Kızlar dün şiddet adlı bir konu açmıştım. Bebeğimi kaybetmemin üzerine eşimle sorunlar yaşadığımı anlatmıştım. Yorumlarınızı okudum Allah razı olsun hepinizden. Söylediklerinizden yola çıkarak eşimle biraz ayrı kalma kararı aldım. Bugün eşimin annesi ve babasıyla konuştum onlar da anlayışla karşıladı sağolsunlar. Annem de konuştu kızımı bu kadar hırpalaması ne demek oluyor diye hesap sordu sinirlendi. Kaynanam naifçe konuştu üzgün olduğunu söyledi eşimle de konuştuklarını tepki gösterdiklerini söyledi. Kendimi berbat hissettim tabi bu konuşmadan sonra çünkü mükemmel geçinen, uyumlu ailelerimiz vardı ve araya böyle bir olayın girmesi mesafeye , soğukluğa sebep olacak ve buna ben sebep oldum diye kendimi çok suçlu hissediyorum.
İnsanları çok fazla önemsiyorum ben. Hakkımda ne dediklerini, ne düşündüklerini. Hayatta hep insanlara karşı kötü bir imaj çizmekten, yanlış bi algı oluşturmaktan korkmuşumdur. Şimdi düşünüyorum da o kavga anında kimbilir hergün yüzüne baktığım komşularım neler düşündüler.. Dün görümcem kaynanamlardaymış olayı öğrenmiş. Biz evlenmeden önce birbirimizi çok severken, evliliğimize kısa bir süre kala, görüncemin evinde misafir olduğum bir gün , yanında aileden bir kaç kişiyle birlikte yüzüme bakıp bakıp gülmesi , fısır fısır konuşması üzerine (alaylı bir gülüşten bahsediyorum) evini terketmiştim . Sonra benim yanlış anladığımı , çok alıngan bir insan olduğumu, gereksiz onları suçladığım söyleyerek kendini savunmuştu . Sonra ben günlerce kendimi yedim bitirdim kızlar ben mi hatalıydım bende mi bi sorun var diye. Şimdi görümcem çıkıp beni suçlarsa gelin her zaman ki gibi alınganlık yapıp kocasını çıldırtmış diye? En kötüsü de bebeğimi kaybettikten sonra toparlayamadım ben. Artık insanlar bana deli gözüyle bakıyor diye düşünüp kahroluyorum. Konu eşimin işi uzadığı için eve geç gelmesi üzerine beni bu halde yalnız bırakıyorsun diye tartışmaya başlamamızdı biliyorsunuz. Eşimle tartıştığımızı eltime söyledim mesela . Kendisini çok severim dertleşecek bir insana ihtiyacım vardı o an. Sağolsun yanımda oldu destek oldu ama şuan acaba hata mı ettim diyorum. Yarın birgün eşimle düzelirsek insanlar bizi kaale almayacak. Bunca şeyden sonra bunların evliliği çöp sadece mutluluk oyunu oynuyorlar diye mi düşünecekler? Boşansam aynı şekilde annem sürekli tepemde elalem ne der daha 6 aylık evlisin biraz fadekarlık yap acele karar verme diyor ki zaten karar verecek psikolojide değilim zamana bıraktım. Fakat evliliğimi tekrar yoluna koymak mümkün müdür ?Bu kadar insan yüz göz olduktan sonra tekrar yüz yüze bakılır mı unutulur mu herşey? Sanki herşey bitti mahvoldu afedersiniz b*ka battık gibi bi psikoloji içindeyim o yüzden herşeyi salasım geliyor. Sizde benzer şeyler yaşayıp durumu toparlayabildiniz mi sonradan? Bana verebileceğiniz tavsiyeleriniz var mı?
İnsanları çok fazla önemsiyorum ben. Hakkımda ne dediklerini, ne düşündüklerini. Hayatta hep insanlara karşı kötü bir imaj çizmekten, yanlış bi algı oluşturmaktan korkmuşumdur. Şimdi düşünüyorum da o kavga anında kimbilir hergün yüzüne baktığım komşularım neler düşündüler.. Dün görümcem kaynanamlardaymış olayı öğrenmiş. Biz evlenmeden önce birbirimizi çok severken, evliliğimize kısa bir süre kala, görüncemin evinde misafir olduğum bir gün , yanında aileden bir kaç kişiyle birlikte yüzüme bakıp bakıp gülmesi , fısır fısır konuşması üzerine (alaylı bir gülüşten bahsediyorum) evini terketmiştim . Sonra benim yanlış anladığımı , çok alıngan bir insan olduğumu, gereksiz onları suçladığım söyleyerek kendini savunmuştu . Sonra ben günlerce kendimi yedim bitirdim kızlar ben mi hatalıydım bende mi bi sorun var diye. Şimdi görümcem çıkıp beni suçlarsa gelin her zaman ki gibi alınganlık yapıp kocasını çıldırtmış diye? En kötüsü de bebeğimi kaybettikten sonra toparlayamadım ben. Artık insanlar bana deli gözüyle bakıyor diye düşünüp kahroluyorum. Konu eşimin işi uzadığı için eve geç gelmesi üzerine beni bu halde yalnız bırakıyorsun diye tartışmaya başlamamızdı biliyorsunuz. Eşimle tartıştığımızı eltime söyledim mesela . Kendisini çok severim dertleşecek bir insana ihtiyacım vardı o an. Sağolsun yanımda oldu destek oldu ama şuan acaba hata mı ettim diyorum. Yarın birgün eşimle düzelirsek insanlar bizi kaale almayacak. Bunca şeyden sonra bunların evliliği çöp sadece mutluluk oyunu oynuyorlar diye mi düşünecekler? Boşansam aynı şekilde annem sürekli tepemde elalem ne der daha 6 aylık evlisin biraz fadekarlık yap acele karar verme diyor ki zaten karar verecek psikolojide değilim zamana bıraktım. Fakat evliliğimi tekrar yoluna koymak mümkün müdür ?Bu kadar insan yüz göz olduktan sonra tekrar yüz yüze bakılır mı unutulur mu herşey? Sanki herşey bitti mahvoldu afedersiniz b*ka battık gibi bi psikoloji içindeyim o yüzden herşeyi salasım geliyor. Sizde benzer şeyler yaşayıp durumu toparlayabildiniz mi sonradan? Bana verebileceğiniz tavsiyeleriniz var mı?
Son düzenleme: