Başka şehir

atanmana çok sevindim canım hayırlı uğurlu olsun

kuzum bu sene bizde uzak bir şehire üni. okumaya gitti daha 18 yaşında
o alıştı çok şükür gittiği ilk günden itibaren ben zor alıştım mesela ana yüreği işte

yapı meselesi.. demek ki çok duygusal bir yapın var benim kızım öyle olmadığı için
alışırsın endişe etme
öpüyorum
 
Çok teşekkür ederim.
Değişikliğe alışık değilim o çok dogru. Eski rutinimi özlüyorum ne işim var burda diye çok düşünüyorum. Bilmiyorum hata mı ettim. Çok üzgünüm gerçekten, asla kendimi bu şekilde düşünmezdim.
İş yerinde yine bir şekilde geçiyor ama akşam olup eve geçince durduramıyorum kendimi.
 
30 yaşıma kadar hep yaşadığım şehirden kurtulmak istedim. Üniyi şehir dışında yazdırmadı ailem gitmeyi çok istediğim için kaldım, okul bitti başka şehirde iş bulacam dedim, annemle babam ayrıldı, kardeşim küçüktü, biz babamlaydık yine gidemedim. Sonra evlendim kendi şehrimde. Geçen sene babam vefat edince ev bana kaldı. Tamam artık daha da bi yere gitmem hem artık büyüdüm seviyorum bu şehri dedim. Ne olduğunu anlamadan bi kaç ay içinde apartopar kendimi İstanbulda buldum Ama o kadar geri dönmeye odaklı geldim ki evimi taşımadım bile. İki aya boşanacam kedilerimi alıp geri dönecem kafası oldu hep ve asla alışamadım. Çok oturdum ağladım, her gece rüyamda evimi eski düzenimi gördüm, herkese ben zaten bi kaç aya işlerimi halledip dönecem dedim. Sonuç olarak nisanda boşandım ama bi kaç bile kendi şehrime dönsem ruhum daralıyor bi an önce İstanbula döneyim diye bakıyorum
Sadece biraz zaman ver kendine, küçük şehirden büyüğe geçmişsin sanırım, imkanlarından yararlan. Misal ben eskiden tiyatroya gidebilmek için pusuda bekliyodum bilet alabilmek için, simdi aksam tiyatroya mi gitsek diyip bilet alıyorum gibi. Gün geçtikçe yeni hayatın, yeni düzenin çok çok daha keyifli gelmeye başlıyor:)
 
Hiç aile evinden ayrılmamış biri için çok zordur eminim. Ben hayatımın 13 yılını farklı şehirde geçirdim. Bir süre sonra alışacaksınız.☺
 
Öncelikle tebrik ederim sizi ne güzel tamamen kendi ayaklarınızın üzerinde duracağınız dönemdesiniz. 19 yaşında farklı bir şehirde üniversite kazanarak ailemin yanından ayrıldım, arada eğitim için farklı bir şehirde de yaşadım ailemin yanına da döndüm (mezuniyet pandemi vs) şu an 32 yaşındayım hala üni kazandığım şehirde yaşıyorum. Aileme çok düşkünüm hatta şu an bebeğim var ve tek başıma büyütmekte çok zorlanıyorum ama bulundukları şehri sevmediğim için hiç taşınmayı düşünmedim. Burda bir hayat kurdum, çalıştım arkadaşlarım oldu, etkinliklere gittim kendimi çok özgür ve iyi hissettim. Ailem baskıcı asla değil ama tek başına olmayı sevmekle alakalı sanırım. İş yerinizden arkadaş edinin, kendinize uygun hobiler bulup kursa vs gidin çevrenizi genişletin. Biraz kabuğunuzdan çıkıp sosyalleşirseniz bulunduğunuz şehre daha kolay adapte olursunuz, şehir değil içinde bulunan insanlar bize ortamı sevdirir :)
 
Ne kadar guzel analiz ve ifade etmişsiniz kendinizi. Sorununuzu biliyorsunuz. İleride bu büyük adımı attığınıza çok memnun olacaksınız. Hayatın size farklı güzellikler sunması için imkan vermişsiniz. Biraz sabredin. Yasadığınız vakitten keyif almaya çalışın. Alışmak ve o şehirde sonsuza kadar yaşamak zorunda değilsiniz. Kendinize mecburmuş gibi davranmayın. Bu günden keyif almaya odaklanın. Geleceği fazla düşünmeyin.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…