Bilen bilir eski konularımdan. Bir sürü sorun yasiyorum. En son esimin zorla beni k.validemin evine goturmesi ile sonuclanan; k.validemin laf sokmalari, k.pederin yuzume bakmamasi vs. Bugun de tutturdu ara telefonla diye. Surekli ben ezilen tarafim. Benden baska kimsenin adim attigi yok. Zorla kahvaltiya cagirdi esim gelmediler. Esim sadece kendini dusunen bi varlik. Benim uykum var, hamileyim dert degil. Hamileyim, her dakika hizmet edemem dert degil. Ne bogazi duracak ne cinsel organi. Mantarim var, iltihabim var. Ama yine de zorlar. Bogazi bes dakika bos durmayacak. Hanimlar bilir bir sey yap kirk is ciksin mutfakta muhabbetini. Bes dakika oturamiyorum. Ya dustayim ya mutfakta ya iş pesinde. Bana gina geldi. Parayla beni kandirmaya calismasindan da biktim. Ben bu evliligi devam ettirmek istemiyorum. Ama hamileyim, hormonlarim ust seviyede, gecer mi bu hissettiklerim diye dusunuyorum. Asla gecmeyecekmis gibi geliyor. Esim simdi balik tutma hevesine kapildi. Hergun gidecekmis. Bi bilgisayar basinda, bi olta basinda. Evlendigimizden beri kac senelik evli insanlarin yaninda utaniyorum gezerken. Herkes el ele. Benim kocam onumden kostur kostur gider. Her sey gucume gidiyor. Ben artik yapamiyorum. Bana surekli para vermesi, istedigimi alip eve getirmesi zerre umrumda degil. Babamin evini istiyorum ben. Annemin sicak kucagini. Yatağımı. Kitaplarimi. Hayallerimi istiyorum. Ben evlendigim gunden beri aglamaktan cok yoruldum.