- 7 Kasım 2013
- 13.434
- 31.571
- Konu Sahibi meredithgrey
- #61
Tabi tabi 7-8 yaşımdayken de tamamen kendi elimde olan sebepler yüzünden yaşıtlarımdan şişmandım. Keşke dukan diyeti yapıp diyetisyene gitseydim nasıl akıl edemedim!
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Kadınlar Kulübü'ne ücretsiz üye olmak için tıklayın...
Beden olumlayamıyorum.
- Konu Sahibi meredithgrey
- Başlangıç Tarihi
Tabi tabi 7-8 yaşımdayken de tamamen kendi elimde olan sebepler yüzünden yaşıtlarımdan şişmandım. Keşke dukan diyeti yapıp diyetisyene gitseydim nasıl akıl edemedim!
- 12 Aralık 2017
- 147
- 157
- Konu Sahibi meredithgrey
- #62
O insanlar birde kendi kilolarina baksa kendi hayatlarındaki pisliklerini görse keşke demi.. nefret ediyorum böyle huzur bozan insanlardan ne yazık ki çok var
- 23 Ağustos 2012
- 49.800
- 231.174
- Konu Sahibi meredithgrey
- #63
- 15 Mayıs 2021
- 7.455
- 24.753
- Konu Sahibi meredithgrey
- #64
Valla kiloluyken hep bi şeye suç atardım
Sonra gidip her şeye baktırdım bişey çıkmadı.
Doktora dedim ki ama nasıl olur hemen kg alıyorum. Su içsem yarıyoo dedim, o su dediğin su böreği olmasın dedi
- 25 Haziran 2016
- 7.077
- 12.409
- Konu Sahibi meredithgrey
- #65
Bekardim 1.72 boya 45 kiloydum ne yaptiysam asla kilo alamadim.evlendim 50 kilo oldum sonra hamile kaldim,doguma 52 kiloyla gittim sadece iki kilo almistim.dogum yaptim yine 50 falanim neyse sutten kestim kizimi ve tam 67 kilo oldum.inanilmaz hissediyordum cok mutsuzdum.diyetle falan suan 51 kiloyum yine ve cok zayif hissediyorum.zayifim ama gucsuzum mutsuzum,yani demem o ki kilo alinir verilir bedenini sev ve kimsenin laf etmesine izin verme.
- 2 Temmuz 2013
- 16.466
- 12.868
- Konu Sahibi meredithgrey
- #66
Çok iyi anlıyorum seni. Zaman zaman bende düşünmüştüm o ameliyatları o derece bıkmıştım insanlardan. Saçma sapan insanların bile akıl vermeye çalışmasından. “Saygı duyulacak” insan kriterlerinden en önemlisi sanırım bizim ülkemizde dış görünüş. Kiloluysan senin altında çalışan insanlar sana “sen” diye hitap eder saygı duyma gereksinimi duymaz (ne alaka demeyin aynen böyle oluyor) kiloluysan toplu bir yemekte “seni iki porsiyon keser” gibi iğrenç espirilere maruz kalırsın. Kiloluysan herkes akıl vermeye çalışır “bak canım abla tavsiyesi çok gençsin yüzün güzel ben gençlere kilo yakıştırmıyorum” diye en alakasız en utandırıcı anlarda herkesin içinde hemde. Saymakla bitmez kötü deneyimlerim var. Hatta hatırlıyorum ilk stajımda bir hemşire abi bana “sen obezsin” bu işi yapabilecek misin demişti :) hamd olsun atandımda evlendim de doğurdum da sonra birgün tak dedi artık kilo yüzünden yaşadığım sağlık ve psikolojik baskılar yüzünden spora başladım. Her fırsatını bulduğumda yürüdüm. Yemeği eğlenceli hale getirecej bir sürü tarif denedim. Diyet ürünleri kullandım. Başlarda zorlandım diyet kısmını çok oturtamadım ama yürüyüşlerle sıkılaştıkça artık harcadığım emeğe üzülüp diyetime de uymaya başladım. Böyle böyle normal görüntüye kavuştum. Bana “sen iki porsiyonluksun” “inşallah içi iyidir herşey dış görünüş değil” diyen insanlar sürekli nasıl zayıfladığımı soruyor arkamdan çok güzelleşti diyorlar. Ben kilomu vermeye verdim ama onlar benim sevgimi artık kazanamazlar dedikleri gibi herşey dış görünüş değil. Kalp kırıldı mı tamiri zordur. Ben hala aynı benim. Değişmedim. Tek fark artık insanları umursamıyorum. Kendim dışında kimseyi değiştiremeyeceğimi öğrendim. Lütfen böyle bir ameliyata gitmeden çok detaylı düşün. Son damlasına kadar çabala…
- 11 Nisan 2019
- 1.284
- 3.484
- Konu Sahibi meredithgrey
- #67
175 boyun ideal kilosu 55 değildir ya. 30 yaşıma kadar 34 bedendim. Boyumuz senle hemen hemen aynı. Bana da sürekli çok zayıfsın derlerdi, ki kalça ve göğüs ölçülerim kiloma göre iyiydi. Sigara bırakma, doğum filan derken baya kilo aldım. Şimdi de bana kilo ver çok kilolusun diyorlar ama takmıyorum. Hayır yani diyenler de 150 boya 60 kilo insanlar, nesini ciddiye alıcam.
