ah ahhhh benimde aralarında 16 ay olan iki yaramazım var büyük oğlum 3 küçük oğlum 1.5 yaında bende çok zor günler geçirdim küçük oğlum çok ağlardı 15 aylık olana kadar ağladı sabaha kadar sallardım o uyurdu buseferde abisi uyanırdı okadar zorki insanda sabır falan kalmıyor şimdide yaramazlaştılar hertarafı dağıtıyorlar ben topluyom onlar dağıtıyo akşama kadar böyle daha doğrusu yatana kadar bide döğüşüyorlar gittikçe rahatlıyacağımı sanıyordum ama dahada zorlaşıyor bende evde bağıra bağıra geziyorum tellal gibi.Allah sağlıklarını versin napalım öyle böyle büyüyecekler ilerde bugünleri özleriz:a015: :a015: :a015:
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Bende ki bu asabiyet normal mi değil mi ?
- Konu Sahibi megilara
- Başlangıç Tarihi
merhaba canım aynı şeyleri bende yaşadım seninkide normal uykusuzluk ve yorgunluk insanı asabi yapıyor ama çocuk beni o şekilde görerek asabileşmeye başlamıştı ve ben bunu farkettiğimde kendimi zaten kötü hisediyordum ve dahada kötü hissetmeye başladım yani sana diyeceğim sinirlerine hakim ol çünkü birkaç sene sonra rahatladığında bunları düşündüğün zaman daha çok kendine kızacaksın ben kendime çok kızıyorum çünkü allahtan ben fazla sürdürmedim ve sinirlerime hakim olmayı öğrendim ve çok şükür çok sakin bir oğlum var
Bebeklerinin karnini doyurup, altini temizledikten sonra sürekli uyuyan, uyanik kaldigi zamanlarda da sesi cikmayan bebeklerin anneleri gercekten sanslilar.Bir arkadasimin bebegi sürekli uyuyordu, emzirmek icin bile kendisi uyandirmak zorunda kaliyordu.Tabi kendisine "nasil bebek bakimi zor mu" diye sordugumda "yoo hic zor degil" diyordu.Ben de benimkinin de böyle olacagini düsünerek seviniyordum.Amaa, bir oldu ki aman allahim, gecem gündüzüm birbirine karisti.herhalde ancak birkac dakika aglamadan duruyordu,Gecedee, gündüzdee.Nasil bir rahat, sakin ve sabirli bir ruh haliniz olacak ki, bagirmadan sakince gecistireceksiniz.Öyle bir noktaya geliyosunuz ki, bagira bagira agliyarak rahatliyorsunuz.Bu halin normal olup olmadigini ben de cok sorardim kendime.Bunu ancak yasayan anneler anlayabilir.
canım bu duyguları çok iyi tanıyorum benimde oğlum 3 yaşını bitirene kadar geceleri uyku yüzüne hasret kalmıştım yemek yemez uyumaz mız mız bi çocuktu aynen sen gibi arttık zıvanadan çıktıgım anlarda olmadı değil sonra uyudugu zaman onu seyreder ağlardım ben sana nasıl kıydım diye ama insan o anda katlanamaz duruma gelebiliyo şimdi oğlum 6 yaşında bazen yine beni delirtiyo ama hemen başka odaya yada balkona çıkıyorum sırf sinirlerime hakim olamayıp kızarım vururum diye yada oğlumu odasına gönderiyorum tabi senin böyle bi şansın yok
ama en azından kafanı çıkar pencereden 10 kadar say ve derin derin nefes al işe yarar eminim
allah hepimizin evlatlarına sağlık sıhhat versin
ama en azından kafanı çıkar pencereden 10 kadar say ve derin derin nefes al işe yarar eminim
allah hepimizin evlatlarına sağlık sıhhat versin
maalsef bazen bende kendime engel olamıyorum.benim kızım 3,5 aylık anne olmayı çok istedim allah'a çok şükür bu lutfu bana nasip etti ama doğumdan sonra çok zorlandım uykusuz geceler,sürekli ağlayan bi bebek çektiğim acılar sıkıntılar üstelik yalnızdım yanımda hiç kimse yoktu yardım edecek 2 ay çok zor geçti.normalde sabırlı ve zor sinirlenen biriyim ama bunlar bende asabiyet yaptı hamileyken bu kadar zorlanacağımı bilmiyordum.çabuk sinirlenir oldum kendime şaşıyorum bazen bağırıyorum sonra çok pişman oluyorum tövbe ediyorum.şimdi alıştım bitanem o benim iyiki doğurmuşum diyorum yanımda uyuyor masumca meleğim onu çok seviyorum.sanırım kendimizi biraz daha kontrol etmeliyiz sabırlı olmalıyız allah'a dua etmeliyiz bize yardım etsin sinirlenmeyelim diye:Saruboceq:
selam arkadaşlar...
tüm yazılanları okudum da..sanırım hepimizin ortak sıkıntısı.. benim oğluşumda 13 aylık. ilk dönemler zordu.. hele o uykusuzluk insanı maffediyor.. sinirler boşalıyor...
tabi o zamanlar öfkemi başka şekillerde çıkartıyordumm. eşimei annme bağırmak gibi :)
ne anlar bebek bağırmaktan diye...
şimdilerde de altını üstünü değiştiriken vede banyo yaparken üfff acayip sinirleniyoruz eşimle.. nasıl ağlıyor anlatamam.. kırk dereden su getiriyoruz bunları yapmak için..
etrafı dağıtmalar.. herşeye parmak atmalar.. annelik hakikaten sabır gerektiriyor..
Allahım olmayanlara bu eşsiz duyguyu taddırsın.. ve bizlere sabır ve tabiki yavrularımızada sağlık versin. (AMİN)
tüm yazılanları okudum da..sanırım hepimizin ortak sıkıntısı.. benim oğluşumda 13 aylık. ilk dönemler zordu.. hele o uykusuzluk insanı maffediyor.. sinirler boşalıyor...
tabi o zamanlar öfkemi başka şekillerde çıkartıyordumm. eşimei annme bağırmak gibi :)
ne anlar bebek bağırmaktan diye...şimdilerde de altını üstünü değiştiriken vede banyo yaparken üfff acayip sinirleniyoruz eşimle.. nasıl ağlıyor anlatamam.. kırk dereden su getiriyoruz bunları yapmak için..
etrafı dağıtmalar.. herşeye parmak atmalar.. annelik hakikaten sabır gerektiriyor..
Allahım olmayanlara bu eşsiz duyguyu taddırsın.. ve bizlere sabır ve tabiki yavrularımızada sağlık versin. (AMİN)
merhaba!
bilmem derdinizin dermanı olur mu cümlelerim ama 9,5 aylık minik bir kızın annesi olarak söyleyeceklerime fazlasıyla inanıyorum.bir tv kanalında psikogtan çocukların iç duyguyla ilgilendiğini duydugumdan beri kendimi çok daha rahat hissediyorum.bebek ya da çocuk sizin o anlık duygularınızla değil bütünsel duygularınızla ilgilenir.yani bu durum tam tersi de olabilir.herkes içinde sevilen bir çocuk genelde sevilmediğini düşünüyorsa o anki sevgi ifadesinin bir anlamı olmuyor.o sebeple bence vicdan azabı duyup olması gereken otoriteyi de kurmayı engellemeyin.sevildiğini bilen ve hiiseden bir çocuk anlık kızmaları büyütmeyecektir zannımca:)
bilmem derdinizin dermanı olur mu cümlelerim ama 9,5 aylık minik bir kızın annesi olarak söyleyeceklerime fazlasıyla inanıyorum.bir tv kanalında psikogtan çocukların iç duyguyla ilgilendiğini duydugumdan beri kendimi çok daha rahat hissediyorum.bebek ya da çocuk sizin o anlık duygularınızla değil bütünsel duygularınızla ilgilenir.yani bu durum tam tersi de olabilir.herkes içinde sevilen bir çocuk genelde sevilmediğini düşünüyorsa o anki sevgi ifadesinin bir anlamı olmuyor.o sebeple bence vicdan azabı duyup olması gereken otoriteyi de kurmayı engellemeyin.sevildiğini bilen ve hiiseden bir çocuk anlık kızmaları büyütmeyecektir zannımca:)
Son düzenleme:
benim oğlum 22 aylık oldu biz hala sabah 6 -7 lerde yatıyoruz üstelik babasıda saolsun ben çalışıyorum diye hiiç istifini bozmuyo bazen çıldırcak gibi oluyorum inanırmısınız omuzlarım boynum bütün kemiklerim birbirine geçmiş gibi oluyo yorgunluktan ama yapcak bişi yok sabır benimde bikaç sinir patlamalarım oldu bi gecesinde oğlum daha 8 aylık falan herzamanki gibi beşiğine koyuyorum ben tam yastığa başımı koyuyorum uyanıp ağlamaya başlıyo bu şekilde bunu inanmıycaksınız belki ama 15 20 kez tekrarladı tam uyucam ağlıyo falan en sonunda o sinirle yerimden fırlayıp bi hışımla yorganını tırmaklarımı geçirerek açtım birden çığlık atarak ağlamaya başladı oğlum ışığı açtığımda bi baktımki yorganla beraber oğluşumun elinin derisinide yolmuşum eli nası kanamıştı yavrumun o sustu gülücükler atmaya başladı ama ben belki iki gün boyunca ağlaya ağlaya kendimi paraladım hakettimde.