babamdan nefret ediyorum...

haklısınız, teşekkür ederim
Bir de çok detay düşünüp yormayın kendinizi şuan az kaldi zaten dikkatinizi toplayin olmuyorsa yakinda varsa kütüphaneye gidim sabahtan kapanana kadar kalin orda çok guzel calisilıyor tavsiye ederim. Hedefleri kisa koyun omce sinav sonra tercih sonra neresi gelirse gelsin gitmek. Abinize de deyin maddi harclik versin bisey olmaz. Okula baslayimca da hemen bir psikologa gidin. Ilk varsa devlete de gidebilirsiniz ama psikiyatri degil psikolog ilacsız olsun yani. Pirıl pirıl gelecek bekliyor sizi inş. Psikolog sart yoksa es secimizin de malesef toksit olur
 
Bir de çok detay düşünüp yormayın kendinizi şuan az kaldi zaten dikkatinizi toplayin olmuyorsa yakinda varsa kütüphaneye gidim sabahtan kapanana kadar kalin orda çok guzel calisilıyor tavsiye ederim. Hedefleri kisa koyun omce sinav sonra tercih sonra neresi gelirse gelsin gitmek. Abinize de deyin maddi harclik versin bisey olmaz. Okula baslayimca da hemen bir psikologa gidin. Ilk varsa devlete de gidebilirsiniz ama psikiyatri degil psikolog ilacsız olsun yani. Pirıl pirıl gelecek bekliyor sizi inş. Psikolog sart yoksa es secimizin de malesef toksit olur
En büyük korkularımdan birisi de bu , toksik eş seçimi. Maalesef depremden dolayı şehrimden ayrılldım yakınlarımda kütüphane yok ev de küçük olunca ses gürültü çok oluyor. Daha önceden de gitmek istiyordum psikoloğa ama ilerideki meslek seçimimi etkiler diye bir türlü gidemedim . Üniye geçersem inşallah ilk işim bu olacak . Zamanınızı ayırıp bana yazdığınız için de çok teşekkür ederim =)
 
Sorun aslında ailemi geride bırakarak hata mı yapıyorum diye düşünmem de. 3 sene girdim ama kafam rahat değildi masaya otıracak zaman bile olmuyordu. Gelecek ne getirir belli olmaz istediğim bölümden diplomamı almak istiyorum, fikirlerinizi öğrenmek için yazmıştım . Teşekkür ederim
Canım bak çok küçüksün simdi önünde tek engel sinav gibi geliyor sana. Sınav bir olsa gerisi kolay gibi geliyor ama emin ol sınav 1 zorsa üniversite okumak 3 zor. Kafanda hep ailen, para derdi, iş sorunu vs ile okumak aşırı zor. Ailenin her bireyinin derdini sırtlamak zorunda değilsin. Senden bunu bekleyen, sana derdini anlatan, sana yük olan herkes de haksız. Bir annenin bunu yapmaması lazım. Sen kendini kurtar gerisi önemli değil.

Elinde sakız parası olmadan nasıl okula gideceksin mesela bunun planını yaptın mı? Yurt, ev kiraları uçmuş. Kitabı, telefon faturası, yol parası. İş bulana kadar gecinecek bir para lazım sana, bir şekilde onu gizli gizli biriktir. Nerede nasıl çalışırım, çalışırken hangi bölümü okumam kolay olur, hangisinden mezun olur olmaz İş bulabilirim diye düşünmen lazım. Yoksa şöyle bir hayalim var demeyle olmuyor. Eskiden oluyordu bak ama şimdi maalesef olmuyor.
 
Canım bak çok küçüksün simdi önünde tek engel sinav gibi geliyor sana. Sınav bir olsa gerisi kolay gibi geliyor ama emin ol sınav 1 zorsa üniversite okumak 3 zor. Kafanda hep ailen, para derdi, iş sorunu vs ile okumak aşırı zor. Ailenin her bireyinin derdini sırtlamak zorunda değilsin. Senden bunu bekleyen, sana derdini anlatan, sana yük olan herkes de haksız. Bir annenin bunu yapmaması lazım. Sen kendini kurtar gerisi önemli değil.

