ben kedimi niye bıraktım ki:(((

kıslar bayram tatili için br haftalığına köye gittim kedimide götürmek istedim biraz doğayla iç içe olsun apartman dairesinde eve tıkılıp kalıyo rahat rahat koştursun oynasın diye gerçekten çok bunalıyodu cama çıkıp ağlıyodu dışarı çıkmak için bazen camda bekliyodum bakıyodum ona ben bakarken cesaret alıp çıkıyodu benim içeri girdimi görsün hemen koşup geri geliyodu neyse oraya gittik bu sefer orada dışarıdan içeri alamadım eve gelmek istemiyo alıyorum kapıyı tırmalıyo ağlıyo odunlukların arasına giriyo kuşları kovalıyo falan gece yatarken ancak eve alabiliyodum güç bela tırmalıyodu her tarafımı mamasını da yememeye başladı çağırıyorum odunların arasından ağzında tüyler falan böyle yalanıyo iyice sinirim bozuldu bin pişman oldum götürdüğüme sonra babannemde dedi o burda mutlu şimdi geri götürsen orda evde tutamazsın burada kalsın ben bakarım dedi yok falan dedim ilk başta sonra düşündüm kısırlaştırma konusunda da baya araştırdım soruşturdum hatta hocaya bile sordum çok büyük günahı var doğasıyla oynuyosun dedi benim kızım daha dört aylık dönünce kısırlaştırmayı düşünüyodum buna rağmen babannem de hiç öyle bişey yapma kalsın hayvan burda rahat rahat yaşasın ben bakarım diyince bide annemin astımıda burada önemli faktördü mantıklı geldi bırakmaya karar verdim ama için resmen kan ağlamaya başladı bi yandan mantıklı düşününcede doğru karar verdim diyodum bizim buradaki ev giriş kat pencereler alçak camı açıyoduk kuzum cama çıkıp yatıyodu dışarı çıkamadığı için bigün üç tane çocuk ellerinde poşetle kızımı kaçırmaya geldmiş yakaladım kızdım bağırdım artık camı açmayada korkar oldum dedim en azından burada rahat eder çocuk yok araba yok babannemde daha önce bi çok kedi baktı güvenilir yerde diye düşündüm ama son gün yolun yarısına kadar gelip arkamızdan bakması beni bitirdi dayanamadım kucağıma aldım getirmek için beni tırmalamak suretiyle kaçıp odunların arasına girdi ve çıkmadı yol boyu eve gelene kadar ağladım üç gündür de ağlıyorum akşam eve gitmek istemiyorm çok özlüyorum sizce kurbanda gidince geri getirsemmi kuzumu siz olsanız napardınız?

Kısırlaştırmanın günahı konusunda çelişkiliyim, ev hayvanı çiftleşemediğinde hastalanır, doğursa kaç yavru bakabileceksiniz ?

Camlarınıza tel yaptırın ve yavrunuzu geri alın

Dışarıda başına ne gelir bilinmez...

Sizinle birlikte tatile gittiğinde dilediğince koşup oynar, benim yavrum benim yanımda olsun diyenlerdenim.

Kediniz maalesef bir şehir kedisi değil, ev kedileri evden çıkmak istemez kolay kolay. Ruhunda özgürlük var anlayacağınız, kendi avlanacak, kendi kendini koruyacak, içgüdülerinin gereklerini sonuna kadar yaşamak isteyen bir kedi. Ben olsam mutlu olurdum nihayet rahat olduğu yerde. Size tavsiyem kendinize gerçek bir ev kedisi edinmeniz. Bırakın o öyle yaşayıp gitsin...

ATTRAENTE .!.:

Kısırlaştırmanın günahı konusunda çelişkiliyim, ev hayvanı çiftleşemediğinde hastalanır, doğursa kaç yavru bakabileceksiniz ?

Camlarınıza tel yaptırın ve yavrunuzu geri alın

Dışarıda başına ne gelir bilinmez...

Sizinle birlikte tatile gittiğinde dilediğince koşup oynar, benim yavrum benim yanımda olsun diyenlerdenim.

