- 26 Temmuz 2015
- 1.741
- 2.853
- 133
- 31
Hanımlar arkadaşımın konuusu.Kendisi üye değil. Bu konuyu açmak size danışmak istedi.Şuan yorumlarınızı bekliyor. O size cevap verecek.
Hanımlar merhaba adım Tuğçe. 22 yaşındayım. Eşimle 2 yıldır tanışıyoruz toplamda. 1 aydır evliyiz. Galiba evliliğim bitiyor. Nasıl bu duruma geldiğimizi soracak olursanız bende bilmiyorum beynim durmuş durumda. Her kafadan bir ses çıkıyor. Ne düşüneceğimi bilemiyorum.
Eşimin annesine ait olan 3. evinde yaşıyoruz. Bu ev kayınvalidemin bir arka sokağında. Size düğün gecemden başlayarak olayları anlatmak istiyorum. İlk gecemizde bizimle birlikte evimize geldi. Bize yemek yapmış karnımızı doyuracak sözde. Gece saat 2 ye kadar bizimleydi. O eve gittikten sonra eşimle olan ilk birlikteliğimizde pek yol katedemedik. Korktum ve o gece bişey olmadı. Beraber sarılıp televizyon izledik 6 ya kadar. Sonra uyuduk. Sabahında 9 unda eşimi arayıp ne yaptığımızı sordu utanmadan. Ardından da ertesi gün balayına gideceğimizde kirli çamaşırlarımızı yıkamak bahanesiyle çarşaf kontrolü yaptı. Sonrasında balayı sürecine gelecek olursak bizi gün içerisinde rahat 4-5 defa aradı. Döndüğümüz gün evimizde bizi bekliyordu. Bu arada kendisinde evimizin 2. yedek anahtarı bulunuyor.
Balayı dönüşü hergün sabah-öğlen-akşam farketmeksizin evimize geldi. Eşimle geçirebildiğim tek bir özel anım olmadı sayesinde. İşin son noktasına varacak olursak eğer olayın olduğu gün eşimle 1. ayımızın dolduğu gündü ve onunla başbaşa yemeğe çıkıp bunu kutlamak istedim. Eşimle buluşmak için oturduğumuz semtin meydanına giderken kendi annem aradı. Benim evime geldiğini ve kayınvalideminde orada olduğunu söyledi. Bunu duyunca anneme neden haber vermeden geldiğini müsait olup olmadığımı ne için sormuyorsun diye çıkıştım. Telefonu kapattıktan sonra eşimde arayıp annem bizdeymiş haberin var mı deyince o sinirle birde ona patladım. Yanıma gelince de bu tartışma böyle sürdü. Annesi böyle yapmaya devam ederse sayesinde evliliğimizin uzun sürmeyeceğini belirttim. Haklı olduğumu ve bu durumdan kendisininde şikayetçi olduğu halde bana sen benim annemden ne istiyosun diye çıkışmaya başladı. Bende ona lanet olsun seninle evlendiğim güne diyerek bağırdım. Beni meydanda bırakıp eve gitti. Bende annemin evine gittim sakinleşmek için.
Daha sonra annemlerde 1-2 gün kalıp kafamı dinlemek için evimden birkaç kıyafet almaya gittim. Eşyalarımı almak için dolabımı açtığımdan altınlarımın dolabımdaki kıyafetlerin arasında olmadığını farkedip eşime nerede olduklarını sordum. Kayınvalidem altınlar hiç biyere gitmiyor gitmek isteyen gitsin dedi. Eşimde hiç bir şekilde tepki vermedi. Ertesi tüm eşyalarımı çeyizlerimi toplamak için evimize gittim. Eşim gayet rahat bi şekilde işe gitmişti. Kv ve kp ordalardı. Eşyalarımı toplayıp kapıya yöneldiğimde ona sen benim yuvamı yıktın Rabbimde senin yuvanda huzur bırakmasın dedim. Hiç tepki vermedi.
Ertesi gün kv savcılığa şikayette bulundum hırsızlık suçundan. Akşamı da eşimle konuşmak için evimize gittim annesi dışarı çıkmasına bile müsade etmedi. O kız bu kapıdan içeri girmeyecek yoksa onu bıçaklarım gibi tehditler ve hakaretler savurdu. Bunu eşimde gördü. Ona beni sevip sevmediğini sordum sevmiyorum diye cevap verdi. Bende soluğu köprüde aldım. İntiharın eşiğinden tanımadığım bi insan sayesinde döndüm. Beni hastaneye götürmüş. O sırada kp aramış. Bana sakinleştirici verildiği için kendimde değildim. Telefonu hemşireler açmış. Bütün gece sabaha kadar kp başımdaydı. Eşim ne halde olduğumu merak edip hastaneye bile gelmedi.
Benden beklentisi annesinden özür dilememdi. Ancak bu şekilde herşeyin yoluna gireceğini söyledi. Tüm yaşadıklarıma rağmen eşimden ve yuvamdan vazgeçmedim. Sabahın 6 sında annesinin evine gittim özür dilemek için. Bana ağza alınmayacak sözler sarfetti. Eşim yine bu olaya şahit olmuştu. Ve bana artık çabalama olmuyo dedi. Bana kafasının karışık olduğunu ve düşünmek istediğini söyledi. Şuanda ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Arkadaşım objektif yaklaşacağınızı söyledi.