Bence 65 kiloyla her giydiğin yakışır. Kilo vermek için de çok kararlı olman gerekiyor biliyorsun. Daha önce kilo vermiş olmasan ameliyat ol derdim. Ama bence yavaş yavaş sporla diyetle halledersin.
Bence 65 kiloyla her giydiğin yakışır. Kilo vermek için de çok kararlı olman gerekiyor biliyorsun. Daha önce kilo vermiş olmasan ameliyat ol derdim. Ama bence yavaş yavaş sporla diyetle halledersin.
- 7 Kasım 2013
- 13.434
- 31.571
- Konu Sahibi meredithgrey
- #68
Valla kiloluyken hep bi şeye suç atardım
Sonra gidip her şeye baktırdım bişey çıkmadı.
Doktora dedim ki ama nasıl olur hemen kg alıyorum. Su içsem yarıyoo dedim, o su dediğin su böreği olmasın dedi
Çok komikmiş ama benim insülin direnci ve tip2 diyabetim var. Tabi ki yumurta tavuk ilişkisi gibi bu kilo versem onlar da bitecek ama kilo vermek zorlaşıyor insülin direncinde.
- 7 Kasım 2013
- 13.434
- 31.571
- Konu Sahibi meredithgrey
- #69
Çok teşekkür ederim, anlaşılmak çok güzel inanın. Beni en çok babamın sözleri yaralıyor mesela. Kahvaltıya gitmişiz pişi var, simit var hiçbirinden yememişim ki annemin çok sevdiğim böreğinden iki dilim yiyebileyim, ama durmaz başlar doymadın mı, yuh kaçıncı dilim diye. Kayınvalidemler ayrı alem zaten görümcemle resmen dev anası muamelesi görüyorum, yağları erir az yürüsünler ne demek ya! Sana mı düştü tasası oğlun memnun, aşık, mutlu sana noluyor? Artık bunları duymak istemiyorum gerçekten.
- 30 Kasım 2019
- 11.909
- 37.868
- Konu Sahibi meredithgrey
- #70
İnsanların ağzı torba değil ki büzesin. Hele ki bizim toplumda. Herkes her yerde sanki çok matahmış gibi fikir belirtir. Karşı taraf incinir mi diye düşünen yok. Kilolu olsan suç , zayıf olsan suç , uzun olsan suç , kısa olsan suç. Suçta suç yani anacım. He bir noktadan sonra insan afedersin çekiyor bilmem neyi. İşte o zaman alfa oluyorsun.
