• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Benim derdim dışlanmak,her ortamda ilk vazgeçilen ve her seferinde dışlanan neden ben oluyorum? Detaya da iner misiniz?

Ben de öyle buldum sizi. Bir kelime söylerken karşımdakini kırıcam diye çok korkuyorum yazdınız ya aynısını karşıdan da bekliyorsunuzdur. Yani herkes lafını gram gram ölçsün öyle konuşsun der gibi bir haliniz var. Arkadaşlarınızı dinlesek "ya her lafa alınıyor altında mana arıyor" vs derler mi?
derler muhtemelen.
 
Cok iyi biriyimdir.
Cok fedakarimdir.
Cok vericiyimdir.
Herkesle dertlenirim.
Herkesle iyi olmaya calisirim.

Vs vs.

Bu tarz insanlarla ben arkadaslik etmiyorum mesela, cunku yuzde yuz iyilik, yuzde yuz fedakarlik diye birsey yok bu bana samimi gelmiyor. Her insan biraz kotudur, biraz bencil, biraz savurgan, biraz dertli. Kusura bakmayin belki cidden super iyi birisinizdir ama bu da insani irite eder, insanlar kendilerindeki kotu yanlari cok hissederler super iyi birinin karsisinda.

Oncelikle fedakar olmayi birakin, elalemin derdiyle niye dertlenesiniz? Dinleyin, dert ortagi olun, istenirse cozum sunun ama orda kalsin daha ilerisi, dertlenecek kadar konuyu sahiplenmek yok bu olmaz bu kadari sahici değil acikcasi.

Umarım aradığınız gibi bir arkadas bulabilirsiniz.

derler muhtemelen.
Arkadaşlara sormak lazım
 
Bu sorunu bende çok yaşadım yalnız kalcam korkusuyla çok iyi bir insan oldum yanlışlıkla 😳🤭 ama sonunda bilin bakalım ne oldu😁 koca bir yalnızlık. Aslında benim ki biraz ailesizlikten kaynaklı her dostuma ailem gibi yaklaştım her sorununu çözmeye çabaladım ve büyük fedakarlıklarda bulundum ve karşılığında hep vefasızlık gördüm... Ama sonradan aynen senin gibi kafa yordum neden böyle oluyor diye meselâ anladım ki o fedakarlık karşı tarafa ağır geliyor kendini borçlu hissetmemek için benimle görüşmek istemiyor😪önce bunu fark ettim sonra ben gerçekten insanların iyiliğini isterdim ve bunun üzerine konuşurdum şu sana faydalı vs derdim sonra şunu da fark ettim ben yararına diye söylerken o benim çok bilmiş olduğumu düşünmüş mesela. Yani niyetin iyi ama karşı tarafa bu böyle gelmiyor....Kendini gözlemle şekerim karşı taraf seni nasıl algılıyor buna bak. Daha inan ki bir sürü madde sayabilirim bütün bunlar davranış bozuklukları hatta kendime bir liste yapmışlığım var bununla ilgili. Empati yapmaya çalış biri sana böyle davransa sen ne hissedersin bunu düşün. Zamanla düzelt davranıslarını ve bak mesela bunların farkına varmama rağmen alıskanlıktan geçen yine bir dostumun sorununu çözdüm👉🏻👈🏻😔 sonra kendime çok kızdım tabi.
 
Bu sorunu bende çok yaşadım yalnız kalcam korkusuyla çok iyi bir insan oldum yanlışlıkla 😳🤭 ama sonunda bilin bakalım ne oldu😁 koca bir yalnızlık. Aslında benim ki biraz ailesizlikten kaynaklı her dostuma ailem gibi yaklaştım her sorununu çözmeye çabaladım ve büyük fedakarlıklarda bulundum ve karşılığında hep vefasızlık gördüm... Ama sonradan aynen senin gibi kafa yordum neden böyle oluyor diye meselâ anladım ki o fedakarlık karşı tarafa ağır geliyor kendini borçlu hissetmemek için benimle görüşmek istemiyor😪önce bunu fark ettim sonra ben gerçekten insanların iyiliğini isterdim ve bunun üzerine konuşurdum şu sana faydalı vs derdim sonra şunu da fark ettim ben yararına diye söylerken o benim çok bilmiş olduğumu düşünmüş mesela. Yani niyetin iyi ama karşı tarafa bu böyle gelmiyor....Kendini gözlemle şekerim karşı taraf seni nasıl algılıyor buna bak. Daha inan ki bir sürü madde sayabilirim bütün bunlar davranış bozuklukları hatta kendime bir liste yapmışlığım var bununla ilgili. Empati yapmaya çalış biri sana böyle davransa sen ne hissedersin bunu düşün. Zamanla düzelt davranıslarını ve bak mesela bunların farkına varmama rağmen alıskanlıktan geçen yine bir dostumun sorununu çözdüm👉🏻👈🏻😔 sonra kendime çok kızdım tabi.
Karşı taraftaki insanların beni küçük gördüğünü biliyorum mesela,ezik hissettiriyorlar bana kendimi. Ve evet bende bi arkadaşımın derdi için hep teselli veriyordum ama sonra ona kötü akıl verdiğimi iddia etmiş.
 