Elinde sakız parası olmadan nasıl okula gideceksin mesela bunun planını yaptın mı? Yurt, ev kiraları uçmuş. Kitabı, telefon faturası, yol parası. İş bulana kadar gecinecek bir para lazım sana, bir şekilde onu gizli gizli biriktir. Nerede nasıl çalışırım, çalışırken hangi bölümü okumam kolay olur, hangisinden mezun olur olmaz İş bulabilirim diye düşünmen lazım. Yoksa şöyle bir hayalim var demeyle olmuyor. Eskiden oluyordu bak ama şimdi maalesef olmuyor.
Haklısınız ama üniversiteyi sorun olarak görmüyorum şimdilik , aksine benim için güzel bir kaçış yeri . Kyk çıkarsa süper olur tabii , abimden de destek alırım diye düşünüyorum. Seçimlerden umutluyum umarım bu sefer daha güzel olacak. Üniversite de işe girerim diye düşünüyorum zorlanırsam, depremden geldim şehrim de işe girebileceğim yer kalmadı maalesef. Eğer bulursam girmek isterim . Çok teşekkür ederim yorumunuz için :))
 
Haklısınız ama üniversiteyi sorun olarak görmüyorum şimdilik , aksine benim için güzel bir kaçış yeri . Kyk çıkarsa süper olur tabii , abimden de destek alırım diye düşünüyorum. Seçimlerden umutluyum umarım bu sefer daha güzel olacak. Üniversite de işe girerim diye düşünüyorum zorlanırsam, depremden geldim şehrim de işe girebileceğim yer kalmadı maalesef. Eğer bulursam girmek isterim . Çok teşekkür ederim yorumunuz için :))
Hayal ettiğiniz bölümü çok merak ettim özel değilse.
 
En büyük korkularımdan birisi de bu , toksik eş seçimi. Maalesef depremden dolayı şehrimden ayrılldım yakınlarımda kütüphane yok ev de küçük olunca ses gürültü çok oluyor. Daha önceden de gitmek istiyordum psikoloğa ama ilerideki meslek seçimimi etkiler diye bir türlü gidemedim . Üniye geçersem inşallah ilk işim bu olacak . Zamanınızı ayırıp bana yazdığınız için de çok teşekkür ederim =)
Herşey gönlümce olsun. Meslegini falan etkilemez abin finans etsin ayda bir bile olsa duzenli psikoloğa git. Gecen 4 yildır giden arkadasimi gordum. O kadar iyiydiki araba almis ofis acmis zihni temizdi. Halen de ayda bir gidiyorum dedi.
 
Herşey gönlümce olsun. Meslegini falan etkilemez abin finans etsin ayda bir bile olsa duzenli psikoloğa git. Gecen 4 yildır giden arkadasimi gordum. O kadar iyiydiki araba almis ofis acmis zihni temizdi. Halen de ayda bir gidiyorum dedi.
Savcı olmak istiyorum , devlet hastanesin de gidersem sicilime geçiyor maalesef ve sözlü mülakatta çok sorun oluyor bu. Birde doktor deprosyan anksiyete gibi teşhisler koyarsa mesleğe engel olur diye düşünerek gidemedim hiç . Çok incesiniz <3
 
hukuk istiyorum , hayalim savcı olmak . Savcı olmadan önce de avukatlık yaparak güçlü kadınları savunmak istiyorum.
Meslek çok güzel ben de yurtdisinda yaşamak istemesem ve şahane bir sayisalci olmasam seçmek isterdim. Ama maalesef dediğim gibi okurken hem sürekli aileni düşünmek hem çalışmak çok zor. Bir şekilde o kafandaki ailemi bıraktım fikrini atman lazım. Ayrica da ailen olsun burs olsun bir gelire ihtiyacın var. Okurken çalışmak o kadar kolay değil.
 
Küçüğüm benim minnoşum senin de durumun iyi değil. Artık kendini mi düşünsen? Annen bazı şeylerin kararını vermiş ve o yanlış kararlarının cezasını sen çekmek zorunda değilsin. Kız kardeşini düşünmeni anlayabiliyorum keşke onu yanına alabilsen. Ama öncelikle kendine bir hayat kurman lazım ve bu da o şehirde olacak şey değil. Annenin annesi olamazsın. Böyle bir şeyin sorumluluğunu alman saçma olmakla birlikte eğer buna bile isteye devam edeceksen bu delilik. Sen önce kendine sahip çık. Çünkü kendinden başka kimsen yok.
 
Meslek çok güzel ben de yurtdisinda yaşamak istemesem ve şahane bir sayisalci olmasam seçmek isterdim. Ama maalesef dediğim gibi okurken hem sürekli aileni düşünmek hem çalışmak çok zor. Bir şekilde o kafandaki ailemi bıraktım fikrini atman lazım. Ayrica da ailen olsun burs olsun bir gelire ihtiyacın var. Okurken çalışmak o kadar kolay değil.
Ben de sayısalcıydım vazgeçtim , şuanlık böyle diyorum ama belki de çalışmama gerek kalmaz , inşallah hayallerimizde ki gibi bir hayat yaşarız mutlu mutlu...
 
Küçüğüm benim minnoşum senin de durumun iyi değil. Artık kendini mi düşünsen? Annen bazı şeylerin kararını vermiş ve o yanlış kararlarının cezasını sen çekmek zorunda değilsin. Kız kardeşini düşünmeni anlayabiliyorum keşke onu yanına alabilsen. Ama öncelikle kendine bir hayat kurman lazım ve bu da o şehirde olacak şey değil. Annenin annesi olamazsın. Böyle bir şeyin sorumluluğunu alman saçma olmakla birlikte eğer buna bile isteye devam edeceksen bu delilik. Sen önce kendine sahip çık. Çünkü kendinden başka kimsen yok.
Aldığım en tatlı yorum , çok teşekkür ederim çok haklısınız <3
 
Anneniz gelmek istemiyor ki. Kurtulmak istemeyen birini kurtaramazsınız. Anneniz sizin anneniz yalnızca, çocuğunuz falan değil. Normal değil bu düşünce. Yıllarca uğradığınız manipülasyonların ürünü. Kardeşinizi kurtarabilirsiniz ancak ama önceliğiniz kendiniz olun. Anneniz seçimini yapmış. O bu hayatı yaşamak istiyor. Başka bir hayat için çabası yok. Siz kendinize yeni bir hayat kurabilirsiniz ama
 
Ne yaparsanız yapın, hayatınızdaki rolleri asla birbirine karıştırmayın. Annenize olan sevginiz de sizi gerçeği görmekten alıkoymasın.
Annenizin babanıza zaafı var ama bu sevgi değil. Bu tip bir saplantıya kendisinin yanında çocuklarını da heba ediyor.
İlk önce kendinizi kurtarın sonra ailenin geri kalanını kurtarırsınız.
Veya annenize söyleyin boşanma davası açsın. Baba nafaka öderse bir miktar para olur kadının cebinde.
 
Aslında bu hayatı anneniz seçmiş. Tamam belki zamanında gençti boşanamadı babanızdan belli bir yaştan sonra "ben ne yapıyorum kendime çocuklarıma" diyip boşannabilirdi.Bence önce kendinizi kurtarmaya bakın. Babanızdan uzakta başka bir şehirde çalışma/yaşama şansınız varsa 1 sn bile durmayın. Önce üniversite okumak zorunda değilsiniz, önce hayatınızı düzene sokun çalışırken daha sonra üniversite okursunuz. İnanın iş yerleri tecrübeye daha çok önem veriyor çünkü artık herkesin diploması var ama iş tecrübesi yok. Abinizle başka bir şehirde bir hayat kurmaya bakın, belki annenizde akıllanır zamanla, babanızı bırakır ve sizinle yaşamaya gelir. Ama kolay değil tabi başka bir şehirde bir hayat kurmak belki yapabilirsiniz sadece kaçın o evden . Yaşadıklarınız çok zor Allah yardımcınız olsun. Yaşınızın çok genç olması şansınız aslında inşallah güçlü ve kendine yeten bir kadın olursunuz.
 