- 2 Temmuz 2013
- 16.466
- 12.868
- Konu Sahibi meredithgrey
- #71
Beni eleştiren insanların şuan beni takdir etmeleri eleştirmelerinden daha çok tahatdız ediyor biliyor musun yani zayıflayıp susturmakta mutlu etmiyor kimse için kendini üzme yol uzun meşakatli ama yapabilirsin merak etme. Bana evlenirken eşimin komşuları dedi “insallah içi iyidir” diye. Oğulları sanki sadrazam senlik bir durum değil aslında konuşacak paylaşacak birşeyi olmayan vizyonsuz insan bunlar. Hani ilk kriter güzellikten elenmişim işleri içime kalmış
insanlar maalesef kötü
- 18 Mart 2013
- 3.770
- 12.158
- Konu Sahibi meredithgrey
- #72
Sizi çok iyi anlıyorum. 58 - 60 kilo civarında biriyken yaşadığım travmatik şiddet olayları sebebiyle majör depresyona girerek 40 kilo aldım ve 100 kiloya çıktım. Daha önce sürekli zeytinyağlı sebze, salata, meyve, yoğurt, bulgur bunlar en sevdiği yemekler olan, hareketsiz de olsa sürekli yürüyen biriydim (ortakoyden başlardım yürümeye sultanahmete veya ters istikamette Rumeli hisarina kadar yürürdüm sırf zevkine, bir kahve içer dinlene dinlene geri yürürdum).
Atipik majör depresyon yeme bozukluğu yaptı üstelik kilo alınca bambaşka biri oldum. Çok ama çok acıktım sürekli. Sürekli açtım diyebilirim kendimi tanıyamıyordum. Üstelik çok çabuk yoruluyordum asla yürüyüş yapamiyordum.
Bu seneler içinde 100 kilodan 80e düştüm daha çok tek öğün ve ketojenik beslenme ile. Sonrasında Gaziantepe geldim ve biraz da stresten diyeti tamamen bozarak 87ye çıktım. Yine bir "ben bu işi beceremiyorum ameliyat olacağım " kafasına girdim. Hatta buraya konu açtım çok güzel öneriler geldi. Annem dedi ki ameliyat olmadan son bir kez dene. Annem cerrah haliyle ameliyatın zorluklarını iyi biliyor dedi verebilirsin. Annemi ve burada yorum yazan arkadaşları dinledim. Tamam dedim reformer pilatese yazıldım ve diyetisyene gittim. Ise yürümeye başladım ve akşam serinliğinde yürüyüşlere çıktım. Diyetisyen klasik ketojenik lowcarb değil klasik ana öğün ara öğün sebze düşük kalorili dengeli diyet verdi. O da bana çok iyi geldi şu dönemde. Ac kalmadım. Şu an 76 kiloyum. Yavaş yavaş veriyorum. Daha devam edeceğim inşallah. Bu bir süreç pes etmek yok. Ve yani eski açligim yok artık. Cidden yok kalmadı. Gözüm dönmüş gibi yiyesim kalmadı. Ve antep gibi bir yerdeyim ama bunun yemeyi sevmekle de alakası yok. Yine tadına bakıyorum az yiyorum ve size yemin ederim çok da zorlanmiyorum. Vücut biraz kendine gelince insan çılgın gibi yemek yemek istemiyor. Şeker isteğim de cok azaldı. O yüzden gerçekten size de uzmanlarla çalışmayı tavsiye ederim. Doktor, diyetisyen, psikolog... anneniz psikologdu sanırım ama onunla değil mümkünse başka biriyle çalışın bence. Ve insanların sözlerine kulağınızı tikayin. Size saygı duymamalari sizinle ilgili değil. Biz kilolu insanlar tembel ve iradesiz bulunuruz ama öyle olmadığımızı, neler yaşadığımızı ancak biz biliyoruz. Bizlerin vücudu zayıf insanların vücudu ile aynı derecede açıkmiyor. Ama inanın diyetin 2. Ayından itibaren vücudunuz o tempoya alışacak. Arada elbette bozacaksiniz. Onu takmayın ya hep ya hiç şeklinde düşünmeyin. Bu bir süreç ve mükemmel uymak diye bisey yok. Amac yaşam tarzını değiştirmek. Pes etmeyin.