Karşı taraftaki insanların beni küçük gördüğünü biliyorum mesela,ezik hissettiriyorlar bana kendimi. Ve evet bende bi arkadaşımın derdi için hep teselli veriyordum ama sonra ona kötü akıl verdiğimi iddia etmiş.
Ezik hissettirmeleri şundan aslında karşı taraf bu çabanın farkında arkadaş olmaya çabaladığının farkında bu yüzden seni ezik görmeleri olağan... Şimdi empati yap senin gibi biri sana gelse arkadaş olmak için farkına varmaz mısın tavırlarından sen onu ezik görmez misin..Aynen görürsün😊 Bak çok güzel bir örnek verdin...Bunu neden iddia etti sen orda ona derdinden kurtulsun diye akıl verirken o senin çok bilmiş olduğunu düşündü kendini yetersiz hissetti belki..Bu yüzden de verdiğin aklı kötüledi... Sen iyiliğine konusmuşsun ama insanların egoları,hırsları var bunu sakın unutma.
 
Çocukluğumdan beri yaşıyorum bu durumu,sürekli arkadaş ortamlarından dışlanıyorum. Normalde karakter olarak sessiz bi insanımdır ama bana biri bir adım gelse ben on adım giderim,sevdiğim insanlara karşı fedakarımdır onun derdini kendi derdim bilirim. Ama hiç yakın arkadaşım olmuyor,eğer yakın olduğum biri varsa bu benim çabamla olan bi yakınlık oluyor,karşı tarafın bi çabası yok. Bi arkadaş grubu kurmuştuk herkes evine davet etti sonra sıra yine en başa geldi ve bu sefer bensiz devam ettiklerini öğrendim. Gerçekten çok üzüldüm. Ben bu insanlara ne yapıyorum da beni sevmiyolar. Hiçbir zaman sağlam bir dostum olmadı,en başta dediğim gibi hep ilk vazgeçilen ben oldum. Bu durum benim imtihanım mı bilmiyorum ama artık çok kırıldım. Çok yalnız kaldım. Ne yapmam lazım
Bunları düşünmek için geç kalmışsınız bence.çoluğa çocuğa karışmışsın anne olmuşsun.bu saatten sonra liseli kız gibi ne yapacaksın milleti, arkadaşı.
 
Çocukluğumdan beri yaşıyorum bu durumu,sürekli arkadaş ortamlarından dışlanıyorum. Normalde karakter olarak sessiz bi insanımdır ama bana biri bir adım gelse ben on adım giderim,sevdiğim insanlara karşı fedakarımdır onun derdini kendi derdim bilirim. Ama hiç yakın arkadaşım olmuyor,eğer yakın olduğum biri varsa bu benim çabamla olan bi yakınlık oluyor,karşı tarafın bi çabası yok. Bi arkadaş grubu kurmuştuk herkes evine davet etti sonra sıra yine en başa geldi ve bu sefer bensiz devam ettiklerini öğrendim. Gerçekten çok üzüldüm. Ben bu insanlara ne yapıyorum da beni sevmiyolar. Hiçbir zaman sağlam bir dostum olmadı,en başta dediğim gibi hep ilk vazgeçilen ben oldum. Bu durum benim imtihanım mı bilmiyorum ama artık çok kırıldım. Çok yalnız kaldım. Ne yapmam lazım
Çok fedakar olmayın. Arkadaş ortamında yüz ifadeniz nasıl? Çok mu soğuk asık suratlı ya da negatif konuşan biri misiniz ? Size 1 adım atana 10 adım atmayın mesela
 
Bunları düşünmek için geç kalmışsınız bence.çoluğa çocuğa karışmışsın anne olmuşsun.bu saatten sonra liseli kız gibi ne yapacaksın milleti, arkadaşı.
Olur mu hiç öyle şey? Evli insanların da sosyalleşmeye , arkadaşlarıyla sohbet edip aktif olmaya ihtiyaçları var. Ev işi ve çocuk bakımından dolayı belki çok sık görüşme olmasa da arkadaşlarla arada bir buluşmak, kafa dağıtmak ister insan
 
Yaklaşık 40 yaşında bir ablan ya da teyzen olarak yazayım.Senin söylediğin seyler onlara uymuyordur.Yani düşüncelerin.İlla ki insanlara bişey yapmana gerek yok.

