- 19 Haziran 2014
- 1.082
- 953
- 208
Benimki 3 ay bekletti, ama benim tansiyonum çok yüksrkti, testlerin yapılmasını istemiştim ve Kilo almıştım.
Kilo vermem gerektiği için bekletti.
Neyse vardır senin dr unda bir bildiği...
Benimki 3 ay bekletti, ama benim tansiyonum çok yüksrkti, testlerin yapılmasını istemiştim ve Kilo almıştım.bişi sorcam canım beneim doktorum kürtajdan sonra 1 ay bekle dedi ama 1 ay az değilmi netet en az 3 ay yazıyor bende istiyorum hemen olmasını ama bir hüsran daha yaşamak istemiyorum
tabi canım Allah istemezse ne kadar korunmasanda olmaz ama işte ne bileyim insan suçlıu bulmak istiyor ve hepk endine yükleniyorya ben hala acaba benden kaynaklanan bişi varmı diye kendimi suçluyorumevet canım kürtaj oldum ve dr 3 ay koruma verdi.Ama başka bir dr 1-2 ay koruma yeterli dedi.Ben baya araştırdım bu konuda net bir bilgi yok bazıları 1 ay bazıları 3 ay bekle diyorlarmış.Ben bazı şeylerin kısmet olduğuna inandım artık.Allah istemezse 1 yıl da korunsak gelmicek o bebek.Benim ilk adetim bitti ve ben korunmayı bıraktım .Bakalım gerisi kısmet artık
test derken canım bu pıhtılaşma testi falanmı onları mı yaptırdınBenimki 3 ay bekletti, ama benim tansiyonum çok yüksrkti, testlerin yapılmasını istemiştim ve Kilo almıştım.
Kilo vermem gerektiği için bekletti.
Neyse vardır senin dr unda bir bildiği...
tabi canım Allah istemezse ne kadar korunmasanda olmaz ama işte ne bileyim insan suçlıu bulmak istiyor ve hepk endine yükleniyorya ben hala acaba benden kaynaklanan bişi varmı diye kendimi suçluyorum
tabi sorgulamamk lazım ama bu günlerde bir öyleyim bir böyle birgün diyorum hayırlısı böyleymiş hemen ebbeğim olsun onun heyecanı diğer gün tamamen umutsuz benden kaynaklanan bişi varmı yine aynısı olurmu sorun bendemi işte hep ikilemler duygu patlamaları değişik ruh hallerindetyim bu aralarcanım bir suçlu aramaya başlarsan sonu gelmiyor.Çok sorgulamamak gerekli bazı şeyleri
geçicek canım ama zaman gerekli .Hepimiz düzelicez inşallah .Biraz sabırtabi sorgulamamk lazım ama bu günlerde bir öyleyim bir böyle birgün diyorum hayırlısı böyleymiş hemen ebbeğim olsun onun heyecanı diğer gün tamamen umutsuz benden kaynaklanan bişi varmı yine aynısı olurmu sorun bendemi işte hep ikilemler duygu patlamaları değişik ruh hallerindetyim bu aralar
inşallah canım ya inşallahgeçicek canım ama zaman gerekli .Hepimiz düzelicez inşallah .Biraz sabır
ne testi yapacak canım doktorunDoktorum bna 2 ay sonra gel testlerini yapalm sıkıntı yoksa başlarsın dedi şimdi bende adetimi bekliyorum 1 bucuk ay oldu nerdeyse ama hala hastalanmadm ne zaman hastalandınız siz
Kromozom, pıhtılaşma ve prolaktin di. Zaten ilk reglim geç geldi, 1 aya yakın testlerin çıkması sürdü. Etti mi 2,5 ay. Umarım üstüne çok beklemeyiz...test derken canım bu pıhtılaşma testi falanmı onları mı yaptırdın
Doktorum bna 2 ay sonra gel testlerini yapalm sıkıntı yoksa başlarsın dedi şimdi bende adetimi bekliyorum 1 bucuk ay oldu nerdeyse ama hala hastalanmadm ne zaman hastalandınız siz
Kromozom, pıhtılaşma ve prolaktin di. Zaten ilk reglim geç geldi, 1 aya yakın testlerin çıkması sürdü. Etti mi 2,5 ay. Umarım üstüne çok beklemeyiz...[/ QUOTE]inşallah canım en kısa sürede bebelerimizi kucağımıza almak nasip olur iyi doktorun kromozom testlerini hemen yapıyor benimki 3 ten önce yapılmaz diyor
Düşünün... Kapayın gözlerinizi, hayal edin...
Koca koca alevler içindesiniz, eviniz yanıyor.
Bu hayatta en sevdiğiniz, belki anneniz, belki çocuğunuz.. O da yangın içinde kalmış sizinle beraber.
Bilinciniz kapanmış, baygınsınız, dumandan etkilenmişsiniz..
Gözünüzü hastanede açıyorsunuz, nefes almakta güçlük çekiyorsunuz, çok ağrınız var ama ya ona birşey olduysa? Çocuğum/annem nasıl?!!!
İtfaiye erleri ancak sizi kurtarabilmiş, onu değil sizi seçmişler... Sizi kurtarabilmek için ondan vazgeçmişler, sizin hayatınız onun hayatına mal olmuş... Maalesef onu kurtaramamışlar...
En güzel yere kavuşmuş o, artık yanınızda olamayacak, siz yaşadığınız sürece olmayacak..