Bakın size biraz before after fotoğraflarımı koyayım belki biraz motive eder. 2 fotoğraf 95-100 kilo arası birkaç sene öncesi. Son 2 fotoğraf bu haftadan 76 kilo. Su an 76 kiloyum boyum 163 ve daha verecek 15 kilom var en az ama yine de şimdiden yaşam kalitem arttı. Daha az yoruluyorum fiziksel olarak. Ozguvenim arttı. Çok zor veriliyor bazen duraksama oluyor, dediğim gibi 3 ay önce yine 87ye çıkmıştım, 11 kiloyu 12 haftada verdim. Ama işte iyi bir diyetisyenle çalışınca ondan dolayı pes etmiyorsunuz normal olduğunu ve sabırlı olmayı da öğreniyorsunuz. Acelemiz yok yavaş yavaş verebiliriz. Bir anda 55 olamayız ama o 5 kiloyu vermek bile insanın yaşam kalitesini artırıyor. Ve sonrası için motive ediyor. Ameliyat olmamaya karar verirseniz bence 30 kiloyu yine de verirsiniz ve inanın o kadar zor bisey diil.
Atipik majör depresyon yeme bozukluğu yaptı üstelik kilo alınca bambaşka biri oldum. Çok ama çok acıktım sürekli. Sürekli açtım diyebilirim kendimi tanıyamıyordum. Üstelik çok çabuk yoruluyordum asla yürüyüş yapamiyordum.
Bu seneler içinde 100 kilodan 80e düştüm daha çok tek öğün ve ketojenik beslenme ile. Sonrasında Gaziantepe geldim ve biraz da stresten diyeti tamamen bozarak 87ye çıktım. Yine bir "ben bu işi beceremiyorum ameliyat olacağım " kafasına girdim. Hatta buraya konu açtım çok güzel öneriler geldi. Annem dedi ki ameliyat olmadan son bir kez dene. Annem cerrah haliyle ameliyatın zorluklarını iyi biliyor dedi verebilirsin. Annemi ve burada yorum yazan arkadaşları dinledim. Tamam dedim reformer pilatese yazıldım ve diyetisyene gittim. Ise yürümeye başladım ve akşam serinliğinde yürüyüşlere çıktım. Diyetisyen klasik ketojenik lowcarb değil klasik ana öğün ara öğün sebze düşük kalorili dengeli diyet verdi. O da bana çok iyi geldi şu dönemde. Ac kalmadım. Şu an 76 kiloyum. Yavaş yavaş veriyorum. Daha devam edeceğim inşallah. Bu bir süreç pes etmek yok. Ve yani eski açligim yok artık. Cidden yok kalmadı. Gözüm dönmüş gibi yiyesim kalmadı. Ve antep gibi bir yerdeyim ama bunun yemeyi sevmekle de alakası yok. Yine tadına bakıyorum az yiyorum ve size yemin ederim çok da zorlanmiyorum. Vücut biraz kendine gelince insan çılgın gibi yemek yemek istemiyor. Şeker isteğim de cok azaldı. O yüzden gerçekten size de uzmanlarla çalışmayı tavsiye ederim. Doktor, diyetisyen, psikolog... anneniz psikologdu sanırım ama onunla değil mümkünse başka biriyle çalışın bence. Ve insanların sözlerine kulağınızı tikayin. Size saygı duymamalari sizinle ilgili değil. Biz kilolu insanlar tembel ve iradesiz bulunuruz ama öyle olmadığımızı, neler yaşadığımızı ancak biz biliyoruz. Bizlerin vücudu zayıf insanların vücudu ile aynı derecede açıkmiyor. Ama inanın diyetin 2. Ayından itibaren vücudunuz o tempoya alışacak. Arada elbette bozacaksiniz. Onu takmayın ya hep ya hiç şeklinde düşünmeyin. Bu bir süreç ve mükemmel uymak diye bisey yok. Amac yaşam tarzını değiştirmek. Pes etmeyin.
Bakın size biraz before after fotoğraflarımı koyayım belki biraz motive eder. 2 fotoğraf 95-100 kilo arası birkaç sene öncesi. Son 2 fotoğraf bu haftadan 76 kilo. Su an 76 kiloyum boyum 163 ve daha verecek 15 kilom var en az ama yine de şimdiden yaşam kalitem arttı. Daha az yoruluyorum fiziksel olarak. Ozguvenim arttı. Çok zor veriliyor bazen duraksama oluyor, dediğim gibi 3 ay önce yine 87ye çıkmıştım, 11 kiloyu 12 haftada verdim. Ama işte iyi bir diyetisyenle çalışınca ondan dolayı pes etmiyorsunuz normal olduğunu ve sabırlı olmayı da öğreniyorsunuz. Acelemiz yok yavaş yavaş verebiliriz. Bir anda 55 olamayız ama o 5 kiloyu vermek bile insanın yaşam kalitesini artırıyor. Ve sonrası için motive ediyor. Ameliyat olmamaya karar verirseniz bence 30 kiloyu yine de verirsiniz ve inanın o kadar zor bisey diil.
