- 25 Haziran 2012
- 3.261
- 15
- Konu Sahibi NeMeSiS98235
- #561
hikayenız çok guzel ama ben kvdenız tepkisini çok merak ettım sizi gördumu ben eşime tokat atsam benım kvde durmaz tekme tokar gırerdı banaMerhabalar herkese, sabah burası bayağı bir yoğundu işler yeni hafifledi, şimdi müsait olsum ve herkesin hikayesini büyük bir keyifle okudum, Allah yuvanızdan huzuru, mutluluğu eksik etmesin inş.
Bende anlatıyım bari hikayemizi.
Eşim 2003 Aralık ayında askerden gelmiş, ama hala asker sayılıyor (askerliğini de meşhur Hakkari de yapmış ve izin kullanmamış, son bir ay erken gelmiş).
O sırada benim taa liseden bir arkadaşım var otobüste sık sık karşılaşıyoruz, ben işe gidip gelirken oda üniversiteye gidip geliyor, srevis gibi hemen hemen her akşam aynı otobüse biniyoruz ama dehşet çapkın bir çocuk, başıma bela olmasın diye bende sürekli ona olmayan erkek arkadaşmlarından bahdediyorum ve bir sonraki görmem de bir önceki anlattığımı unutuyorum, ama o anlamış yalan söylediğimi.:)
O zamanlarda da bizim iş yerinde bir kız var deli gibi evlenmek istiyor, ben ikisini tanıştırmaya karar verdim, her ikiside tamam dediler, iş yerinde öğle saatimizde ben ikisini tanıştırmak hiç unutmam turizm otelciliğin cafesine gittiğimde eşimde vardı yanında ve ben anladım benimle ilgili bişey olacağını, ikisini tanıştırdım bende eşime arkamı döndüm oturdum, ara ara laf atıyordu ve ukalaca cevap veriyorum.
Derken bir gün sonra akşam mesaj atmaya başladı, merhabalar nasılsınız, akşam iş çıkışı görüşelim mi? hepsinde de kibarca olmaz dedim, ben akşamları prensip olarak dışar çıkmam direk eve giderim dedim.
Bu defa cuma akşamı mesaj attı lütfen yarın görüşebilirmiyiz, bende ben seni yolda görsem tanımam istemiyorum dedim, yalvarırım lütfen ben seni tanırım dedi. İstemeyerekte olsa tamam dedim, hatta evden çıkarken de anneme "anne salağın biri muhtemelen bana teklif edecek, gidip başımdan def edipte geliyim" diyerek çıktım.
Buluştuk nitekim ben tanımadım ama o beni tanıdı, bişeyler içtik, sonra tavla oynadık, sonra yemek yedik ama o kadar kibar ve beyefendi ki tersleyemedim, neyse dedim akşam mesajla söylerim. Hatta sırf ben kızmayım, üzülmeyim diye tavlada bile bilerek yenilmişti, ben wc ye giderdim gelene kadar oturmaz ayakta beklerdi vs. vs.
Akşamda öyle kibar ve içten mesajlar çekiyorki sevmiyorum, istemiyorum ama üzüldüğüm için tersleyemiyorum ama bahaneler uyduruyorum hatta bir gün mesajlaşmamak içi hastayım dinlenmem lazım dedim, "geçmiş olsun, kendine dikkat et bende hastayım ama sana" yazmış göndermiş, saf saf eeeeeeeeee dedim (bende sanıyorum ki mesaj yarım geldi, oda hasta ama ben üzülmeyim diye söylemiyor, neyine üzüleceksem diye düşünüyorum) "birşey demedim ki bende hastayım ama sana hastayım dedim" dedi.
Toplam tanışmamızın arasından tam 9 gün geçti bu yine buluşalım diye yalvarmaya başladı, bende kendi kendime karar verdim, kesin gidip olunla ciddi bişeyler düşünmediğimi söyleyecektim, peki dedim, saat 3 te iş yerinden izin aldım, buluşacağımız yere gittim.
Oturduk, bişeyler sipariş verdik, aradan 3-5 dakika geçmeden oturduğumuz cafeye bir kadın girdi ama bize doğru yaklaşıyor, bu kim ki demeye kalmadan eşim dönkü kadına dedi ki "anne bak bu senin gelinin hazırlan hafaya istemeye gidiyoruz" ben şaşırdım, şok oldum, yalannnnnnn yok öyle birşey, yalan söylüyor, benim haberim yok dedim ve kalktım, eşim arkamdan geldi ve suratına bir tokat attım ama nasıl okkalı bir tokattı anlatamam, bana sormadan neden böyle şeyler yapıyorsun dedim, hiç vurduğuma bile kızmadı gülerek bunuda mı sana soracaktım dedi.
Ardından istemeye geldiler, nişan yaptık aradan 1,5 sene geçtikten sonrada evlendik. O 1,5 senede de birbirimizi tanıdık.
İşte buda bizim hikayemiz. Salak dediğim adam, şimdi benim canım KOCAM.