Şöyle aciklayayim.Ben ataeekil kafa yapısındaki insanlari sevmiyorum.Biri bu şekilde yorum yapinca çoğu zaman bişey demem.ozellikle iş arkadaşımsa.Ama uzak dururum.Gibi gibi. Ya da sevgilisi ile cinsel ilişki uasayanlara surtuk gözüyle bakiyorsan öyle yaşayan biri sana cevap vermez ama uzak durur gibi.Belki böyle biseydir.İlla öyledir demiyorum olabilir
 
Çocukluğumdan beri yaşıyorum bu durumu,sürekli arkadaş ortamlarından dışlanıyorum. Normalde karakter olarak sessiz bi insanımdır ama bana biri bir adım gelse ben on adım giderim,sevdiğim insanlara karşı fedakarımdır onun derdini kendi derdim bilirim. Ama hiç yakın arkadaşım olmuyor,eğer yakın olduğum biri varsa bu benim çabamla olan bi yakınlık oluyor,karşı tarafın bi çabası yok. Bi arkadaş grubu kurmuştuk herkes evine davet etti sonra sıra yine en başa geldi ve bu sefer bensiz devam ettiklerini öğrendim. Gerçekten çok üzüldüm. Ben bu insanlara ne yapıyorum da beni sevmiyolar. Hiçbir zaman sağlam bir dostum olmadı,en başta dediğim gibi hep ilk vazgeçilen ben oldum. Bu durum benim imtihanım mı bilmiyorum ama artık çok kırıldım. Çok yalnız kaldım. Ne yapmam lazım
Ben de kabullendim artık ve kendi kendime mutluyum çok şükür ki eşim çocuğum var onlar orta seviyede beni tatmin ediyor ben de arkadassizligi kader olarak görüyorum
 
1- Siz ince düşünceli olduğunuz için karşı taraftan da aynı şeyi bekleyip olmayınca alınganlık yapıyor musunuz ?
2- Buluşmalarda genel olarak dert anlatıyor musunuz farkında olmadan da olsa?
3- Sohbetiniz genelde olumsuz mu ?
4- Fazla çıtkırıldım bir yapınız var mı?
5- Dedikodu yapıyor musunuz?
Bunların cevabı sorunuzun da cevabını verecektir. Yukarıdaki arkadaşlara da katılıyorum fazla verici olmak karşı tarafı yoruyor çünkü beklenti oluşuyor. Alma vermek dengesini hiçbir ilişkide kaybetmemek gerek.
Zamanında yalnız kalmamak için bende böyle davrandım oradan biliyorum.
 
Bunları düşünmek için geç kalmışsınız bence.çoluğa çocuğa karışmışsın anne olmuşsun.bu saatten sonra liseli kız gibi ne yapacaksın milleti, arkadaşı.
Ferhans, evlenmiş çocuk yapmış kadınları ne zaman salacaksınız? Kadın çalışmasa evde otursa kabahat, çocuk yapsa kabahat, hem evli hem çocuklu olsa kabahat, hem çalışsa hem de arkadaş çevresi olsa kabahat. Size göre örnek kadın tiplemesi nasıl merak ediyorum.
 
Alıngan misiniz kendinize bunu sorun espri ve gerçek arasındaki farkı anlayabiliyormusunuz? Takıntılımısınız ? Başka açılardan bakmak bildiklerinizi dışına çıkmak zor gelirmi ? Homurdanirmisiniz ? Bunları iyice bir öz eleştiri olarak sorgulayın kendinizde bunlar varsa bunları çözün.Dışardan kendinizi değerlendirin insanları kırmamak için hep lafı yuvarlayıp kim nasıl konuşuyorsa tepki alacağım diye fikirlerinizi ortaya dökmekten cekinirmisiniz ?Hani karsinizdaki kişilerde iyi arkadaş olmayabilir fakat sürekli aynı sorunu yaşıyorsak kendinizde bakacağız.Normal hayatda kimse akıl istemez içini döküp kaldığı yerden hatasına döner zaten.Cok iyi tanımadığınız kişilere tavsiye vermeyin evet haklısın deyin geçin .Bekledikleri bu zaten gerçekleri duymak sorunu çözmek değil.O zaman çok akıllı çok iyi insan oluverir siniz.İsinize gelirmi o tipler bilmem derin arkadaslik derin insanla zamanla olan birşey
 
Ben de kabullendim artık ve kendi kendime mutluyum çok şükür ki eşim çocuğum var onlar orta seviyede beni tatmin ediyor ben de arkadassizligi kader olarak görüyorumç

Bunları düşünmek için geç kalmışsınız bence.çoluğa çocuğa karışmışsın anne olmuşsun.bu saatten sonra liseli kız gibi ne yapacaksın milleti, arkadaşı.
Öyle olmuyor işte ,insan sosyalleşmek istiyor,arkadaşıyla kahve içip muhabbet etmek istiyor
 
