Ben neyim, ben kimim, niin yayorum, bu hayattaki amacm ne?:(((

levestoriy .!.:

kızlar biz eşimle birbirimizi çok severek evlendik.17 yaşındaydım bayan kuaföründe çalışıyordum eşim bi gün bizim köye geldi.bende dükkandan çıktım yemek almaya eşimi ilk orada gördüm.tanışmak istedim ozamanlae çok deli doluydum.önce tele mesajlaştık o beni görmemişti.1 hafta sonra hıdrallez günü buluştuk.1 ay içindede isteme falan oldu o beni üvey babamdan kurtarmak istiyordu.üvey babamla kavgalarımız çok fazlaydı.anneme etmediği küfürleri ediyordu resmen herif.neyse 1 ay sonra istanbuldan bursaya istemeye geldiler ananemlerden beni.yüzükler takıldı eşim annemle kalmanı istiyorum dedi.dedim burada kalıyım çalışayımnişan yapalım hayır dedi bekar dayın var olmaz dedi.üvey babamlada kalmamı istemiyodu.ertesi günü yalovaya döndük.imama nikahı yaptılar.yok elele tutuşucaz el zinası vs. vs.daha sonra istanbula beraber döndük.beni göndermedi ailemin yanına.ailemde zaten üstüne gitmedi.beraber yaşamaya başladık işten ayrılmasıyla kaynanamın evine yerleşmemiz bir oldu.4 ay neler yaşadım görümcem görümcemin kızı kocası kaynım kaynatam aynı evde tek çalışan eşim.ne düğün yapıldı neden gelinlik giyebildim.hala daha vitrinlere bakıp iç çekiyorum bari bir fotoğrafımız olsaydı diyorum.ama kim dinliyoki.kaynatam görümcem aman oğlum sakın çocuk falan yapayım deme bu nikahı garantilemek için çocuk yapar dediler.görümcem odamıza kadar girip kocama korunması için kondom bile verdi.ve eşim bişey diyemedi.bense gece gündüz allaha dua ettim.yasinimi okudum gözyaşlarımla yalvardım önce hayırlı bir evlat sonra minicik bir ev dükkan dahi olsa ben razıyım diyordum.ramazan ayında hamile kaldım.eşim eski iş yeriyle konuştu ve istanbula geri döndü.40 metrekare minicik bir ev kiraladık.sadece valizle geldiğim evde eski bir çamaşır makinesi ve buzdolabı vardı.3 hafta kıyafetlerden yastık yapıp şapı atılmış beton üzerinde ince bir çarşafın üzerinde yattık.o haftalarda kanama oldu ve düşük riski yaşadım.herşey iyi güzel giderken 6 aylık hamileyken görümcem kocası teyzesi kardeşi geldiler bigece ansızın.ogece bitirdik yine.çok kavgalar oldu ve beyfendinin tercihi ailesinden yana oldu.biz eşimle çıkarken kaynatamın bir lafı vardı hala daha unutmam.bu nasıl bir zihniyettir anlamıyorum.biz seni 1 sene deniycez 1 sene sonunda ailemize yaraşır bi gelinsen kalıcaksın değilsen geldiğin yere geri gideceksin.dedim sen bir eşyamı malmı sandın beni.deneme süresinden bahsediyosun.kendi yediği naneleri görmezden geliyor beyfendi bize kalkmış neler söylüyor.işte böyle bir aileyle savaştım.onlarla birlikte otururken annem geldiğinde eve alınmazdı hiç unutmuyorum dışarda yağmur o biçim yağıyor annemle bahçe kapısında konuşuyorum içeri alamıyorum.hep sabır sabır.allah nasıl bir sabır verdiyse.o dönemde patronunun sayesinde barışmıştık.sonra hemen nikahımı kıydırdım.lanet olsunki soy isimlerini aldım o gün.istemeye istemeye.ogünden sonra babası evlatlıktan reddetti eşimi.ne zamanki o karıdan boşanır o zaman barışırım diyor hala daha.daha sonra doğumum oldu.kızım yemek borusundan ameliyat oldu 2 günlükken.17 gün hastanede yattı hastaneden çıktık 19. gün ben kalp krizi geçirdim acilde.eşim herzamanki gibi yanımda yoktu.kızımı her dra götürüşümüzde kötü haber alıyorduk.kalbinde 2 delik midede reflü akciğerlerde enfeksiyon zatürre boğmaca bronşit hepsini yaşadık.bir film çekiliri ciğerleri çökmüş diyorlardı.6 aylıkken 41 derece ateşle zütürre artı kalp yetmezliğinden 1 hafta yoğun bakımda yattı.yoğun bakıma alındıktan sonra geldi bursaya eşim.dr oksijen tüpünden çıktığı anda ölücek dedi açık açık.ama ben hiç kötü düşünmedim benim kızım güçlüydü.bir buçuk aylıkken kalbi durmuştu ellerimin arasında gitti suni teneffüsle geri getirmiştik.bukadar klay bırakamazdı.rabbim yine dualarımı kabul etti.kızım herkese inat sımsıkı tutundu yaşama bırakmadı beni.2 yaşındayken çoğu hastalığı iyi oldu.ama o dönemde ben rahim ağzı kanseri olduğumu öğrendim.eşimden hpv virüsü bulaşmıştı.hemen ne gerekiyorsa yaptırdım ağladım daha sonra kendi kendime şunları söyledim.kızın kadar güçlü olmalısın o yenilmedi sende yenilmemelisin.