Aynı yaştayız, ben de üniversite sınavına hazırlanıyorum. Senin kadar olmasa da ailemle sorunlar yaşadım ve gerçekten aşırı derecede depresyonda olduğum, ölmek istediğim bir dönemi henüz atlattım. Bir nebze de olsa seninle empati yapabiliyorum.

Anneni çok sevdiğin için belki konduramıyorsun belki bu fikir seni sinirlendiriyor ama diğer arkadaşların da dediği gibi belki farkında olarak belki olmayarak annen seni duygusal olarak sömürüyor. Gerek anne demesi gerek bosanmayarak seni ve kardeşlerini böyle kaotik bir ortamda büyütmesi çok yanlış. Annen de baban gibi suçlu.

Her ne kadar anneni düşünsen de ailenin bulunduğu ilden gitmelisin. Çünkü ne olursa olsun günün sonunda en önemlisi kendi iyiliğin. Senin senden başka kimin var ki? Yazılım bilgisayar gibi iş imkanı daha fazla olan bölümleri seçebilirsin. Okurken part time çalışabilir KYK kredisi alabilirsin. Babanın şehir dışına izin vermediğini yazmışsın. Sana yardım edebilecek veya babana sözü geçecek biri yok mu? Bir şekilde git ve kendini bu aileden kurtar. Kendi ruh sağlığın her şeyden önemli, kendini bu ortamdan korumak için gitmeyi annene haksızlık gibi düşünme. Hem kız kardeşinin de önünde senin gibi bir örnek olsun. Umarım başarırsın ve bundan sonraki hayatında tüm güzellikler seninle olur❤️
 
Nasıl anlatılır bilmiyorum , babam hayatınızda görebileceğiniz en manipülatif ,narsist insan. 20 yaşındayım ama kendimi 50 yaşında biri gibi hissediyorum . Tüm duygularım, heyecanlarım, yaşama sevincimi,ruhumu katletti . Hayatta hiç bir amacım kalmadı. Kendimi bildim bileli her güne kavga, çığlık ve küfür seslerine uyanıyorum . Artık güne uyanmak istemiyorum.

Annem onun yüzünden kansere yakalandı , kendisi ağır hastalıklar atlattı. Küçücük yaşımda omuzlarıma ağır yükler yüklediler , en kötü zamanların da kendimi hiçe saydım sadece onlarla ilgilendim. Kendimi , hayatımı , isteklerimi , derslerimi, her şeyimi bırakıp sadece ikisini mutlu etmeye çalıştım. Benim en kötü zamanlarımda ise anlayışsız ebeveynler ve duyduğum küfürler oldu. Keşke size ruhumu gösterebilsem , gerçekten yaşamak için çok çaba sarf ediyorum , nefes alıp vermek bile işkence artık, içim kaldırmıyor.

