Annemin amcası vefat etti diye babam ve annem taziyedeydi. Babam beni aradı sen dışarı çıkacak mısın dedi. Evet birazdan psikoloğa gideceğim dedim. O zaman anahtarı bir yere koy oradan alalım dedi ben de tamam dedim kapadım telefonu. Ben psikoloğa gitmek için hazırlanırken kulaklığim da kulagimda babam kapıyı çalmış beni aramış ama ben duymamışım. Tabletten müzik dinliyordum. Kulaklığı takma sebebim de zaten kimse gelmez şimdi, babam daha az önce aradı diye düşünüyorum. Ben duydum kulaklığı çıkardım kapıyı açmaya gittim. Baktım üzerime öyle bir bağırdı ki. Apartmanda sesi yankılandı. Bana edepsiz mi demiyor avazı çıktığı kadar bağırıyor. Sırf kapıyı geç açtım diye. Ben de dedim ki sesini kısar mısın bütün apartman duyuyor çünkü. Beni susturmaya çalışıyor. Üzerime bağırıyor yine. Kapıdan girdi ben de dedim ki madem bu kadar kızacaksın sen bize demiyor musun anahtar alın diye sen niye anahtarını almıyorsun? Burada saygısızlık mi yaptım lütfen söyleyin. Üzerime yürüdü dövmek için sus beni oraya getirtme dedi. Ben de hazırlandım çıktım. Anneme de yazdım dedim ki sen kavga ettin gelip bana mı patladı? Annemle de kavga etmemiş. Ruh hastası gibi ufacık şeyden üstüme yürüdü. Aşağı indim kimsenin görmediği bir yerde oturdum ama öyle bir ağlıyorum ki. Ablamı aradım olayı anlattım dedim ki ben bir daha ona baba dersem Allah da benim belamı versin. 20 kez söyledim bunu neredeyse. Psikoloğa gittim anlattım. Baban değişmez kendine savunma mekanizması gelistirmen lazım psikolojik olarak dedi. Evden ayrılmak sana daha çok motivasyon vermez mi dedi. Zerre yaşam enerjim kalmadı ki ne motivasyonu dedim. 3 gün önce arkadaşımın babası bizi okula bırakmıştı. O kadar güzel bir iletisimleri vardı ki. Gerçekten kıskandım. İsyan etmek asla istemiyorum ama acı çekirmekten başka bir şeye yaramıyor benim ailem.