Eklentiler
Son düzenleme:
- 18 Mart 2013
- 3.770
- 12.158
- Konu Sahibi meredithgrey
- #73
Sizi çok iyi anlıyorum. 58 - 60 kilo civarında biriyken yaşadığım travmatik şiddet olayları sebebiyle majör depresyona girerek 40 kilo aldım ve 100 kiloya çıktım. Daha önce sürekli zeytinyağlı sebze, salata, meyve, yoğurt, bulgur bunlar en sevdiği yemekler olan, hareketsiz de olsa sürekli yürüyen biriydim (ortakoyden başlardım yürümeye sultanahmete veya ters istikamette Rumeli hisarina kadar yürürdüm sırf zevkine, bir kahve içer dinlene dinlene geri yürürdum).
Atipik majör depresyon yeme bozukluğu yaptı üstelik kilo alınca bambaşka biri oldum. Çok ama çok acıktım sürekli. Sürekli açtım diyebilirim kendimi tanıyamıyordum. Üstelik çok çabuk yoruluyordum asla yürüyüş yapamiyordum.
Bu seneler içinde 100 kilodan 80e düştüm daha çok tek öğün ve ketojenik beslenme ile. Sonrasında Gaziantepe geldim ve biraz da stresten diyeti tamamen bozarak 87ye çıktım. Yine bir "ben bu işi beceremiyorum ameliyat olacağım " kafasına girdim. Hatta buraya konu açtım çok güzel öneriler geldi. Annem dedi ki ameliyat olmadan son bir kez dene. Annem cerrah haliyle ameliyatın zorluklarını iyi biliyor dedi verebilirsin. Annemi ve burada yorum yazan arkadaşları dinledim. Tamam dedim reformer pilatese yazıldım ve diyetisyene gittim. Ise yürümeye başladım ve akşam serinliğinde yürüyüşlere çıktım. Diyetisyen klasik ketojenik lowcarb değil klasik ana öğün ara öğün sebze düşük kalorili dengeli diyet verdi. O da bana çok iyi geldi şu dönemde. Ac kalmadım. Şu an 76 kiloyum. Yavaş yavaş veriyorum. Daha devam edeceğim inşallah. Bu bir süreç pes etmek yok. Ve yani eski açligim yok artık. Cidden yok kalmadı. Gözüm dönmüş gibi yiyesim kalmadı. Ve antep gibi bir yerdeyim ama bunun yemeyi sevmekle de alakası yok. Yine tadına bakıyorum az yiyorum ve size yemin ederim çok da zorlanmiyorum. Vücut biraz kendine gelince insan çılgın gibi yemek yemek istemiyor. Şeker isteğim de cok azaldı. O yüzden gerçekten size de uzmanlarla çalışmayı tavsiye ederim. Doktor, diyetisyen, psikolog... anneniz psikologdu sanırım ama onunla değil mümkünse başka biriyle çalışın bence. Ve insanların sözlerine kulağınızı tikayin. Size saygı duymamalari sizinle ilgili değil. Biz kilolu insanlar tembel ve iradesiz bulunuruz ama öyle olmadığımızı, neler yaşadığımızı ancak biz biliyoruz. Bizlerin vücudu zayıf insanların vücudu ile aynı derecede açıkmiyor. Ama inanın diyetin 2. Ayından itibaren vücudunuz o tempoya alışacak. Arada elbette bozacaksiniz. Onu takmayın ya hep ya hiç şeklinde düşünmeyin. Bu bir süreç ve mükemmel uymak diye bisey yok. Amac yaşam tarzını değiştirmek. Pes etmeyin.