3 senedirli üniversite sınavına hazırlanıyorum fakat bir insanın hiç amacı, yaşama hevesi olmayınca sadece ölümü bekliyor. Dersin başına geçip de okuduğumu anlayamıyorum , durduk yere ağlama krizlerine giriyorum . Kalbim sıkışıyor , nefes almakta zorlanıyorum . Sorunum da şu ;
Yaşayabilmem için babamdan uzaklaşmam lazım bunun farkındayım fakat annem ve kız kardeşimi geride bırakamıyorum. Annem zamanın da babama olan aşkını , hislerini geri de tutup boşansaydı bunların hiçbirini yaşıyor olmayacaktık. Annemin babama olan sevgisi yüzünden bu halde olduğumuzu biliyorum. Ama anneme de kızamıyorum , babamla araların da 20 yaş var. Cesaret edememiş bazı şeylere... Artık babamdan daha fazla küfür duymak( o.sbu ç... şerefsi...am.... koyayım..vb) , para isterken ezilip büzülmek, annemle kavga ederken annemi savunduğum için evlatlıktan reddedilip evden kovulmak , bir ruj sürdüm diye boyalı kadınlara günü birlik teklif gider gibi laflar duymak istemiyorum.

Kaç kez ama kaç kez bilgisayardan müstehcen şeylere bakarken yakaladım, ilk abim yakaladı ben 9 o 12 yaşlarındaydı , bana gelip babamın kötü şeylere baktığını söyledi. Evde kavga kıyamet koptu, babam suçu 12 yaşındaki küçük bir çocuğa, abime attı. Sonra bunlar devam etti , annemle bitmek bilmeyen kavgalar da cabası... Baba kız gibi iğrenç içerikler de gördüm . Bunu ilk okuduğum da kendime gelemedim , ingilizce bilmemesine verdim . Ne kadar iğrenç bir insan anlayın diye anlatıyorum. Ayrıca sinir hastası , içerisinde gram babalık duygusu kalmamış bir insan. Bazen içine şeytan girdiğini düşünüyorum.

Son zamanlarda da aşırı cimrileşti , 20 yaşındayım almak istediklerim şeyler oluyor çıkartıp para verirken bile canından can gidiyor.(50tl veriyor o yüzden abimden alıyorum) Abim evlilik hayali kuruyor ama babam benim param yok destek çıkamam diyor , parası olduğunu da çok iyi biliyoruz. İşin ilginç kısmıysa , her kavga ettiğimiz de yukarıda ki küfürleri duymama rağmen tek kötü bir laf etmeme, suç %100 babamda olmasına rağmen sanki ben suçluymuşum gibi davranıp benden özür bekliyor. Annemi bazen tehdit ediyor ve aşırı paranoyaklaşıp annemin kanlı bedenini gözlerimin önünden silemiyorum...

Çok olgunlaştım, üzerimde ölü bir olgunluk var. Toparlayamıyorum , annemi ve kız kardeşimi alıp başka bir şehire defolup gitmek istiyorum. 5 kuruş param yok , şuan gidip sakız almak istesem üzerimden o kadar bile çıkmaz. Annemi ve kardeşimi geride bırakmakta istemiyorum . Aynı il de okursam ,intihara çok yakınım biliyorum. Sınava 1 ay kaldı ve ben aşırı anneci bir insanım . Annem bana anne der hep , annemi çocuğum gibi gördüğümden yalnız bırakamıyorum. Sürekli çevrem de olsun istiyorum ama başka bir ilde okursam bu mümkün değil.

Derslerimde de çok başarılı bir öğrenciydim ama yaşadığım ailesel ve çevresel zorluklar yüzünden bu başarıyı sürdüremedim ... İstediğim bölümü kazanabilir miyim bilmiyorum. En kötü 2 yıllık bir yeri kazanıp kafam rahatken tekrar hazırlanırım diye düşünüyorum. Siz olsanız ne yapardınız ? Annenizi kendi iyiliğiniz için geride bıraktığınıza üzülür müydünüz ? Fikirlerinize çok ihtiyacım var ...
Yapabileceğin en mantıklı şey ne yapıp edip okuman ve iyi bir meslek sahibi olup kendi düzenini kurman.okul için uzaklaş sonra iş güç derken zaten devamı gelecek...Babanı sen seçmedin, bu olanlar seni hayata küstürmesin aksine daha çok hırs yap kendi hayatına sahip çık 🙏
 
Nasıl anlatılır bilmiyorum , babam hayatınızda görebileceğiniz en manipülatif ,narsist insan. 20 yaşındayım ama kendimi 50 yaşında biri gibi hissediyorum . Tüm duygularım, heyecanlarım, yaşama sevincimi,ruhumu katletti . Hayatta hiç bir amacım kalmadı. Kendimi bildim bileli her güne kavga, çığlık ve küfür seslerine uyanıyorum . Artık güne uyanmak istemiyorum.