Genişletmek için tıkla...

canım yavruları olursa bakamam evim çok küçük zaten ama oradada dısarıda değl eve bıraktm iste bi sorun o hep dısarıda olmak istiyo ıçerı zor alıyoruz eve ancak kendı istediğnde geliyo bide köyün içi hanı birsürü kedi var çocuk yok araba yok o yönden içim rahat ama çok özlüyorum işte ben bu beni mahvediyo

sevgicankurt .!.:

Kediniz maalesef bir şehir kedisi değil, ev kedileri evden çıkmak istemez kolay kolay. Ruhunda özgürlük var anlayacağınız, kendi avlanacak, kendi kendini koruyacak, içgüdülerinin gereklerini sonuna kadar yaşamak isteyen bir kedi. Ben olsam mutlu olurdum nihayet rahat olduğu yerde. Size tavsiyem kendinize gerçek bir ev kedisi edinmeniz. Bırakın o öyle yaşayıp gitsin...

Genişletmek için tıkla...

bende böyle düsünüyorum.
Bence onu oldugu yerde birak ve kendine ev kedisi al...
bende kedi cok istiyorum ama esim istemedigi icin alamiyorum

sevgicankurt .!.:

Kediniz maalesef bir şehir kedisi değil, ev kedileri evden çıkmak istemez kolay kolay. Ruhunda özgürlük var anlayacağınız, kendi avlanacak, kendi kendini koruyacak, içgüdülerinin gereklerini sonuna kadar yaşamak isteyen bir kedi. Ben olsam mutlu olurdum nihayet rahat olduğu yerde. Size tavsiyem kendinize gerçek bir ev kedisi edinmeniz. Bırakın o öyle yaşayıp gitsin...

Genişletmek için tıkla...

evet canım özgürlüğüne çok düşkün zaten yavruydu dısarda buldum onu cinsi tekir evde ne çiçek bıraktı ne vazo hep bi hırçınlık vardı üstümüze filan atlıyodu hala her tarafım tırmık izi:) ama orada resmen bizi unuttu yüzümüze bakmadı resmen eve zor giriyodu ama gece gelip yanıma yatmasi o mır mır sesi işte bunu çok özlüyorum resmen psikolojim bozuldu onu getirmezsem geri bıdaha almam canım bu ayrılık bıle beni çok üzdü sürekli ağlıyorum işyerindekiler delisin sen diyo rabbm başka dert vermesnde çok zor geldi bana

aydan__22 .!.:

canım yavruları olursa bakamam evim çok küçük zaten ama oradada dısarıda değl eve bıraktm iste bi sorun o hep dısarıda olmak istiyo ıçerı zor alıyoruz eve ancak kendı istediğnde geliyo bide köyün içi hanı birsürü kedi var çocuk yok araba yok o yönden içim rahat ama çok özlüyorum işte ben bu beni mahvediyo

Genişletmek için tıkla...

Hayvan kaç aylık bilemiyorum ancak hiç bir hayvan doğuştan ev hayvanı değil. Yavruluktan yetişkinliğe geçiş döneminde hepsi çok hareketli oluyor. Kısırlaştırma sonrası ev hayvanı oluyorlar, o sakinlik ve evden çıkmama isteği hormonlarının olmayışından kaynaklanıyor. Karar senindir, hangi hayvanı alsan aynı süreci yaşayacaksın.

ben osmanımı 10 yıl önce minicik bir yavruyken aldım ,1 yıl benimleydi ,çok alıştık birbirimize ,bende aynen senin gibi köye götürdüm onu ,hatta otobüste mola yerinde az daha otobüsü kaçırıyordum onun oyunları yüzünden ,
kafesine girmek istemedi bile ,doğayı görünce ,
sonra köyde 1 ay kaldık ,çok mutluydu ,
aynen dediğinizi yaptı ,sokaktan eve girmedi ,
erkekti benim yavrum ,köyde dişi kedi bırakmadı oynaşmadık ,
o derece ki gece bile kaçıyordu ,bende içim kan ağlaya ağlaya anneanneme bıraktım onu ,
burda mutlu dedi bırak kalsın bakarım dedi ,baktı da sağolsun ,
ama ben hasretien dayanamadım yıl sonra annemler köye gittiklerinde geri getirdiler ,
inanılmaz büyümüştü ,şişko bişey olmuştu ,şaşırdım ,anneannem çok iyi bakmış .
normalde anneannemi hatır sormak için bile ayda yılda bir arayan ben hergün arar olmuştum ,bana kızıyodu hatta ,bu kedi olmasa bizi arayıp soracağın yok diye
5 yıl daha yaşadı benimle yavrum ,sonra zaten cennete gitti .onu çok özlüyorum ,hayatıma anlam katmıştı ,
şimdi karagöz üm ve yavruları çıtırla -pıtır var hayatımda ,osmanımın yerini hiçbiri tutamaz ama şimdiki yavrularımı da çok seviyorum..

