- 15 Ekim 2016
- 22.622
- 129.800
Sizden imla kurallarına uyulmuş , dört dörtlük bi yazı istemiyor kimse.
Bu şekilde yazdığınız için konu anlaşılmıyor, cümleler birbirine giriyor ve doğal olarak size yardımcı olamıyor insanlar..
Sizden imla kurallarına uyulmuş , dört dörtlük bi yazı istemiyor kimse.hay ALLAH razı olsun nasıl da özetlediniz.çok mutlu oldum şuan.derdimi okumaya çalışmayıp direk yargılayan insanlar çok etrafımda ve bunu defalarca yapıp üsteleyerek sorunun bende oldugunu söyleyenler var.tamam bendede sorun vardır ama bu kadar da bir insana ilk yorumu nokta virgül diye yapılmaz ki! bu benim özel hayatım ve noktadan virgülden harici insanın duyguları yokmu? ben böyle upuzun bir yazıyı yazarken ne hissettim bunun hiç önemi yokmu? ki ben elimden geldiği kadar kendimi geliştirmeye çalışıyorum? sizin hiç eksi yanınız yok mu? insanlar sizin yüzünüze böyle mi vuruyor ya da öyle mi istıyorsunuz
imkanım yok özel bir psikoloğa gitmek için.herkes yargılamış ama siz rahatlıkla okumuşsunuz bu da çok sevindirdi beni.Ben gayet rahat okudum. Üyeliğim yok sırf cevap vermek için de üye oldum. Doktora gittiğinizi yazmışsınız. Hangi branşa gidiyorsunuz? Maddi olarak imkanınız varsa bence düzenli olarak bir psikoloğa terapiye gidin. Her hafta siz konuşun o dinlesin. Çok iyi gelecektir.
ben çocuk gelişimi okuyorum ve bu bölümü küçüklüğümden beri hep istemişimdir ve çocukların psikolejisini anlarım ne bileyim çok istekliyim.ben örgünden okuyordum ortaokulda çok sorun yaşadımsürekli ayırd etti arkadaşlarım beni 1.5-1 sene falan o okula gitmek zorunda kaldım sonraları psikiyatri doktoruna gittim uzun süre (haglada gidiyorum doktora) doktorum okula özel bir yazı yazdı ve okula gitmedim ve geçtim,geçirdiler sınıfı.hastaneye ruh ve sinir ergen pisk. yattım çok kötüydüm artık kafa beyin kalmamıştı intihar girişimleri isteklerim giderek artıyodu ne yaptıgımı bilmiyodum durduk yere gülüyodum falan sonra iyileştim ve çıktım servisten sonra yeni bir başka okula geçtim 8.sınıfta çok güzeldi arkadaşlarım mükemmeldi.sonra liseyi imamhatip tercih ettim öncesinde çok kapanmayı istiyordum kapandım imamhatipe de gittim.orda ilk başlarda herkesle çok iyiydim sonra sınıfımızın facedeki grubuna bi arkadaşın fotosunu koymuşlar ben de dedim ne alaka bu fotograf bence hepimizin fotosu olsa daha mantıklı/güzel olurdu vs. gibi şeyler dedim net hatırlamıyorum.sonra herkes bana düşman kesildi diğer sınıftan arkadaşları gelip sınıftakilerin,bana çıkıştılar onu yazdım diye. herneyse sonra en son iki üç dört falan arkadaşım kaldı onlarla iyiydik sonra onlarlada bozuldu aramız yanlış anlaşılmalar oldu fln. şimdi o imamhatipten bir kızla knşyorum sadece o kız çok iyi biri.sonra ordan nakilimi istedim meslek lisesine neyse oraya geçtim orda da iyidi arkadaşlarım bu sefer ben bu kadar sıkıntıdan sonra kimseyle dogru iletişim kuramıyodum çekiniyodum özgüvensizdim ve ordan da açık liseye geçmeye karar verdim bir sene kadar normal açık lise okudum şimdi mesleki açık öğretim çocuk gelişimi bölümündeyim.ve arkadaşlarımla aram iyi ama yakın oldugum sürekli bir arkadaşım var o mesela geçen moreli bozuk diye parası yok buluşamıyoruz diye okulda işlerimi hallettm evlerine kalktım gittim giderkende moreli dengeye girsin kendini iyi hissetsin diye döndüm kütüphaneye girdim ordan kitap aldım hem ona hem bana başarı ve mutlulukla ilgili kitap ve çocukları anlatan bir kitap faydalı bilgiler vr diye her neyse bindim gittim beni duragın orda bekliyodu durak evlerine yakın beni eve davet bile etmedi hadi gel gezelim dedi gittik evlerinin yakınındaki orman gibi yeşilliklerde oturduk güya dertleşicez konuşcaz ama benm internetime baglandı ve yuzume dogru dürüst bakmadı bile iki üç cümle söyledi knştuk konu kapandı sonra ona dedimki sıkıldım ya ben biniyim gidiyim eve ya da eve gidelim dedim acıktım dedim galiba ondn sonra dediki yok şimdi bi arkadaşının adını söyledi onlarav gideriz orda yeriz bize bişeyler hazırlar dedi herneyse kalktık gittik girdik arkdşnın evine ne arkadaşının annesi ne kardeşleri ve arkadaşı öpmedi bile sonra ufak çocuk geldi acıktıgını söyledi annesi ona makarna koydu küçük bir tabaga çocuk anne başka yemek istiyorm dddi ve annesi balık yicez birazdan dedi bir bardak çay dahi ikram etmediler ben ne yemegindeyim ne çayında benim zoruma giden benim arkadaşım bunları görmüyo beni kullanıyo arkadaş çevresini annesi beğenmiyormuş,bence beni ondan annesiyle tanştırdı benle takılıyo e bide safım iyiyim her derdini dinliyom gel deyince geliyom git deyince gidiyom.herneyse arkdaşının evinden çıktık beni duraga bırakcaklar otobüs geldi hangi otobüse bincegimi bilmedigimden baktım otobüse okumaya çalışıyodum hadisenee dedi ve öpmedi sarılmadı bile gidince msj at vs. hiçbişy demedi saat 7 yi geçiyodu sanırım ve onların orası tekin degil ki bide konaga gidicem ordan metroya binicem fln.herneyse evden bahsedeyim,ben yegenimle oyun oynuyorum ablam o zamanları görmüyo ama yegenim benm odamın anahtarını sakladı vermiyor ben genç kızım benm özel hayatım olamaz mı herşeyi ulu orta mı yaşamak zorundaym söyleyin bana? bunun hüznü var,mutlulugu var,sakinlik hissi var vs. herneyse yegenime sürekli bagırıyordum önceden çünkü çoook aşırı sinirliydim şimdi artık seçtiğim mesleğe odaklandım ve o da bir çocuk ona da güzel davranmalıyım onun da duyguları var dedim ve daha sakin davranmaya çalışıyorum ki ben ilaç kullanıyorum 200 mg günlük yazık günah degilmi bana? hep çocugunun psikolejisini düşünüyo travma yaşadı diye aile içi hep ama hep sadece onu önemsiyo bazen nadiren beni anlıyo geç de olsa.sen oturdugun yerde psikolejin bozuldu diyo benim gibi şeyler mi yaşadın ne yaşadın?! diyo tabi ben keyfimden 200 mg ilaç kullanıyorum üç sene önce keyfimden hastaneye yattım keyfimden senelerdir ilaç kullanıyorum. akşamda gelmiş yegenime bagırdım diye(bagırdım çünkü:özel mesajlarıma bakıyodu telefonu tableti elime alıyorum bakmaya çalışıyo uyarıyorum uyarıyorum sabr ediyorum bekliyorum susuyorum ve artık bagırıyorum) kusura bakma ama sen öğretmen falan olamazsın dedi bana ilk defa da değil hemde..sürekli beni kıranlara istemsizce beddua ediyorum ve sonra tövbe ediyorum sürekli pişmanlık duyuyorum öyle düşündüğüm istemsizce de olsa sevdigim insanlara beddua edince vs.ben takıntı hastasıyım obsesif kompulsif bozukluk(okb) ben banyoya bile giremiyorum bunalıyorum daralıyorum suyu dökerken vs