beni anlayıp yazdığınız için teşekkür edeim.gerçekten hayatımda kaybolluyor gibi hisediyorum.25 yaş hiçbir şey değil.Moralini bozma lütfen.İnsanlar o yaşta üniversiteyi yeni bitiriyor.Ben 29 yaşımda atanmıştım,sen daha çocuk sayılırsın hemen modunu düşürme.Pes etme,çalışmaya devam.Elbet senin kapın da açılacak. Doğru kişiyle alakalı olarak da bu böyle..İnsan bazen sorguluyor haklısın,ben bu kadar iyiyken neden olmuyor diyorsun ama inan zamanla herkes yolunu çiziyor bir şekilde. Sen yeter ki kendini kötü hislere teslim edip hiçliğe sürüklenme.Hayatın içinde olduğun sürece varsın.
o haberi görecek kadar ülke gündemine duyarlı olmanıza sevindim. akrabalar mesela sürekli soruyor onlara böyle anlatamıyorunuz kimse sizin nasıl savaltığıınızı bilmiyor kimse benim ne kadar başarılı olduğumu görmüyor. almak istedikleri adamlara ne torpiller dönüyor.ilşiki konusunda da hiç düzgün bir ilişkim olmadı yaşıtlarım böyle seyleri deneyimlerken ben dershane peşindedim bu yüzden ergen gibi düşünoyrum ilşkilerimdeBir sürü öğretmen var sizinl2 aynı durumda olan.Keza başka bölümlerde de. Akademiye girmek isteyip mülakatta elenen de çok. Çünkü fakülteye oğlunu sokan var. Iki gün önce okudum. Eşini sokan var, onu yapan da görevden alınmış diyordu haberde. Yani çoğu kişi sizinle aynu durumda. Ben de 26 yaşımda atandım. Yani tek ben miyim diye düsünmeyin. Ilişki için de hiç ama hiç geç kalmış sayılmazsiniz
şükür çok fazla yok ama yüzlerine bakamıyorum. bu yaşa gelip hala sabah işe gidemiyor olmak kötü. omlar demese bile yük olduğumu hissediyorum. bu kadar zaman bunun içi mi okudum diyorum çünkü ailem benim için bu zamana kadar baya masraf yaptıAilenizle bi probleminiz yoksa, sağlıklıysanız biraz rahat olmaya çalışın. Çünkü biz kudururken stresten kimsenin umrunda olmuyor:)
hayatta gerçekten sürekli bunları yaşamaktan sıkıldım. ne istesem olmuyor.şükürlü bir insanım aksine. şuan hayatımın bu döneminde her anlamda çok kötü sınanıyorum. başkalarına altın tepside sunulan şeyler bana verilmiyor. kimseyi kıskanmıyorum gıpta etmiyorum özenmiyorum hasetlik yapmıyorum ama bir ben miyim hayatını yoluna koyamayan? bir ben miyim bunları yaşayan.
öğretmenim atanamıyorum yüksek yapıyorum ama kadro çok az ve torpili iyi olan giriyor kim ne derse desin adalet yok bu ülkede. hiçbir şey yapmak istemiyorum kendimi gerçekten işe yaramaz hissediyorum evde dura dura bilgi birikiimim bile köreldi ben bu 25 li yaşlarımı hiç böyle hayal etmemeiştim.
aşşk desen o ne ola? en son başka biriyle sevgili olsam tepkin ne olur diyn birine yol verdim. gözüme iyi gelen biri de mutlaka kapılmış sevgilisi olmuş oluyor. yani öyle bakımsız özensiz biiri de değilim mesela.
arkadaşlarıma bakıyorum Maşallah her şeyleri yolunda. haliyle bana ne zaman evleniceksin ne zaman işe başlayacaksın diye sorup duruyorlar. sırf sıkıcı hayatımı onlara aksettirmemek için artık görüşmüyorum bile.
bunları yazdım eminim dalgaya alıcak bir uslupla yazanlarınız olucaktır ama benim için gerçekten sabrımın dolduğu durumlar bunlar.
benim gibi olan var mı?
Kuzum ya. Allah sana uzun mutlu ve sağlıklı ve çok çok iyi bir hayat arkadaşı nasip etsin inşallah.Herkesin hayatla ilgili sınavları var. Ben çok iyi bir üniversitede makina mühendisliği okudum kamuda çalışıyorum isim maddi durumum hep ıyi oldu. A sınıfı iş güvenliği uzmanı oldum. Sınavlarda ilk girdiğimde kazandım atandım vs vs...
Amaaa 16 yaşında depremde tüm ailemi kaybettim.. 10 ay ailemden kalan tek varlığım kızkardeşimi kanserden 3 ayda kaybettim. Bana göre yine şanslısın şükret. Herkesin bilemedegin çok büyük acıları var bu dünyada. Herşey iş bulmak yada evlilik değil. Bence şükret.
Herkesin böyle dönemleri oluyor. Ben de 30 da evlendim. 30 da evlenmek üzülecek bişey değil ancak ben de senin gibi artık evlenmek istiyordum olmuyordu. Şimdi dönüp bakıyorum da bilseydim ki 30 da eşimle evleneceğim hayatımın tadını çıkarır hiç birsey dert etmezdim.hayatta gerçekten sürekli bunları yaşamaktan sıkıldım. ne istesem olmuyor.şükürlü bir insanım aksine. şuan hayatımın bu döneminde her anlamda çok kötü sınanıyorum. başkalarına altın tepside sunulan şeyler bana verilmiyor. kimseyi kıskanmıyorum gıpta etmiyorum özenmiyorum hasetlik yapmıyorum ama bir ben miyim hayatını yoluna koyamayan? bir ben miyim bunları yaşayan.
öğretmenim atanamıyorum yüksek yapıyorum ama kadro çok az ve torpili iyi olan giriyor kim ne derse desin adalet yok bu ülkede. hiçbir şey yapmak istemiyorum kendimi gerçekten işe yaramaz hissediyorum evde dura dura bilgi birikiimim bile köreldi ben bu 25 li yaşlarımı hiç böyle hayal etmemeiştim.
aşşk desen o ne ola? en son başka biriyle sevgili olsam tepkin ne olur diyn birine yol verdim. gözüme iyi gelen biri de mutlaka kapılmış sevgilisi olmuş oluyor. yani öyle bakımsız özensiz biiri de değilim mesela.
arkadaşlarıma bakıyorum Maşallah her şeyleri yolunda. haliyle bana ne zaman evleniceksin ne zaman işe başlayacaksın diye sorup duruyorlar. sırf sıkıcı hayatımı onlara aksettirmemek için artık görüşmüyorum bile.
bunları yazdım eminim dalgaya alıcak bir uslupla yazanlarınız olucaktır ama benim için gerçekten sabrımın dolduğu durumlar bunlar.
benim gibi olan var mı?
Neden yük olasanız ki sizin elinizde olan bir şey değil :)şükür çok fazla yok ama yüzlerine bakamıyorum. bu yaşa gelip hala sabah işe gidemiyor olmak kötü. omlar demese bile yük olduğumu hissediyorum. bu kadar zaman bunun içi mi okudum diyorum çünkü ailem benim için bu zamana kadar baya masraf yaptı
Kötü zamana denk gelmekten o :) Şansımıza öyle bi zamana denk geldi ki hepimiz aynı durumdayız.Istediğim bir şey olana kadar öyle sıkıntılar çekerim ki olduğu zaman sevinecek hevesim kalmamış olur.
34 yaşındayım burnum b.ktan çıkmıyor.
Gökten para yağsa benim başıma hıyar düşer.
Hiç abartmıyorum emin olabilirsin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?