Sizin ailenz de haber vermeden gelseydi, asla gelmezler diyebilirsiniz, diyelim ki gelzelerdi aynen bayrakları açacak mıydınız. Hem kendi ailenize söylemeniz de daha kolay olurdu. Gelmeyin bir daha haber vermeden diyebilecek miydiniz, eşinizden bunu bekliyorsunuz.Kimseyi eğitemiyoruz işte. Dnların görgüleri de böyleyse yapacak birşey yok. Bu yaştan sonra terbiye mi edeceksiniz koca insanları
evet sorun tam olarak bu. yani gelip gelmemeleri değil. eşimin arkamda durmaması. evet aptal yerine konmak değil istediğim de. ama eşimin onlar haksız da olsa beni haksız çıkarma çabasına sinir oluyorum. aslında belki bu çok küçük bi olay. yeni yaşadığım için bunu anlatmak istedim. bu bardağı taşıran damla oldu diyebilirim bi yerde
kızlar daha önce de eşimin ailesiyle ilgili konular açmıştım. dün kaynanamı aradım. biz farklı şehirlerdeyiz. geçtiğimiz hafta sonu bize geleceklerini ama kayınpederimin işi çıktığı için gelemediklerini söyledi. dumur oldum. çünkü bu plandan benim hiç haberim yoktu. ne olursa olsun tabi ki gelebilirler ben asla istemiyorum demedim. ama ben hafta içi zaten çalışıyorum. ev dandini anlayacağınız. ayrıca evde de sadece yarım kilo bakla ve yarım kilo ıspanak vardı. pazartesi günleri yapıorum alışverişi. en azından bu planlarından bahsetmeleri gerekirdi diye düşünüyorum. bilenler vardır belki ben bi şeye sinirlenince kendimi ev işlerine veriyorum. saat 10da kalkıp banyoyu tuvaleti ovdum. ağlaya ağlaya mutfağımı temizledim. eşim de anladı bi şeye kızdığımı. ne oldu diye sordu. önce cevap vermedim. çünkü ne zaman bu konu açılsa saçma sapan tartışmaların içinde bulyorum kendimi. sonra üsteleyince dedim eşime senin böyle bi şeyden haberin var mı? hayır yok dedi. dedim ki bi haber vermeleri gerekmez miydi.sonuçta bizim de bi planımız olabilir. olayı anlatnca eşim hemen savunma mekanizmalarını açtı vay efendim annesi komşuya bile giderken haber verirmiş. şöyleymiş böyleymiş. bana sabahtan beri bunun için mi ağlıyosun dedi. evet dedim. güldü kafasını çevirdi. ben de sinirlendim tabi. kalktım oturma odasında yattım. yemin ederim bütün gece gözümü bile kırpmadım. hep ağladım. ve şunları düşündüm: ben bu adamla evlenmiş olamam. beni her fırsatta koruyan bu adam hiçbir zaman benim yanımda olmuyor, arkamda durmuyor. ailesine laf söyletmiyor ama eminim bana söyletiyor. ne yapıcam ben hazmedemiyorum artık. hı bi de belki saçma ama dün gece mail yazdım ona. ne zaman bu konu açılsa tartışıyoruz o yüzden konuşmak değil yazmak istedim dedim.
Yoo hiç de küçük bir olay değil.
Bakış açısına göre değişir küçüklük büyüklük.
Senin bakış açında büyük bir olay.
Ama kimisi gelmemişler sorun yok der, onun için küçük bir olay olur.
Ben de senin gibi bakarım olaylara. O yüzden anlıyorum seni.
Eşini çok fazla umursuyorsun. O kadar umursuyorsun ki senin arkanda
durmasını beklediğin bir olayda yanında olmadı diye tüm gece ağlayabiliyorsun.
Kendini onun için harap ediyorsun.
Hayatının merkezinde o var. Onun ufak bir hareketi seni perişan etmeye,
uykusuz bırakmaya yetiyor.
Deli gibi seviyorsun ki seni anlamadığında çıldırabiliyorsun.
Şimdi üzme kendini sen de kendi keyfine bak, kayınvalidenle hallet olayı diyeceğim
ama olmayacak. Vazgeçemeyeceksin eşini umursamaktan.
Zaten bu kadar önemli olmasa, bu kadar hayatının merkezinde olmasa evliliğinde bir
anlamı yok değil mi? Sen bu adamın seni kıracak hareketlerine "adam sende boşverrrr"
diyebiliyorsan, bu raddeye geldiysen, eşini boşverebiliyorsan evliliğin ne anlamı kaldı
o zaman?
Delice sevmiyorsan evlilik niye?
