Konuşabiliriz; aklınıza takılanları sorabilirsiniz. Tanıdan bu yana geçen 17-18 yıllık tedavi-kontrol sürecimde öğrendiklerimi paylaşabilirim. Bunun haricinde, iyiyim şükür. Sizler nasılsınız? :)
Yaş ilerledikçe, iç görü ve tecrübe kazandığınız için atakları önceden fark edebilme ihtimaliniz artıyor. Bir de gençlik dönemleri, genellikle hastalığın en alevli zamanları oluyor, atak yaşandıkça da travmatize olundukça da maalesef ataklar arası süreler kısalabiliyor ama bunları olduğu gibi genelleyip tek doğru olarak sunmayayım size, çünkü hastalık yoktur, hasta vardır düsturu ile yaklaşmak gerekiyor. Hastalığın belirtileri, işleyişi her ne kadar benzer olsa da hepimiz için, hastalıkla yolculuğumuz elbette farklı farklı, daha kişisel olacaktır.İyiyim. Ataklar azalıyor mu? Mani/hipomani başladığını hissettiğinizde ona izin verip onu yaşamak geçiyor mu içinizden?
Kardeşim bipolar tedaviyi şiddetle yine reddediyor, o zaman ben sizden tedavi oluyorsanız nasıl ikna oldunuz o konuda yardım istesem? Ayrıca evdeki eşyaları kırıp döküyor, ben başka bir şehirde olmama ve ona sürekli doktor psikolog bulmama rağmen gitmiyor, sakince konuşuyorum küfür ediyor sürekli,hayır bana para vereceksin diyor, ek olarak okb ve epilepsi hastalığı da var
Yaş ilerledikçe, iç görü ve tecrübe kazandığınız için atakları önceden fark edebilme ihtimaliniz artıyor. Bir de gençlik dönemleri, genellikle hastalığın en alevli zamanları oluyor, atak yaşandıkça da travmatize olundukça da maalesef ataklar arası süreler kısalabiliyor ama bunları olduğu gibi genelleyip tek doğru olarak sunmayayım size, çünkü hastalık yoktur, hasta vardır düsturu ile yaklaşmak gerekiyor. Hastalığın belirtileri, işleyişi her ne kadar benzer olsa da hepimiz için, hastalıkla yolculuğumuz elbette farklı farklı, daha kişisel olacaktır.
Benim manilerim psikotik yaşandığı ve çok konuşmak, çok harcama yapmak vb belirti verdiği süreçlerden geçmeden düşünce sıçramaları ve dejavu hissiyle başlayabildiği için benim bunu düşünecek pek vaktim kalmıyor açıkçası."Yaşayayım, tadını çıkarayım" fikrinden ziyade korku ve dehşet hissine kapılıp bir an önce kontrol altına alınması için gerekli enjeksiyonları yaptırıyorum. Ancak sizi anlayabiliyorum. Bazı bipolar arkadaşlarım (Bilhassa daha genç ve yolun başında olanlar), mani ataklarındaki o hisleri özleyerek, beğenerek tekrar yaşamak ve/veya atak geldiğini hissettiğinde öylece bırakmak isteyebiliyorlar. Ancak atak gelip geçtikten sonra hırpalanan, yorulan siz oluyorsunuz ve takibinde elinizde kalan şey de maalesef yeni bir depresyon süreci oluyor.
