Herkese merhaba.
Hayatımın en çıkmazda hissettiğim dönemindeyim biraz dertleşmek biraz da aynılarını yaşayanlardan destek yorumları almak için açıyorum konuyu.
Doğma büyüme üniversite de dahil olmak üzere aynı sehirde yaşadım. Arada birkaç günlük tatiller seyahatler dışında hiç yaşadığım şehirden çıkmadım desem yeri.
Eski isimde haftada 2-3 gün evde çalışma şansım vardı bu da sanırım iyice bağladı eve beni.
Ailemin bazı konularda baskıcı olmasi da eklenince üstüne tüm hayatım nerdeyse evden ibaret oldu.
Gel gelelim sıkıntıma, atandım.
Bambaşka bir şehri seçtim başka seçeneğim yoktu, elimde olsa yine aynı şehri seçerdim muhtemelen.
Mesele şu ki alisamiyorum arkadaşlar. Normal mi bu süreç ilk defa evden şehrinden ayrılmak bu kadar zor mu ben mi çok duygusalim bilmiyorum.
Haftalardır kendimi tutuyorum hallolacak diyorum alışacağım diyorum ama dün büyük bir patlama yaşadım ve saatlerce ağladım kendime gelemedim. Panik atak krizi mi başka bir şey mi bilmiyorum nefes alamadım, hayatımda bu kadar çaresiz hissettiğim bir an olmamıştı sanırım. Saatlerce ağladım sakinleşemedim.
Ufak tefek sorunlar haricinde bir sorun yok şükür ama hayatımın bu derece değişmesi beni çok korkuttu. Kimseye söyleyemiyorum kuyruğu dik tutmaya çalışıyorum ama çok kötüyüm arkadaslar. Bu süreç geçiyor mu alışılıyor mu bilmiyorum.