sanki birine bişey olcakmış gbi geliyo kendi kendime gülüyorum şarkılar söylüyorum kendimle dalga geçiyorum ağlayarak.ben aslında yazmıcaktım bunları anlatmak istemiyorum çünkü kimse yeteri kadar anlamıyo ya da yardımcı olmuyo olamıyo.hastaneye tekrar yatmak istiyorum diyorum doktora bu evden uzaklaşmak istiyorum diyorum keşke öyle bi imkanımız olsa ama orda sıra var ve beklemen gerekir listeye alsam bile diyo tatil vs. gibi şeyler yap sabretmen gerekiyo diyo. ablalarım kardeşlerim bana izmirde veya ege bölgesinde güzel temiz bir yurt ne biliyim biyerler biliyosanız yardım edin bana ben artık şizofren sayfalarını begeniyorum instagramda onların yazdıkları tam benm hissetiklerim.bana güzel bir yurt ne bileyim biryerler varsa aklınızda bana yazın.bu kadar şeyi yazdım sizin zamanınızı aldım özür dilerim kusura bakmayın ama çatlıcamm..(yaş sınırı var mı bu sitede hangi yaş düzeyidir nedir bilmiyorum o yüzden yaşımı paylaşmadım) :)[/QUOTE yaşadıkların için üzüldüm. Benden sana kullanıcı tavsiyesi o haplar iğrençler. 500 mg kullanıyordum ve artık yaptığım şeyleri hatırlamıyor oldum. O kadar zarar veriyor ki insana bence kullanma derim o zaman biraz daha kendini toparlayacaksın. Ve yurt da çözüm değil kendinden ne kadar kaçabileceksin?
Sana okulda güzel TURKÇEMIZI öğretmediler mi güzel kardeşim ?yoksa muaf misin o dersten ? Turkcemizi güzel konuşup ,yazmazsan sana kimse yardımcı olamaz .çok fazla noktalama ve yazım yanlışı var .bu sebeple kimse konuya odaklanamıyor .ben çocuk gelişimi okuyorum ve bu bölümü küçüklüğümden beri hep istemişimdir ve çocukların psikolejisini anlarım ne bileyim çok istekliyim.ben örgünden okuyordum ortaokulda çok sorun yaşadımsürekli ayırd etti arkadaşlarım beni 1.5-1 sene falan o okula gitmek zorunda kaldım sonraları psikiyatri doktoruna gittim uzun süre (haglada gidiyorum doktora) doktorum okula özel bir yazı yazdı ve okula gitmedim ve geçtim,geçirdiler sınıfı.hastaneye ruh ve sinir ergen pisk. yattım çok kötüydüm artık kafa beyin kalmamıştı intihar girişimleri isteklerim giderek artıyodu ne yaptıgımı bilmiyodum durduk yere gülüyodum falan sonra iyileştim ve çıktım servisten sonra yeni bir başka okula geçtim 8.sınıfta çok güzeldi arkadaşlarım mükemmeldi.sonra liseyi imamhatip tercih ettim öncesinde çok kapanmayı istiyordum kapandım imamhatipe de gittim.orda ilk başlarda herkesle çok iyiydim sonra sınıfımızın facedeki grubuna bi arkadaşın fotosunu koymuşlar ben de dedim ne alaka bu fotograf bence hepimizin fotosu olsa daha mantıklı/güzel olurdu vs. gibi şeyler dedim net hatırlamıyorum.sonra herkes bana düşman kesildi diğer sınıftan arkadaşları gelip sınıftakilerin,bana çıkıştılar onu yazdım diye. herneyse sonra en son iki üç dört falan arkadaşım kaldı onlarla iyiydik sonra onlarlada bozuldu aramız yanlış anlaşılmalar oldu fln. şimdi o imamhatipten bir kızla knşyorum sadece o kız çok iyi biri.sonra ordan nakilimi istedim meslek lisesine neyse oraya geçtim orda da iyidi arkadaşlarım bu sefer ben bu kadar sıkıntıdan sonra kimseyle dogru iletişim kuramıyodum çekiniyodum özgüvensizdim ve ordan da açık liseye geçmeye karar verdim bir sene kadar normal açık lise okudum şimdi mesleki açık öğretim