Herkese iyi akşamlar.. Nasıl başlanır bilmiyorum gereğinden fazla uzun yazmış olabilirim , baymış olabilirim şimdiden kusuruma bakmayın ilk konum o yüzden direkt anlatacağım. Annem yaklaşık 5 yıla yakındır kanser hastası. Ayrıca ciddi bir depresyon tedavisi görüyor uzun yıllardır.. Bildiğiniz üzere moral bu hastalıkta önemli bir etken. Tedavisi şu an devam ediyor. Bu hastalığın 3. kez nüksedişi inşallah son olur.. Beni dertlendiren konu ise annemi kendimden fazla düşünmekten, babamın annemi yerli yersiz üzmesinden yoruldum. Ki beni en yıpratanı babamla olan kısım. Zaten ilaç aldığı bir dönemde en yüksek desteği vermemiz gerekirken babamın yerli yersiz sinir atakları yaşaması beni çok üzüyor kaldı ki ben ev dışında dünya başıma yıkılsa sırf annem üzülmesin diye eve gelince mutluluk pozları veriyorum. Bu arada böyle deyince yanlış anlaşılmasın babam ev işini anneme bırakmaz, devamlı yardım eder. Şimdi çelişiyor gibi duruyorum ama bir an geliyor annemin tek bir lafına tek bir hareketine aşırı reaksiyon gösteriyor. Hakarete varan üzerine yürümeye gidecek noktaya geliyor. Ve ben o anlarda babamı tanıyamıyorum. Az önce mutfakta yemek hazırlayan adamla bu adam aynı mı diyorum. Kimseye anlatamıyorum derdimi ama çok mutsuzum artık. Zaten tek çocuğum her şeyi kendim halletmek zorundayım.. Babamla konuşuyorum devamlı -baba bak ne olur kendine mukayyet ol diline sahip çık kırma zaten zamanında bir çok hata yapmışsın- diyorum. Kabullenmiyor yaptıklarının hata olduğunu. Bense üzmemesi kırmaması gerektiğini anlatıyorum onun bana destek olması gerekirken ben sürekli olarak onu düzeltiyorum uyarıyorum yeri geliyor destek veriyorum. Babamsa annende bir şey söyletmiyor kendine beni hiç konuşturmayacaksınız bu gidişle diyor. Ben dahil çevresindeki herkese melek gibi. Özellikle çevresine tek laf etmez. Babam böyle böyle yaptı desem kimse inanmaz o derece. Anneni al git diyenler olabilir ama inanın maddi-manevi bu mümkün değil.. Yapmam gereken başka bir yol var mıdır bol bol dua ediyorum elimden gelen bu aklınıza gelen yöntem,yol ne varsa Allah rızası için benimle paylaşın. Bildiğiniz iyi duadır,sakinleştiren bitki çaylarıdır veya bilmiyorum akıl akıldan üstündür lafına sığınıyorum. İnanın evden gidesim gelmiyor acaba atışırlar mı annemi üzer mi canını sıkar mı diye. Çevremdekiler şaka yollu ufukta yok mu evlilik diyorlar inanın bu konudan dolayı o kadar uzağım ki kendimi evi tutan çatı gibi hissediyorum devamlı ellerim üstünde olmak zorunda gibi ve artık psikolojik olarak çok bitkin hissediyorum..
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Babamı çözemiyorum,yoruldum.
- Konu Sahibi Gunef94
- Başlangıç Tarihi
- 30 Mart 2009
- 2.148
- 6.459
- 158
Babam hep böyle değildi hatta daha kötüydü önceden. Şimdi şükür diyorum. İkna etmeye çalışacağım cevabınız için çok teşekkür ederim..
- 30 Mart 2009
- 2.148
- 6.459
- 158
Suyuna giderek konuşun “babacığım hepimiz psikolojik olarak çok yıprandık. Bir uzmandan yardım alsak, annem de, ben de, sen de. Çok daha iyi olur, anneme de daha iyi yardımcı oluruz” falan deyin
Yalnız onun girmesini söylerseniz ters tepebilir
Annem gidiyor mesela onu yadırgamıyor. Sende gitmelisin baba desem yadırgardı ve dediğiniz gibi geri teperdi muhtemelen benim ihtiyacım yok derdi.. Söylediğiniz üslup en makul olanı bu şekilde söyleyeceğim.
Benzer Konular
