İki adımla falan ilgisi yok ki tamamen yeni çevre yeni ortam olacak ve İstanbul’la ilgim kalmayacak neticede başka bir şehre gidiyorum
30 yas ve halâ aile ile birlikte yasayan biri icin fazla gereksiz bir duygusallik,azicikta sacma.
Ulke değiştirmiyorsunuz ki.
Merhaba kızlar. İstanbul’da yaşıyorum; doğma büyüme İstanbulluyum. 30 yaşındayımAilemle birlikte Bandırma’ya taşınma kararı aldık. O tarafta zeytinliklerimiz var, al-sat yapıyoruz. Ben zaten evden kendi işimi yapıyorum. Depremdi, istanbulun kaosuydu derken bu şehirden zaten çok sıkılmıştım. Ben de istiyorum gitmeyi. Hatta kiralar daha uygun olduğu için kendime ailemden ayrı bir düzen de kurabilirim orada. Birikimim vardı, İstanbul’da yapamadıgım düşünemediğim şeyi orada hayal edebiliyorum. Büyük ihtimalle de bu hayallerim gerçekleşecek.
Benim için her halükarda istediğimi karşılayan bir şehrin ilçesi. Çok büyük ihtimalle bu yaz taşınacağız ama benim içimde yeni bir şehre taşınmanın telaşının yanı sıra hüznü de oluştu son günlerde. Size garip gelebilir bence de tuhaf bi duygu ama sanki bütün iyi-kötü anılarımı burada bırakıyormuşum gibi. Bu şehir bana özellikle son 3-4 yıldır hiçbir şey vermese de hatta ve hatta beni çok bunaltsa da hiç iyi anım olmasa da, belli başlı bir çevrem var. Anılarım var… Orada yeni bir düzen kuracağım, nasıl çevre edineceğim ne yapacağım bilmiyorum. Zaten yakın dediğim dostlarım hep farklı şehirlerde o ayrı. Fakat insanın cehennemi dediği şey tanıdık da olsa insan zihni için güvenilir oluyor ya, bilmediğim, bilinmezlik olan cennet de olsa ben çok korkuyorum. Galiba konfor alanımdan dışarı çıkmak beni korkutuyor. Sanki tüm yaşamımı geçmişimi anılarımı bırakıp başka bir hayata geçiyormuşum gibi. Taşındıgımızda dönüşü de olmayacak bu kararı 1 yıldır konuşup karar vererek aldık.
Başka şehirde kendine yeni hayat kuranlar ya da bu durumu yaşayan arkadaslardan tavsiye istiyorum. Benim yaşadığım şeyi yaşadıgınız oldu mu ? Korktunuz mu, bunu nasıl aştınız ? Nasıl başka bi çevre edindiniz ? Tavsiyelerinizi bekliyorum
Çok teşekkür ederim güzel tavsiyeniz içinÇok doğru karar vermişsiniz. Hiç korkmayın. Ben de Bandırma da 6 yıl yaşadım. Çok özlüyorum. Hem büyük şehrin havası hem de küçük şehrin samimiyeti var. Şimdi Gönen de yaşıyorum. Bandırma ya kendi arabamla 20 dk. Her fırsatta gidiyorum. Tam yaşanılacak şehir. İstanbul a da yaklaşık 1,5 saat uzaklıkta deniz otobüsü ile.
Ne kadar güzel. Değişiklık hep ıyı gelır. Bende gıdebılsem dıorum ama zamp gıbı yapıştım. Güzel bır ısım yok. Aılem istemez. Çok mutlu olun. Benım içinde yenı yerler keşfedın. Keşke güzel bır işim olsaydıda konfor alanımı bıraksaydımMerhaba kızlar. İstanbul’da yaşıyorum; doğma büyüme İstanbulluyum. 30 yaşındayımAilemle birlikte Bandırma’ya taşınma kararı aldık. O tarafta zeytinliklerimiz var, al-sat yapıyoruz. Ben zaten evden kendi işimi yapıyorum. Depremdi, istanbulun kaosuydu derken bu şehirden zaten çok sıkılmıştım. Ben de istiyorum gitmeyi. Hatta kiralar daha uygun olduğu için kendime ailemden ayrı bir düzen de kurabilirim orada. Birikimim vardı, İstanbul’da yapamadıgım düşünemediğim şeyi orada hayal edebiliyorum. Büyük ihtimalle de bu hayallerim gerçekleşecek.