çocuk gelişimi bölümündeyim.ve arkadaşlarımla aram iyi ama yakın oldugum sürekli bir arkadaşım var o mesela geçen moreli bozuk diye parası yok buluşamıyoruz diye okulda işlerimi hallettm evlerine kalktım gittim giderkende moreli dengeye girsin kendini iyi hissetsin diye döndüm kütüphaneye girdim ordan kitap aldım hem ona hem bana başarı ve mutlulukla ilgili kitap ve çocukları anlatan bir kitap faydalı bilgiler vr diye her neyse bindim gittim beni duragın orda bekliyodu durak evlerine yakın beni eve davet bile etmedi hadi gel gezelim dedi gittik evlerinin yakınındaki orman gibi yeşilliklerde oturduk güya dertleşicez konuşcaz ama benm internetime baglandı ve yuzume dogru dürüst bakmadı bile iki üç cümle söyledi knştuk konu kapandı sonra ona dedimki sıkıldım ya ben biniyim gidiyim eve ya da eve gidelim dedim acıktım dedim galiba ondn sonra dediki yok şimdi bi arkadaşının adını söyledi onlarav gideriz orda yeriz bize bişeyler hazırlar dedi herneyse kalktık gittik girdik arkdşnın evine ne arkadaşının annesi ne kardeşleri ve arkadaşı öpmedi bile sonra ufak çocuk geldi acıktıgını söyledi annesi ona makarna koydu küçük bir tabaga çocuk anne başka yemek istiyorm dddi ve annesi balık yicez birazdan dedi bir bardak çay dahi ikram etmediler ben ne yemegindeyim ne çayında benim zoruma giden benim arkadaşım bunları görmüyo beni kullanıyo arkadaş çevresini annesi beğenmiyormuş,bence beni ondan annesiyle tanştırdı benle takılıyo e bide safım iyiyim her derdini dinliyom gel deyince geliyom git deyince gidiyom.herneyse arkdaşının evinden çıktık beni duraga bırakcaklar otobüs geldi hangi otobüse bincegimi bilmedigimden baktım otobüse okumaya çalışıyodum hadisenee dedi ve öpmedi sarılmadı bile gidince msj at vs. hiçbişy demedi saat 7 yi geçiyodu sanırım ve onların orası tekin degil ki bide konaga gidicem ordan metroya binicem fln.herneyse evden bahsedeyim,ben yegenimle oyun oynuyorum ablam o zamanları görmüyo ama yegenim benm odamın anahtarını sakladı vermiyor ben genç kızım benm özel hayatım olamaz mı herşeyi ulu orta mı yaşamak zorundaym söyleyin bana? bunun hüznü var,mutlulugu var,sakinlik hissi var vs. herneyse yegenime sürekli bagırıyordum önceden çünkü çoook aşırı sinirliydim şimdi artık seçtiğim mesleğe odaklandım ve o da bir çocuk ona da güzel davranmalıyım onun da duyguları var dedim ve daha sakin davranmaya çalışıyorum ki ben ilaç kullanıyorum 200 mg günlük yazık günah degilmi bana? hep çocugunun psikolejisini düşünüyo travma yaşadı diye aile içi hep ama hep sadece onu önemsiyo bazen nadiren beni anlıyo geç de olsa.sen oturdugun yerde psikolejin bozuldu diyo benim gibi şeyler mi yaşadın ne yaşadın?! diyo tabi ben keyfimden 200 mg ilaç kullanıyorum üç sene önce keyfimden hastaneye yattım keyfimden senelerdir ilaç kullanıyorum. akşamda gelmiş yegenime bagırdım diye(bagırdım çünkü:özel mesajlarıma bakıyodu telefonu tableti elime alıyorum bakmaya çalışıyo uyarıyorum uyarıyorum sabr ediyorum bekliyorum susuyorum ve artık bagırıyorum) kusura bakma ama sen öğretmen falan olamazsın dedi bana ilk defa da değil hemde..sürekli beni kıranlara istemsizce beddua ediyorum ve sonra tövbe ediyorum sürekli pişmanlık duyuyorum öyle düşündüğüm