Bu durumu aslında çok uzun yıllar yaşıyorum ama şimdi fark ettim. hayatımdaki insanlar benim için ya siyah ya beyaz. yani çok iyi anlaştığım zaman çok fedakar, çok sevgi dolu çok verici oluyorum. hayatımdaki insanların özlerini görebiliyorum. gülüşlerine kadar seviyorum. yakın arkadaş ya da sevgilim olsun farketmez. ancak, küçük de olsa bir hata yapsalar, içimde fırtınalar kopuyor. sürekli olumsuz özellikleri önüme geliyor. içimde nefret ve öfke hissedip kontrolsüz çıkışlar yapıp ilişkilerimi bitiriyorum. sonra da pişman olup özlemeye başlıyorum.
bu sorunumun bi adı var mı? benimle aynı sorunu yaşayan var mı? bu krizleirm 2 ayda bir geliyor mesela. ne kadar yakınımdaysalar insanlar onlara o kadar büyük öfke hissediyorum. öfkem de 1 gün sürüyor. sonra sakinleşiyorum. farkına vardım sorunumun. narsist miyim? öfke kontrolüm mü yok ? yoksa bipolar mıyım ? basit bir duygu durum bozukluğu mu yoksa? lütfen cevap yazın ya da yönlendirin.
bu sorunumun bi adı var mı? benimle aynı sorunu yaşayan var mı? bu krizleirm 2 ayda bir geliyor mesela. ne kadar yakınımdaysalar insanlar onlara o kadar büyük öfke hissediyorum. öfkem de 1 gün sürüyor. sonra sakinleşiyorum. farkına vardım sorunumun. narsist miyim? öfke kontrolüm mü yok ? yoksa bipolar mıyım ? basit bir duygu durum bozukluğu mu yoksa? lütfen cevap yazın ya da yönlendirin.