Bebeğimi tek başıma büyütüyorum ve çok yorgunum canım anneler

A

avheraa

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
1 Nisan 2016
120
169
103
36
Merhabalar sevgili arkadaşlar. Nasıl anlatsam , nereden başlasam bilemedim. Oğlumu dünyaya getirdiğim günden beri tek başıma bakıyorum, zaman zaman annemin ilgilendiği yardım ettiği dönemler de oldu ancak zararı faydasından çok olduğu için hiçbir zaman iyi gelmedi. Yavrum 32 aylık oldu. Ben serbest çalışan bir avukatım ve 32 aydır doğru dürüst iş almıyorum . Çok yorgunum, hem ruhen hem bedenen. Benim gibi zorlanan, yorulan, bazı noktalarda tükendiğini hisseden analar var mıdır içimizde? Çocuğu anaokula başlatmak konusunda kararsızım çünkü her kafadan ayrı bir ses çıkıyor. Annem hiçbir şeye doğru dürüst faydası olmadığı halde çocuğumla ilgili kritik konularda hep ahkam kesiyor. Öz annemle ilgili bu şekilde konuştuğuma inanamıyorum ancak evlat sahibi olduktan sonra annemle ilişkim ciddi manada hasar aldı. Hiçbir zor anımda ASLA yanımda göremedim. Eşim çok ciddi bir rahatsızlık atlattı yavrum 7 aylıkken, hayatımın en üzgün en zor günlerinde annem yoktu. Ne manen ne madden. Hepsi çok gücüme gidiyor. Ve bugün çocuğumla ilgili aldığım kararlara, anneliğime bile laf etme haddini kendinde görebiliyor. Anaokulu araştırıyorum, çok erken diyor mesela. Bence değil ve son derece eğitimli kendimi yetiştirmiş bir kadın olan ben onun bu müdahalelerinden her zaman etkileniyorum. Nitekim çok yorgunum dostlar, yavrusuna kendisi bakanlar, sizler ne yapıyorsunuz? Çocuklarınızı okula veriyor musunuz bu aylarda?
 
Bana annem yardim ediyor ama etmedigi gunler bile yipranmama yetiyor. Hatta bugun moralim cok bozuk, nasil tek basima bikac gun bakmak bu kadar zor olabilir diye. Sonra bu moral bozuklugu cocuguma yansimasin diye elimden geleni yaparken yoruluyorum Allah sizin gibi tamamen tek basina cocugunu yetistirenlerin yardimcisi olsun, gercekten cok ama cok zor bir isin altindan kalkiyorsunuz, ne hissetseniz haklisiniz. Tum yorgunlugunuz, uzuntunuz, siteminizde haklisiniz..
Ben de kizimi 2 yasina basar basmaz krese vermeyi dusunuyorum, kendi hayatima devam edebilme dusuncesi cok cazip geliyor ama cocugumun da sosyal becerileri icin erkenden baslamasinin faydali olacagini dusunuyorum.
 
Psikologların büyük bir kısmı 36 ayda mutlaka verin diyor zaten. Eylül başında 34 aylık olur gönül rahatlığı ile verin.benim kızım da 34 aylıkken başladı. Bir çok kreş bezli de alıyor. Tek dikkat etmenizi söyleyebileceğim konu okula oryantasyon kısmı.acele etmeyin sakın,bizim psikoloğumız oryantasyon 3, veya 5 gün değildir 2 aya kadar uzar dedi. Seçeceğiniz okulla özellikle oryantasyon sürecini konuşun. Alışmış gözüküyor diye birden tam güne geçmeyin mesela. Önce sizle bahçede dursun,öğretmeni ile bahçede oynasınlar.sonra o içeiri girsin siz bahçede bekleyin gibi. İleride aıkıntı olmaması için bu süreç çom önemli.Sizin imkanlarınız uygunsa mesela 2.döneme kadar ya da bu yıl yarım gün gönderebilirsiniz. Biz 9.haftanın sonunda tam güne ancak başlamıştık alışması baya karınca adımları ile olmuşu bizim
 
Kreşe verirdim ben olsam . Annenizin elinde yetişeceğine Müge Anlı vs izleyeceğine kreşe gitsin erkenden sosyalleşmeyi de öğrenir hem.


Annenize de senin yetiştirdiğin çocuğunda görüyoruz benim işime karışma dersiniz
 
Ben de bu şekilde düşünüyorum tam olarak. Annemden çocuğuma bakmasını özel olarak talep edemiyorum etmek istemiyorum artık çünkü inanın beni daha çok yoruyor yetiştirirlermiş fikir ayrılıkları. Sırf bu sebepten neredeyse 3 senedir çalışma hayatıma ara verdim Ancak artık işime dönmem gerekiyor , yavruma yetmediğimi hissetmeye başladım. Aslında sanıyorum anaokulu mevzusunun da ötesinde doğumdan sonra anne kız ilişkimizin bozulması esas benim kalbimi kıran. Çünkü gerçekten hiçbir zaman problemli bir ilişkimiz olmadı ancak doğumdan sonra bir şeyler değişti ve ben bununla baş edemiyorum artık. Çocuğumla ilgili kararları tek başıma vermek istiyorum, psikolojik olarak yorduğu gibi kararlarımla ilgili de negatif eleştiriye maruz kalıyorum sürekli. Annemi canım kadar seviyorum orası ayrı ama artık çok kırgınım, evladıma bu ikilemim iyi gelmediğini düşünüyorum ve ben çok yorgunum elimden gelenin en iyisini yapıyorum ancak yetemiyorum artık. Toksik aile ilişkilerinin ülkesi burası gerçekten.
 
Ben de tam olarak dediğiniz gibi Baby steps ilerlemek istiyorum. Ancak maalesef bulunduğumuz muhitte anaokulları ekolleriyle isim yapmış okullar olmasına rağmen yönetim genel olarak üsttenci tavır yükleniyor . Şöyle ki ebeveyne çok seçim hakkı sunmadan her şeyi biz biliriz mentalitesiyle hareket eden yerler. Çok metnini duyup görüşmeye gittiğimizde fiyaskoyla ayrılıyoruz çoğu yerden. Siz bırakın gidin çocuk bizde öyle alışacak buraya mantığı hakim. Çoğu montessori okulunda (isim yapmış) velilere okulu gezmeye bile izin vermiyorlar inanılmaz saçma yöntemler var. Ki oryantasyon süreci biliyoruz ki güvenli bağlanma kadar önemli bir süreç. Çocuğumun güvenli ayrılmasını istiyorum benden, ne kadar yorulmuş olsam da 32 ay boyunca bilfiil tek başıma büyütmüşüm için benim için de psikolojik olarak zorlayıcı bir süreç. Ama benim sizlere , tecrübeli annelere esas sorum bu yaş grubu için okuldur değil mi en sağlıklı olan? Nedense bir yanım okul arayışı içerisindeyken hep suçluluk duygusu hissediyor. Mantıksız olduğunu biliyorum ama dediğim gibi aile büyükleri de müdahaleci yapıda insanlar oldukları için ne kadar umursamıyorum desem de etkileniyorum . Müdahaleler şu şekilde: daha çok küçük, pandemi henüz bitmiş değil, biraz daha sık dişini 4 yaşında gönder vs vs bu liste uzar gider. Ama ben bu yaşa nasıl getirdim bir başıma, nelerden feragat ettim ne hissediyorum ve sanki şu noktadan sonra yetemiyorum hissi kimsenin umrunda değil gibi gelmeye başladı artık bana . Akran istiyor artık yavrum. Görüyorum bunu.
 
Annem emekli öğretmen, öyle 2.5 yaşındaki bebeğime Müge Anlı izletecek biri değil. Oldukça eğitimli ve kendini yetiştirmiş bir kadın, keza kendisi de izlemez o tarz programlar :) Anneme kırgınım bazı konulardan ötürü Ancak hakkını da yedirmem hehehe. Benim kırgınlığım tam tersi annemden iyilik rica ederken bunun altında eziliyor hissine kapılmam bir şekilde. Sürekli fikir ayrılığına düşmemiz ve annemin belki de o kuşağın ortak bir tavrı olan her şeyin en iyisini ben bilirim siz bilmezsiniz tavrı. Bunlar artık kendi anneliğimle ilgili atacağım cesur adımları atamamama, bir okul mevzusunda bile suçluluk hissetmeme ne yapacağımı şaşırmama yol açıyor. Senin yetiştirdiğin çocuğu da görüyoruz derken benden mi bahsediyorsunuz hehehe fena da bi insan yetiştirmedi şimdi ama ya anlamadım ne demek istediğinizi :)
 
Ben sizi anlıyorum oğlum şuan 30 aylık çok yorgunum her yönden . Ev ve çocuk beni yıprattı hele bu sene çok zorlandım 2 yaş Yaşadığımız şehirde bir tane çocuğuma bakacak insan yok covid oldum yerlerde sürüne sürüne baktım eşim öyle yoğun çalışıyor ki işteki stres eve geliyor herşey daha beter oluyor . 2 satır kitap okuyamıyorum kendime ayırdığım zaman yok denecek kadar az
 
Annem emekli öğretmen, öyle 2.5 yaşındaki bebeğime Müge Anlı izletecek biri değil. Oldukça eğitimli ve kendini yetiştirmiş bir kadın, keza kendisi de izlemez o tarz programlar :) Anneme kırgınım bazı konulardan ötürü Ancak hakkını da yedirmem hehehe. Benim kırgınlığım tam tersi annemden iyilik rica ederken bunun altında eziliyor hissine kapılmam bir şekilde. Sürekli fikir ayrılığına düşmemiz ve annemin belki de o kuşağın ortak bir tavrı olan her şeyin en iyisini ben bilirim siz bilmezsiniz tavrı. Bunlar artık kendi anneliğimle ilgili atacağım cesur adımları atamamama, bir okul mevzusunda bile suçluluk hissetmeme ne yapacağımı şaşırmama yol açıyor. Senin yetiştirdiğin çocuğu da görüyoruz derken benden mi bahsediyorsunuz hehehe fena da bi insan yetiştirmedi şimdi ama ya anlamadım ne demek istediğinizi
Tam olarak aynı hisleri paylaşıyoruz . Güzel kardeşim gerçekten zor bir süreçmiş bebek büyütmek. Öyle İnstagram hikayelerinde influencer dünyalarındaki gibi değilmiş :) Size anneniz sürekli yardım ediyor sanırım çok şanslısınız. Esasında benim durumum şöyle ben talep ettiğim zamanlarda yardım ediyor annem ama ben isterdim ki istemek zorunda kalmayayım . Aradaki ince çizgiyi anlamışsınızdır sanıyorum. Belki benim de hatalarım vardır bilmiyorum, zaten bu konuyu açma sebebim anaokulu muhabbetinden ziyade anne kız ilişkimizin bu ara yıpranmasına duyduğum üzüntü. Ben mi tölere edemiyorum acaba bazı şeyleri bilmiyorum. Öyle olunca tek başıma ilgileneyim hiç gelmesin ağzımın tadı da bozulmasın diyorum hep. Siz annenizle fikir ayrılığına düşmüyor musunuz ? Gerçekten hata çift taraflıdır belki benim de törpülemem gereken bir şeyler vardır ama tek bildiğim çok yorgun olduğum . Oralardan beni anlamanız ve hissetmeniz o kadar kıymetli ki. Gündelik hayatta kimseyle paylaşamadığımız dertler çünkü bunlar. Ben artık kendime suçluluk duymadan zaman ayırmak istiyorum.
 
Ben vermedim(evime yakın sadece bir kreş var ve çok uçuk rakamlar istiyorlar) açıkcası düşündüm vermeyi yarım gün bile olsa bunu bakımı zor oldugu için değil çocugumun sosyalleşmesi için istiyorum aksi halde zaten kendim çocuk gelişimi mezunuyum evde egitim olarak yeterli egitimi saglıyorum. Böyle kreş vs çocugun gelişimi için çok faydalı kesinlikle verin arkadaşım 15 aylıkken verdi gayet güzel gidiyor süreç. Bakım konusuna gelince çocuklar rutini sever Bi düzen isterler arada Bi karşı dursalarda düzen onları huzurlu hissettirir uyku düzeni, yemek, aktivite zamanları vs belirli olursa dha rahat olursunuz 19 aylık oglum var bakım olarak zorlandıgım çok nadirdir bunun sebebi de çocuk degil genelde yani misafir vs durumlarda zorlanırım onun dışında düzeni oldugu için daha huzurlu Bi bebek düzen bozulduğu gün burnumdan geliyor Akşam 9 da uyudugu için kendime zamanım da kalır psikolojik olarak rahatlarım yoksa a çocukla yat çocukla kalk yıpratıcı Bi süreç oluyor
 
Bende kizimi tek başıma buyuttum hala buyudumedi tabiki daha 18 aylık ama gram kimsenin yardimi olmadi.
Eylul ayindada kreşe yazdiriyorum hafta 2 gün sabahlari bence onada iyi gelecek banada.
Banada annem aman tek cocuga hemen yazdir ne geregi var dedi ama ben yazdircam dedim var geregi onunda insan kevsetmesi gerekiyo hergün benimle baska cocuklari görünce hircinlasiyo biraz oynamayi orensin paylasmayi,sonrada inşallah allah nasip ederse 3 yaşında vericem ana okula
 
Gerçekten iyi ki açmışım bu konuyu. Ben sizi anlıyorum cümlesi öyle kıymetli ki. Günümüz anneleri de aman canım çok kırılgan herkes çocuk büyütüyor vb lafları duymamak için paylaşmıyorum kimseyle yorgunluğumu. Ama o kadar zor durumdayım ki artık tek mutluluğum eşimin akşam işten eve gelişi. Ne ara bu kadar saçma bir hayata verildi hayatım diyorum. Ömrüm boyunca gayet sosyal kendine zaman ayıran hobileri olan işinde gücünde bir insandım. Evladıma tüm emeklerim ve tüm vaktim feda olsun orası ayrı ancak biri de desin ki yardıma ihtiyacın var mı :) Bir çocuğu bir köy büyütürmüş eskiden, ekran açmadan her şeyimden vererek 32 ay bilfiil tek başıma ilgilendim. Eşim işten gelince ilgileniyor sağ olsun ama o da yorgun gelince çok verimli olamıyor. Artık çıkmazda hissetmeye başladım kendimi. Siz okul düşünmüyor musunuz peki ?
 
