'Bebeğimi' ve 'Beni' dövdü :( Artık gururum kaldırmıyor

1.5 ay oldu, elimden telefon alındı, ve uzun süredir yazamadım. Sabrettim, sabrettim ama artık yolun sonuna geldim. Herşeye boyun eğdim, ses etmedim, ama artık dayanacak gücüm kalmadı. Lohusalığım'da anlamadı, hep beni rencide edecek zamanlar aradı, sustum.. "40'ımız çıksın belki durum düzelir!" dedim, ama herşey daha da berbatlaşmaya başladı.
40'ımız çıktı ve biz onun gecesinde KV yüzünden dayak yedik.
"Bebekleri Allah korur!!" derler ya, işte onun canlı şahidi biziz.

Bilen bilir biz KV ve KP ile aynı evde yaşıyoruz.
Ev 2 katlı, yalnız 2. katta sadece 1 salon ve 3 yatak odası var.
Görümcem'in 2 hafta tatili vardı, buraya geldiler oğlu ile...
KV'nin Annesi ve Babası da burdalardı... Anlayacağınız, kalabalık olduğumuz halde daha da çok kalabalıklaşmıştık.
Eşim sabah vardiyasına gidecekti, KP ise gece vardiyasına gitmişti, KV çoğu zaman uykusuz kaldığından Annesi de yukarı yatmaya çıkmış, ben ise bebeğimi emzirip yatıracaktım, eşim sabah vardiyasına gideceIo i için uyuyordu, Görümcem de "Bulaşık Annem'e kalmasın, hemen halledip geliyorum" demişti. Ben bebeği emzirirken Anneanne ile laflamaya daldık, bebek de kucağımda emiyordu, görümce ise yukarıya çıktı, sohbet, muhabbet derken, birden kapı açıldı KV. "Beni mi kovlaşıyorsunuz" diyerek hepimizi tersledi, sonra da bana "Git çocuğu yatır, sende kocanın yanına yat" dedi. (Sonradan öğreniyorum ki KV ve Görümce kavga etmişler). KV böyle deyince herkesin morali bozuldu, ve yattılar. Bende bebeği yatırır yatırmaz başladı ağlamaya, kucağımda susturmaya çalışıyorum, bir yandan da herkes uyanacak diye stress yapıyorum, ben stress yaptıkça bebek de etkilense gerek ki, hiç susturamadım. KV çıktı geldi hemen Yatak odamıza girdi "Niye ağlatıyon çocuğu?" sesi. Bende "Çocuk ağlıyorsa, sen niye çıkıp geliyon, anası yanında ya..." dedim. Yalnız KV'ye sinirlendikçe, stressim de çoğaldı ve bebeğim hiç durmadan ağlamaya devam etti. En sonunda Anneanne çağırdı, "Gel kızım, kocan uyanmasın ben de biraz yardım edeyim" dedi. Beraber susturmaya çalışırken KV aşağıdan yukarıya "Kız, ağlatma çocuğu, çabuk indir aşağıya" diye bağırıyor. Bende o bağırdıkça daha çok sinirlendim. "Kız, kocanı uyandırmasana çabuk getir çocuğu" diye bağırmaya devam ediyor. Kocan uyanmasın diyen KV, oğlunu aşağıdan telefonla arayıp "Çabuk söyle ona çocuğu bana getirsin" demiş. Anneannem de "Kızım, çocuk aç galiba, bi emzir bakayım" dedi. Çocuğu emzirirken kocam geldi kapının ağzında "Çocuğu getir, çocuğu getir..." diyor, KV ise aşağıdan bağırmaya devam ediyor "Çocuğu indir herkes uyanacak" diye... "Tamam emzireyim de, getireceğim....!" demeye kalmadan, bebeğim de kucağımdayken eşim üstüme bi saldırdı saçımı yoldu, yüzümü yumrukladı, kalçalarıma tekmeler savurdu, ben ise "Bebeğe bişey olacak" diye korkumdan bi o yana bi bu yana çocuğu korumaya çalışırken eşim yüzüme tekmeler, yumruklar savurdu, Anneannem "Kızım, çocuğu al" diye, görümceye bağırdı, görümce geldi hemen çocuğu verdim, eşim gitti, geri geldiğinde elinde ayakkabı vardı, ayakkabıyla vurmaya devam etti, KV aşağıdan hala "Çocuğu getir Kızzzz..." diye bağırıyor, o sinirle Dedem aşağıya bi hücumla inmiş, KV'ye bi Tokat koymuş, KV yukarıya "Allah belanı versin" diyerek çıktı, ben bebeğime bakmaya gitmiştim, o sinirle ben KV'ye bağırmışım, çığırmışım... KV'de bana "Orospu, Kahpe, defol evimden" diyor, sanki ben durmaya çok hevesliymişim gibi.. Bu satırları yazarken bile ağlıyorum ama çok zoruma gitti, bu olaydan sonra herkes benim tarafımda oldu, Görümcem gidip abisine söylemedik laf bırakmamış, eşim "Annem yüzünden oldu, ona sinirimi ondan çıkardım, çok özür dilerim, çok özür dilerim" demiş, ama ne çare... Şimdi bebeğime baktıkça "Allahım sen korudun..." diyorum, çünkü bu atlattığımız inanın ki bir mucizeydi, ertesi gün benim her yanım çürükken, bebeğime şükürler olsun hiç bir şey olmamıştı. Ama ne oldu biliyor musunuz??