bence o orda mutlu ,eğer siz çok özlerseniz alın geri..

ATTRAENTE .!.:

Hayvan kaç aylık bilemiyorum ancak hiç bir hayvan doğuştan ev hayvanı değil. Yavruluktan yetişkinliğe geçiş döneminde hepsi çok hareketli oluyor. Kısırlaştırma sonrası ev hayvanı oluyorlar, o sakinlik ve evden çıkmama isteği hormonlarının olmayışından kaynaklanıyor. Karar senindir, hangi hayvanı alsan aynı süreci yaşayacaksın.

Genişletmek için tıkla...

canım zaten bende sırf kısırlaştırmıyım hem günahına girmiyim sırf kendi bencilliğim için hemde o istediği gibi yaşasın diye bıraktım orda daha mutlu olur diye ama hasreti o kadar ağır basıyoki köye gidince bakıcam eğer iyi beslenmişse mutluysa temelli bırakıcam artık giderkende baya bi mama götürmeyi düşünüyorum gerçi yemiyo ama ben yinede götüreyim diyorum işte bakalım canım durum a göre bakıcam ama onu da geri getirmezsem başka hiç bir hayvan alıp kısırlaştırmayı da düşünmüyorum dışarıda bakarım yemeğini veririm ama sırf evde kendim için özgürlüğünden ve yaradılışından mahrum etmicem hiç bi hayvanı (

eylül166 .!.:

ben osmanımı 10 yıl önce minicik bir yavruyken aldım ,1 yıl benimleydi ,çok alıştık birbirimize ,bende aynen senin gibi köye götürdüm onu ,hatta otobüste mola yerinde az daha otobüsü kaçırıyordum onun oyunları yüzünden ,
kafesine girmek istemedi bile ,doğayı görünce ,
sonra köyde 1 ay kaldık ,çok mutluydu ,
aynen dediğinizi yaptı ,sokaktan eve girmedi ,
erkekti benim yavrum ,köyde dişi kedi bırakmadı oynaşmadık ,
o derece ki gece bile kaçıyordu ,bende içim kan ağlaya ağlaya anneanneme bıraktım onu ,
burda mutlu dedi bırak kalsın bakarım dedi ,baktı da sağolsun ,
ama ben hasretien dayanamadım yıl sonra annemler köye gittiklerinde geri getirdiler ,
inanılmaz büyümüştü ,şişko bişey olmuştu ,şaşırdım ,anneannem çok iyi bakmış .
normalde anneannemi hatır sormak için bile ayda yılda bir arayan ben hergün arar olmuştum ,bana kızıyodu hatta ,bu kedi olmasa bizi arayıp soracağın yok diye
5 yıl daha yaşadı benimle yavrum ,sonra zaten cennete gitti .onu çok özlüyorum ,hayatıma anlam katmıştı ,
şimdi karagöz üm ve yavruları çıtırla -pıtır var hayatımda ,osmanımın yerini hiçbiri tutamaz ama şimdiki yavrularımı da çok seviyorum..
bence o orda mutlu ,eğer siz çok özlerseniz alın geri..