istemsizce de olsa sevdigim insanlara beddua edince vs.ben takıntı hastasıyım obsesif kompulsif bozukluk(okb) ben banyoya bile giremiyorum bunalıyorum daralıyorum suyu dökerken vs sanki birine bişey olcakmış gbi geliyo kendi kendime gülüyorum şarkılar söylüyorum kendimle dalga geçiyorum ağlayarak.ben aslında yazmıcaktım bunları anlatmak istemiyorum çünkü kimse yeteri kadar anlamıyo ya da yardımcı olmuyo olamıyo.hastaneye tekrar yatmak istiyorum diyorum doktora bu evden uzaklaşmak istiyorum diyorum keşke öyle bi imkanımız olsa ama orda sıra var ve beklemen gerekir listeye alsam bile diyo tatil vs. gibi şeyler yap sabretmen gerekiyo diyo. ablalarım kardeşlerim bana izmirde veya ege bölgesinde güzel temiz bir yurt ne biliyim biyerler biliyosanız yardım edin bana ben artık şizofren sayfalarını begeniyorum instagramda onların yazdıkları tam benm hissetiklerim.bana güzel bir yurt ne bileyim biryerler varsa aklınızda bana yazın.bu kadar şeyi yazdım sizin zamanınızı aldım özür dilerim kusura bakmayın ama çatlıcamm..(yaş sınırı var mı bu sitede hangi yaş düzeyidir nedir bilmiyorum o yüzden yaşımı paylaşmadım) :)
ben pat diye gitmedim gelcegimden haberi vardıCanım rahatsızlığından dolayı hassaslasmissin. Arkadaşının evi müsait değildi belki pat diye eve cagirmaya ? Belki evde bir sorun vardı. Aile meselesini anlatmak istemedi,seni de oraya götürmek istemedi. Hepsi olabilir. Yalnız sen sen ol, kankan bile olsa onun aklına uyup başkasının, hiç tanimadigin birinin evine gitme. Misafirliğe gittiğiniz evdeki arkadaşınızın annesi size ikramda bulunmak zorunda değil; çünkü habersiz gitmissiniz. Belki uygun bile değillerdi,arkadaşın emrivaki yaptı. Kapının da kilidini bul ve tak , kimse karıştirmasin odamı de,sınırını çiz. Geçmiş olsun canım.
Valla sizde burda mükemmel bir imla kuralı kullanmışsınız . Tebrik ediyorumSana okulda güzel TURKÇEMIZI öğretmediler mi güzel kardeşim ?yoksa muaf misin o dersten ? Turkcemizi güzel konuşup ,yazmazsan sana kimse yardımcı olamaz .çok fazla noktalama ve yazım yanlışı var .bu sebeple kimse konuya odaklanamıyor .
Ben gayet iyi anladığımi düşünüyorum seni , zamanında bende çok kazık yedim arkadaslarimdan hemde hickimseye tek tekbir kötülük yapmamisken, fazla iyi niyetli oldugumuz için oluyor. Birde Birde karşımıza düzgün insan çıkarmıyor nedense.belkide biz insanları tanimasini bilemiyoruz. Sana diyecegim tek şey şu; sadece Allahın yanında olduğuna inan ve bir gun tüm bunlarin biteceğine inan. Ben kazık yiyip yalnız kaldığım donemlerde hep Allaha sarıldim. Yurtta kaliyordum ben birde lisede yerimi degistirme imkanimda yoktu. Universitede de yurtta kaldım ilk yıllar cok guzeldi sonra yine insanlar hep bi kullanmaya çalıştı kazık attı canımı yaktı ozellikle kiskanclik yüzünden hayatimi mahvetmeye çalışanlar oldu. Dimdik ayakta durdum tek başıma! Ben bana yeterim dedim Allah yeter dedim ve sabır ettim. Çok aglamisligim var yatağın içinde, kimsenin umrumda bile olmazdı. Görmezden gelirlerdi. Görmezden gelmek hem çok basit hem de zor bir olaydır. Bende öyle yaptım. Bütün o zorlukları görmezden geldim. Doktora falan gitmedim çünkü yasadiklarimin daha daha kotusunu yaşayan insanlar vardı. Sadece