Babam omuzlarımda yük

yosunlukek

Ejderhaların Annesi
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
24 Ağustos 2019
2.727
8.430
Merhaba, herkese. Kısaca konuyu özetlemek istiyorum; belki bilenler vardır, evimiz yıkılmıştı. Biz başka bir şehire taşındık ve şimdi ben atanınca kendi memleketimize geri döndük. Annemle burada yeni bir ev tuttuk, her şey iyi, ama problem hala babamda. Annem ve babam ayrılar.

Babam şu an köy evinde kalıyor, ancak orada yalnız ve zaten zayıflayan psikolojisi tamamen bozuldu. Kendine ev tutma taleplerimize hiçbir şekilde onay vermiyor. Sebebini bilemiyoruz, kendisini anlayamıyoruz. Bencil ve sadece kendisini düşünen bir adam sanırım sırf oğlumda yaşıyorum demek için abimgilde yaşamak istiyor. Bizden büyük beklentileri var, iyi bir baba olduğunu sanıyor, ama onun bıraktığı travmaları anlatmakla bitiremeyecğimden girmek bile istemiyorum.

Sadece sağlığı ve kendisi iyi olsun istiyorum. Bunun için bir ev tutmamız gerektiğini söylüyorum, ancak asla kabul etmiyor. Abimde yaşamak istiyor, ancak yengem bu fikri kabul etmiyor. Onu anlıyorum, suçlamıyorum. Ancak babam psikolojik olarak çok sıkıntı yaşayan biri. İlk depremde, karanlıkta tek başına olduğum bir zamanda bile beni almak için gelmedi. Son depremlerde ise ne yaptığımı bile sormadı. Üstelik beni arayıp neden onunla ilgilenmediğimizi sordu. Ne olursa olsun, ona karşı içimdeki merhameti atamıyorum. Çocukluğumuzdan beri yaşadığımız travmalara rağmen babamın iyi olması için uğraşıyorum. Abimlelerle yaşama seçeneğinin mümkün olmadığını üstü kapalı bir şekilde ifade etmeye çalıştım. Ancak bu sefer beni suçlayacak diye korkuyorum. Babam yalnız başına hasarlı bir evde köyde yaşıyor. Onu nazik bir dille ikna edebilmek için ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Omuzlarımda büyük bir yük gibi hissediyorum ve kalbim ağrıyor artık. Yıllarca ailesi için bizi ezdi geçti şimdi ailesi bile ondan usanmış durumda ona ev tutma seçeneğini “bazen ben de gelirim birlikte kalırız vs” dememe rağmen ikna olmuyor durumu var bu arada ev tutabiliriz. Ama deprem olduğu günden beri sırtımıza yük olmaktan başka bir şey yapmadı.

Onu nasıl ev tutmaya ikna edebilirim? Açık açık yengemin istemediğini söylemeli miyim?
 
Merhaba, herkese. Kısaca konuyu özetlemek istiyorum; belki bilenler vardır, evimiz yıkılmıştı. Biz başka bir şehire taşındık ve şimdi ben atanınca kendi memleketimize geri döndük. Annemle burada yeni bir ev tuttuk, her şey iyi, ama problem hala babamda. Annem ve babam ayrılar.

Babam şu an köy evinde kalıyor, ancak orada yalnız ve zaten zayıflayan psikolojisi tamamen bozuldu. Kendine ev tutma taleplerimize hiçbir şekilde onay vermiyor. Sebebini bilemiyoruz, kendisini anlayamıyoruz. Bencil ve sadece kendisini düşünen bir adam sanırım sırf oğlumda yaşıyorum demek için abimgilde yaşamak istiyor. Bizden büyük beklentileri var, iyi bir baba olduğunu sanıyor, ama onun bıraktığı travmaları anlatmakla bitiremeyecğimden girmek bile istemiyorum.

