- 1 Aralık 2011
- 3.603
- 5.552
- 358
- 36
Kızlar merhaba. Uzun süredir aklımı bulandıran konu hakkında nihayet konu açmaya karar verdim. Uzun olursa kusura bakmayın zira bunu anca sizlerle en rahat şekilde paylaşırım. 10+3 haftalık hamileyim. Normalde ailelerden uzak yaşıyorduk iş yerimizden şimdilik geçici olarak onay aldık ve ikimizin de ailesinin yaşadığı şehire geldik. Kayınvalide evinde kalıyoruz. Benim ailem sakin ve duygularını bana göre normal düzeyde yaşayan kontrollü insanlar ama eşimin ailesi için aşırı düşkünlük bir hayat felsefesi ve benim ailem onlar için anlaşılamaz türden. Bende ailem gibi duygularımı çok uçlarda yaşamam. Hatta henüz bebekle ilgili ciddi bir heyecanimda pek yok,o hissiyata giremedim. Özellikle görümcem (40 yaşlarında, hiç evlenmemiş,çocuğu yok) bildiğiniz gelecek çocuk için de-li-ri-yor. Çok karşı olmama rağmen daha 3 aylık olmadan bir sürü zıbın vs almış ve hepsi de hala sözleri baskılı. Dün aldıklarını gördüm gram bişey hissetmedim. Dikkat cekmiyim diye zoraki ayy çok tatlılar vs dedim ama daha ben bir ağız mendili bile almamışken ilk onun alması ve çok daha fazlasını almak için 3. ayı beklemesi beni rahatsız ediyor. Neye bunu almayı düşünüyorum desem benim favorilerimde ekli zaten ben alırım diyor. Görseniz sanki ben değil de o anne olacak. Haladır heves eder normal ama çok abartılı düşkünlüklerinden neden bilmiyorum aşırı rahatsız oluyorum ve bu durum ben niye bu kadar coşkulu değilim bende mi tuhaflık var kötü bir anne mi olcam diye sorgulamama sebep oluyor. En çok da benim çocuğum üzerinden annecilik oynamasından korkuyorum çünkü bunla ilgili çevremde gördüğüm çok örnek var ve onda da o potansiyel var. Bir keresinde doğumdan sonra İstanbul'a dönmek zorunda kalirsak millet nasıl idare ediyor,yalnız bakıyorsa bende ederim yapcak bişey yok dedim. Bizi herkesle bir tutamazsın biz düşkün bir aileyiz dediler,resmen çok kizdilar. Aşırı düşkün olmamak onlar için dünyanın en tuhaf şeyi. Üstüme de aşırı düşüyorlar şimdiden çok bunaldım. Fikirlerinize ihtiyacım var. Ben bu süreci kimseyi kırmadan nasıl yönetirim? Kırmak da istemiyorum evet çünkü özünde kötü niyetli değiller. Gerçekten kendi ailemden çok düşünüyorlar ama bu beni çok geriyor. Kendi anneme bile cok gitmeme yanaşmıyorlar neymiş yorulmamam lazımmış çok istiyorsa annem gelsin beni görsünmüş. Bu arada 2 evin arası arabayla 3 dk falan.
asla benim ne hissettigimi düşünmüyor. Babanın adı diye düşünme diyip gecistiriyor
Şimdilik çok yüz göz olmuyorum cinsiyetin belli olmasını bekliyorum ama malesef gönlümden hep erkek geçerken sırf şu mevzudan dolayı erkek fikrinden çok soğudum çünkü o stresi yaşamak istemiyorum. Benim içime sinmeyen isim benim çocuğuma nasıl bir uğur getircek bilmiyorum.
bebeği bahane edip komple kalıcı olarak taşınmayı teklif edicez iş yerine ama oda bi tık zor gibi. Kafamda huni ile doğuma gitmezsem iyidir