Benim için her halükarda istediğimi karşılayan bir şehrin ilçesi. Çok büyük ihtimalle bu yaz taşınacağız ama benim içimde yeni bir şehre taşınmanın telaşının yanı sıra hüznü de oluştu son günlerde. Size garip gelebilir bence de tuhaf bi duygu ama sanki bütün iyi-kötü anılarımı burada bırakıyormuşum gibi. Bu şehir bana özellikle son 3-4 yıldır hiçbir şey vermese de hatta ve hatta beni çok bunaltsa da hiç iyi anım olmasa da, belli başlı bir çevrem var. Anılarım var… Orada yeni bir düzen kuracağım, nasıl çevre edineceğim ne yapacağım bilmiyorum. Zaten yakın dediğim dostlarım hep farklı şehirlerde o ayrı. Fakat insanın cehennemi dediği şey tanıdık da olsa insan zihni için güvenilir oluyor ya, bilmediğim, bilinmezlik olan cennet de olsa ben çok korkuyorum. Galiba konfor alanımdan dışarı çıkmak beni korkutuyor. Sanki tüm yaşamımı geçmişimi anılarımı bırakıp başka bir hayata geçiyormuşum gibi. Taşındıgımızda dönüşü de olmayacak bu kararı 1 yıldır konuşup karar vererek aldık.
Başka şehirde kendine yeni hayat kuranlar ya da bu durumu yaşayan arkadaslardan tavsiye istiyorum. Benim yaşadığım şeyi yaşadıgınız oldu mu ? Korktunuz mu, bunu nasıl aştınız ? Nasıl başka bi çevre edindiniz ? Tavsiyelerinizi bekliyorum
Öncelikle doğal ortama tasiniyorsunuz.Sabahlari erken kalkın yürüyüşe çıkın.Tarlaya işe giden köylü kadınları olur insanlar olur herkese günaydın merhaba vs.Tanisin sohbet edin.Merhaba kızlar. İstanbul’da yaşıyorum; doğma büyüme İstanbulluyum. 30 yaşındayımAilemle birlikte Bandırma’ya taşınma kararı aldık. O tarafta zeytinliklerimiz var, al-sat yapıyoruz. Ben zaten evden kendi işimi yapıyorum. Depremdi, istanbulun kaosuydu derken bu şehirden zaten çok sıkılmıştım. Ben de istiyorum gitmeyi. Hatta kiralar daha uygun olduğu için kendime ailemden ayrı bir düzen de kurabilirim orada. Birikimim vardı, İstanbul’da yapamadıgım düşünemediğim şeyi orada hayal edebiliyorum. Büyük ihtimalle de bu hayallerim gerçekleşecek.
Benim için her halükarda istediğimi karşılayan bir şehrin ilçesi. Çok büyük ihtimalle bu yaz taşınacağız ama benim içimde yeni bir şehre taşınmanın telaşının yanı sıra hüznü de oluştu son günlerde. Size garip gelebilir bence de tuhaf bi duygu ama sanki bütün iyi-kötü anılarımı burada bırakıyormuşum gibi. Bu şehir bana özellikle son 3-4 yıldır hiçbir şey vermese de hatta ve hatta beni çok bunaltsa da hiç iyi anım olmasa da, belli başlı bir çevrem var. Anılarım var… Orada yeni bir düzen kuracağım, nasıl çevre edineceğim ne yapacağım bilmiyorum. Zaten yakın dediğim dostlarım hep farklı şehirlerde o ayrı. Fakat insanın cehennemi dediği şey tanıdık da olsa insan zihni için güvenilir oluyor ya, bilmediğim, bilinmezlik olan cennet de olsa ben çok korkuyorum. Galiba konfor alanımdan dışarı çıkmak beni korkutuyor. Sanki tüm yaşamımı geçmişimi anılarımı bırakıp başka bir hayata geçiyormuşum gibi. Taşındıgımızda dönüşü de olmayacak bu kararı 1 yıldır konuşup karar vererek aldık.
