Karpuzcum bak iki gün önce bir yakınımı kaybettim, canım burnumda, dayanamadım yazacam sana
doğumda oksijensiz kaldığı için hem fiziksel hem zihinsel engelli bir akrabam var, imkansızlıklar zamanı doğmuş bir çocuk, o zamanlar imkanlar bu denli yok varsa da ananın babanın haberi yok, çocuk ergenliğe girene kadar sakin kendi halinde büyüdü, ergenliğe girince konuşmamaya altına yapmaya annesini bilinçsizce dövmeye başladı, çocuk insan irisi anası bir lokma küçücük kadın, doktor doktor gezdiler, kimi sipastik dedi kimi psikolojik kimi anlamadım dedi gönderdi…..o kadıncağız her Allah ın günü sırtında 6-7 kilometre taşıdı evladını eğitime rehabilitasyona götürdü, doktorlar Ümit yok kapatalım bir kliniğe dedi ama anne pes etmedi, aylarca taşıdı, ne gözyaşları döktü ne dualar etti, oğlu hastanelik etti kadını defalarca asla pes etmedi…..
şuan o çocuk neredeyse 30 yaşında, pırlanta gibi bir delikanlı, sevgi taşıyor her hareketinden konuşmasından, anneciği babacığı üç yıl önce rahmetli oldu, çocuk dışarıdan liseyi bitirdi, ablasının eşinin iş yerinde meslek öğrendi, KPSS ye hazırlanıyor
ömrü boyunca ilaç kullanmak zorunda, yalnız yaşayamayacak durumda ama bak nereden nereye
bir annenin azmi sevgisi emeği bir insan kazandırdı dünyaya
iyi bir araştırma ve gözlemle hiç sorunsuz evladın iyi bir tedavi ve eğitim alacak Allah ın izniyle
sakinleş artık, adı kondu, adımlar atılmaya başlandı….
sakin olursan faydalı olacaksın, oğlun için sakinleş artık, kabullen…
anksiyete bozukluğum var bilmediğim bir yol bazen beni endişelendiriyor söz veriyorum o anne gibi elimden gelen herşeyi yapacağım o zaman işte bende rahat nefes alacağım. Bu konular hakkında pek bilgim yok bilgisi olan insanlardan duymak istiyorum.oglum bir özel eğitime başlasın bende rahatlarim inşallah 
gerçektn işe yaradığını şimdiden goruyorum
buluşalım ozaman müsait zamanda.ama önden haber ver hazırlıksız yakalanmayım
