- 23 Ekim 2013
- 4.261
- 5.084
- 34
-
- Konu Sahibi kumral_quzeli
- #561
Tekme tokat dövülüp iğrenç bir şekilde asagilaniyorsan evet.. yoksa niye kolay olsun. Ben öyle yuvanin..
O kadar kolay sizce bi yuva yıkmak
Eminim bu kızın konuşacak kimsesi yok ve burası BDV diye sadece dertleşmek için açmış konuyu. Yani bir çözüm istemiyor. Tek isteği 'ahh canım kıyamam sana kucağında bebekle dayak mı yedin?' dememiz ve teselli etmemiz.Sen de bi degisiksin yani. Kocan agzini burnunu dagitiyor arada cocugun zor kurtuluyor hala yuvam da yuvam deyip sariliyorsun adama, burada iyiligin icin fikir veriliyor vay efendim incittiniz kinadiniz. Bizden tam olarak ne istiyorsun hele bir onu soyle.
INSALLAH devlet bu ise el koyarda cocuk shipsiz kalmaz sizin gibi birannenin ve onun gibi bir babanin yaninda bugugecek olan cocuga uzuluyorum. Cocugunu dusunen anne boyle sanal ortamlarda dusunmez gider Kv de kocayadaa tavrini koyar MASALLAH bize gelince dil papuc keske kocanin yanindada bu dilini cikara bilseydin boyle ezik durumuna dusmezdin
Böyle söylemeyin ne olur yaBu konu beni fazlasıyla geriyor. Binlerce şey söylenmiş hiç mi bu yazılanlardan cesaret alıp yardım çağrısına cevap vermiyorsunuz yapma ya. Herkese sizin başınıza gelirse görürsünüz demişsin kimse böyle bir şeyi çekmez kaçar gider. Aklım mantığım almıyo benim. Biraz daha kalırsan orda bebeğin ölebilir yapma
Sana söylenecek her şey söylendi artık. Bundan sonra kendi yolunu kendin çizeceksin. Al başını ellerinin arasına ve düşün. Bu konuyu da kapattır artık. Ne insanlar helak olsun ne de sen.Böyle söylemeyin ne olur ya
Eminim bu kızın konuşacak kimsesi yok ve burası BDV diye sadece dertleşmek için açmış konuyu. Yani bir çözüm istemiyor. Tek isteği 'ahh canım kıyamam sana kucağında bebekle dayak mı yedin?' dememiz ve teselli etmemiz.
Boşan falan demeye gerek yok arkadaşlar. Yoksa derki 'boşanıp dul mu kalayım?' (Benim fikrim değil bu tabiki)
Neyse benim önerim; 'sağa vurunca solu çevir' olur bundan sonra.
Slm cnm oncelikle buyuk gecmis olsun allah senin yardimcin olsun bende yurt disindayim ve suan 4 yilin sonunda bosanma asamasindayim senin olayin bi benzeri bende de oldu bebegim.suan 3 yasinda bende kayinvalide yuzunden 3 aylik hamileyken esimden dayak yedim.hem anne ve babasinin yaninda ben kapinin yaninda dusup kivranirken o daha oteden bagirip birakin gitsin numara yapiyo deyip annesinin bi yerlerini dahada kabartti ondan oncesi 2 aylik evliyken beni yatak odasinda bir dovmesi vardi eltim ve kaynanamgil yuzunden yatar kalkar derim allahim sizinde basiniza versi yasaddigim tum.acilari sizde yasayin die ama ne care cocugumu aldirmaya kalkti ailesi yuzunden dogduktan sonra cektirdi bana bel agrisindan egilip dogrulamazken o bana hic biseyde destek olmadi cocugumun suan pskolojisini anlatamam en ufak bir tartismada cocuk korkuyo agliyo ya kucahim kaviyo yada kendini ordan oraya vuruyo duaun yani ama allahim buyuk ben hep sabrediyorum bana yasatiklarini yasamadan olmesin