Gururum kırılmıştı, herşeyden kaçıp gitmek istiyordum, herşeyleri bırakıp bi tek kızımla kaybolup gitmek istiyordum, ama yine olmadı. Yine KV kendi haklı çıkardı, yine yağ gibi üste çıktı. Ve ben yine ezilip kalmıştım..

Olayın üstünden 26 gün geçti, ama herşey daha dün gibi aklımda...
Şimdilerde ise:
"Aman çocuğa bişey olmasın,
"Aman üşütmesin, üşümesin....." diyorlar.
Onlar öyle dedikçe daha çok sinirleniyorum. Hem KV, hemde oğlu. Ben de artık gocunmuyorum. Her lafta karşılığını veriyorum. Ama artık soğudum herkesten. Bi an önce Allah'tan hayırlısını diliyorum...

Artık yazamıyorum, ama tesellinize ihtiyacım var, her zaman okumaya çalışacağım.

Okuduğunuz için teşekkür ederim, iyi geceler :KK43:
O kaynanayi doverim ben herseyin basi o ne demek cocugu getir ya sanane yani o kocan duzelmez kardesim ben soylim oyle ailede buyuyen cocuk korkak olur siddet egilimli olur ya kocan cinnet gecirip cocugu yerden yere vursa yada seni oldurse o evden cikmaya bak
 
Telefon önceden başka bi sebeb yüzünden alındı. Kavga ettikten sonra da görümcem abisine "Sen manyak mısın...???" vs vs bişeyler söylemiş, ondan sonra da "Annem yüzünden oldu, özür dilerim, çok özür dilerim" demiş :KK43:
Tamam anladım. Fake değilsin . Ama O bebek sana emanet. Bunu unutma olur mu? İşin içinde bebek olmasa senin durumun hakkında bişey yazardım ama kusura bakma öncelikle onu düşünmelisin
 
YANİ ŞİMDİ diğer arkadaşlarin dediği gibi inşallah fakr değilsindir ve bir anne ve kadın olarak çok üzüldüm allah yardımcın olsun
 
Telefon önceden başka bi sebeb yüzünden alındı. Kavga ettikten sonra da görümcem abisine "Sen manyak mısın...???" vs vs bişeyler söylemiş, ondan sonra da "Annem yüzünden oldu, özür dilerim, çok özür dilerim" demiş :KK43:
Senden özür dilemedi ama bizzat? Mis mis mis hep, gelip seninle konuşan oldu mu?
 
Bu konuyu görüyordum ama başlığında bebeğimi dövdü yazdığı için yüreğim kaldırıp giremiyordum. Şimdi girebildim ve içim dağlandı.

Size acıyamadım en başından eşiniz sinyalleri vermiş ana kuzusu bir aciz olduğunu belli etmiş en sonunda dövmüş sizi. Bu sona bile bile yaklaşmışsınız yok çok seviyorum yok yeni evliyim. Ne oldu çok sevmeniz yeni evli olmanız o aciz adamı değiştirdi mi?

Bebeğe çok üzüldüm ama onun ne suçu var ona bunları nasıl yaşatabiliyosunuz yüzüne bakınca yerin dibine giresiniz gelmiyor mu?

O çocuk için biran önce boşanırsın inşallah. Hiçbişey kv yüzünden değil eşim dediğin adam yüzünden.
 