Genişletmek için tıkla...

ah canım resmen bu konuda aynı kaderi paylaşıyoruz :)) vallahi bende hergün arayıp soruyorum babannemler bi kızıyo bizi aramazdın bi kedi için arıyosun diye allahtan amcamın kızı da kaldı orda şimdi onu arıyorum dün dedem yanındaymış yine kedisinimi soruyo o diyo sesini duyuyorum telden:)) herkes de bana öyle diyo bırak orda dilediği gibi yaşasın avlansın doğursun orda daha iyi beslenir kısırlaştırıp da eve kapatma hayvanı diyolar aslında çok çok mantıklı ama işte özlüyorum çok peki canım sen osmanı geri getirdikten sonra kolay alıştımı tekrar buraya çünki bana diyolar boşuna getirme evde tutamazsın o oaraya alışır iki ayda sen gidince şimdi onu tanıyamazsın iyice büyür diyolar getirsem buraya tekrar adapte sorunu yaşarmı hayvan acaba? onun mutsuz olmasınıda istemiyorum çünkü nasıl yapsam bilemedim şimdi?ve şuda var getirirsem mutlaka kısırlaştırmam lazım buna da bi yandan içim el vermiyo binada sorun oluyo zaten her kafadan bi ses çıkıyo off offf çok zor çok rahmetli ananemin bi sözü vardı '' evden kedi bile gitse belli olur yeri '' diye hakkaten öyleymiş ağlamaktan suratımda kıpkırmızı bişeyler çıktı yaa bu kadar zor olucanı tahmin etmemiştim((

Doğal yaşam ortamına alıştığı zaman onu yeniden eve alıştırmak çok zor...
Şimdiden kolay gelsin

aydan__22 .!.:

canım zaten bende sırf kısırlaştırmıyım hem günahına girmiyim sırf kendi bencilliğim için hemde o istediği gibi yaşasın diye bıraktım orda daha mutlu olur diye ama hasreti o kadar ağır basıyoki köye gidince bakıcam eğer iyi beslenmişse mutluysa temelli bırakıcam artık giderkende baya bi mama götürmeyi düşünüyorum gerçi yemiyo ama ben yinede götüreyim diyorum işte bakalım canım durum a göre bakıcam ama onu da geri getirmezsem başka hiç bir hayvan alıp kısırlaştırmayı da düşünmüyorum dışarıda bakarım yemeğini veririm ama sırf evde kendim için özgürlüğünden ve yaradılışından mahrum etmicem hiç bi hayvanı (

Genişletmek için tıkla...

Ben yaşadığımız ülkede sokaktaki hayvanların özgürlüğüne maalesef inanmıyorum, köylerde belediyelerin hayvan başı 10 lira ödeyip, katliam yaptırdığı yerler biliyorum.

Konu çok yönlü, görüşler farklı, çok uzun yıllardır hayvan besliyorum, beslediğim her cana evlat gibi baktım, ben kendi özgürlüklerimden taviz verdim. Yaşadıkları evi her türlü nazlarının çekildiği, iğneden ipliğe sadece onlar için düzenlenmiş bir ortam haline getirdim. Yıllardır onlar için çalışıyorum bu açıdan özgürlüklerini şahsım için gasp ettiğime inanmıyorum.

Keşke gönül ister ki , yeşillikler içinde, bize ihtiyaçları olmadan kendi hayatlarını, doğalarının getirdiği her şeyi yaşayabilseler. Ama yaşadığımız ortamda bir hayvana evini açmak onun hayatını kurtarmak demek haline geldi. Küçük bir dipnot geçmeden edemeyeceğim, dışarda hayvan bakacağım demişsin, bu konuda çevrene çok dikkat etmeni rica ediyorum senden. Dışarıda baktığın, pencerene alışan hayvan her an komşuların tarafından katledilme tehlikesi ile karşı karşıyadır. Çünkü biri beslendimi diğerleri de gelir, üzüleceğin şeyler yaşamanı istemem, belli ki gerçekten seviyorsun, her şey gönlünce olsun

ATTRAENTE .!.:

Ben yaşadığımız ülkede sokaktaki hayvanların özgürlüğüne maalesef inanmıyorum, köylerde belediyelerin hayvan başı 10 lira ödeyip, katliam yaptırdığı yerler biliyorum.

