- 11 Kasım 2009
- 211
- 99
- 103
- Konu Sahibi uzun_hikaye
-
- #1
Merhaba kızlar. Çok uzun zamandır girip bir şeyler yazmadım. Çünkü hamileydim ve şaşkınlığımla mutluluğumu yaşamak istedim. Eski konularımdan bilenler bilir ortalama 1,5 yıldır çocuk için tedavi görüyorduk. Aşılama falan hiçbir şey olmadı. Artık tüp bebek yaptıracağız derken Mayıs'ın 14'ünde hamile olduğumu öğrendim. Hem de aylardır adet bile görmemişken. Çok şaşırdık, hem çok korktuk ama çok da sevindik. Öğrendiğimizde henüz 2,5 haftalıktı. Kan değerim bile 14'tü. Neyse süre geçti, bebeğimin 5+4 haftalıkken kalp atışını duyduk. Henüz çok derinden geliyordu ama duyduk. 6+2'de başka doktora gittim, yine duyduk çok zor duyduk, çok derinden geliyordu ama yine normal dedi doktor. Bu arada 2 doktora birden gidiyordum o yüzden haftada 2 kere doktora gidiyordum. En son bu Pazartesi yani 6+4'te diğer doktoruma gittim, aynı geçen haftaki gibi yine kalp atışlarını derinden ve az duyduk. İçime kurt düştü. Neden artmıyor diye. Doktoruma sordum olur olur, haftaya gel gümbür gümbür duyarız dedi. Sonra burada hep okudum araştırdım. İçimde hep bir korku vardı. Pazartesi gününden beri hep çok korktum. En son Çarşamba günü kasık ağrım oldu. doktorlarımı aradım normal dediler. Ben yine de korkup Perşembe işe gitmedim ama içinden bir ses bir şey oluyor dedi. Dün yani Cuma günü içim içimi yeni, içimde kötü bir his vardı öğle aramda çıktım hemen ofisime yakın, arkadaşımın gittiği bir doktora gittim ki normalde bugün için diğer doktorumdan randevum vardı ama dayanamadım. En azından gidip bebeğimin kalbini duyayım içim rahatlasın dedim. Doktora gittim ve doktor kalp atışının olmadığını söyledi. İnanmak istemedim. Alttan da muayene etti, yok işte, kan akışı görülmüyor, hemen kürtaj olman lazım dedi. Orada nasıl eşimi aradım, nasıl oradan çıkıp kendi doktoruma gittim bilmiyorum, sanırım ömrümün en uzun yolunu gittim, taksi durdu kımıldamadı sanki. Kendi doktoruma gittiğimde eşim de oradaydı, ben hüngür hüngür ağlıyordum. Hemen doktorumun yanına girdim o da baktı kese bozulmuş, kalp atışı durmuş ama yine de seni detaylı ultroson için aşağıya uzmana yönlendireceğim dedi. Detaylı ultrosonda da bebeğim görülmedi. Kalbi duyulmadı. Almamız gerekiyor yoksa içinde seni zehirlemeye başlayacak dediler. İşlemlerim yapıldı ve bebeğimi aldılar. Hastaneden çıktığımda saat 15.00'ti. 12'den 15'e kadar ömrümün en uzun 3 saatini geçirdim. İlk hamile olduğumu öğrendiğim an kan pıtılaşmasından korkup hemen test yaptırmıştım. Pıtılaşma çıkmamıştı. Doktorum bebekte bir problem olabileceğini ilk gebeliklerde neredeyse %20 böyle durumlarla karşılaştıklarını söyledi. Bu sabaha artık içimde bir can taşımayarak uyandım. Bir daha kendiliğinden bebeğimiz olur mu bilmiyorum. Bir daha bebeğimiz olursa ona da bir şey olursa diye çok korkuyorum. Sadece ailelerimiz ve iş yerim hamile olduğumu biliyordu. Dün hepsi durumu öğrendi, şimdi kimseyi görmek, kimseyle konuşmak istemiyorum. Tek tesellim ya daha da büyüyüp kaybetseydim oluyor. Uzun yazdım, kusura bakmayın ama içimi birine dökmek istedim. Hala gözlerim ağlamaktan davul gibi, ağladığımda eşim kızıyor, tamam zaten sürpriz oldu, önemli olan sen iyi ol, yine olur diyor ama olmuyor işte öyle...