bebegim nerde...

marul .!.:

çok haklısın,
bu konuda ne ekersek onu biçeriz galiba,
anlattığınız olayda alıntı ibaresi yok,
bizzat mı yaşadınız ,
eğer o sizseniz tmm psikolojik destek alıyorsunuz ama
çok özel olmazsa nasıl etkiler bıraktı ,
gerçekten merak ettim ,
yanlış anlama olmasın ...

Genişletmek için tıkla...

Songül .!.:

annenizden hiç bahsetmemişsiniz...
annenizin ikinci eşimiydi?
diğer kız üvey kardeşinizmi?
o dediğiniz kişi kim?
açıklamak istermisiniz??
sevgiler...

Genişletmek için tıkla...

Ally .!.:

canım benim seni o kadar iyi anlıyorum ki senağlama sabretmek çok zor hergün suçum neydi diye düşünmek çok zor ama bizim sınavımızda buymuş diyip dayanmak zorundayız :teselli:

Genişletmek için tıkla...

Songül .!.:

işte herkes anne, baba olabilir ama
herkes anne, baba olamaz...
yaşadıklarınıza inanın çok üzüldüm...
bir çocuğun kişiliğinin oluşmaya başladığı yaşta
bunları yaşaması kadar kötü birşey yok sanırım...
babanızı ya da üvey annenizi yargılamak bana düşmez ama
ben o iki kişiye de anne-baba kelimelerini yakıştıramadım...
bu olay binçaltınızdan hiç silinmeyecek bir olay ama
lütfen sürekli aklınıza getirip,psikolojinizi iyice bozmayın...
hasta olarak,o insanları sevindirmeyin,aksine
hayata iyice bağlanın,güçlü olun ki,
bir zaman elbette size muhtaç olacaklardır...
sevgiler...

Genişletmek için tıkla...

duyguçıkmazı .!.:

songül cok dogru demiş....bence herkes anne baba olamaz...........
senın yapmamn gereken şu...........
kendine iyi bakmak ve gelecegini saglama alman.........
kendi ayakların üzerinde durman...........
saglıgınıda psikolojinide..........üst düzeylerde tutman............
ve herşeye ragmen ayakta durman..................

Genişletmek için tıkla...

duyguçıkmazı .!.:

cok güzel yazmışın arkadaşım...........aynen katılıyorum.........büyüklerin....biz anneyiz babayız deyipte pek cok şeyi........kendi istedikleri gibi yapmaya çalısırkın...........
kırtıkları ..incittikleri hiç akla gelmiyor.................çocuklugu yaşıyamamak........
hep annenin babanın istedigi gibi olmak........
hep bir şeylerin yasak olması.........ve küçüklükte içimize oturup kalıpta bir daha silememek.........çocuktur ne bilsin unutur..........bilinçiyle yaklaşmak..........oysa çocuklar.....iç dünyaları o kadar geniş ve silinmeyecek şeyleri kayıt ediyor..........

malesef............çocuklara sevgi yerine ........yasak .........
ilgi yerine ........ilgisizlik .........oldugu sürece evden kaçan...........tinerci.......yada kötü yola düşen çok çocuk olur...........
ben anne babalıgımı yaptım............okuttum aç bırakmadım .......diyorlar ve böyle oldugunu sanıyorlar.......
peki sevgi...........nerde..............
yaşının 5 yada 10 yaş olması önemli degil canım yaşın kaç olursa olsun haketmedigin davrnışlar oldugu zaman bile içinden çıkmıyor................
benimde içinde taaaaaaaaaaaaa derinliklerde ..........bir sürü şey oldugu gibi......
ve kendime verdigim bir sürüde söz...............

işallah gelecek zaman senin ..için çok güzel geçer..........ve gelecekte çok mutlu olursun.........

Genişletmek için tıkla...

gönülyarası .!.:

yaşadıklarınızı içim acıyarak okudum...
geçmiş unutulmaz ama hayat iyi veya kötü bi şekilde devam ediyor...
bundan sonra önünüze bakın...
evlendiğinde senin iyi bi anne olacagına inanıyorum canım...
sevgiyle kal...

Genişletmek için tıkla...