Annem onun yüzünden kansere yakalandı , kendisi ağır hastalıklar atlattı. Küçücük yaşımda omuzlarıma ağır yükler yüklediler , en kötü zamanların da kendimi hiçe saydım sadece onlarla ilgilendim. Kendimi , hayatımı , isteklerimi , derslerimi, her şeyimi bırakıp sadece ikisini mutlu etmeye çalıştım. Benim en kötü zamanlarımda ise anlayışsız ebeveynler ve duyduğum küfürler oldu. Keşke size ruhumu gösterebilsem , gerçekten yaşamak için çok çaba sarf ediyorum , nefes alıp vermek bile işkence artık, içim kaldırmıyor.

3 senedirli üniversite sınavına hazırlanıyorum fakat bir insanın hiç amacı, yaşama hevesi olmayınca sadece ölümü bekliyor. Dersin başına geçip de okuduğumu anlayamıyorum , durduk yere ağlama krizlerine giriyorum . Kalbim sıkışıyor , nefes almakta zorlanıyorum . Sorunum da şu ;
Yaşayabilmem için babamdan uzaklaşmam lazım bunun farkındayım fakat annem ve kız kardeşimi geride bırakamıyorum. Annem zamanın da babama olan aşkını , hislerini geri de tutup boşansaydı bunların hiçbirini yaşıyor olmayacaktık. Annemin babama olan sevgisi yüzünden bu halde olduğumuzu biliyorum. Ama anneme de kızamıyorum , babamla araların da 20 yaş var. Cesaret edememiş bazı şeylere... Artık babamdan daha fazla küfür duymak( o.sbu ç... şerefsi...am.... koyayım..vb) , para isterken ezilip büzülmek, annemle kavga ederken annemi savunduğum için evlatlıktan reddedilip evden kovulmak , bir ruj sürdüm diye boyalı kadınlara günü birlik teklif gider gibi laflar duymak istemiyorum.

Kaç kez ama kaç kez bilgisayardan müstehcen şeylere bakarken yakaladım, ilk abim yakaladı ben 9 o 12 yaşlarındaydı , bana gelip babamın kötü şeylere baktığını söyledi. Evde kavga kıyamet koptu, babam suçu 12 yaşındaki küçük bir çocuğa, abime attı. Sonra bunlar devam etti , annemle bitmek bilmeyen kavgalar da cabası... Baba kız gibi iğrenç içerikler de gördüm . Bunu ilk okuduğum da kendime gelemedim , ingilizce bilmemesine verdim . Ne kadar iğrenç bir insan anlayın diye anlatıyorum. Ayrıca sinir hastası , içerisinde gram babalık duygusu kalmamış bir insan. Bazen içine şeytan girdiğini düşünüyorum.

Son zamanlarda da aşırı cimrileşti , 20 yaşındayım almak istediklerim şeyler oluyor çıkartıp para verirken bile canından can gidiyor.(50tl veriyor o yüzden abimden alıyorum) Abim evlilik hayali kuruyor ama babam benim param yok destek çıkamam diyor , parası olduğunu da çok iyi biliyoruz. İşin ilginç kısmıysa , her kavga ettiğimiz de yukarıda ki küfürleri duymama rağmen tek kötü bir laf etmeme, suç %100 babamda olmasına rağmen sanki ben suçluymuşum gibi davranıp benden özür bekliyor. Annemi bazen tehdit ediyor ve aşırı paranoyaklaşıp annemin kanlı bedenini gözlerimin önünden silemiyorum...

