O tedirginlik 9 ay boyunca hic bitmeyecek canim, ben de senin gibi ultrasonda gordukten sonra rahatlarım saniyordum cok şükür gördüm bu sefer belirtiler azaldikca acaba icerde hersey yolunda mi dusunceleri basladi her yenj randevuya gidene kadar.
15.hafta dayine gitti butun belirtiler kendi kendimi yedim durdum şişkinlik gitti, göğüs hassasiyeti gitti eyvah dedim eşime bir terslik var eşim telkin etti ama anne yüreği dinlemiyor hicbirsey bir 3-4 gun yedim durdum kendimi esim birsey yok diyordu sinir oluyordum kendi kendime karar vermistim sali pazartesi ya da sali doktora gidefektim.
Cuma akşam korka korka dua ettim Allah'ım iyi ya da kötü bir işaret gönder bana ne olur bebegim iyi mi degil mi diye. Cumartesi sabahi esim 7 de ise gitti yatakta uyku tutmadı elimde tlf video izliyordum gobek deligimin az altinda birsey şişmeye başladı bir baskı hissettim bismillah bu ne diye elimi bi attim ki kızım popoyu yaslamış mesaj veriyordu annesine "annecim ben iyiyim, korkma seninleyim" diye o an şükür dualari, göz yaşları, heyecan mutluluk hepsi birbirine karıştı. Hıçkıra hıçkıra ağladım şükür ederek sonra eşimi aradım haber verdim adamin nutku tutuldu sesi cok az geliyordu bi yandan da gülerek konuşmaya çalışıyordu.
Annelik stresli zorlu ama cok güzel bir yolculukmus gercekten.
Rabbim gönülden isteyen her kadina nasip etsin inşallah bu güzel duygulari insallah

