- 9 Ağustos 2017
- 8.642
- 35.156
Hanımlar ablalarım merhaba nasılsınız?
Ben ailemden çok bunaldım yani öyle ki eve gelmek istemiyorum. Üniversite okuyorum. Üzerimde inanılmaz bir baskı var şöyle ki kafeye gitme düşme ortalığa arkadaşınla sinemaya gitme dışarı tek çıkma diyip duran bir aile yapısına sahibim. Hiçbir şeyden memnun olmazlar mesela yaşım genç ev işlerinde ahım şahım iyiyim diyemem ama elimden geleni yapardım becerebildiğim kadarıyla. Hatta yemek tatlı vs. De yapardım. Ama annem eve girer girmez bu iş böyle mi olur ne biçim iş görmüşsün yapıyorsun bari tam yap demeye başlar. Ya anne bilmiyorum işte bildiğim kadarını yaptım derim söyledim işte sana Bi dahakine tam yap der. Sürekli söylenir memnuniyetsizdir zaten ben annemi kendime bir arkadaş bir yoldaş olarak görmem hiç. Hiçbir zaman anne kız olamadık hiçbir zaman derdimi anlatamadım gidip sarılamadım. Hep uzak durdum odama saklandım. Aşırı katı bağıran çağıran memnuniyetsiz sürekli kendini mağdur olarak gören biridir annem. Babam başkalarına karşı çok iyidir. Ama bizim her şeyimize mğdehale eder yani her şeye. Banyo yapmamızdan tutun yediğimiz yemeğe kadar. O da asla memnun olmaz her şeyi dramatize eder. Başkalarının her derdine koşar herkese kol kanat gerer ama bize gelince yorgun sinirli biridir. Hiçbir şeyimi eksik bırakmazlsr Allah var. Ama ufacık şeyler için babamdan hakaret işitmekten asla taktir edilmemekten sürekli azarlanmaktan itilmekten ben çok yoruldum. Kendimi çok sıkışmış hissediyorum. Ben artık ne ev işi ne de başka bişey yapıyorum yapmak istemiyorum biliyorum yapsam söylenecek yapsam beğenmeyecek yaptığım için bile asar işiticem içimden hiçvir şey yapmak gelmiyor bu sefer sürekli söyleniyor. Babam hakaret ediyor yapsam yine aynısı. Bazen delirecek gibi oluyorum. Uzun oldu özür dilerim sadece yazıp rahatlamak istedim
Ben ailemden çok bunaldım yani öyle ki eve gelmek istemiyorum. Üniversite okuyorum. Üzerimde inanılmaz bir baskı var şöyle ki kafeye gitme düşme ortalığa arkadaşınla sinemaya gitme dışarı tek çıkma diyip duran bir aile yapısına sahibim. Hiçbir şeyden memnun olmazlar mesela yaşım genç ev işlerinde ahım şahım iyiyim diyemem ama elimden geleni yapardım becerebildiğim kadarıyla. Hatta yemek tatlı vs. De yapardım. Ama annem eve girer girmez bu iş böyle mi olur ne biçim iş görmüşsün yapıyorsun bari tam yap demeye başlar. Ya anne bilmiyorum işte bildiğim kadarını yaptım derim söyledim işte sana Bi dahakine tam yap der. Sürekli söylenir memnuniyetsizdir zaten ben annemi kendime bir arkadaş bir yoldaş olarak görmem hiç. Hiçbir zaman anne kız olamadık hiçbir zaman derdimi anlatamadım gidip sarılamadım. Hep uzak durdum odama saklandım. Aşırı katı bağıran çağıran memnuniyetsiz sürekli kendini mağdur olarak gören biridir annem. Babam başkalarına karşı çok iyidir. Ama bizim her şeyimize mğdehale eder yani her şeye. Banyo yapmamızdan tutun yediğimiz yemeğe kadar. O da asla memnun olmaz her şeyi dramatize eder. Başkalarının her derdine koşar herkese kol kanat gerer ama bize gelince yorgun sinirli biridir. Hiçbir şeyimi eksik bırakmazlsr Allah var. Ama ufacık şeyler için babamdan hakaret işitmekten asla taktir edilmemekten sürekli azarlanmaktan itilmekten ben çok yoruldum. Kendimi çok sıkışmış hissediyorum. Ben artık ne ev işi ne de başka bişey yapıyorum yapmak istemiyorum biliyorum yapsam söylenecek yapsam beğenmeyecek yaptığım için bile asar işiticem içimden hiçvir şey yapmak gelmiyor bu sefer sürekli söyleniyor. Babam hakaret ediyor yapsam yine aynısı. Bazen delirecek gibi oluyorum. Uzun oldu özür dilerim sadece yazıp rahatlamak istedim