Şimdiden hepinize çok teşekkür ederim. Biraz uzun oldu kusura bakmayın.
Hanımlar merhaba adım Tuğçe. 22 yaşındayım. Eşimle 2 yıldır tanışıyoruz toplamda. 1 aydır evliyiz. Galiba evliliğim bitiyor. Nasıl bu duruma geldiğimizi soracak olursanız bende bilmiyorum beynim durmuş durumda. Her kafadan bir ses çıkıyor. Ne düşüneceğimi bilemiyorum.
Eşimin annesine ait olan 3. evinde yaşıyoruz. Bu ev kayınvalidemin bir arka sokağında. Size düğün gecemden başlayarak olayları anlatmak istiyorum. İlk gecemizde bizimle birlikte evimize geldi. Bize yemek yapmış karnımızı doyuracak sözde. Gece saat 2 ye kadar bizimleydi. O eve gittikten sonra eşimle olan ilk birlikteliğimizde pek yol katedemedik. Korktum ve o gece bişey olmadı. Beraber sarılıp televizyon izledik 6 ya kadar. Sonra uyuduk. Sabahında 9 unda eşimi arayıp ne yaptığımızı sordu utanmadan. Ardından da ertesi gün balayına gideceğimizde kirli çamaşırlarımızı yıkamak bahanesiyle çarşaf kontrolü yaptı. Sonrasında balayı sürecine gelecek olursak bizi gün içerisinde rahat 4-5 defa aradı. Döndüğümüz gün evimizde bizi bekliyordu. Bu arada kendisinde evimizin 2. yedek anahtarı bulunuyor.
Balayı dönüşü hergün sabah-öğlen-akşam farketmeksizin evimize geldi. Eşimle geçirebildiğim tek bir özel anım olmadı sayesinde. İşin son noktasına varacak olursak eğer olayın olduğu gün eşimle 1. ayımızın dolduğu gündü ve onunla başbaşa yemeğe çıkıp bunu kutlamak istedim. Eşimle buluşmak için oturduğumuz semtin meydanına giderken kendi annem aradı. Benim evime geldiğini ve kayınvalideminde orada olduğunu söyledi. Bunu duyunca anneme neden haber vermeden geldiğini müsait olup olmadığımı ne için sormuyorsun diye çıkıştım. Telefonu kapattıktan sonra eşimde arayıp annem bizdeymiş haberin var mı deyince o sinirle birde ona patladım. Yanıma gelince de bu tartışma böyle sürdü. Annesi böyle yapmaya devam ederse sayesinde evliliğimizin uzun sürmeyeceğini belirttim. Haklı olduğumu ve bu durumdan kendisininde şikayetçi olduğu halde bana sen benim annemden ne istiyosun diye çıkışmaya başladı. Bende ona lanet olsun seninle evlendiğim güne diyerek bağırdım. Beni meydanda bırakıp eve gitti. Bende annemin evine gittim sakinleşmek için.
Daha sonra annemlerde 1-2 gün kalıp kafamı dinlemek için evimden birkaç kıyafet almaya gittim. Eşyalarımı almak için dolabımı açtığımdan altınlarımın dolabımdaki kıyafetlerin arasında olmadığını farkedip eşime nerede olduklarını sordum. Kayınvalidem altınlar hiç biyere gitmiyor gitmek isteyen gitsin dedi. Eşimde hiç bir şekilde tepki vermedi. Ertesi tüm eşyalarımı çeyizlerimi toplamak için evimize gittim. Eşim gayet rahat bi şekilde işe gitmişti. Kv ve kp ordalardı. Eşyalarımı toplayıp kapıya yöneldiğimde ona sen benim yuvamı yıktın Rabbimde senin yuvanda huzur bırakmasın dedim. Hiç tepki vermedi.
Ertesi gün kv savcılığa şikayette bulundum hırsızlık suçundan. Akşamı da eşimle konuşmak için evimize gittim annesi dışarı çıkmasına bile müsade etmedi. O kız bu kapıdan içeri girmeyecek yoksa onu bıçaklarım gibi tehditler ve hakaretler savurdu. Bunu eşimde gördü. Ona beni sevip sevmediğini sordum sevmiyorum diye cevap verdi. Bende soluğu köprüde aldım. İntiharın eşiğinden tanımadığım bi insan sayesinde döndüm. Beni hastaneye götürmüş. O sırada kp aramış. Bana sakinleştirici verildiği için kendimde değildim. Telefonu hemşireler açmış. Bütün gece sabaha kadar kp başımdaydı. Eşim ne halde olduğumu merak edip hastaneye bile gelmedi.
Benden beklentisi annesinden özür dilememdi. Ancak bu şekilde herşeyin yoluna gireceğini söyledi. Tüm yaşadıklarıma rağmen eşimden ve yuvamdan vazgeçmedim. Sabahın 6 sında annesinin evine gittim özür dilemek için. Bana ağza alınmayacak sözler sarfetti. Eşim yine bu olaya şahit olmuştu. Ve bana artık çabalama olmuyo dedi. Bana kafasının karışık olduğunu ve düşünmek istediğini söyledi. Şuanda ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Arkadaşım objektif yaklaşacağınızı söyledi.
Şimdiden hepinize çok teşekkür ederim. Biraz uzun oldu kusura bakmayın.
büyük cesaret 
hırsızlık icin savcılıga sıkayette bulunman cok akıllıca olmus. helal olsun benim aklıma gelmezdi.
