- 13 Eylül 2023
- 495
- 269
Merhaba buraya üye olma sebebim hamilelikle ilgili sizlere sorular sorup cevaplar almaktı. Son paylaştığım yazıda da gebe kalmak istediğimden bunu kafaya çok taktığımdan bahsetmiştim. Sebepsiz infertilite tanısı koydu doktorlar. Çocuğunuz sebep yokken olmuyorsa aşılama yapalım demişlerdi. Yaptırıcam diyordum benim de çocuğum olacak... . Çok kafama takıp bunu bir görev haline getirmiştim. Olmalı diyordum herkesin oluyor, benim neden olmuyor şöyle yaparsam olur böyle yaparsam olur diye diye kimine göre kısa bana göre ise uzun bır zaman geçirdim. Hatta kafama takmadığım zaman oldu dıyen insanları gördükçe yalandan kafama takmıyormuş gibi yapıp yine bebeğimin olacağını bekliyordum. Bugün aşılama için doktora gidecektim tedaviye başlayacaktık.. Olmalıydı artık süreç daha da uzayamazdı dediğim gibi görev haline gelmişti. Pazartesi doktora gideceğim ve benim de cocuğum olacak diye kendimi telkin ediyordum. Umut etmek değildi yaşadığım, benimki inat etmekti.. içimde bir şey de çok huzursuzdu ya olmazsa? Ya yanlış yapıyorsam? bunlar kafamda dönüp dururken iki gündür hakkımda hayırlı olanı görebilmek için işaretler kovalıyordum. Bu düşünceler kafamda dönüp dururken dün yakın bır arkadaşımla ansızın karşılaştık kahve içelim dedik ikimizde kahveyi sevdiğimiz için. İşten güçten konuşurken saçma bir şekilde konu bi anda bebeğe geldi bebek üzerine sohbet ettık o da ılerleyen günlerde bebek istediğinden bahsetti toplum baskısının onu yorduğundan yıprattığından bahsetti. aynı benım gibi düşünen birine ben de böyle düşünüyorum demek yerine ona teslli vermeye başlamıştım bi anda. Bu kadar kafana takma boyle düşüncelerde olmasına engel olabilir akışa bırak kendını derken söylediklerimle yaptıklarımın çeliştiğini fark ettim dilim tevekkül et Allaha bırak nasibinizde varsa olur dıyor ama kendime gelince bunu yapmıyordum.. Daha da sohbet ettikçe gerçekler yüzeme çarpıyordu. sanki kendime de şifa olacak şeyleri söylemeye başlamıştım.. o konuşmadan dersimi almıştım. Beklediğim işareti Allah'ın benim aracılığımla bana söylettiğini hissettim. Çok garip bir histi. Şifa da bendeydi aslında göremiyordum.. Ben bunu bi görev bi zorundalık gibi görmeye başlamıştım. önceki yazımda bir çok arkadaşım yorumda yazdı bunu kafanıza çok takıyorsunuz sırf bu yüzden bile olmaz dıye. Haklı, herkes haklı kafama takıyordum çünkü kendımı yetersiz hissediyorum kafama takıyordum çünkü hiç bir sorunn yokken olmamasını kabullenemiyordum . Takıyordum çünkü üzerimdeki toplum baskısının on katını kendime yapıyordum. Çok zor bir psikoloji yaşayanlar ne demek istediğimi anlar.
Neyse uzun lafın kısası dün fark ettiğim bi gerçek oldu ben tedavıye başlasam da ondan hayırlı bir sonuç alamayacağımı fark ettim. Olmalı / olacak kafasından çıkamadığım için olmayışını reddettiğim için. böyle bir ihtimali kendime yakıştıramadığım için.
