Erkek arkadasimin bu sene unisi bitti ve yasadigim sehirde ise girecek. Ancak benim bazi celiskilerim var ve son günlerde kendimi sorgular oldum. Ornegin onun annesi ve babasi ilk okulla orta okul mezunu benimkiler uni mezunu. Akrabalarimiz zaten hayirsiz insanlar annemle babam iyi niyetli oldugu halde. Annemle babam erkek arkadasimin ailesine bir sey demese de icten ice kendilerine denk bir dünür isterlerdi diye düşünüyorum ki bunu üstü kapali dile getirmislerdi. Ama erkek arkadasimi tanidilar ve cok sevdiler cok terbiyelu duzgun cocuk dediler. Erkek arkadasimi ne kadar cok sevselerde ilerideki surtusmelerden ve kultur catismasindan korkuyorum ben.. birde ben erkek arkadisimi sadece seviyorum aşık degilim. Icimde ask yerine sevgi olunca dengeleri o kurmak zorunda kalıyor örneğin çoğukez o alttan alir ben hic geri adim atamam hatali olduğumu bilsem bile. Ve benim onun kadar sevmediğimin o da farkinda. Bunun disinda iki senedir birlikte vakit gecirmekten cok hoşlanıriz birlikte cok eglenir cok guleriz hic sıkılmayiz birbirimizden her zaman birbirimize saygimiz olmuştur guven konusunda hic bir sıkıntı yasamadik bir gün bile. Ancak ben bazen bu bencilligimden dolayi hem onu yipratmamak hem aile farkliliklari dolayisiyla bıraksam mi diye düşünüyorum ama geri dönüş çok zor biliyorum cunku çok sey kat ettik.. ama bazen de bensiz daha iyi olacak gibi geliyor her ne kadar başlarda benden nefret etse de.. napmaliyim sizce bu durumda? belki kendimi burada canavar gibi anlattim biraz ama benim de fedakarliklarim oldu, ona sevgimi ve saygimi hep hissettirdim ama söyle bir dönüp bakinca yuzde dkksan o alttan alir tartismalada hep dönen taraf o olur diyorum.. bana egoistsin der hep. Bir de üzülüyorum tutkulu bir sevgiyi icimde hissedemedigim icin bunu tatmadan ölecek miyim yani diyorum ama bir yandan iki buçuk yil ve benim icin benim yaşadığım şehirde ise giren bir adam var. Kendimi değiştirebilir miyim sizce? Yani iliskime devam edip, sevgi çerçevesini hiç bozmadan bu durumu kabullenerek bir evlilik mi yapayim? Kafam cok karisik.. işlerde cok karışık geriye bir tek benim okulumun bitmesi kaldi iki senem var eger uzamazsa. Seneye annesi ev alacaklar eşya doseyecek. Annesi madem isler bu kadar ciddi ev alalim gibisinden konuşmuş o da hevesli baya ben de hevesliyim ama işte hep aşık olmadığım gerçeğiyle yasiyip kendimden nefret ediyorum. Böyle duygularimin körelmesinin sebebi bu ilişkimden önce çok Aşıktim ve cok yipranmistim o ilişkim bittikten alti ay sonra içimin ısındigi ve seveceğime inandığım kişiyi bekledim ve o kişinin karsima çıktığını düşünerek kabul ettim. Yani duygularim korelmis gibi hissettim ve onceki iliskimden sonra aski bir daha bulacagima inanmadim sadece icimin isindigi biri olsun yeter dedim. Şöyle anlasilmasin eski sevgilisini unutmak icin çıktı gibisinden anlasilmasin öyle bir hata yapmadim bekledim beni anlayip mutlu edecek insani elektrik alip icim isinincada tamam dedim sonra zamanla gördüm kendimdeki eksiklikleri ama her sey guzel gidiyordu ve yürüturum diye bitirmek istemedim. En sonunda kafamla bu düşüncelerle kaldim işte..
Bence aşk denilen duygu bir süre sonra yerini sevgiye bırakıyor zaten. Çok aşık olduğun biri ile evlensen bile, evlendikten sonra tutku yavaş yavaş kaybolacak ve yerini sevgi alacak. Ven ben şuna inanırım; sevgi aşktan çok daha kuvvetli bir duygu. Çünkü sevgi emek ile büyür, birbirine saygı duyan eşler arasında katlanarak artmaya devam eder.
Demem o ki, aşkı yaşamak istiyorum gibi nedenlerle sevdiğin adamı bırakma.
Haa sevginden emin değilsen, o başka..
Ayrıca her tatsızlıkta karşındaki alttan alıyorsa, evlilikten sonra bu o kişiyi çook yıpratır ve senden soğutur. Bunu aşamayacaksan hemen ayrıl, ona da sana da yazık olmasın.
Son husus, ailelerin denkliği gibi konularda tabuların varsa ve bunu ona hissettirirsen, hissettirdiğin anda bazı şeylerin kopuşu başlayacaktır.
Karar senin..
İnşallah mutlu olabileceğin kararlar alırsın.