Sende geleceği ön görmek diye bişey yok. Geçmiş konularına baktım ve onu anladım. İnsanları asla tanıyamıyorsun, belki yaşından ama azda olsa tanıyabilmen tahminedebilmen lazım.

Israrla kv ismi koymak için konu açmışsın kocan istemezken sen istemişsin bide 'kv severim kocamla arası sıcak olsun' diye yazmışsın. Var mı böyle bişey ya bu kadın çok iyiydide birden mi böyle oldu?

Aç gözünü artık insanları tanı
 
Şuraya bak hırsını alamamış eli acıyınca gidip ayakkabı mı almış ?Bu cahil ve karaktersiz insanlar yüzünden bizler yaşam sevincimizden oluyoruz ya, ona yanıyorum.Umarım hakkınızdan hayırlısı olur
 
Geçmiş olsun,tekrarı yaşanmaz umarım..Burada suçlu olan tek kişi eşiniz.Eşiniz adam gibi adam olsaydı,kv böyle size bağırmaz,ahkam kesemezdi.Erkek gerektiği yerde gereken kisiye ağırlığını koyacak.Kimseye çocuğunun annesini ezdirmeyecek bırakın el kaldırmayı...Yerinizde olsam orada durmam artık,çocuk için pekte sağlıklı bir ortam diil..Zira Kv kp ve eşiniz cehalet içindeler..
 
Yurt disinda ki kanunlar daha iyi olabilir bu durumda keske bi rapor alabilseydin yaziklar olsun ne bicim insanlar çocuğunuzu bu canilerin yaninda nasil buyuteceksiniz kv nasil bir evlat yetistirmis 2 side birbirinden karaktersiz allah yarimciniz olsun ben olsam bosanirdim
 
Kocan seni çok fena dövmüş ama sen de ona söyleyeceğini soylemişsin. Helal olsun kız sana. aferin altta kalmamışsın bacım. Ayrı yat tabi köye gidince herşey çözülür. Morluk dediğin nedir. Geçer geçer. Kafana darbe almadiysan bir şey olmaz, geçmiş olsun...... Hay Allahım yarabbim.
 
KV hem suçlu, hem güçlü. Böyle trip atmalar falan... Ama kızına (görümceme) "ben böyle olacağını tahmin edemedim, keşke karışmasaydım" demiş. KP "Anası var o bebeğin yanında, sanane, sana mı düştü, onun yapamadığını sen mi becerecen" demiş. Anneannem "Kabahatli sensin kızım, kusura bakma doğru olanı konuşalım" demiş. Görümcem de "Sakın millete anlatayım deme, rezil olan sen olursun, bir daha da ben bu eve gelmeyeceğim, senin gibi anne daha ben hiç görmedim, hayvan değil o kız, yazık ya..." demiş.

Peki bir Allah'ın kulu da kocanın kulağını çekmedi mi? Karşılarına alıp sen nasıl bir insansın demedi mi? Sen bunu ne olursa olsun nasıl yaparsın demedi mi? Kayınvalide ne yaparsa yapsın, ne kadar karışırsa karışsın eşin bunu yapamaz. Sen ayrı eve çıksan da, kayınvalideyi bir daha görmeseniz de, dayak yemeyeceğinin garantisi var mı? Yarın öbür gün başka bir konuda eşinin delirmeyeceğinin garantisi var mı? Annem yüzünden oldu ne demek? Annesi beynin kontrol etti de döv döv, git ayakkabıyı al bir de onunla mı döv dedi?
Bakın çocuk yapmayı biliyorsanız artık 19 yaşında olmanız falan önemini yitiriyor. Siz bir annesiniz. Mantıklı düşünüp mantıklı kararlar almalısınız. Burda kayınvalidenizi suçlarsanız bir adım ilerleyemezsiniz. Esas suçlunun öfke kontrolü olmayan eşiniz olduğunu bilmeniz gerekiyor. Sebep bugün annesi olur yarın başka bir şey. Tedavi olması gerekiyor. Ve sizin de çocuğunuz için hareket etmeniz gerekiyor.
Kayınvalidenize iyice bakın. Sonunuz onun gibi olacak çünkü. O da şiddet görmüş ve sonunda bunu kanıksayıp bu hale gelmiş. Siz de ilerde aynı bu model olacaksınız. Dayaktan, öğrenilmiş çaresizlikten yeni geleni de siz ezeceksiniz. Bu zinciri kırmanız lazım.
Herkes sormuş ama cevabınızı göremedim. Köye babanızın yanına ne zaman gidiyorsunuz?
Önceki konularınıza da yazdığımı hatırlıyorum. Kendinizi kurtarmanız lazım sizin. Avrupanın göbeğindesiniz. Tüm imkanlar sizin elinizde. Kendiniz geliştirmek için çabalayın, iş bulmak için öabalayın. Sizi illa bir erkeğin kurtarmasını beklemeyin. Önce eşinizile evlenince kurtulurum sanıdınız, şimdi de babanızın kurtarmasını bekliyorsunuz. Kendiniz kurtarmak için çabalayın çünkü hayatınızdaki erkeklerde iş yok.
 