Maalesef kendini tedaviye açmayan, kabullenmemiş birine kalıcı bir yardım sağlayamazsınız. Ancak akut müdahalelerde bulunulabilir akli dengesinin yerinde olmadığı atak zamanlarında. Vasi tayin edilerek yatışlı tedaviden başka bir öneri gelmiyor aklıma ancak bunun da işleyişinin değiştiği söyleniyordu. Güncel bilgilere vakıf değilim, önceden sadece hastanede heyetten geçilmesi yeterliyken sanırım artık işin içine savcılık kararı da girmiş (Ya da suça karıştığında mı böyle oluyordu bilemedim). Bu bilgileri araştırsanız?Yardıma ihtiyacım var, kardeşim tedaviyi aniden kesti, ailem perişan halde, babam kanser atlattu annem zaten tansiyon vs, gece 3de kaldırıyor hazırlanın başka şehire gideceğiz diye sonra geri oturtuyor, annem hastaneye gidip dokorla konuştu, ambulansla getirsek yatırır mısınız yoksa bir ilaç verip yollar mısınız, çünkü yollarsanız eve ilaç içmeyecek ve daha fazla zorluk çıkarıp kinlenecek dedi, doktor o hastaya bağlı dedi, dayım bir gün gel gidiyorız dedi doktora götürdü yazılan ilaçları yine kullanmadı, o doktor da zorla yatırılıcak durumu yok demiş, ne yapmamız gerekiyor Allah aşkına bu konu benim konum değil ama bilen varsa bana da yardımcı olur mh
Annem ve babama tokat atıyor 1 haftafır, o halde terk mi etmemliler onu, ne sabır kaldı ne güçMaalesef kendini tedaviye açmayan, kabullenmemiş birine kalıcı bir yardım sağlayamazsınız. Ancak akut müdahalelerde bulunulabilir akli dengesinin yerinde olmadığı atak zamanlarında. Vasi tayin edilerek yatışlı tedaviden başka bir öneri gelmiyor aklıma ancak bunun da işleyişinin değiştiği söyleniyordu. Güncel bilgilere vakıf değilim, önceden sadece hastanede heyetten geçilmesi yeterliyken sanırım artık işin içine savcılık kararı da girmiş (Ya da suça karıştığında mı böyle oluyordu bilemedim). Bu bilgileri araştırsanız?
Bir de doktor "Yatışlık durumu yok" dedikten sonra birini zorla yatırmak kısmı da çok bıçak sırtı bir konu.
Ancak en başta söylediğim gibi, kendisi kabullenmediği sürece, sizin yapabileceğiniz pek bir şey yok maalesef.
Mesela benden zorbalıkla bir şey istiyor hatta arabamı satıp ona vermemi istiyor tamam dedim ama vermeyeceğim tabi ki, o an yok dersem kendimi keseceğim atacağım evi yakacağım diyor çok zorlanıyorum artık hayatım gençliğim gitti elimdenMaalesef kendini tedaviye açmayan, kabullenmemiş birine kalıcı bir yardım sağlayamazsınız. Ancak akut müdahalelerde bulunulabilir akli dengesinin yerinde olmadığı atak zamanlarında. Vasi tayin edilerek yatışlı tedaviden başka bir öneri gelmiyor aklıma ancak bunun da işleyişinin değiştiği söyleniyordu. Güncel bilgilere vakıf değilim, önceden sadece hastanede heyetten geçilmesi yeterliyken sanırım artık işin içine savcılık kararı da girmiş (Ya da suça karıştığında mı böyle oluyordu bilemedim). Bu bilgileri araştırsanız?
Bir de doktor "Yatışlık durumu yok" dedikten sonra birini zorla yatırmak kısmı da çok bıçak sırtı bir konu.
Ancak en başta söylediğim gibi, kendisi kabullenmediği sürece, sizin yapabileceğiniz pek bir şey yok maalesef.
16 yıl dile kolay, siz de oldukça tecrübelenmişsinizdir hastalığın sizdeki işleyişi hakkında. Anlıyorum, benim Tip 1 ve manilerim psikotik. Belki de bu yüzdendir mani denince kanım çekiliyor, dehşete kapılıyorum, o kadar sevmiyorum. :)) Sizi anlıyorum, şöyle ki Tip 2de depresyon daha ağırlıklı ve uzun seyrediyor. Haliyle hayattan keyif alamamayı o kadar uzun süre yaşıyorsunuz ki, hipomanileriniz size nefes gibi geliyor. Ama tedaviyi aksattığınız müddetçe bu döngü böyle devam edecek ve tatlı birkaç haftanın ardından yine, yeniden aylarca boş bir bedeni taşırmışsınız gibi hissedeceğiniz o evreye döneceksiniz. Değer mi? Remisyonda kalmak hedefiniz olmalı ve bunun için de ilaçlarınızı, dozlarını dikkatle almalı, doktorunuzla görüşmelerinizi aksatmamalısınız.33 yaşındayım, 17 yaşından beri hastayım. Tip 2 benim, daha çok depresyon ağırlıklı ama hipomani dönemlerimi çok seviyorum, belki bu sefer sonu depresyon olmaz diyerek kendimi ikna etmeye çalışıyorum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?