gördüğüm kadın kız videolarını.. Facebook’ta aradığı kadınların profillerinin hesabını soruyordum.
Farklı tartışma konularının bile nihai varacagı yerler bunlar oluyordu.
Ben ağzımdan tükmüklerim saçıla saçıla ortalığa savuruyordum bu yaşattıklarını .
Kendime hakim olamıyordum ona en basit olayda bile hakaret edip aşagılıyordum.
Acı cekiyordum hep içimde ;her dakika aklımda eşimin ilgisizliği,sadakatsizlikleri ile boğuşurken fırsat bulduğum anda kusuyorudum içimdekileri ..
Oda çenemi kapamam ,kendisini rahat bırakmam çabasındaydı sadece .Hissettiklerimin hiç bi hükmü yoktu onun için.
Bir gün bi tartışma çıktı arabada, o 1 metrelik alanda çocukların o utanılası anlara tanıklık etmelerinden sonra geçte olsa idrak edebilmiştim .
Uzaktan gördüklerini sandıgım şey oysa ne kadarda yakındı ..Oğlum yaşanları görmemek için yüzünü kapatıyordu kısık kısık ağlayarak . Küçük oğlum kulaklarını.. Ve ikisinde de büyük bir korku yüzlerinde yalvarış .
Neyin mücadelesi idi ki bu..Neyin?Bitti....
Ben bu adamı o gün terk ettim.
Ve biz boşandık ..
Kendime yıllarca bu zulmü reva görmüştüm ben.En güzel yıllarım ..22 yaşımdan 33 yaşıma kadar bir hiç uğruna giden güzelliğim..Ömrüm .. Çok öfkeliydim kendime.Aylarca ağladım ..Zayıfladım ..Dagıldım..
Ben tüm bunları yaşarken ,çocukların babalarının ardından döktüktükleri gözyaşlarını silerken bu adam ,arkadaşlık sitelerinde sohbet edecek yatıp kalkacak kadınları kızları aramakla meşguldü ..
Diş beyazlatma saç ektirme fiyatları ile meşguldü ..Arkadaşının yattığı kızın cıplak resmini istemekle meşguldü ..
Ve uzun zamandır düzen şu;
adam evime hafta da 2 gün çocukları görmeye geliyor buna ben müsade ettim .
Çocuklarım biri 7 biri 4 yasında .Yumuşak bir geçiş olsun istedim babasız hayata adım atışları..
Kendi evine götüremiyor evi 1+0 ;çocuklarım çok hareketli, orada böyle bi baba ile nasıl güzel vakit geçirebilir ki diye düşünmüştüm.
Ogullarım henüz daha babalarının bi evi olduğunu bilmiyorlar, büyük oğlum ayrılığımızı ve artık böyle yaşayacağımızı biliyor ama babasının nerede kaldığını sorgulamıyor . Küçük pek bir şeylerin farkında değil işten artık geç geldiğini sabahta erken gittiğini düşünüyor .
1 gün çocuklarla kalıyor o gelince ben çıkıyorum ertesi gün geliyorum bazen gece 3 de 4 de girip salonda uyuyorum .
Sabah sanki karısıymışım gibi davrandığı,evden akşama doğru gittiği oluyor .Sarılmaya öpmeye kalkıyor bu pişkinliiği midemi bulandırıyor.Sanıyor ki ondan vazgeçmedim.
“ Ben karımı biliyorum unutamaz beni “diyor haklı olarak sanırım çünkü ona boşanmanın sonuçlarını yaşatmamıştım .Ona bunun sonuçlarını yaşatamamıs olmakta nefsime ağır geliyor .Oysa bu düzen hem merhametimin insanlığımın hem anneniliğimin fedakarlığı idi sadece .Bana yıllarca yeşermemiş bu kadar şey yaşatmış adamdan kendim için ne isteyebilirdim ki..
Gittikçe hiçleşebilir miydi bir zamanlar her şeyim olan bi insan ..
İçimi huzursuz eden bir şeyler var..Tam adını koyamadığım.Bana kendimi kötü hissettiren. Hiç görmesem çok huzurlu olacağıma inanıyorum .
Çocuklarıma sabırla şefkatle yaklaşmayıp, azarlayıp bağırıp dursa da çocuklarım yine de mutlu oluyorlar onunla görüştüklerinde .
2 gün bana da iyi oluyor.Geziyorum ,nefes alıyorum .Cunku diğer günler çocuklarımla özel ilgileniyorum.
Ders oyun eğitim çok özverili bi anneyim.6 ay sonra işimle ilgili çok önemli bi sınavım var ama bunun için bile hiç vaktim kalmıyor.
Cocuklarımı bırakabileceğim kimsem yok.
Demem o ki kızlar onu babalığı ile cezalandırmadım ki bu çocuklarıma da haksızlık olurdu, diye düşünüyorum .
Alabildikeleri kadar iyi kötü baba sevgisi alsınlar yoksunluk hissetmesinler diye düşünüyorum.Bu yoksunluğun sonucunu ergenlik zamanlarında farklı tepkimelerle göstersinler istemiyorum.Doysunlar babalarına küçükler çünkü.
Zaten evlenecek bir gün ,ahte vefası olmayan bir insan bu adam ,kendini cezalandırıp bekar kalmaz.Kendisi gelmeyecek zaten sonrası da kalmaya felan .
Suanı baz alırsak yaptıgım fedakarlıkta kendim örseleniyorum ve kimse bu gerçekle yüzleşmemiş yalan bi hayatı yaşar gibi ..
Burası benim 2008 den beri içimi açtığım tek yer..
O bekar bi hayatı yaşıyor bu süreçte belki de hiç evlenmemiş biri ile evlenip bir gün bu hayatı sanki hiç olmamış gibi hiç bir bedel ödemeden mutlu mesut yaşayıp gidecek..
Şimdilik gidebildiği yere kadar çocuklarım doymasınlar mı babaya bu düzende?
İlla ki her boşanma birbirleri ile aynı ölçülere mi sahip olmalı ?Gidebildiği yere çocuklar doyumunda gayette masum değil mi bu durum ?Farklı bakış açılar ve yorumlar almaya ihtiyacım var .
Bazı arkadaşlar kendim için göz yumdugumu yazmışlar sadece çocuklarım için gerçekten ..
Yazım uzun olmuş elime aldıkça teli güncelleyip kısaltıyorum .Sabah yorum yazarsınız diye eklemler yapmıştım ,kaldırdım. .Olumlu ya da olumsuz bir dış gözle yorumlarınıza ihtiyacım var ..