Senin annen baban üniversite mezunu olabilir ama,kusura bakma da olgunluk ve eğitim anlamında pek bir yol kat edememişler.İnsan kendisini insan ilişkileri konusunda biraz geliştirir.Bunca evli çiftin dünürleri birbirine denk mi,ya da ne denli önemli.Aslolan evlenecek iki insanın anlaşması.Yoksa dünürler bir araya gelip sürekli,atomu parçalamayacklar.İnsan,evladının iyi biriyle ,ahlaklı birisiyle evlenmesini ister.Senin sevgilin seni üzseydi de ailesi üniversite mezunu olsaydı ailen kabulmü edecekti.Hem ne iyi ailesi varmış ki,çocuklarının arkasında ev almak istiyorlar.Destekler.Erkek arkadasimin bu sene unisi bitti ve yasadigim sehirde ise girecek. Ancak benim bazi celiskilerim var ve son günlerde kendimi sorgular oldum. Ornegin onun annesi ve babasi ilk okulla orta okul mezunu benimkiler uni mezunu. Akrabalarimiz zaten hayirsiz insanlar annemle babam iyi niyetli oldugu halde. Annemle babam erkek arkadasimin ailesine bir sey demese de icten ice kendilerine denk bir dünür isterlerdi diye düşünüyorum ki bunu üstü kapali dile getirmislerdi. Ama erkek arkadasimi tanidilar ve cok sevdiler cok terbiyelu duzgun cocuk dediler. Erkek arkadasimi ne kadar cok sevselerde ilerideki surtusmelerden ve kultur catismasindan korkuyorum ben.. birde ben erkek arkadisimi sadece seviyorum aşık degilim. Icimde ask yerine sevgi olunca dengeleri o kurmak zorunda kalıyor örneğin çoğukez o alttan alir ben hic geri adim atamam hatali olduğumu bilsem bile. Ve benim onun kadar sevmediğimin o da farkinda. Bunun disinda iki senedir birlikte vakit gecirmekten cok hoşlanıriz birlikte cok eglenir cok guleriz hic sıkılmayiz birbirimizden her zaman birbirimize saygimiz olmuştur guven konusunda hic bir sıkıntı yasamadik bir gün bile. Ancak ben bazen bu bencilligimden dolayi hem onu yipratmamak hem aile farkliliklari dolayisiyla bıraksam mi diye düşünüyorum ama geri dönüş çok zor biliyorum cunku çok sey kat ettik.. ama bazen de bensiz daha iyi olacak gibi geliyor her ne kadar başlarda benden nefret etse de.. napmaliyim sizce bu durumda? belki kendimi burada canavar gibi anlattim biraz ama benim de fedakarliklarim oldu, ona sevgimi ve saygimi hep hissettirdim ama söyle bir dönüp bakinca yuzde dkksan o alttan alir tartismalada hep dönen taraf o olur diyorum.. bana egoistsin der hep. Bir de üzülüyorum tutkulu bir sevgiyi icimde hissedemedigim icin bunu tatmadan ölecek miyim yani diyorum ama bir yandan iki buçuk yil ve benim icin benim yaşadığım şehirde ise giren bir adam var. Kendimi değiştirebilir miyim sizce? Yani iliskime devam edip, sevgi çerçevesini hiç bozmadan bu durumu kabullenerek bir evlilik mi yapayim? Kafam cok karisik.. işlerde cok karışık geriye bir tek benim okulumun bitmesi kaldi iki senem var eger uzamazsa. Seneye annesi ev alacaklar eşya doseyecek. Annesi madem isler bu kadar ciddi ev alalim gibisinden konuşmuş o da hevesli baya ben de hevesliyim ama işte hep aşık olmadığım gerçeğiyle yasiyip kendimden nefret ediyorum. Böyle duygularimin körelmesinin sebebi bu ilişkimden önce çok Aşıktim ve cok yipranmistim o ilişkim bittikten alti ay sonra içimin ısındigi ve seveceğime inandığım kişiyi bekledim ve o kişinin karsima çıktığını düşünerek kabul ettim. Yani duygularim korelmis gibi hissettim ve onceki iliskimden sonra aski bir daha bulacagima inanmadim sadece icimin isindigi biri olsun yeter dedim. Şöyle anlasilmasin eski sevgilisini unutmak icin çıktı gibisinden anlasilmasin öyle bir hata yapmadim bekledim beni anlayip mutlu edecek insani elektrik alip icim isinincada tamam dedim sonra zamanla gördüm kendimdeki eksiklikleri ama her sey guzel gidiyordu ve yürüturum diye bitirmek istemedim. En sonunda kafamla bu düşüncelerle kaldim işte..
Senin annen baban üniversite mezunu olabilir ama,kusura bakma da olgunluk ve eğitim anlamında pek bir yol kat edememişler.İnsan kendisini insan ilişkileri konusunda biraz geliştirir.Bunca evli çiftin dünürleri birbirine denk mi,ya da ne denli önemli.Aslolan evlenecek iki insanın anlaşması.Yoksa dünürler bir araya gelip sürekli,atomu parçalamayacklar.İnsan,evladının iyi biriyle ,ahlaklı birisiyle evlenmesini ister.Senin sevgilin seni üzseydi de ailesi üniversite mezunu olsaydı ailen kabulmü edecekti.Hem ne iyi ailesi varmış ki,çocuklarının arkasında ev almak istiyorlar.Destekler.
Sana gelince,yaşının evlenicek olgunlukta olmadığını düşünüyorum canım.Seni ilk defa seven,değer veren saygı duyan bir insan çıkınca karşına bence biraz şımarmışsın.Ona aşık olmadığını düşünüyorsun.Onun sevgisinden çok eminsin.Sevmiyorsan neden bu ilişkiyi sürdürüyorsun.Bak o seni bir bırakmaya yeltensin aşkından deli olursun.O yüzden bu saçma fikirleri çıkar aklından.Deli divane aşk dediğin nedir.Hee erkek seni peşinden koştutrursa evet öyle bir heyecan ve saplantı yaşarsın.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?