Konuyu açıldığından beri okuyup okuyup çıkıyorum, yazacak diyecek söz bulamıyorum, çünkü içerikten ziyade anne olmayı bekleyen arkadaşlarımın yazdıkları içime dokundu
Allah kimsenin kucağını boş bırakmasın inşaallah, Rabbim isteyen herkese özlediği bebeği nasip etsin.
Çok alakasız bir hikaye olabilir ama aile, çocuk gibi sözlerin sarf edildiğini okuyunca nedense aklıma siyah geldi birden, beni çok etkilemişti.
15 yaşlarındaydım, mahallemizde biri siyah biri beyaz iki sokak köpeği vardı, ikisi de dişi ve kardeştiler, o kadar sevecen hayvanlardı ki hergün yemek artıklarıyla besler, bir güzel severdik.
Birgün beyaz hamile kaldı, siyah mahsunlaştı, üzüntüsünü, gözlerindeki hüznü görmenizi isterdim, hayvan denir değil mi? Öyle değil işte
(( kardeşi bebek beklerken onun bebeğinin olmayışı üzmüştü siyahı, aradan zaman geçti beyazın iki yavrusu oldu, siyah kardeşi beyaz dolaşmaya gittiğinde bebeklerin yanına yatıyordu, onların tuvaletini yaptırıyordu, ısıtıyordu, annelerinin yokluğunu hissettirmemeye çalışıyordu, bebeklerde annesi sanıp karınlarını doyurmak için siyaha yaklaşıyorlardı, siyahtaki hassasiyet, annelik duygusu muazzamdı, doğurmadı belki ama anneliği kardeşinin çocuklarında yaşadı, beyazsa belki kardeşinin hüznünü hissettiğinden, belki kardeşine güvendiğinden yavrularıyla pek ilgilenmezdi, birgün inanılmaz birşey oldu, siyahtan süt gelmeye başladı, belki imkansız belki hayret verici ama gerçek, siyah doğum yapmış gibi emzirmeye başladı bebekleri, beyazdan çok siyahı anne belledi yavrular, siyahın hiç yavrusu olmadı, o hep kardeşinin dünyaya getirdiği bebeklere annelik yaptı.
Aile nedir, çoluk çocuk nedir bilmek için aileye çocuğa gerek olmadığına güzel bir örnektir siyah.
Allah ona o sevgiyi, o duyguyu vermişti.