Bakın size biraz before after fotoğraflarımı koyayım belki biraz motive eder. 2 fotoğraf 95-100 kilo arası birkaç sene öncesi. Son 2 fotoğraf bu haftadan 76 kilo. Su an 76 kiloyum boyum 163 ve daha verecek 15 kilom var en az ama yine de şimdiden yaşam kalitem arttı. Daha az yoruluyorum fiziksel olarak. Ozguvenim arttı. Çok zor veriliyor bazen duraksama oluyor, dediğim gibi 3 ay önce yine 87ye çıkmıştım, 11 kiloyu 12 haftada verdim. Ama işte iyi bir diyetisyenle çalışınca ondan dolayı pes etmiyorsunuz normal olduğunu ve sabırlı olmayı da öğreniyorsunuz. Acelemiz yok yavaş yavaş verebiliriz. Bir anda 55 olamayız ama o 5 kiloyu vermek bile insanın yaşam kalitesini artırıyor. Ve sonrası için motive ediyor. Ameliyat olmamaya karar verirseniz bence 30 kiloyu yine de verirsiniz ve inanın o kadar zor bisey diil.
Bu arada iş stresinizi de çok iyi biliyorum. İnsan aşırı yoğun çalışınca ve stresli olunca gerçekten kilo verme sürecinde de çok zorlanıyor ve "bunu daha boş bir zamanımda yapmam lazim şu an vaktim yok" kafasına giriyor. Bende de öyle oldu. Baya yoğun ve stresli dönemlerdeydim. Ama instagramda bazı hesapların yansıttığı gibi kilo vermek için spor salonunda günü 7 saatini geçirip sürekli kinoali tarifler yapmak gerekmiyor. Kaç kere akşam saat 7deki reformer pilates seansimi kaçırdım ofisten cikamadigim için veya evde yemek yapamadım eve geç geldiğim için veya öğle yemeğini yiyecek vakit olmayınca başka biseye saldırdım. Ama inanın sağlıklı beslenmek stresli is yaşamına da çok iyi geliyor. Enerjiniz artıyor stresiniz azalıyor hiç abartmıyorum. Ve mükemmel iyinin düşmanıdır. Olduğu kadar yani. Kilo vermek için doğru zaman yok. Siz bence şu an çok hazırsınız. İçimdeki kadın 55 kilo cümlesini kurmuşsunuz. Ben de aynen böyle hissediyorum şu an. Artik bu kilolar eskiden ne işlev görüyorsa su an o işlevini kaybetti gibi hissediyorum... O cümle bence kilolara veda etmeye psikolojik hazır olduğunuza dair bir işaret bence. Şartların çok da önemi yok.
- 20 Kasım 2019
- 3.795
- 5.060
- Konu Sahibi meredithgrey
- #74
Bir bilim dalına nasıl itibar etmezsiniz anlayamadımBir araştırma alanı bilimse saygı duymamak, itibar etmemek, inanmamak, inkar etmek gibi bir seçeneğiniz yok.
Beden olumlamaya inanmıyorum, aslında psikoloji bilimine çok da itibar etmiyorum diyelim. Ortada bir sorun var, siz de çözümünü bulmuşsunuz. Takılmayın, yeni hayatınızda mutlu ve huzurlu olmanızı dilerim
Katiliyorum , bir bilim dalina itibar etmemek.
Allah muhtaç etmesin diyelim sizi ozaman .
- 20 Kasım 2019
- 3.795
- 5.060
- Konu Sahibi meredithgrey
- #75
Aslinda bu yaşadıklarımızın bir açıklaması var.
İnsanlar bu denli haddi olmadigi halde tanımadıkları halde kilonuzla ilgili yorum yapabiliyor . Eger psiko terapi alırsanız bunun neden olduğunu anlarsınız uzman değilim ama terapi aldim emdr yöntemi ile ve bu ilim Allahin bir nasibi mucize olduğunu düşünüyorum.
Hayatinin ne kadar değişeceğini , hatta eminim yeme bozukluğu bile varsa değişeceğine eminim.
Konuyla ilgili bir cok travmanız var özellikle baba dan ve aslında anneden . Annenizi suçluyorsunuz içten içe çünkü calisiyordu ve size hep sağlıksız seyler yedirdi oyle başladınız bu duruma geldiniz.
