- 3 Mart 2022
- 495
- 891
Eşimle yapamıyoruz artık ama o bunu kabul etmiyor ve benim de yönümü çizebilmem için yardıma ihtiyacım var. Son konuyu anlatiyim. Cumartesi günü ablası hastanede yatıyordu,çıkış yapacaktı. Ablasını alıp,evine bırakacaktı. Evden çıkarken defalarca rica ediyorum sakın eve getirme,temizlik yapmadım,rezil olurum dedim. Son 1 haftadır yaşadığım stres üstüne belim ve omzum tutulmuştu diye temizlik yapamadım ki kendisi de biliyor bunu,günlerce ağrı çektim. Her neyse birkaç defa ricada bulundum,tamam dedi. Çünkü ailesi bu gibi şeylerin lafını eder biliyorum. Her neyse aradan yarım saat geçmedi,aradı ablamla geliyoruz bişiy lazım mı? Başımdan aşağı kaynar sular döküldü. Neyse geldiler. Ben eşimi yatak odasına çekip,yalan değil saldırdım resmen. Neden böyle yapıyorsun,seni uyardım,defalarca rica ettim,sen de tamam dedin diye. Yeğenlerini özlemiş,yarım saat durup gidecekmiş. Yahu yarım saat 5 saat değil ki mesele? Mesele evi o haliyle görmüş olması… Hastaydım,yapamadım desem de öyle anlayışlı insanlar değiller ki halden anlasınlar. Benim umrumda da değil esasen ama ev rezalet durumdaydı gerçekten. Yatak odasında ciddi tartıştık. Her neyse… Dün arkadaşlarımız aradı,dışarı çıktık yemek yedik. Eve erken döndük diye ben eve girmek istemedim,bu aralar birtakım sorunlarımdan dolayı ciddi anlamda ruhum daralıyor,bi yere de çıkmıyorum. Evin önünde arabayı bırak bana,arkadaşıma kahveye gideceğim,daralıyorum,duramıyorum dedim. Vay efendim ben neden bunu istemişim? Onun nikahında olduğum sürece öyle kendi başıma bu saatte çıkamazmışım? Bu saat dediği akşam 20:30-21:00 civarı… Bağırdı,çağırdı. Arabadan indim,oğlum anne eve gitmeyelim,parka gidelim dedi. Bunların hepsi çocukların önünde yaşanıyor bir de