O zaman şanslısınız çocuğunuzun öyle bir anneannesi olduğu için:)
Geriye benim çocuğumu yetiştirme tarzima karişma gibi bir seçenek kalıyor ancak ise yarar mı bilemedim ://
Hemen hemen tüm anneler için evlatları maalesef mükemmel değil . Onu kastetmiştim… Örneğin benim annem ömrüm hayatı boyunca bir hukuk fakültesini okumamla gurur duymuştur. Başka da beni takdir ettiğini hiç görmedim:) hep eleştirir…
 
Ben de 30 ay olana kadar hiç zorlanmadım açıkçası :) Bakım olarak zaten hiçbir zaman zorlanmadım. Yavrunuz 19 aylıkmış, 2 yaş sendromundan sonra çocuklar akran istiyor , yoksa bilfiil sabahtan akşama kadar nitelikli oyunlar oynuyoruz biz de . Gelişimini destekleyecek oyunlar kuruyoruz. Avukatım, Oyun terapisi sertifikam da var çocuğum için aldım, mesele bir yerden sonra bu yavrular dört duvar arasında zorlanıyor meselesi. En azından benim tecrübem bu şekilde .
 
Bu sene düşünmüyorum bulunduğum şehirin şartları nedeniyle. 2023 temmuzda batiya tayin göreceğiz Eylül gibi bakacağım okul işine 3.5 yaşında olacak o zaman . Zaten psikiyatrist 3 yaştan önce okul önermedi . Oyun grubu olsun dedi oda burada düzenli verimli yoktu . Geçen kış başka bir evdeydik o ev beni çok yıprattı neyse ki siteye taşındık şuan günde 3 saat birlikte sitenin parkına iniyoruz sosyalleşiyor enerjisini atıyor iyi geldi yani . 2 yaş sendromu biraz olsun azaldı bitmedi ama daha iyi . Diş durumları çok kötüydü allaha şükür tek dişi kaldı bitiyor . Tuvalet eğitimi 1 ay önce başladık iyi gidiyor ama söylemiyor hep ben götürüyorum onu kafama takıyorum dil gelişimi biraz yavaş . Tv siz büyütüyorum eve temizlikçi vs gelmiyor yaşlandım tükendim bitmeme çok az kaldı bu arada öyle oyuncak oynamıyor doktor normalden hareketli buldu bedenen ruhen kötüyüm
 
Valla ben de hukuk fakültesini dereceyle bitirdim , ona rağmen en son ilkokulda Anadolu lisesi sınavını dereceyle kazandığımda takdir görmüştüm kendisinden, öyle haklısınız, o kadar haklısınız ki , koptum gerçekten yazdıklarınıza . Eleştiri onların işi…
 
Size sarılabilirim. Gerçekten eşşekten düşenin halinden yine eşşekten düşen anlar. Bizim diş tamamlanmadı çok gecikti, dil gelişiminde sorun yaşamadık, ancak benim oğlum çok hareketli. Çok hareketli. Çoook. Bedensel olarak çok zorluyor bu durum beni. Allah sağlık versin hepsi aşılır da bu annelerin de bir desteğe ihtiyacı var kanımca . Benim oğlum da oyuncaklarıyla oynamayı pek tercih etmez, ben, sadece ben :)
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Annem Üzüyor ve Bunun Farkında…
2
Yorumlar
31
Görüntüleme
2K
Mihrimah Sultann
13 - 19 Kasım 2023 Haftalık Burç Yorumları
2
Yorumlar
28
Görüntüleme
3K
Nhessa
S
Bebek Kıyafetleri, Bebek Eşyaları Bebek için neleri iyi ki almışım dedim?
4 5 6
Yorumlar
111
Görüntüleme
52K
ggitp
G
27 Mart - 2 Nisan 2023 Haftalık Burç Yorumları
2 3
Yorumlar
48
Görüntüleme
6K
Nhessa
Tüp Bebek Sürecim
14 15 16
Yorumlar
317
Görüntüleme
89K
nursenel
N
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…