Bakin travmalariniz cok gun yuzunde ve çözülemez degil her şeyden önce iyi bir terapist ile emdr yöntemi ile travmalarınizi çalışın hayatiniz baska olacak.
Sonrasinda diyet kısmında, fonksiyonel tip doktorlarını tercih etmelisiniz mide ameliyati vs son düşünceniz olmalı. Instagramda saglikli yasiyoruz mu ne diye bir sayfa var kari koca onların geçmişten bugüne değişimlerini beslenmelerini ve bilimsel araştırmalarını takip edip uygulamaya başlayabilirsiniz.
O etrafınızdaki kaba ve saygisiz insanların hepsi cocuklugunuzdan beri vardi etrafınızda eminim düşünün kendinize ne hissettiriyor bu duyduğunuz sözler ? Ve bu duygu tanıdık mi geçmişte de böyle hissettiniz mi ? Iste bunların hepsini terapist ile halledebilirsin Allahin izniyle.
- 7 Kasım 2013
- 13.434
- 31.571
- Konu Sahibi meredithgrey
- #76
Sizi çok iyi anlıyorum. 58 - 60 kilo civarında biriyken yaşadığım travmatik şiddet olayları sebebiyle majör depresyona girerek 40 kilo aldım ve 100 kiloya çıktım. Daha önce sürekli zeytinyağlı sebze, salata, meyve, yoğurt, bulgur bunlar en sevdiği yemekler olan, hareketsiz de olsa sürekli yürüyen biriydim (ortakoyden başlardım yürümeye sultanahmete veya ters istikamette Rumeli hisarina kadar yürürdüm sırf zevkine, bir kahve içer dinlene dinlene geri yürürdum).
Atipik majör depresyon yeme bozukluğu yaptı üstelik kilo alınca bambaşka biri oldum. Çok ama çok acıktım sürekli. Sürekli açtım diyebilirim kendimi tanıyamıyordum. Üstelik çok çabuk yoruluyordum asla yürüyüş yapamiyordum.
Bu seneler içinde 100 kilodan 80e düştüm daha çok tek öğün ve ketojenik beslenme ile. Sonrasında Gaziantepe geldim ve biraz da stresten diyeti tamamen bozarak 87ye çıktım. Yine bir "ben bu işi beceremiyorum ameliyat olacağım " kafasına girdim. Hatta buraya konu açtım çok güzel öneriler geldi. Annem dedi ki ameliyat olmadan son bir kez dene. Annem cerrah haliyle ameliyatın zorluklarını iyi biliyor dedi verebilirsin. Annemi ve burada yorum yazan arkadaşları dinledim. Tamam dedim reformer pilatese yazıldım ve diyetisyene gittim. Ise yürümeye başladım ve akşam serinliğinde yürüyüşlere çıktım. Diyetisyen klasik ketojenik lowcarb değil klasik ana öğün ara öğün sebze düşük kalorili dengeli diyet verdi. O da bana çok iyi geldi şu dönemde. Ac kalmadım. Şu an 76 kiloyum. Yavaş yavaş veriyorum. Daha devam edeceğim inşallah. Bu bir süreç pes etmek yok. Ve yani eski açligim yok artık. Cidden yok kalmadı. Gözüm dönmüş gibi yiyesim kalmadı. Ve antep gibi bir yerdeyim ama bunun yemeyi sevmekle de alakası yok. Yine tadına bakıyorum az yiyorum ve size yemin ederim çok da zorlanmiyorum. Vücut biraz kendine gelince insan çılgın gibi yemek yemek istemiyor. Şeker isteğim de cok azaldı. O yüzden gerçekten size de uzmanlarla çalışmayı tavsiye ederim. Doktor, diyetisyen, psikolog... anneniz psikologdu sanırım ama onunla değil mümkünse başka biriyle çalışın bence. Ve insanların sözlerine kulağınızı tikayin. Size saygı duymamalari sizinle ilgili değil. Biz kilolu insanlar tembel ve iradesiz bulunuruz ama öyle olmadığımızı, neler yaşadığımızı ancak biz biliyoruz. Bizlerin vücudu zayıf insanların vücudu ile aynı derecede açıkmiyor. Ama inanın diyetin 2. Ayından itibaren vücudunuz o tempoya alışacak. Arada elbette bozacaksiniz. Onu takmayın ya hep ya hiç şeklinde düşünmeyin. Bu bir süreç ve mükemmel uymak diye bisey yok. Amac yaşam tarzını değiştirmek. Pes etmeyin.