Çok olgunlaştım, üzerimde ölü bir olgunluk var. Toparlayamıyorum , annemi ve kız kardeşimi alıp başka bir şehire defolup gitmek istiyorum. 5 kuruş param yok , şuan gidip sakız almak istesem üzerimden o kadar bile çıkmaz. Annemi ve kardeşimi geride bırakmakta istemiyorum . Aynı il de okursam ,intihara çok yakınım biliyorum. Sınava 1 ay kaldı ve ben aşırı anneci bir insanım . Annem bana anne der hep , annemi çocuğum gibi gördüğümden yalnız bırakamıyorum. Sürekli çevrem de olsun istiyorum ama başka bir ilde okursam bu mümkün değil.

Derslerimde de çok başarılı bir öğrenciydim ama yaşadığım ailesel ve çevresel zorluklar yüzünden bu başarıyı sürdüremedim ... İstediğim bölümü kazanabilir miyim bilmiyorum. En kötü 2 yıllık bir yeri kazanıp kafam rahatken tekrar hazırlanırım diye düşünüyorum. Siz olsanız ne yapardınız ? Annenizi kendi iyiliğiniz için geride bıraktığınıza üzülür müydünüz ? Fikirlerinize çok ihtiyacım var ...
Kesinlikle bırakıp okuyun
 
Sevgili konu sahibi kardeşim,
45 yaşında bir ablan, hatta belki de annen yaşında bir teyzen olarak yazıyorum, ben de toksik bir ailede, manipülatif bir anne ile büyüdüm.
Ne yazık ki bunu 2 yanlış evliliği bitirip, ömrümün yarısından fazlasını yaşamış bir kadın olarak yeni farkettim. Annemi sildim. Genel olarak aileme sınır çizdim. Yıllardır panik atak, depresyon ile savaşıyorum. İlk belirtiler 13 yaşında minicik bir çocukken çıktı.
Psikolojik tedavi görüyorum zaten de, terapiye de yeni başladım. Çünkü ben annem gibi bir anne olmak, 7 yaşındaki kızımın da hayatının benim yüzümden ve dengesiz babasından koruyamamış olmam yüzünden kaymasından çok korkuyorum.
Demem o ki, buradaki kadınların görüşlerine güven, inan bana çok doğru noktalara temas etmişler. Ailene ve özellikle de annene mesafe koy ve bunu terapist desteği ile yapmaya çalış.
Ben bu annem /ailem bağımlılığı - onay bağımlısı olmam yüzünden o kadar çok fırsat kaçırdım, ne çok hata yaptım bilemezsin...
 
Nasıl anlatılır bilmiyorum , babam hayatınızda görebileceğiniz en manipülatif ,narsist insan. 20 yaşındayım ama kendimi 50 yaşında biri gibi hissediyorum . Tüm duygularım, heyecanlarım, yaşama sevincimi,ruhumu katletti . Hayatta hiç bir amacım kalmadı. Kendimi bildim bileli her güne kavga, çığlık ve küfür seslerine uyanıyorum . Artık güne uyanmak istemiyorum.

Annem onun yüzünden kansere yakalandı , kendisi ağır hastalıklar atlattı. Küçücük yaşımda omuzlarıma ağır yükler yüklediler , en kötü zamanların da kendimi hiçe saydım sadece onlarla ilgilendim. Kendimi , hayatımı , isteklerimi , derslerimi, her şeyimi bırakıp sadece ikisini mutlu etmeye çalıştım. Benim en kötü zamanlarımda ise anlayışsız ebeveynler ve duyduğum küfürler oldu. Keşke size ruhumu gösterebilsem , gerçekten yaşamak için çok çaba sarf ediyorum , nefes alıp vermek bile işkence artık, içim kaldırmıyor.