sabret canım, bir soz vardır; fırtına uzun sürebilir ama sonsuza kadar sürmez.ben çocuk gelişimi okuyorum ve bu bölümü küçüklüğümden beri hep istemişimdir ve çocukların psikolejisini anlarım ne bileyim çok istekliyim.ben örgünden okuyordum ortaokulda çok sorun yaşadımsürekli ayırd etti arkadaşlarım beni 1.5-1 sene falan o okula gitmek zorunda kaldım sonraları psikiyatri doktoruna gittim uzun süre (haglada gidiyorum doktora) doktorum okula özel bir yazı yazdı ve okula gitmedim ve geçtim,geçirdiler sınıfı.hastaneye ruh ve sinir ergen pisk. yattım çok kötüydüm artık kafa beyin kalmamıştı intihar girişimleri isteklerim giderek artıyodu ne yaptıgımı bilmiyodum durduk yere gülüyodum falan sonra iyileştim ve çıktım servisten sonra yeni bir başka okula geçtim 8.sınıfta çok güzeldi arkadaşlarım mükemmeldi.sonra liseyi imamhatip tercih ettim öncesinde çok kapanmayı istiyordum kapandım imamhatipe de gittim.orda ilk başlarda herkesle çok iyiydim sonra sınıfımızın facedeki grubuna bi arkadaşın fotosunu koymuşlar ben de dedim ne alaka bu fotograf bence hepimizin fotosu olsa daha mantıklı/güzel olurdu vs. gibi şeyler dedim net hatırlamıyorum.sonra herkes bana düşman kesildi diğer sınıftan arkadaşları gelip sınıftakilerin,bana çıkıştılar onu yazdım diye. herneyse sonra en son iki üç dört falan arkadaşım kaldı onlarla iyiydik sonra onlarlada bozuldu aramız yanlış anlaşılmalar oldu fln. şimdi o imamhatipten bir kızla knşyorum sadece o kız çok iyi biri.sonra ordan nakilimi istedim meslek lisesine neyse oraya geçtim orda da iyidi arkadaşlarım bu sefer ben bu kadar sıkıntıdan sonra kimseyle dogru iletişim kuramıyodum çekiniyodum özgüvensizdim ve ordan da açık liseye geçmeye karar verdim bir sene kadar normal açık lise okudum şimdi mesleki açık öğretim çocuk gelişimi bölümündeyim.ve arkadaşlarımla aram iyi ama yakın oldugum sürekli bir arkadaşım var o mesela geçen moreli bozuk diye parası yok buluşamıyoruz diye okulda işlerimi hallettm evlerine kalktım gittim giderkende moreli dengeye girsin kendini iyi hissetsin diye döndüm kütüphaneye girdim ordan kitap aldım hem ona hem bana başarı ve mutlulukla ilgili kitap ve çocukları anlatan bir kitap faydalı bilgiler vr diye her neyse bindim gittim beni duragın orda bekliyodu durak evlerine yakın beni eve davet bile etmedi hadi gel gezelim dedi gittik evlerinin yakınındaki orman gibi yeşilliklerde oturduk güya dertleşicez konuşcaz ama benm internetime baglandı ve yuzume dogru dürüst bakmadı bile iki üç cümle söyledi knştuk konu kapandı sonra ona dedimki sıkıldım ya ben biniyim gidiyim eve ya da eve gidelim dedim acıktım dedim galiba ondn sonra dediki yok şimdi bi arkadaşının adını söyledi onlarav gideriz orda yeriz bize bişeyler hazırlar dedi herneyse kalktık gittik girdik arkdşnın evine ne arkadaşının annesi ne kardeşleri ve arkadaşı öpmedi bile sonra ufak çocuk geldi acıktıgını söyledi annesi ona makarna koydu küçük bir tabaga çocuk anne başka yemek istiyorm dddi ve annesi balık yicez birazdan dedi bir bardak çay dahi ikram etmediler ben ne yemegindeyim ne çayında benim zoruma giden benim arkadaşım bunları görmüyo beni kullanıyo arkadaş çevresini annesi beğenmiyormuş,bence beni ondan