1- Siz ince düşünceli olduğunuz için karşı taraftan da aynı şeyi bekleyip olmayınca alınganlık yapıyor musunuz ?
2- Buluşmalarda genel olarak dert anlatıyor musunuz farkında olmadan da olsa?
3- Sohbetiniz genelde olumsuz mu ?
4- Fazla çıtkırıldım bir yapınız var mı?
5- Dedikodu yapıyor musunuz?
Bunların cevabı sorunuzun da cevabını verecektir. Yukarıdaki arkadaşlara da katılıyorum fazla verici olmak karşı tarafı yoruyor çünkü beklenti oluşuyor. Alma vermek dengesini hiçbir ilişkide kaybetmemek gerek.
Zamanında yalnız kalmamak için bende böyle davrandım oradan biliyorum.
Alıngan olabilirim ya ince düşünmek beni çok yoruyor zaten
 
Alıngan misiniz kendinize bunu sorun espri ve gerçek arasındaki farkı anlayabiliyormusunuz? Takıntılımısınız ? Başka açılardan bakmak bildiklerinizi dışına çıkmak zor gelirmi ? Homurdanirmisiniz ? Bunları iyice bir öz eleştiri olarak sorgulayın kendinizde bunlar varsa bunları çözün.Dışardan kendinizi değerlendirin insanları kırmamak için hep lafı yuvarlayıp kim nasıl konuşuyorsa tepki alacağım diye fikirlerinizi ortaya dökmekten cekinirmisiniz ?Hani karsinizdaki kişilerde iyi arkadaş olmayabilir fakat sürekli aynı sorunu yaşıyorsak kendinizde bakacağız.Normal hayatda kimse akıl istemez içini döküp kaldığı yerden hatasına döner zaten.Cok iyi tanımadığınız kişilere tavsiye vermeyin evet haklısın deyin geçin .Bekledikleri bu zaten gerçekleri duymak sorunu çözmek değil.O zaman çok akıllı çok iyi insan oluverir siniz.İsinize gelirmi o tipler bilmem derin arkadaslik derin insanla zamanla olan birşey
Takıntılı biri olduğumu kabul ediyorum. İnsanların söylediklerini çok kafama takarım
 
Yaklaşık 40 yaşında bir ablan ya da teyzen olarak yazayım.Senin söylediğin seyler onlara uymuyordur.Yani düşüncelerin.İlla ki insanlara bişey yapmana gerek yok.

Şöyle aciklayayim.Ben ataeekil kafa yapısındaki insanlari sevmiyorum.Biri bu şekilde yorum yapinca çoğu zaman bişey demem.ozellikle iş arkadaşımsa.Ama uzak dururum.Gibi gibi. Ya da sevgilisi ile cinsel ilişki uasayanlara surtuk gözüyle bakiyorsan öyle yaşayan biri sana cevap vermez ama uzak durur gibi.Belki böyle biseydir.İlla öyledir demiyorum olabilir
Olabilir. Belki de bu yüzdendir
 
Çocukluğumdan beri yaşıyorum bu durumu,sürekli arkadaş ortamlarından dışlanıyorum. Normalde karakter olarak sessiz bi insanımdır ama bana biri bir adım gelse ben on adım giderim,sevdiğim insanlara karşı fedakarımdır onun derdini kendi derdim bilirim. Ama hiç yakın arkadaşım olmuyor,eğer yakın olduğum biri varsa bu benim çabamla olan bi yakınlık oluyor,karşı tarafın bi çabası yok. Bi arkadaş grubu kurmuştuk herkes evine davet etti sonra sıra yine en başa geldi ve bu sefer bensiz devam ettiklerini öğrendim. Gerçekten çok üzüldüm. Ben bu insanlara ne yapıyorum da beni sevmiyolar. Hiçbir zaman sağlam bir dostum olmadı,en başta dediğim gibi hep ilk vazgeçilen ben oldum. Bu durum benim imtihanım mı bilmiyorum ama artık çok kırıldım. Çok yalnız kaldım. Ne yapmam lazım
Sessiz bir insan olduğunuz için insanlara sıkıcı geliyor olabilirsiniz aklıma bu geldi benim. Eğer muhabbeti akıtamıyorsanız, çekimser kalıyorsanız topluluk içinde, insanların aklına gelmiyor olabilirsiniz, sizle aynı frekansta buluşamadıklarını düşünüyor olabilirler.
 
Takmayın insanların dediklerini onlar takıyormu sizin dediklerinizi millete göre yaşamaya çalışan kimseyi memnun edemez en önce kendini mutlu edemez
 
Back