die gormek istiyorum benimde 4 yil boyunca icimden cikmadi her yastiga basimi.koydugumla onla amlima geliyodu nefret ediyordum bi yandanda unutmak icin guzel seyler hatirlamaya cakisiyordum ama olmadi ustune dahalarida geldi ve en son kavgada evden kovdu her zaman yaptigi oydu gitmiyordum bu kez cektim geldim vay ben gelmisim adam diede suan etrafda beni bosayacagini anlasamadigini yapamadigini soyluyo halen bu kafayla o kopekten yuvam yikilmasin kizim arada kalmasin die istemiyorum ama sabrimin son demlerindeyim ya ne olacak die dusunuyorum adim atmazsa araya kimseyide sokmuyo gelmezlerse o cok kiymetli ailesi heralde biter diyorum.... allah yardimcimiz olsun sabret biraz daha baktin duzeliyo kalirsin baktinki halen ayni ozaman kararini ver ama.bu arada saki ola yaklasinca cocuk yapma ben kavgadan once ufak sey yuzunden hata diye bana neler cektiriyo inan bana cnm 4 aydir biz kari koca bile degiliz cunku tiksindiriyorlar insani inan bana o yuzden az daha sabret olamadi ailene soyle kararini ver.1.5 ay oldu, elimden telefon alındı, ve uzun süredir yazamadım. Sabrettim, sabrettim ama artık yolun sonuna geldim. Herşeye boyun eğdim, ses etmedim, ama artık dayanacak gücüm kalmadı. Lohusalığım'da anlamadı, hep beni rencide edecek zamanlar aradı, sustum.. "40'ımız çıksın belki durum düzelir!" dedim, ama herşey daha da berbatlaşmaya başladı.
40'ımız çıktı ve biz onun gecesinde KV yüzünden dayak yedik.
"Bebekleri Allah korur!!" derler ya, işte onun canlı şahidi biziz.
Bilen bilir biz KV ve KP ile aynı evde yaşıyoruz.
Ev 2 katlı, yalnız 2. katta sadece 1 salon ve 3 yatak odası var.
Görümcem'in 2 hafta tatili vardı, buraya geldiler oğlu ile...
KV'nin Annesi ve Babası da burdalardı... Anlayacağınız, kalabalık olduğumuz halde daha da çok kalabalıklaşmıştık.
Eşim sabah vardiyasına gidecekti, KP ise gece vardiyasına gitmişti, KV çoğu zaman uykusuz kaldığından Annesi de yukarı yatmaya çıkmış, ben ise bebeğimi emzirip yatıracaktım, eşim sabah vardiyasına gideceği için uyuyordu, Görümcem de "Bulaşık Annem'e kalmasın, hemen halledip geliyorum" demişti. Ben bebeği emzirirken Anneanne ile laflamaya daldık, bebek de kucağımda emiyordu, görümce ise yukarıya çıktı, sohbet, muhabbet derken, birden kapı açıldı KV. "Beni mi kovlaşıyorsunuz" diyerek hepimizi tersledi, sonra da bana "Git çocuğu yatır, sende kocanın yanına yat" dedi. (Sonradan öğreniyorum ki KV ve Görümce kavga etmişler). KV böyle deyince herkesin morali bozuldu, ve yattılar. Bende bebeği yatırır yatırmaz başladı ağlamaya, kucağımda susturmaya çalışıyorum, bir yandan da herkes uyanacak diye stress yapıyorum, ben stress yaptıkça bebek de etkilense gerek ki, hiç susturamadım. KV çıktı geldi hemen Yatak odamıza girdi "Niye ağlatıyon çocuğu?" sesi. Bende "Çocuk ağlıyorsa, sen niye çıkıp geliyon, anası yanında ya..." dedim. Yalnız KV'ye sinirlendikçe, stressim de çoğaldı ve bebeğim hiç durmadan ağlamaya devam etti. En sonunda Anneanne çağırdı, "Gel kızım, kocan uyanmasın