kasım annesi olacaktım ama erken doğum nedeniyle ekim annesi oldum. o yüzden de yinede buraya yazmak istedim.. bebeğim doğduğundan beri eşimle sürekli kavga ediyoruz en ufak şey büyüyor ve onun sözleri çok kırıcı. lohusalığımda o kadar çok üzüldüm ki. annemle bile kavga etti benim yanımda sütüm kesilir mi diye düşünmeden annem beni bırakıp gitmek zorunda kaldı. bu gecede bebeğim saat 3 te uyandı ve her zaman çabucak tekrar uyurken bugün uyumadı. saat 4 oldu ben de sinşrlendim ve eşime kalk da biraz da sen bak uyumuyor dedim. 3.5 aydır br ya da iki kez ancak kalkmışır akşamları da bir iki sever o kadar. tek lafı bir şeye mi ihtiyacın var her şeyinizi alıyorum en iyisinden bir bebeğe de mi bakamıyorsun. ne yapayım emzireyim mi gibi laflar. sabah işe gitcem nasıl uyuyum dedi ve iş de kendi işi . bend e ücretsiz izne ayrıldım bu ay aslında çalışıyorum.neyse beyfendi uyandı ya saat 4 te kaltı paldır küldür kahvaltı hazırlayacakmış nasıl olsa bu saatten sonra uyuyamazmış bir de söyleniyor bana nefter etmiş benim sesimden nefret etmiş evlilikten. bebek 2 yaşına gelsin ayrılalım dedi. bende o kadar sürmesine de gerek yok dedim. saat 5 gibi bebeğim anca uyudu tabi o da. şu ana kadar uyumadım. ve gidecek bir yer düşünüyorum.ailmeden kiöse bu şehirde değil arkadaşlarımı düşünüyorum kiminin eşi evdedir kimi tatilede.. ne yapıcam şimdi aklıma biri geldi. onu arıycam birazdan ve taksiğe atlayıp gitcem. sonrada ailemi arycam akşam ve gidicem. şu an bile ağlıyorum çok üzgünüm olafların hiçbirini hak etmedim...şu şehirde şimdi kendimi çok yalnız hissettim annem kardeşim kimsm yok şurda hiçbir yere de gidemeyeceğimi düşünüyor. nasıl olsa bir yere gidemez diye istediğini söylüyor . ama gidicem.