evet zihniyet değişmez ama ne mutluki siz bir kariyer yaparak, kendi ayaklarınız üzerinde güçlü ve sağlam durarak hayatınızı bir düzene sokacaksınız. benim babamda dışarıdan bakınca okumuş görgülü ve dünyanın en açık fikirli adamıydı ama o da kız çocuğu şunu yapmaz kız çocuğu bunu yapmaz derdi hep sanki kız çocuğu uzaydan geldi. sonuç: yıllar önce görüşmeyi kestim.
çok teşekkür ederim.. çok sağol..sırtımı dayadıgım canımın parçası oalrak gördüğüm sevgilimden de ayrıldım geçen hafta...oysa seneye nişan yapıyorduk... demiştim ki bu adam bana eş olur, dost olur, baba olur herseyim olur.. o da gidince daha kötü oldum.. hiç iyi değilim bu günlerde...kalbim sıkışıyor ara ara..
Çok şükür bu eve tatil için geldim baska bir sehirde yasiyorum . Dogu da zorunlu hizmet bölgesinde görevdeyim. ulasimi sosyal imkani olmayan bir yer. batı da aile evim. Surekli orada da yasaysmiuorum. Bekar evim orası. Evimden soğudum. Ama babami böyle tanımaktan üzülüyorum artık oraya gitsem gurbet yabancılık var memkekete gelsem sıkıntı üzüntü.Afedersin ama bu ne ya siz bu koşullarda yaşamayı nasıl kabulleniyorsunuz?28 yaşında koskoca kadınsınız. Dilediğiniz zaman dilediğiniz gibi dışarı çıkabilecek olgunlukta bir yaş. Babanız da çok değişik bir kafa yaşıyor cidden. Bacak bacak üstüne atmakla cinsellik ne alaka? Kaldı ki cinselliğe de ilgi duyabilirsiniz yani bu çok normal ama babanız böyle bir hareketten nasıl bu anlamı çıkarıp size bunu açık açık söyleyebiliyor anlamadım. Kardeşinizin eşine de üzüldüm açıkçası. Sanırım çok tutucu bir ailesiniz.
Başımıza taş yağacak.babanıza göre ben seks manyağıyım,ayaklarımı hep sallarım,toplu taşıma hastane okul vs vs
Çok teşekkür ederim.. üzerinden çok geçti, tacizin etkilerini atlatabildim.. erkeklere, ilişkilere ve kadınlığıma küskünlüğüm yok uzun zamandır... kendimi güzel yetiştirdiğime inanıyorum.. yetiştirmeye de devam ediyorum..Sevgi görmediğim için sanıyorum çok şiddetli bir sevgi açlığım var... sevilmelere doyamıyorum, ben sevmesem bile karşı taraf beni seviyorsa koşuyorum hem arkadas hem ikili ilişkilerde.. şu dünyadaki en büyük korkum sevilmemek, saygı görmemek..ve mutsuzluğumu geçirmek için çok çaba sarfediyorum ama hiç geçmeyecek gibi geliyor bazen.. şehir dısında okuyorum arkadaslarımla yasıyorum eve bayramda bile gitmedim, evde sevgisizlik var aşağılama, şiddet vs... ara ara çevremdeki baba kız ilişkilerine bakıp ağlıyorum sadece.. insanlar kendi çocuklarına beni örnek gösterip bana övgüler yağdırırken kendi babam başkalarına ''kız çocugunu çok sevmeyin biz sevdik de noldu - sevdiğini düşünüyor- şımarıyorlar, -onun düşüncelerine karşı gelmem şımarıklık çünkü-hayır mı gelir'' demesi yoruyor...geçecektir tabii bir gün.. ama içimde bir ukte kaldı, kalacak...
Baba olur deme boşver allah nasibinde olsa ayirmazdi allahtan hep hayirlisini dile onun hep bi bildiği vardır
bunu bir de es dost icinde soylemeniz bayagi etkili olacaktir bence
sakin bu baskiyla evlenmemezlik gibi bir egilime girmeyin caniniza yazik...