çok şükür ki erken teşhis edilmişti.smealar biopsiler sonuçları alınırken hep tek başımaydım.konizasyon yapılıcaktı.ameliyata girmeden önce iş yerini aradım eşimin ben ameliyata giriyorum diye.o dakika haberleri olmuştu iş yerindekilerimn.patronu yanına inip demiş karın ameliiyata giricek sen burdasın ameliyattan çıktıktan sonra geldi hastaneye.sonraki smearım temiz çıkınca dr hemen bitane daha yap tekrarlama riski çok yüksek bu defa rahimin alınıcak dediğinde allaha dua ettim bir tane daha hayırlı bir evlat istedim ve o ay hamile kaldım.o dönemlerdede çok zorlluklar yaşadık ama hiç pes etmedim.geçicek bunlarda geçicek.bu zamana kadar geldik işte.eşimle ettiğimiz kavgaların çoğu akrabaları yüzündendir.2.kızıma hamileyken yine akrabaları yüzünden şiddet bile uyguladı ilk defa.gidicektim kızımı vermedi.gidersen yağmuru unut bidaha dönemezsin dedi.nasıl gideyim.sonra yine barıştık.ama artık eşimi tanıyamıyorum.aslında öyle sürekli gezeyim tozayım iyen biri değildir.evden işe işten eve.ne içkisi ne kumarı sadece sigarası var.sessiz bir karakteri vardır...kimseyi kıramaz ben hariç.onun ailesi geldiğinde kendimi parçalarım artık en iyi hizmeti yapayım diye misafir ağırlama bana göre bambaşkadır benim kitabımda.ama benim ailem geldiğinde beyfendi surat asar.dediğiniz gibi ben eşimi çok şımarttım.kalbimdeki sevgisi hiç bitmemişti.hep ilk günlerdeki adamı düşünüp bir kez daha aşık oldum ona hergün.işten geleceği zaman heyecanla beklerdim.bazen kendime dışarıdan biri bakarmış gibi bakıyorum.yüreğümdeki sevgi okadar büyükki.o annesini aramak istemezken sırf annesi üzülmesin diye ben arardım alo dediğinde eşimin kulağına dayardım ozaman konuşurdu.ama ailesine göre ben arattırmıyorum oldu her zaman.hiçbir zaman masaya yumruğunu vurup bu benim karım demedi.aramızda 8 yaş var o 29 yaşında.keşke biraz zaman verseydik birbirimize en az 6 ay ama işte alın yazısı yazılış bir kere her nekadar uğraşsanda değiştiremiyorsun kaç defa ayrılmak istedim bırakmadı ağladı yalvardı ilk zamanlar gitme diye.intihar bile etmek istedi.doğumdan sonra ona hem eş sevgisiyle hemde anne şefkatiyle yakaştım hep dilimden tatlı dil eksik olmadı her defasında ondanda duymak istediğimi söyledim.ama yapamadı.bugün konuştuk miden kaldırmıyomu beni gerçekten dedi.dedim o anda sana söylenicek en acı vericek kelime o vardı dedim.ben senin başına bela olup kalmışım ya dedim.sevmesem bu eve adım atamam giderim bulamazsın dedi.dedim bu sevgi olamaz insan sevdiğini incitemez.bu zamana kadar her kavgamızda o bağırdı ben sustum.suskunluğumla çığlık attım ama o anlamadı.çünkü ben de bağırsaydım kavga büyüyücekti işin içine şiddet giricekti.ama beyfendiye susmamda yaramadı konuşmamaı istedi dünde konuştum işte.allah sevdiği kuluna dert verirmiş bazen diyorum bu kadar yetmezmi.ama vardır elbet bildiği.bana düşen sadece sabır etmek.elbet bende gülücem rabbim kızlarımı bana bağışlasın o yeter bana[/QUOTE



ağlamamak içinkendimi zor tuttum canım..neler yaşamışsın öle...Allah yardımcın olsun bitanem..çok üzüldüm yaa:çok üzgünüm: kıyamam sana mafoldumben

Genişletmek için tıkla...