1.5 ay oldu, elimden telefon alındı, ve uzun süredir yazamadım. Sabrettim, sabrettim ama artık yolun sonuna geldim. Herşeye boyun eğdim, ses etmedim, ama artık dayanacak gücüm kalmadı. Lohusalığım'da anlamadı, hep beni rencide edecek zamanlar aradı, sustum.. "40'ımız çıksın belki durum düzelir!" dedim, ama herşey daha da berbatlaşmaya başladı.
40'ımız çıktı ve biz onun gecesinde KV yüzünden dayak yedik.
"Bebekleri Allah korur!!" derler ya, işte onun canlı şahidi biziz.

Bilen bilir biz KV ve KP ile aynı evde yaşıyoruz.
Ev 2 katlı, yalnız 2. katta sadece 1 salon ve 3 yatak odası var.
Görümcem'in 2 hafta tatili vardı, buraya geldiler oğlu ile...
KV'nin Annesi ve Babası da burdalardı... Anlayacağınız, kalabalık olduğumuz halde daha da çok kalabalıklaşmıştık.
Eşim sabah vardiyasına gidecekti, KP ise gece vardiyasına gitmişti, KV çoğu zaman uykusuz kaldığından Annesi de yukarı yatmaya çıkmış, ben ise bebeğimi emzirip yatıracaktım, eşim sabah vardiyasına gideceği için uyuyordu, Görümcem de "Bulaşık Annem'e kalmasın, hemen halledip geliyorum" demişti. Ben bebeği emzirirken Anneanne ile laflamaya daldık, bebek de kucağımda emiyordu, görümce ise yukarıya çıktı, sohbet, muhabbet derken, birden kapı açıldı KV. "Beni mi kovlaşıyorsunuz" diyerek hepimizi tersledi, sonra da bana "Git çocuğu yatır, sende kocanın yanına yat" dedi. (Sonradan öğreniyorum ki KV ve Görümce kavga etmişler). KV böyle deyince herkesin morali bozuldu, ve yattılar. Bende bebeği yatırır yatırmaz başladı ağlamaya, kucağımda susturmaya çalışıyorum, bir yandan da herkes uyanacak diye stress yapıyorum, ben stress yaptıkça bebek de etkilense gerek ki, hiç susturamadım. KV çıktı geldi hemen Yatak odamıza girdi "Niye ağlatıyon çocuğu?" sesi. Bende "Çocuk ağlıyorsa, sen niye çıkıp geliyon, anası yanında ya..." dedim. Yalnız KV'ye sinirlendikçe, stressim de çoğaldı ve bebeğim hiç durmadan ağlamaya devam etti. En sonunda Anneanne çağırdı, "Gel kızım, kocan uyanmasın ben de biraz yardım edeyim" dedi. Beraber susturmaya çalışırken KV aşağıdan yukarıya "Kız, ağlatma çocuğu, çabuk indir aşağıya" diye bağırıyor. Bende o bağırdıkça daha çok sinirlendim. "Kız, kocanı uyandırmasana çabuk getir çocuğu" diye bağırmaya devam ediyor. Kocan uyanmasın diyen KV, oğlunu aşağıdan telefonla arayıp "Çabuk söyle ona çocuğu bana getirsin" demiş. Anneannem de "Kızım, çocuk aç galiba, bi emzir bakayım" dedi. Çocuğu emzirirken kocam geldi kapının ağzında "Çocuğu getir, çocuğu getir..." diyor, KV ise aşağıdan bağırmaya devam ediyor "Çocuğu indir herkes uyanacak" diye... "Tamam emzireyim de, getireceğim....!" demeye kalmadan, bebeğim de kucağımdayken eşim üstüme bi saldırdı saçımı yoldu, yüzümü yumrukladı, kalçalarıma tekmeler savurdu, ben ise "Bebeğe bişey olacak" diye korkumdan bi o yana bi bu yana çocuğu korumaya çalışırken eşim yüzüme tekmeler, yumruklar savurdu, Anneannem "Kızım, çocuğu al" diye, görümceye bağırdı, görümce geldi hemen çocuğu verdim, eşim gitti, geri geldiğinde elinde ayakkabı vardı, ayakkabıyla vurmaya devam etti, KV aşağıdan hala "Çocuğu getir Kızzzz..." diye bağırıyor, o sinirle Dedem aşağıya bi hücumla inmiş, KV'ye bi Tokat koymuş, KV yukarıya "Allah belanı versin" diyerek çıktı, ben bebeğime bakmaya gitmiştim, o sinirle ben KV'ye bağırmışım, çığırmışım... KV'de bana "Orospu, Kahpe, defol evimden" diyor, sanki ben durmaya çok hevesliymişim gibi.. Bu satırları yazarken bile ağlıyorum ama çok zoruma gitti, bu olaydan sonra herkes benim tarafımda oldu, Görümcem gidip abisine söylemedik laf bırakmamış, eşim "Annem yüzünden oldu, ona sinirimi ondan çıkardım, çok özür dilerim, çok özür dilerim" demiş, ama ne çare... Şimdi bebeğime baktıkça "Allahım sen korudun..." diyorum, çünkü bu atlattığımız inanın ki bir mucizeydi, ertesi gün benim her yanım çürükken, bebeğime şükürler olsun hiç bir şey olmamıştı. Ama ne oldu biliyor musunuz??