Ama deli gibi sevince de yıpranmaya mahkumsun çünkü sevdiğinin en ufak düşüncesizliği bile
seni mahvetmeye yetiyor.
evet işte sanki bütün anlatmak istediklerimi yazmışsın. bilmiyorum böyle nereye kadar gidecek. öyle zoruma gidiyo ki. bazen eşime madem öyle evlenmeseydin de annenden ayrılmasaydın be adam diyesim geliyor
Bence eşin ailesinin kafa yapısı önemli; eğer geldiklerinde özel hizmet bekliyorlarsa, bulduklarını değil umduklarını yemek istiyorlarsa, senin önceden yapmış oldğun planı bozuyorlarsa (alışveriş, arkadaş randevusu vs.), herşeye bıtbıt ediyorlarsa vs. zor bi durum.... ama kızım kusura bakma geldik ama çok özlemiştik, çalışıyorsun varsa işin birlikte yapalım, biz yaşını almış insanlarız siz ne yapmak istiyorsanız yapın bize sizin mutluluğunuz lazım, hatta abartmıyorumdur inşallah size hangi sevdiğiniz yemeği pişireyim :)))) vs. diyorlarsa eğer boş yere üzülüyorsunuz demektir.
neee öyle konuşan kaynanalar var mı gerçektn? benimkiler yemek seçer, mana bulup sonra memlekette anlatırlar. bi de en ufak kusurumda eşime şikayet ederler. mesela kayınpeder mücvere bayılır. ben de seviyo diye pişiririm. kaynanam pek sevmez. gider eşime der ki sofraya da koydu onu içim kalktı falan filan. eşim de bilmiyo musun diye çıkışır. ama kendi evlerinde de mücver pişer. hatta bi akşam aynısı olduğunda eşime kaynanamın bizi hardöne davet ettiği günün resimlerini gösterdim. bunlar ne diye sordum. o zaman anladı hatasını. ama yine de annesi haklı her konuda
neee öyle konuşan kaynanalar var mı gerçektn? benimkiler yemek seçer, mana bulup sonra memlekette anlatırlar. bi de en ufak kusurumda eşime şikayet ederler. mesela kayınpeder mücvere bayılır. ben de seviyo diye pişiririm. kaynanam pek sevmez. gider eşime der ki sofraya da koydu onu içim kalktı falan filan. eşim de bilmiyo musun diye çıkışır. ama kendi evlerinde de mücver pişer. hatta bi akşam aynısı olduğunda eşime kaynanamın bizi hardöne davet ettiği günün resimlerini gösterdim. bunlar ne diye sordum. o zaman anladı hatasını. ama yine de annesi haklı her konuda
Canım ya üzüldüm gerçekten Allah yardımcın olsun, burda iş eşinde bitiyo tabi ama beterin beteri var derler yuvan için katlanıyosun işte.
aynen öyle canım yuvası için katlanıyor insan ama nereye kadar? eşimin hatrına susuyorum ama o da böyle yaparak hatır falan bırakmıyo ki
kızlar daha önce de eşimin ailesiyle ilgili konular açmıştım. dün kaynanamı aradım. biz farklı şehirlerdeyiz. geçtiğimiz hafta sonu bize geleceklerini ama kayınpederimin işi çıktığı için gelemediklerini söyledi. dumur oldum. çünkü bu plandan benim hiç haberim yoktu. ne olursa olsun tabi ki gelebilirler ben asla istemiyorum demedim. ama ben hafta içi zaten çalışıyorum. ev dandini anlayacağınız. ayrıca evde de sadece yarım kilo bakla ve yarım kilo ıspanak vardı. pazartesi günleri yapıorum alışverişi. en azından bu planlarından bahsetmeleri gerekirdi diye düşünüyorum. bilenler vardır belki ben bi şeye sinirlenince kendimi ev işlerine veriyorum. saat 10da kalkıp banyoyu tuvaleti ovdum. ağlaya ağlaya mutfağımı temizledim. eşim de anladı bi şeye kızdığımı. ne oldu diye sordu. önce cevap vermedim. çünkü ne zaman bu konu açılsa saçma sapan tartışmaların içinde bulyorum kendimi. sonra üsteleyince dedim eşime senin böyle bi şeyden haberin var mı? hayır yok dedi. dedim ki bi haber vermeleri gerekmez miydi.sonuçta bizim de bi planımız olabilir. olayı anlatnca eşim hemen savunma mekanizmalarını açtı vay efendim annesi komşuya bile giderken haber verirmiş. şöyleymiş böyleymiş. bana sabahtan beri bunun için mi ağlıyosun dedi. evet dedim. güldü kafasını çevirdi. ben de sinirlendim tabi. kalktım oturma odasında yattım. yemin ederim bütün gece gözümü bile kırpmadım. hep ağladım. ve şunları düşündüm: ben bu adamla evlenmiş olamam. beni her fırsatta koruyan bu adam hiçbir zaman benim yanımda olmuyor, arkamda durmuyor. ailesine laf söyletmiyor ama eminim bana söyletiyor. ne yapıcam ben hazmedemiyorum artık. hı bi de belki saçma ama dün gece mail yazdım ona. ne zaman bu konu açılsa tartışıyoruz o yüzden konuşmak değil yazmak istedim dedim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?