3 senedirli üniversite sınavına hazırlanıyorum fakat bir insanın hiç amacı, yaşama hevesi olmayınca sadece ölümü bekliyor. Dersin başına geçip de okuduğumu anlayamıyorum , durduk yere ağlama krizlerine giriyorum . Kalbim sıkışıyor , nefes almakta zorlanıyorum . Sorunum da şu ;
Yaşayabilmem için babamdan uzaklaşmam lazım bunun farkındayım fakat annem ve kız kardeşimi geride bırakamıyorum. Annem zamanın da babama olan aşkını , hislerini geri de tutup boşansaydı bunların hiçbirini yaşıyor olmayacaktık. Annemin babama olan sevgisi yüzünden bu halde olduğumuzu biliyorum. Ama anneme de kızamıyorum , babamla araların da 20 yaş var. Cesaret edememiş bazı şeylere... Artık babamdan daha fazla küfür duymak( o.sbu ç... şerefsi...am.... koyayım..vb) , para isterken ezilip büzülmek, annemle kavga ederken annemi savunduğum için evlatlıktan reddedilip evden kovulmak , bir ruj sürdüm diye boyalı kadınlara günü birlik teklif gider gibi laflar duymak istemiyorum.

Kaç kez ama kaç kez bilgisayardan müstehcen şeylere bakarken yakaladım, ilk abim yakaladı ben 9 o 12 yaşlarındaydı , bana gelip babamın kötü şeylere baktığını söyledi. Evde kavga kıyamet koptu, babam suçu 12 yaşındaki küçük bir çocuğa, abime attı. Sonra bunlar devam etti , annemle bitmek bilmeyen kavgalar da cabası... Baba kız gibi iğrenç içerikler de gördüm . Bunu ilk okuduğum da kendime gelemedim , ingilizce bilmemesine verdim . Ne kadar iğrenç bir insan anlayın diye anlatıyorum. Ayrıca sinir hastası , içerisinde gram babalık duygusu kalmamış bir insan. Bazen içine şeytan girdiğini düşünüyorum.

Son zamanlarda da aşırı cimrileşti , 20 yaşındayım almak istediklerim şeyler oluyor çıkartıp para verirken bile canından can gidiyor.(50tl veriyor o yüzden abimden alıyorum) Abim evlilik hayali kuruyor ama babam benim param yok destek çıkamam diyor , parası olduğunu da çok iyi biliyoruz. İşin ilginç kısmıysa , her kavga ettiğimiz de yukarıda ki küfürleri duymama rağmen tek kötü bir laf etmeme, suç %100 babamda olmasına rağmen sanki ben suçluymuşum gibi davranıp benden özür bekliyor. Annemi bazen tehdit ediyor ve aşırı paranoyaklaşıp annemin kanlı bedenini gözlerimin önünden silemiyorum...

Çok olgunlaştım, üzerimde ölü bir olgunluk var. Toparlayamıyorum , annemi ve kız kardeşimi alıp başka bir şehire defolup gitmek istiyorum. 5 kuruş param yok , şuan gidip sakız almak istesem üzerimden o kadar bile çıkmaz. Annemi ve kardeşimi geride bırakmakta istemiyorum . Aynı il de okursam ,intihara çok yakınım biliyorum. Sınava 1 ay kaldı ve ben aşırı anneci bir insanım . Annem bana anne der hep , annemi çocuğum gibi gördüğümden yalnız bırakamıyorum. Sürekli çevrem de olsun istiyorum ama başka bir ilde okursam bu mümkün değil.

Derslerimde de çok başarılı bir öğrenciydim ama yaşadığım ailesel ve çevresel zorluklar yüzünden bu başarıyı sürdüremedim ... İstediğim bölümü kazanabilir miyim bilmiyorum. En kötü 2 yıllık bir yeri kazanıp kafam rahatken tekrar hazırlanırım diye düşünüyorum. Siz olsanız ne yapardınız ? Annenizi kendi iyiliğiniz için geride bıraktığınıza üzülür müydünüz ? Fikirlerinize çok ihtiyacım var ...
Okul kazan herhangi bir bolum ve git sonra tek duramiyorum de anneni yanina al alabiliyorsan
 
X