Hayatın içinde böyle bir ihtimalinde olduğunu artık kabul etmem gerek ve sürecimle inatlaşmayı yaşayacaklarıma karşı gelmeyi bırakmam gerek artık. Belki kiminize doğru gelir, belki yanlış gelir bilmiyorum bunu da kendimi kandırmak için de yapmıyorum. Allah'ım hayırlı evladı hayırlı zamanda versin.. Nasip olmayanı, Allâh ne dile düşürür, Ne kalbe düşürür, Ne de Duâ'ya düşürür. Nasibimde varsa elbet birbirimizi bulacağız.. Çok düşenerek onun bana gelmesını de kısaltmıyorum bu kafayla tedavı olsamda stres yüzünden ilerlemesini engelleyecektım. Kelimelerin gücü vardır, kötü düşünüp kendine çekme olacak buna inan dıyoruz ya hep birbirmize biraz da olmama ihtimalini de kabul etmek gerekıyor be dostlar. bazen bız ne yaparsak yapalım olmaması gibi bir ihtimal de var çünkü. kontrol elimizde değil biz çabalarız gerisi gercekten allahın taktiri ovulasyon testı ıle yumurtlık takıbımı yapar zamanına dıkkat ederım tabı ama her belırtımde teste koşmayacagım belirti aramayacagım geçikince anlaşılıyor zaten hepimiz biliyoruz. Kendi kendimize belirti arayıp olmayınca üzülüyoruz.Ben her seyı yaptıktan sonra olmayışını kabullenmeden yalnızca kendı sürecimi zorlaştırdığımı fark ettiğimden bunları diyorum .. olmama ihtimalinde kabul ettikten sonra sürece başlamayı doğru buluyorum onu bulana kadar da kendıme işkence etmeyi bırakıyorumm..
Psikolog Marsha Linehan'ın belirttiği gibi, bir şeyi bırakabilir, değiştirebilir, kabul edebilir veya mutsuz kalabiliriz. Bazen bir şeyi değiştirecek veya çekip gidecek durumda olmayabiliriz, bu nedenle, bir dereceye kadar memnuniyet ve soğukkanlılıkla yaşamak istiyorsak, kabul etmek tek geçerli seçimimiz olur.
Neyse uzun lafın kısası dün fark ettiğim bi gerçek oldu ben tedavıye başlasam da ondan hayırlı bir sonuç alamayacağımı fark ettim. Olmalı / olacak kafasından çıkamadığım için olmayışını reddettiğim için. böyle bir ihtimali kendime yakıştıramadığım için.
Hayatın içinde böyle bir ihtimalinde olduğunu artık kabul etmem gerek ve sürecimle inatlaşmayı yaşayacaklarıma karşı gelmeyi bırakmam gerek artık. Belki kiminize doğru gelir, belki yanlış gelir bilmiyorum bunu da kendimi kandırmak için de yapmıyorum. Allah'ım hayırlı evladı hayırlı zamanda versin.. Nasip olmayanı, Allâh ne dile düşürür, Ne kalbe düşürür, Ne de Duâ'ya düşürür. Nasibimde varsa elbet birbirimizi bulacağız.. Çok düşenerek onun bana gelmesını de kısaltmıyorum bu kafayla tedavı olsamda stres yüzünden ilerlemesini engelleyecektım. Kelimelerin gücü vardır, kötü düşünüp kendine çekme olacak buna inan dıyoruz ya hep birbirmize biraz da olmama ihtimalini de kabul etmek gerekıyor be dostlar. bazen bız ne yaparsak yapalım olmaması gibi bir ihtimal de var çünkü. kontrol elimizde değil biz çabalarız gerisi gercekten allahın taktiri ovulasyon testı ıle yumurtlık takıbımı yapar zamanına dıkkat ederım tabı ama her belırtımde teste koşmayacagım belirti aramayacagım geçikince anlaşılıyor zaten hepimiz biliyoruz. Kendi kendimize belirti arayıp olmayınca üzülüyoruz.Ben her seyı yaptıktan sonra olmayışını kabullenmeden yalnızca kendı sürecimi zorlaştırdığımı fark ettiğimden bunları diyorum .. olmama ihtimalinde kabul ettikten sonra sürece başlamayı doğru buluyorum onu bulana kadar da kendıme işkence etmeyi bırakıyorumm..
Psikolog Marsha Linehan'ın belirttiği gibi, bir şeyi bırakabilir, değiştirebilir, kabul edebilir veya mutsuz kalabiliriz. Bazen bir şeyi değiştirecek veya çekip gidecek durumda olmayabiliriz, bu nedenle, bir dereceye kadar memnuniyet ve soğukkanlılıkla yaşamak istiyorsak, kabul etmek tek geçerli seçimimiz olur.