Başka şehirde kendine yeni hayat kuranlar ya da bu durumu yaşayan arkadaslardan tavsiye istiyorum. Benim yaşadığım şeyi yaşadıgınız oldu mu ? Korktunuz mu, bunu nasıl aştınız ? Nasıl başka bi çevre edindiniz ? Tavsiyelerinizi bekliyorum
Ben de doğma büyüme İstanbulluyum ve şehir değiştiriyorum, gözyaşım pıt.. Yeni bir yere gitmekten çok İstanbul'dan kopmak zor geliyor, çevremin de burda olmasının etkisi yüksek tabii. Tüm kaosuna rağmen bu şehirde kaybolmak güzel. Herşeye rağmen kopamadigin o zor sevgili İstanbul. Anılarimin şahidi. Ne çok sevdiğimi ayrılırken anlıyorum. Kimilerine göre fazla dramatize gelecektir belki ama şu an hislerim bunlar. Yoksa her yere alışılır birgün mutlaka. Yolculuğunuzda mutluluklar diliyorumMerhaba kızlar. İstanbul’da yaşıyorum; doğma büyüme İstanbulluyum. 30 yaşındayımAilemle birlikte Bandırma’ya taşınma kararı aldık. O tarafta zeytinliklerimiz var, al-sat yapıyoruz. Ben zaten evden kendi işimi yapıyorum. Depremdi, istanbulun kaosuydu derken bu şehirden zaten çok sıkılmıştım. Ben de istiyorum gitmeyi. Hatta kiralar daha uygun olduğu için kendime ailemden ayrı bir düzen de kurabilirim orada. Birikimim vardı, İstanbul’da yapamadıgım düşünemediğim şeyi orada hayal edebiliyorum. Büyük ihtimalle de bu hayallerim gerçekleşecek.
Benim için her halükarda istediğimi karşılayan bir şehrin ilçesi. Çok büyük ihtimalle bu yaz taşınacağız ama benim içimde yeni bir şehre taşınmanın telaşının yanı sıra hüznü de oluştu son günlerde. Size garip gelebilir bence de tuhaf bi duygu ama sanki bütün iyi-kötü anılarımı burada bırakıyormuşum gibi. Bu şehir bana özellikle son 3-4 yıldır hiçbir şey vermese de hatta ve hatta beni çok bunaltsa da hiç iyi anım olmasa da, belli başlı bir çevrem var. Anılarım var… Orada yeni bir düzen kuracağım, nasıl çevre edineceğim ne yapacağım bilmiyorum. Zaten yakın dediğim dostlarım hep farklı şehirlerde o ayrı. Fakat insanın cehennemi dediği şey tanıdık da olsa insan zihni için güvenilir oluyor ya, bilmediğim, bilinmezlik olan cennet de olsa ben çok korkuyorum. Galiba konfor alanımdan dışarı çıkmak beni korkutuyor. Sanki tüm yaşamımı geçmişimi anılarımı bırakıp başka bir hayata geçiyormuşum gibi. Taşındıgımızda dönüşü de olmayacak bu kararı 1 yıldır konuşup karar vererek aldık.
Başka şehirde kendine yeni hayat kuranlar ya da bu durumu yaşayan arkadaslardan tavsiye istiyorum. Benim yaşadığım şeyi yaşadıgınız oldu mu ? Korktunuz mu, bunu nasıl aştınız ? Nasıl başka bi çevre edindiniz ? Tavsiyelerinizi bekliyorum
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?