Konu çok yönlü, görüşler farklı, çok uzun yıllardır hayvan besliyorum, beslediğim her cana evlat gibi baktım, ben kendi özgürlüklerimden taviz verdim. Yaşadıkları evi her türlü nazlarının çekildiği, iğneden ipliğe sadece onlar için düzenlenmiş bir ortam haline getirdim. Yıllardır onlar için çalışıyorum bu açıdan özgürlüklerini şahsım için gasp ettiğime inanmıyorum.

Keşke gönül ister ki , yeşillikler içinde, bize ihtiyaçları olmadan kendi hayatlarını, doğalarının getirdiği her şeyi yaşayabilseler. Ama yaşadığımız ortamda bir hayvana evini açmak onun hayatını kurtarmak demek haline geldi. Küçük bir dipnot geçmeden edemeyeceğim, dışarda hayvan bakacağım demişsin, bu konuda çevrene çok dikkat etmeni rica ediyorum senden. Dışarıda baktığın, pencerene alışan hayvan her an komşuların tarafından katledilme tehlikesi ile karşı karşıyadır. Çünkü biri beslendimi diğerleri de gelir, üzüleceğin şeyler yaşamanı istemem, belli ki gerçekten seviyorsun, her şey gönlünce olsun

Genişletmek için tıkla...

çok sağol canım gerçekten çok çok seviyorum öyle böyle değil yani kafayı yicem üç gündür düşünmediğim bi an yok nasıl yapsam ne yapsam diye işin içinden çıkamıyorum millet benim bu halime öcü gibi bakıyo manyak bu deli falan diyolar zaten bizim oranın çocukları yetiyo birsürü kuyruğu kesilmiş kedi görüyorum hergün resmen içim parçalanıyo gidiyorum bakkaldan salan alıyorum kedi maması alıyorum veriyorum ama evet çevremde sevmeyen insan çok işyerinde kapının önünekediler için su koydum diye birsürü laf işittim neymiş alışırlarmış ölsünmü hayvanlar bu sıcakta diyorum onlar bulur diyolar işte böyle insanlardan nefret ediyorum ve o hayvan kadar değerleri yok gözümde sürekli dua ediyorum rabbime onları koruması için hayvan haklarına daha saygılı olmak konusunda sanırım daha çok çalışmalar yapılmalı insanlar bilinçlendirilmeli komşumuz var kızı her türlü hayvandan korkuyo kediyi aldığımızdan beri eve adımalrını atmadılar diyorum şu çocuğa biraz hayvan sevgisi aşılasana aman ben seviyomuyumki o sevsin diyo nasıl insanlar bunlar anlamıyorum hayvan sevmeyen insanın insanlara karşı samimiyetine de pek inanmıyorum nedense

aydan__22 .!.:

çok sağol canım gerçekten çok çok seviyorum öyle böyle değil yani kafayı yicem üç gündür düşünmediğim bi an yok nasıl yapsam ne yapsam diye işin içinden çıkamıyorum millet benim bu halime öcü gibi bakıyo manyak bu deli falan diyolar zaten bizim oranın çocukları yetiyo birsürü kuyruğu kesilmiş kedi görüyorum hergün resmen içim parçalanıyo gidiyorum bakkaldan salan alıyorum kedi maması alıyorum veriyorum ama evet çevremde sevmeyen insan çok işyerinde kapının önünekediler için su koydum diye birsürü laf işittim neymiş alışırlarmış ölsünmü hayvanlar bu sıcakta diyorum onlar bulur diyolar işte böyle insanlardan nefret ediyorum ve o hayvan kadar değerleri yok gözümde sürekli dua ediyorum rabbime onları koruması için hayvan haklarına daha saygılı olmak konusunda sanırım daha çok çalışmalar yapılmalı insanlar bilinçlendirilmeli komşumuz var kızı her türlü hayvandan korkuyo kediyi aldığımızdan beri eve adımalrını atmadılar diyorum şu çocuğa biraz hayvan sevgisi aşılasana aman ben seviyomuyumki o sevsin diyo nasıl insanlar bunlar anlamıyorum hayvan sevmeyen insanın insanlara karşı samimiyetine de pek inanmıyorum nedense

Genişletmek için tıkla...

Sevmesinler sevmelerini istemiyorum zaten, zarar vermesinler, onların da can taşıdığını kabul etsinler yeter