Ben cocuklugumdan beri tombistim. Ergenlikten beri hayalim 55 kilo olmakti. Boy 1.60 bu arada.
55 kiloya iniyordum ama hic koruyamadim.
Ya hep ya hic modunda besleniyordum. Kilo verene kadar kilo aldiracagini dusundugum seyleri agzima bile surmuyordum. Istedigim kiloya inince nasilsa zayifladim diye eski duzenimde yiyordum. Gelsin kilolar. Asiri kilolu olmadim hic ama olabilirdim.Potansiyel vardi ama hep dilkat ediyordum. 14- 32 yas araligim 38- 42 beden arasinda gidip geldi.
Sonuc olarak duygusal yiyici oldugumu fark ettim. Psikolojik kokenli oldugunu fark ettim. Burda topigim vardi. Zamanin olunca bakabilirsin.
Karatay tarzi beslendim.Kilo verdim ama 2 ogun beslenmek psikolojime ters. Kisitlanmislik hissi, yoksunluk sendromu zor geldi. Bunu yapana kadar oruc tutarim daha iyi.
Eskiden oruc tutamazdim. Iftarda midemi hizlica doldurur, kusma noktasina gelirdim.
Farkindaligim arttikca , oruc beni tutmaya basladi. Cok sukur. Oruc psikolojisini seviyorum. Zihnimden yemek fikri gidince, ozume donuyorum, surekli kendimi sorguluyorum. Nefsimi yokluyorum, maddi manevi.
Instagramda Ceren Yavuz var. Yeme davranisinin, kendini sevmenin psikolojik kismini cok guzel anlatiyor. Cok eski postlarda. Bu konularda yillardir cok okuyorum. Sen yazinca hatirladim. Eskiden kalorili bir yiyecek yesem kilo alacagim diye odum patlardi. Yaklasik 5 yildir canimin istedigi herseyi yiyorum. Canim bir yiyecegi aserme tarzinda istemisse vucudumun ona ihtiyaci oldugunu fark ettim. Bazen vitamin yada mineral eksikliginden bazen sadece psikoljik.Mesela annemi, kardeslerimi, cocuklugumu ozledigimde eti cifte kavrulmus petibor aseriyorum. Annem surekli alirdi.
Kendi tetikleyici besinlerimi, duygularimi buldum.
Tatli krizini bastirmak icin bir suru tarifler var hepsini denedim ama o istek gitmedi. Bastirmak icin bir suru sey yedim en sonunda yine ilk canimin cektigi seyi yiyerek rahatladim.Ben aklima dusen seyi yemeden kriz atlatamiyorum.
Cok uzun, cok karisik yazdim. Bu gece uyku tutmadi. Bazen oluyor boyle. Zamanim olunca yazdim.
Sonucta geldigim noktada cok mutluyum.
Kendimi begeniyorum ve seviyorum.CANIM KENDIM.FISTIK GIBISIN diye arada kendime gaz veriyorum.
Ergenlik isyanlarim 30lu yaslara kadar surdu, gecti cok sukur.
Bir ara eski halime donme korkum vardi. Onu da astim. 3- 5 kilo alinir verilir , canimiz sagolsun kafasindayim.
Asamadigim sey, hizli yemek. Cigneme suresini uzatmam lazim . Cok kaynar yemekten midemi cok yaktim ama acken ben ben degilim. Bu sorun her ogunde olmuyor, olsa eski halime donerdim. Ara ara yokluyor onuda asarim elbet. Insaniz, nefsimiz yokluyor hep.