Gururum kırılmıştı, herşeyden kaçıp gitmek istiyordum, herşeyleri bırakıp bi tek kızımla kaybolup gitmek istiyordum, ama yine olmadı. Yine KV kendi haklı çıkardı, yine yağ gibi üste çıktı. Ve ben yine ezilip kalmıştım..

Olayın üstünden 26 gün geçti, ama herşey daha dün gibi aklımda...
Şimdilerde ise:
"Aman çocuğa bişey olmasın,
"Aman üşütmesin, üşümesin....." diyorlar.
Onlar öyle dedikçe daha çok sinirleniyorum. Hem KV, hemde oğlu. Ben de artık gocunmuyorum. Her lafta karşılığını veriyorum. Ama artık soğudum herkesten. Bi an önce Allah'tan hayırlısını diliyorum...

Artık yazamıyorum, ama tesellinize ihtiyacım var, her zaman okumaya çalışacağım.

Okuduğunuz için teşekkür ederim, iyi geceler :KK43:
Cok uzuldüm zaten sıkıntı vardı icimde koyverdim aglamayı ne bicim insanlar var ya kufur edip ban yemek istemiyorum yoksa etcektim nerdeyse annem geldi gozumun onune az cekmemis o da bunlari size yapmalarina izin vermeyin eger sahip cikanınız aileniz varsa lutfen o evden uzaklasın ayrı eve ya cıkın ya biraz kendi ailenize gidin bakın insan psikolajikman cookk cokuyo ve her turlu rahatsizlik sonradan cikiyo o dayaklarla annemde simdi ne ararsan var lutfen kendinizi ezdirip harap etmeyin gencsiniz eger aileniz arkanizdaysa esinize soyleyin ya ayri eve cikin yada ayrilin calisip kendinizede cocugunuzada bakarsiniz Allah yar ve yardimciniz olsun cok zor bi durum Allah esinize akil fikir vijdan versin insaalh
 
Offf ne diyeyim ki bebe küçük el kol bağlı kaçıp kurtul desem öncelik bebeğinin hayatının idaresi ama sende orda duramazsın durmamalısın. Allah kolaylık versin ama eğer ailen arkanda duracaksın çık ayrıl bebeğine annen bakar sen çalışır hayatına devam edersin. Dayak bu affı olmaz olmamalı. Çok geçmiş olsun.
 
her sinirlenen karısına yapıştırmış tokatı tekmeyi babalı oğullu , kaynana gelinine oros... diye bagırabilmiş ev ev değil tımarhane , yurtdışındaki imkanlar çok daha iyiyken hertürlü çocuğuna kimse bakmasa devlet sana maaş bile baglayacakken hala köye gidince anlatcam diye beklemen kesinlikle ayrılamayacağının bahanesi..
 
X