Üç sene önce annemde görme kaybı başladı.göz doktoru gözünde bişi bulamadı, nörolojiye git dedi.annem nöroloğa gitti herşey normal çıktı ama görme kaynının sebebi bulunamadı.ara sıra başım dönüyor diyordu, gözlerim kararıyor diyordu.O aralar parmağında morluk oldu acile gittik, o dönemde pıhtı atmış olabilir dediler.bir süre sonra parmağı düzeldi, sonra da hiç doktora gitmedi.
bu aralar unutkanlık başladığını söylüyor annem, ben farkına varmadım ama komşu çocuklarının adlarını unuttuğunu vs söyledi.nöroloğa gitti ve usg ve mr çekildi.ica ve icr de kalınlaşma varmış.beyin damarlarında tıkanma olduğu ortaya çıktı.
O kadar sorunun ortasında bir bu eksikti.Annem de bu aralar bayağı bir alınganlaştı vs.Hatta hastalığı ile ilgili beni bile sorumlu tuttu.aldırmadım.benim babamla tartışmama üzülmüş de olmuş vs.
Hadi oradan dedim, benim hayatım şu an gerçekten kötü, evlilik bitti, iş hayatı sallantıda ve kendimi çok yalnız hissediyorum ve bir de beni suçluyor ya.benim bir suçum yok.ailesinde genetik yatkınlığı var.dayım 65 yaşlarında kalp krizi geçirdi, dedem kangrenden vefat etti.Ve bunların sorumlusu ben olamam.
Bu hastalığı bilen var mı, ilaçlarla hallolur mu, beyin damarları ilaçla açılır mı?Teşhisi de amnezi...Muayenede doktor üç kelime söylemiş'araba, elma, çiçek', bunu hemen tekrar et demiş tekrar edebilmiş.ama beş dakika sonra unutmuş annem.
Öyle işte kızlar.Allahtan gelen bişi.Kafama da fazla takmıyorum ama bunun için benim suçlanmam canımı sıktı