şimdi bazen yine çok kızıyorum ama tepki vermiyorum bu olaydan sonra allahta sabrını veriyo zaten yavaş yavaş anlamaya başlıyo beni en azından öğle uykusu uyuyo artık ve bazı günler 12 1 gibi uyuduğuda oluyo:1rolleyes:
malesef arada bende yapıyorum.ama artık kendimi firenliyorum.kızıma bağırdığım zaman korkuyor ve vuracağımı sanıyor.ama vurmuyorum sadece bağırmamdan bu kadar etkilendiği için vurnaya korkuyorum vursam kimbilir ne yapar.insan bazen sabredemiyor bağıyor malesef ve bende sonra çok pişman oluyorum.allah bize sabır versin ne diyebilirim ki başka???
Bence cocugunu sallamakla hata yapiyorsun, hem saglik acisindan iyi bir sey degil. Sanirim yalnizda biz Türklere özgü birsey bu. Ben bebegimi hic sallamamistim, taki annem yanima gelene kadar, ben ise gittigimde o sallayarak uyutmayi ögretmis, o gittikten sonra ben baya bir zorlandim eski düzenime girene kadar.Bir saat hatta iki saat agladigi bile oldu ama sonunda uyudu. Yani demem oki bebek ister bir günlük olsun ister 1 yasinda anneyi kullanmayi iyi biliyor, sonuna kadar deniyor anneyi. Ben denemesine izin vermedim,cok sinirlendigim anlar oldu ama tek bir fiske bile vurmadim(yapi itibariylede cok sinirli biriyimdir) onun yerine farkli yöntemler kullandim.Mesela uyku saati geldi ve uyumuyor yatagina yatirdim agladigida oldu ama asla onu yatagindan almadim uyuyana kadar. Karsi atak alisverise gittigimizde aglayarak beni delirtmeye calisiyordu, bende sinirlenmek yerine yakinlarda bir bank bulup oturup o sakinlesene kadar bekliyordum bank yoksa arabada bekliyorduk ve inan bana 5 dakikayi gecmiyordu susmasi:)
Yemek konusundada zorlama bence cocuklarin bünyesi bizden daha saglam iki gün ac kalabiliyorlar aciktigi zaman zaten yer önemli olan gereken siviyi almasi.Belki icinden söylemesi kolay diyorsun ama birde düsün ben calisan bir anneyim ama yinede bu söylediklerimi gercekten yaptim ve sorunsuz bir cocuk büyüttüm su anda dokuz yasinda tombis bir kizim var:)
Yemek konusundada zorlama bence cocuklarin bünyesi bizden daha saglam iki gün ac kalabiliyorlar aciktigi zaman zaten yer önemli olan gereken siviyi almasi.Belki icinden söylemesi kolay diyorsun ama birde düsün ben calisan bir anneyim ama yinede bu söylediklerimi gercekten yaptim ve sorunsuz bir cocuk büyüttüm su anda dokuz yasinda tombis bir kizim var:)
bende çalışan ve asabi bir anneyim malesef , bir kaç kez çocuklarıma tokat attım çok sinirlendiğim zamanlarda , ama sonra her anne gibi saatlerce ağladım .. ınsan zamanla bazı şeyleri dizginlemeyi de öğreniyor, artık eskisi gibi sinirlenmemeye çalışıyorum ..Yeşil çay içiyorum , güzel bir sakinleştirici .. tavsiye ederim...Allah bütün annelerin ve özellikle çalışan annelerin yardımcısı olsun
Benzer Konular
