bir çok yorum o kadar haklı ki. Ama ben kendimi net anlatamadım sanırım. Aslında diğer sorunlarımı katmadan direk şuan hissettiklerimi yazmak ve objektif yorumlar okumak istediğim için böyle yapmıştım. Öyle de oldu. Teşekkür ederim yorumlarınız için. Ama ben vicdansız bir insan değilim, bu yazılanları çevremdeki insanlara okutsam şok olurlardı. Beni tanıyan bilir. Ben kayınvalideme karşı böyleyim sadece. Kendimle barışığım, utanmadan yazmışsın diyorsunuz ya. Öyle doğru. Neler hissettiğimi ben biliyorum. Ben ona anne gözüyle bakamıyorum, çünkü o eski mevzulardan gerçekten çok etkilendim. Tamam bitti herşey normale döndük evet ama işte böyle küçük şeyler bile batıyor bana. Beraber kahvaltı etmelerinin bana ne gibi zararı olabilir kendime geleyim istiyorum. Böyle kötü niyetli düşünmek istemiyorum. Korkularım var sadece, yine aynı sorunları yaşamaktan korkuyorum. Eşim evlenmemiş gibi onun açlığını tokluğunu kontrol etmesi, bizi sürekli olarak kontrol etmesi ben bunları kaldıramıyorum. Tamam belki bunlar da kötü niyetli şeyler değil yaşlı kadın. Gidip gelelim ses olsun ona da evet. Ama ben kimsenin yalnızlığını gidermek için evlenmedim ki. Evlenen insan evini ayırır. Kaynanam bunu anlayamıyor. Farkında değil. Hala kapıda eşimin çamurlu ayakkabısını görse alır sormadan yıkar. Yani eşin düşünemiyor ben düşünüyorum edası veriyor. Bakın burdan anlatınca evet abartı bu mesele bile sizin için. Ama hissettirilenler bunlar. Yaşadığım şeyler duyduğum şeyler için bunları diyorum. Gözünüzde mazlum sessiz sedasız etliye sütlüyw karısmayan bi kadın canlandı sanırım. Tam tersini düşünün, komşuları ile görüşmemesinin kendisi ile alakalı olduğunu düşünün. Çünkü gerçekten zor bir insan, ne düşünse pat söyler. Ben katlanmak zorundayım. Evimizi taşıyamıyoruz, eşim annesi ona muhtaç olduğu için bırakmaz. Ben eşimi seviyorum onu bırakamam. Sadece bu hayata zamanla adapte olurum diye umut ediyorum, yabancı olduğum duygular çünkü
ne fışkı yerse yesin yani, bunun nispetlik neyi var? 