Gülsüm Sultan .!.:

Yasadiklarina üzüldüm:çok üzgünüm:
Insallah bundan sonra hersey gönlünce olur:Saruboceq:

Genişletmek için tıkla...

italim .!.:

Yazdıkların bir anne olarak çok yüreğimi açıttı tubicik,umarım bundan sonraki yaşamında, tüm yaşadıklarını unutturacak kadar mutlu ve güzel günler bekliyordur seni

Genişletmek için tıkla...

tubicik .!.:

merhaba kıslar..yazımı, özellikle anne olanlar iyi okusun.cocuk yetiştirmede davranıslarınızın cocugun kişiligini sekilde etkiledigini bir kere daha göz önüne sermek istiyorum..


içim suan cok acıyor..aradan yıllar gecmesine ragmen o anı dünmüş gibi binlece kez yasıyorum..

5 yasındaydım..birden kapı caldı..babamın işten dönüş saatiydi..merdivenlerden cıkıs sesinden anlardım babamın geldigini..O hemen kosup kapıyı actı.sarılıp hosgeldin dedi..bense sadece gözlerimle hosgeldiin diyebilirdim bir kösede..

her zaman eve posetlerle gelirdi babam..bugün hangimize oyuncak getirmiş diye meraklanırdık..hiç alamadım o posetleri..hiç bakamdım..hemen yok edilirdi..kücük kızına pembe saclı güzel bir bebek getirmişti babam.hala gözümün önündedir yaklarının yapısıklıgı ve o güzel parlak pembe sacları.babamı bi ara bşi cıkarmak için cekyatın altını kaldıriyorken gördüm..yesil bir örtü hemen üstünde benim boyum kadar olan koca bebegim..evet evet oydu.cok fazla oynayamamıstım,uzun zamandır ilk defa görüyordum..okadar güzeldiki sanki dünyalar benim olmustu.kücük bir kız cocugunu bebeklerinden baska ne mutlu edebilirki...

babam sık sık bana oyuncaklar alır sadece aldıgı gün doyasıya oynayabilirdim.diger gün alınip saklanırdı..


babam cıkarıp bebegi bana verdi,bende diger kızıyla bebeklerimizi yan yana getirip oyun oynuyordum.bi an O nun gözlerini üzerimde hissettim.korktum sustum öylece..babamın sesi geliyordu içerden "hadi yemege" dedi..

hep birlikte toplanıp yemege oturduk..babam hep espiriler yapar bizi güldürürdü..onu cok severdim..herseyden cok..ama yaklasamazdım ..yanına gittigim kucagına oturmak istedigim zaman, ertesi gün dayak yer defalarca asagılanırdım..


yemegimiz bitti ve sofradan kalktık..ben hemen bebegimin yanına oturma odasına kostum..cekyatın üzerine baktıgımda bebegim koydugum yerde yoktu.koltukların altlarına halının her yerine masanın üstüne baktım ama bebegim yoktu..koltugun birinde O oturuyordu..ve dönüp "bebegim nerde" diye sordum.cevap vermedi..oturdugu koltugun arkasına baktıgımda bebegin kollları bacakları kafası koparıllmıs elbisesi yırtılmıs bir sekilde yere fırlatılmıstı..öylece kaldım.gözümden yaslar geliyor geldikce durduramıyordum..

sustum..

"cık git babana söylemiceksin" sözü kulagıma deydi..O unun gözlerine baktım odadan gittim...

bu benim 5 yasındayken yasadıgım bir olaydı.aradan yıllar gecmesine ragmen yasadıgım onca acı olayı unuttumda bu durumu asla unutamıyorum..


şimdi bu hayattan cok cok uzakta bir hayat kurup ömrümün sonuna kadar görmek zorunda oldugum bir psikolojık tedaviye basladım..



şimdi sizden istegim lütfen COCOUKLARINIZI YETİSTİRİRKEN SİZİN BELKİ ÖNEMSEMEYECEGİNİZ AMA ONLARIN KİŞİLİK OLUSUMUNDA COK BÜYÜK BİR ETKEN OLAN DAVRANISLARINIZA COK DİKKAT ETMENİZ..

yapılan düşüncesiz acmasız davranıslar bir insanın hayatının yok olmasına sebep olabiliyor..

bunu unutmayın..!


dısardaki psikopat insanlar, katilller,tinerci cocuklar nasıl türüyor zannediyorsunuz..işte bu gibi insanların cocouklara yaptıgı bilincsiz davranıslar yüzünden onlarda görülen kişilik bozuklukları bu gibi neticeler doguruyor...



okudugunuz için tesekkür ederim...

Genişletmek için tıkla...