annesiyle tanştırdı benle takılıyo e bide safım iyiyim her derdini dinliyom gel deyince geliyom git deyince gidiyom.herneyse arkdaşının evinden çıktık beni duraga bırakcaklar otobüs geldi hangi otobüse bincegimi bilmedigimden baktım otobüse okumaya çalışıyodum hadisenee dedi ve öpmedi sarılmadı bile gidince msj at vs. hiçbişy demedi saat 7 yi geçiyodu sanırım ve onların orası tekin degil ki bide konaga gidicem ordan metroya binicem fln.herneyse evden bahsedeyim,ben yegenimle oyun oynuyorum ablam o zamanları görmüyo ama yegenim benm odamın anahtarını sakladı vermiyor ben genç kızım benm özel hayatım olamaz mı herşeyi ulu orta mı yaşamak zorundaym söyleyin bana? bunun hüznü var,mutlulugu var,sakinlik hissi var vs. herneyse yegenime sürekli bagırıyordum önceden çünkü çoook aşırı sinirliydim şimdi artık seçtiğim mesleğe odaklandım ve o da bir çocuk ona da güzel davranmalıyım onun da duyguları var dedim ve daha sakin davranmaya çalışıyorum ki ben ilaç kullanıyorum 200 mg günlük yazık günah degilmi bana? hep çocugunun psikolejisini düşünüyo travma yaşadı diye aile içi hep ama hep sadece onu önemsiyo bazen nadiren beni anlıyo geç de olsa.sen oturdugun yerde psikolejin bozuldu diyo benim gibi şeyler mi yaşadın ne yaşadın?! diyo tabi ben keyfimden 200 mg ilaç kullanıyorum üç sene önce keyfimden hastaneye yattım keyfimden senelerdir ilaç kullanıyorum. akşamda gelmiş yegenime bagırdım diye(bagırdım çünkü:özel mesajlarıma bakıyodu telefonu tableti elime alıyorum bakmaya çalışıyo uyarıyorum uyarıyorum sabr ediyorum bekliyorum susuyorum ve artık bagırıyorum) kusura bakma ama sen öğretmen falan olamazsın dedi bana ilk defa da değil hemde..sürekli beni kıranlara istemsizce beddua ediyorum ve sonra tövbe ediyorum sürekli pişmanlık duyuyorum öyle düşündüğüm istemsizce de olsa sevdigim insanlara beddua edince vs.ben takıntı hastasıyım obsesif kompulsif bozukluk(okb) ben banyoya bile giremiyorum bunalıyorum daralıyorum suyu dökerken vs sanki birine bişey olcakmış gbi geliyo kendi kendime gülüyorum şarkılar söylüyorum kendimle dalga geçiyorum ağlayarak.ben aslında yazmıcaktım bunları anlatmak istemiyorum çünkü kimse yeteri kadar anlamıyo ya da yardımcı olmuyo olamıyo.hastaneye tekrar yatmak istiyorum diyorum doktora bu evden uzaklaşmak istiyorum diyorum keşke öyle bi imkanımız olsa ama orda sıra var ve beklemen gerekir listeye alsam bile diyo tatil vs. gibi şeyler yap sabretmen gerekiyo diyo. ablalarım kardeşlerim bana izmirde veya ege bölgesinde güzel temiz bir yurt ne biliyim biyerler biliyosanız yardım edin bana ben artık şizofren sayfalarını begeniyorum instagramda onların yazdıkları tam benm hissetiklerim.bana güzel bir yurt ne bileyim biryerler varsa aklınızda bana yazın.bu kadar şeyi yazdım sizin zamanınızı aldım özür dilerim kusura bakmayın ama çatlıcamm..(yaş sınırı var mı bu sitede hangi yaş düzeyidir nedir bilmiyorum o yüzden yaşımı paylaşmadım) :)
Aynen SİZ DE çok güzel kullanıyorsunuz dilimizi.Valla sizde burda mükemmel bir imla kuralı kullanmışsınız . Tebrik ediyorum
Aynen SİZ DE çok güzel kullanıyorsunuz dilimizi.
Bütün yazıları sonuna kadar okuyan ben, bunu yarıda bıraktım. İnsaf... paragraf virgül nokta kullan lütfen.