hayat gerçekten çok ama çok acımasız...hep bişeyleri umut ederek yaşıyorsun, bazı şeyler şimdi düzelir ya da düzelecek derken hiçbirşey düzelmiyor...aksine yara daha çok büyüyüp kanıyor ve acı veriyor...bazen diyorumki hayat çok anlamsız, yaşamak boş, niçin yaşıyorum ki...asla isyan etmiyorum ama hiç geleceğe dair umudum kalmadı.yaşama sevincim sanki bir kuşun kanadına takıldı ve uçup gitti çok uzaklara...hayat zindan gibi çok karanlık , bana her zaman gece oldu...karabasan gibi...yutkunurken bile boğazım düğümleniyor , ve de bazen diyorum ki ölüm bir nefes kadar yakın...kapkaranlık bir dünya...Allah herkesin gönlüne göre versin...kimsenin boynu bükük kalmasın...herkes musmutlu yarınlara baksın...herkese hayırlı sabahlar olsun...