Benim yerimde olsanız nasıl bir yol izlerdiniz ne yapardınız.. :(

bıktım bu hayattan artık. hep güçlü durmaya çalıştım olmadı o kadar iğrenç bir ailede büyüdüm ki. aile demekten bile utanıyorum bazen.. ve çok neden var bu durumun.
herşey dolmuş birikmiş bende son devredeyim ben çok kötü bir insanım biliyorum.
kimseye tahamüllüm kalmadı ne aileme ne akrabalarıma nede sevgilime.
ben ailemden görmediğim sevgiyi şvkati değeri erkek arkadaşımdan görmüştüm. hayatıma girdi düzeltti beni kendime getirdi.. ondan önce kimse benim dogum günümü bile hatırlamazdı. kimse beni aramazdı benim için üzülmezdi hiç ama hiç kimse bir hediye dahi almamıştı. mutluyduk ilk zamanlar çok hemde. aşkların en güzelini yaşıyordum belkide seviyordum seviliyordum
herşey aslında yavaş yavaş başladı. ben çok gaddar ve bencil biiriyim biliyorum kendimi. kendimden başka hiç kimseyi düşünmüyorum. üzülmüşmü aglamışmı banada sanki sevgilimede benden sıkılsın diye herşeyi yapmış gibiyim. sonra pişman oluyorum ama ne fayda öyle bir ailede büyüm ki ben bu hale geldim. ruhum çekildi sanki.
zamanla böyle böyle iyice bunalıma girdim. bir şey yolunda olmayınca ne aşk kalıyor ne sevgi.
aslında hemen hemen düşündüm de ... 2 aydır böyleyiz. birbirimze tahamülümüz kalmadı erkek arkadaşımla bagırmalar çağırmalar kavgalar.
hepsi benim yüzümden. bunuda biliyorum o konuşurken bazen nefret ediyorum onda o agzını yapıştırasım geliyor. nefret ediyorum içimde kocaman bir nefret bazen de onu o kadar sevdiğimi hissediyorum ki. ben iyi değilim biliyorum. herşey bugun daha da yogunlaştı. bna mutluluğu cok gördü ailem çevrem.
artık bir şeyler bitti sanki bizim ilişkimizde. insan hisseder ya çıkmazdayım çaresizimm ne umutlarla başlamıştım ilişkime bu hale ben getirtim
bazı arkadaşlarım belki her şeyi düzeltebilirsin senin elinde diyecekler.
ama hiç bir şeyi düzeltme gücüm yok istediğim yok ben insan olarak kimseyi sevemiyorum sevgi duygum yok benim.
artık sevgilimle bile konuşmak mesaj atmak sesini duymak istemiyorum ne yaptı hiç birşey sadece biraz anlayışssız sinirli o kadar.
bunlar aşılmıcak şeyler değil di oysa.
böyle harika bir insanı ne hale getirdimm yok yok benim sevgi duygularım yok kimseye karşı herkezden herşeyden nefret ediyorum.
önceden sabah uyandım da ne kadar da sanşlı hissederdim kendimi şimdi sinir kirzleri geçiriyorum ailem sevgilim bana yük geliyor .
ben ne yapacağımm .. hayatımda ki insanları böyle mi kaybedecektim ben beni sevenleri sevdiklerimi bunun böyle olduğunu bilerek hala devam ediyorum içimden
hiç bir şey yapmak gelmiyor çaresizce bakarsın hayata öyleyimm k. bkmayın biraz uzun ve karışık oldu hüngür hüngür aglıyorumm ailem beni maffetti

Bunlarin hepsi bizim icin... hepimizin hatalari yanlislar ve hatta bazen hic bitmicekmis gibi yasadigi kotu gunu vardir.
Ailen tabiyki karekterini senin dusunceni bilinc altinda bir yerde sakli olan izler birakmisdir
önemli olan suan bunlari fark etmis olman.. Yardim al faydasini goruceksin kendin icin yasa oncelikle amacin iyi bir insan olmak olursa karsina iyi seyler gelicek gunden gunu kendini tamir ediceksin.

Kendine iyi davran :)