Bakın size biraz before after fotoğraflarımı koyayım belki biraz motive eder. 2 fotoğraf 95-100 kilo arası birkaç sene öncesi. Son 2 fotoğraf bu haftadan 76 kilo. Su an 76 kiloyum boyum 163 ve daha verecek 15 kilom var en az ama yine de şimdiden yaşam kalitem arttı. Daha az yoruluyorum fiziksel olarak. Ozguvenim arttı. Çok zor veriliyor bazen duraksama oluyor, dediğim gibi 3 ay önce yine 87ye çıkmıştım, 11 kiloyu 12 haftada verdim. Ama işte iyi bir diyetisyenle çalışınca ondan dolayı pes etmiyorsunuz normal olduğunu ve sabırlı olmayı da öğreniyorsunuz. Acelemiz yok yavaş yavaş verebiliriz. Bir anda 55 olamayız ama o 5 kiloyu vermek bile insanın yaşam kalitesini artırıyor. Ve sonrası için motive ediyor. Ameliyat olmamaya karar verirseniz bence 30 kiloyu yine de verirsiniz ve inanın o kadar zor bisey diil.
Öncelikle çok teşekkür ederim size. Söylediğiniz çok doğru yedikçe yiyesi geliyor insanın, kilo aldıkça doymak zorlaşıyor da. Bugün tam teşekküllü bir tahlil yaptırdım bu arada, sabahtan beri hastanedeydim beş tüp kan verdim. Sonuçlarım tahminimin de üstünde iyi çıktı, anormal bir durumum yok. Bu da beni motive etti, bu beden benim ve ondan vazgeçmeyeceğim ona iyi bakacağım.
- 20 Ocak 2010
- 45.756
- 160.668
- 43
- Konu Sahibi meredithgrey
- #77
Ameliyat olmuş biri olarak ki beni şismankende gördün iyi ki olmuşum keşke daha once olsaymışim diyorum hep ve ben kim ne demiş dememis asla onemsemezdim esimide biliyorsun ameliyat olmaya giderken tekerlekli sandalyede hadi kacalim olma diyordu hala hala şismanken daha tatliydın diyor 
sor bakim ben tatlı olmak istiyor muyum 
hala şismanken daha tatliydın diyor sor bakim ben tatlı olmak istiyor muyum - 20 Ocak 2010
- 45.756
- 160.668
- 43
- Konu Sahibi meredithgrey
- #78
Evet totom sarktı yesinler
- 7 Kasım 2013
- 13.434
- 31.571
- Konu Sahibi meredithgrey
- #79
Ameliyat olmuş biri olarak ki beni şismankende gördün iyi ki olmuşum keşke daha once olsaymışim diyorum hep ve ben kim ne demiş dememis asla onemsemezdim esimide biliyorsun ameliyat olmaya giderken tekerlekli sandalyede hadi kacalim olma diyordu hala
Ya aslında seni etiketleyecektim biliyor musun konu açarken. Benimki de gram sorun etmiyor ama ben aynalarla barışık değilim, en iyi sen anlarsın kolsuz giymek istiyorum, kısa şortlar istiyorum özgürce. Ameliyat değilde bir senelik mide balonu düşünüyorum ben de. Bugün kan tahlillerim yapıldı bir sorun yok B12 ve folik asit eksikliklerim dışında. Bakalım haftaya ne olacak
- 7 Kasım 2013
- 13.434
- 31.571
- Konu Sahibi meredithgrey
- #80
İki üç sene oldu sokakta kedi besliyorum kadının biri yanıma geldi ay işte ne güzel hayvanseversiniz bu garipler aç falan derken iki saniyede “siz de şişmansınız benim şu ileride dükkanım var gelin size Herballife satayım” deyiverdi. İşte ben yanıyorum yanıyorum o kadına o gün laf edemediğime yanıyorum. İnsanların suratına sana ne diye bağırmak için fazla naifim sanırım.
Benzer Konular