ben de biraz yardım edeyim" dedi. Beraber susturmaya çalışırken KV aşağıdan yukarıya "Kız, ağlatma çocuğu, çabuk indir aşağıya" diye bağırıyor. Bende o bağırdıkça daha çok sinirlendim. "Kız, kocanı uyandırmasana çabuk getir çocuğu" diye bağırmaya devam ediyor. Kocan uyanmasın diyen KV, oğlunu aşağıdan telefonla arayıp "Çabuk söyle ona çocuğu bana getirsin" demiş. Anneannem de "Kızım, çocuk aç galiba, bi emzir bakayım" dedi. Çocuğu emzirirken kocam geldi kapının ağzında "Çocuğu getir, çocuğu getir..." diyor, KV ise aşağıdan bağırmaya devam ediyor "Çocuğu indir herkes uyanacak" diye... "Tamam emzireyim de, getireceğim....!" demeye kalmadan, bebeğim de kucağımdayken eşim üstüme bi saldırdı saçımı yoldu, yüzümü yumrukladı, kalçalarıma tekmeler savurdu, ben ise "Bebeğe bişey olacak" diye korkumdan bi o yana bi bu yana çocuğu korumaya çalışırken eşim yüzüme tekmeler, yumruklar savurdu, Anneannem "Kızım, çocuğu al" diye, görümceye bağırdı, görümce geldi hemen çocuğu verdim, eşim gitti, geri geldiğinde elinde ayakkabı vardı, ayakkabıyla vurmaya devam etti, KV aşağıdan hala "Çocuğu getir Kızzzz..." diye bağırıyor, o sinirle Dedem aşağıya bi hücumla inmiş, KV'ye bi Tokat koymuş, KV yukarıya "Allah belanı versin" diyerek çıktı, ben bebeğime bakmaya gitmiştim, o sinirle ben KV'ye bağırmışım, çığırmışım... KV'de bana "Orospu, Kahpe, defol evimden" diyor, sanki ben durmaya çok hevesliymişim gibi.. Bu satırları yazarken bile ağlıyorum ama çok zoruma gitti, bu olaydan sonra herkes benim tarafımda oldu, Görümcem gidip abisine söylemedik laf bırakmamış, eşim "Annem yüzünden oldu, ona sinirimi ondan çıkardım, çok özür dilerim, çok özür dilerim" demiş, ama ne çare... Şimdi bebeğime baktıkça "Allahım sen korudun..." diyorum, çünkü bu atlattığımız inanın ki bir mucizeydi, ertesi gün benim her yanım çürükken, bebeğime şükürler olsun hiç bir şey olmamıştı. Ama ne oldu biliyor musunuz??
Gururum kırılmıştı, herşeyden kaçıp gitmek istiyordum, herşeyleri bırakıp bi tek kızımla kaybolup gitmek istiyordum, ama yine olmadı. Yine KV kendi haklı çıkardı, yine yağ gibi üste çıktı. Ve ben yine ezilip kalmıştım..
Olayın üstünden 26 gün geçti, ama herşey daha dün gibi aklımda...
Şimdilerde ise:
"Aman çocuğa bişey olmasın,
"Aman üşütmesin, üşümesin....." diyorlar.
Onlar öyle dedikçe daha çok sinirleniyorum. Hem KV, hemde oğlu. Ben de artık gocunmuyorum. Her lafta karşılığını veriyorum. Ama artık soğudum herkesten. Bi an önce Allah'tan hayırlısını diliyorum...
Artık yazamıyorum, ama tesellinize ihtiyacım var, her zaman okumaya çalışacağım.
Okuduğunuz için teşekkür ederim, iyi geceler
Siz annesiniz de anlayabiliyor musunuz peki? Bu anlamış haliniz mi?Bebeğimi vermem asla? Şikayet edecek olsaydım ben ederdim, ama be yazık ki yapamadım. Ben bebeğimi düşünmüyor muyum sanki? Bu kadar mı aciz ve sorumsuz olduğumu düşünüyorsunuz. Size acıdım. Her anne bebeğine canını verir. Her anne bebeğini canından çok sever. Anne değilsiniz demek ki anlayamazsınız