Layık olursanız belki ahirette kavuşacaksınız... Ama bu dünyada bir daha olmayacak... Hiç!
İşte ben bunu yaşıyorum şimdi... Kimse anlayamıyor ya acımı... Anlamak da istemiyor ya belki... Ama işte böyle bir şeye benziyor benim acım, küçümsemesin kimse, göz ardı etmesin!
Yaşamakta zaten çok zorlanıyorum..Canım ANLAMIYORLAR.Ben anlatmaktan yoruldum,vazgeçtim.
Yaşamakta zaten çok zorlanıyorum..
Ne yapsalar batacak belki çevremdekiler. Ama ölümle kıyaslanamayacak ufacık dertlere bu kadar üzülüp de benim acımı yok saymış olmaları, abuk sabuk düşünceleri, biraz önce ağlamış olduğumu anlayıp da bir el uzatmayı çok görmeleri beni çok yoruyor. Ben de anlamalarını beklemiyorum ama bu kadar umarsız olmalarına da inanamıyorum!
Ben zaten hiç anlatmadım. Çünkü hiç soran da olmadı, bir başın sağolsun, geçmiş olsun diyen bile olmadı. Ne diyeceğini bilemeyen en azından Allah yardım etsin der, ama hiçbir şey yok. Sıfır, koca bir sıfırrr!
Çok yoruldum
Amin canım, Allah hepimize dayanma gücü versin..öyle acı bırsey yasıyoruz kı....Allah ım sabır versin hepimize.O bahsettığın kışılerı de hıç umursama .O kadar çoklar kı çevremde Allah bıldığı gıbı yapsın onları.Sabir canim sabir
2k1 seninle daha önce yazışmıştık. Aynı olayı ve sonrasında da aynı şeyleri yaşayan biri olarak duygularını paylaşıyorum. Keşke aynı şehirde yaşasaydık da karşılıklı görüşüp dertleşebilseydik. Ben de kendimi çok yalnız hissediyorum. Sanki çok basit bir olay yaşamışım gibi davranıldı bana da. Eşimin annesi yavrumu defnettiğimiz gün eve geldiğimizde artık olayı kapatmam gerektiğini, kendisinin de geçmişte böyle birşey yaşadığını fakat evladını bir kez olsun mezarında ziyaret etmediğini söylemişti. 1. ayın sonunda kendine gel artık eşini ve kızını düşünmelisin dedi. Sonrasında da yazlığa gitti, hala orada. Halbuki tek yaptığım şey ağlayıp sızlamak değil, üzüntümü, özlemimi ifade etmekti. Su kesem açıldı hastanelik oldum, bebeğimi kurtarmak adına hayatımla ilgili riskler aldığım için hayatım tehlikeye girdi, firmamdan bayan personel dışında ziyarete gelen olmadı, doğumumu yaptım, yıllardır çalıştığım firmamdan gözaydını veren sadece birkaç kişi oldu. Yine kimse gelmedi. Yavrumu kaybettiğim gün mezarlıktan dönerken kız arkadaşlardan biri aradı. Telefonda bağıra bağıra ''söyle herkese kimse gözaydını vermedi'', ''arayıp sormadı, şimdi de başsağlığı için aramasınlar'' diye ağladım. İşe geri başladım. Geçmiş olsun diyen okumuş cahiller oldu. Sanki yaşayan bebeği kaybetmiş değil de düşük yapmışım gibi. Hergün kahroluyorum. Bebeğimin kesesinin açıldığı günden önceki 4-5 gün çok stresliydim. Muhtemelen onlar sebep oldu buna ama dile getiremiyorum bile. Üst yöneticim nasıl olsa bunun kolu kanadı kırık deyip,işe geri döndüğüm ilk birkaç hafta iyice yüklendi bana, haksız yere azarladığı durumlar oldu (sanırım izinli olduğum dönemin acısını çıkarıyor) Oda arkadaşımın eşi doğum yapıyor. Herkes doğumu konuşuyor. Acaba kime benzeyecek, ne kadar şeker olacak falan filan. Kimsenin benim duygularımı umursadığı yok. Böyle acı bir olay, vicdansız bir insanın başına değil de benim gibi her canlıyı seven-koruyan vicdanlı bir insanın başına nasıl geldi anlamıyorum. Eğer bu bir sınav ise herkesin zayıf olduğu konuda sınav vermesi gerekmez mi? Ben de dayanamıyorum artık. Kendimi yapayalnız hissediyorum. İçim içimi yiyor. Benim kaybımda hastane ve doktor hataları da var. Yanlış seçimlerimden dolayı kendime de çok kızıyorum.Yaşamakta zaten çok zorlanıyorum..
Ne yapsalar batacak belki çevremdekiler. Ama ölümle kıyaslanamayacak ufacık dertlere bu kadar üzülüp de benim acımı yok saymış olmaları, abuk sabuk düşünceleri, biraz önce ağlamış olduğumu anlayıp da bir el uzatmayı çok görmeleri beni çok yoruyor. Ben de anlamalarını beklemiyorum ama bu kadar umarsız olmalarına da inanamıyorum!
Ben zaten hiç anlatmadım. Çünkü hiç soran da olmadı, bir başın sağolsun, geçmiş olsun diyen bile olmadı. Ne diyeceğini bilemeyen en azından Allah yardım etsin der, ama hiçbir şey yok. Sıfır, koca bir sıfırrr!
Çok yoruldum...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?