Sadece sağlığı ve kendisi iyi olsun istiyorum. Bunun için bir ev tutmamız gerektiğini söylüyorum, ancak asla kabul etmiyor. Abimde yaşamak istiyor, ancak yengem bu fikri kabul etmiyor. Onu anlıyorum, suçlamıyorum. Ancak babam psikolojik olarak çok sıkıntı yaşayan biri. İlk depremde, karanlıkta tek başına olduğum bir zamanda bile beni almak için gelmedi. Son depremlerde ise ne yaptığımı bile sormadı. Üstelik beni arayıp neden onunla ilgilenmediğimizi sordu. Ne olursa olsun, ona karşı içimdeki merhameti atamıyorum. Çocukluğumuzdan beri yaşadığımız travmalara rağmen babamın iyi olması için uğraşıyorum. Abimlelerle yaşama seçeneğinin mümkün olmadığını üstü kapalı bir şekilde ifade etmeye çalıştım. Ancak bu sefer beni suçlayacak diye korkuyorum. Babam yalnız başına hasarlı bir evde köyde yaşıyor. Onu nazik bir dille ikna edebilmek için ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Omuzlarımda büyük bir yük gibi hissediyorum ve kalbim ağrıyor artık. Yıllarca ailesi için bizi ezdi geçti şimdi ailesi bile ondan usanmış durumda ona ev tutma seçeneğini “bazen ben de gelirim birlikte kalırız vs” dememe rağmen ikna olmuyor durumu var bu arada ev tutabiliriz. Ama deprem olduğu günden beri sırtımıza yük olmaktan başka bir şey yapmadı.

Onu nasıl ev tutmaya ikna edebilirim? Açık açık yengemin istemediğini söylemeli miyim?
Adam gerçekten sırtınızda yük,vicdan yapmanın gereği yok ne söylerseniz hemen bir bahane ile tüm yolları kapatıyor.Siz üstüne düştükçe bencilliği tavan yapıyor.Elinizi çekin,bir süre arayıp durmayın ,kendi hâline bırakın Abinizde net bir şekilde birlikte olamayacağını söylesin ( bunu söylemesi gereken abiniz siz bu konuda bir şey demeyin).Bırakın kendi çözüm yolunu kendi bulsun,siz kendinize odaklanın......
 
Adama bak ya yengeye yazık değil mi gidip baktıracak kendine. Yazık kadına ya inşallah üstüne gidipte ikna etmezler ömrü biter valla
İllet gibi yapışmasın millete ne güzel siz ev tutmak istiyormuşsunuz üstünüze düşeni fazlasıyla yapıyorsunuz.
Kırılırsa kırılsın en azından insanlara emrivaki yapmamayı öğrenir.
 
Merhaba, herkese. Kısaca konuyu özetlemek istiyorum; belki bilenler vardır, evimiz yıkılmıştı. Biz başka bir şehire taşındık ve şimdi ben atanınca kendi memleketimize geri döndük. Annemle burada yeni bir ev tuttuk, her şey iyi, ama problem hala babamda. Annem ve babam ayrılar.

Babam şu an köy evinde kalıyor, ancak orada yalnız ve zaten zayıflayan psikolojisi tamamen bozuldu. Kendine ev tutma taleplerimize hiçbir şekilde onay vermiyor. Sebebini bilemiyoruz, kendisini anlayamıyoruz. Bencil ve sadece kendisini düşünen bir adam sanırım sırf oğlumda yaşıyorum demek için abimgilde yaşamak istiyor. Bizden büyük beklentileri var, iyi bir baba olduğunu sanıyor, ama onun bıraktığı travmaları anlatmakla bitiremeyecğimden girmek bile istemiyorum.

Sadece sağlığı ve kendisi iyi olsun istiyorum. Bunun için bir ev tutmamız gerektiğini söylüyorum, ancak asla kabul etmiyor. Abimde yaşamak istiyor, ancak yengem bu fikri kabul etmiyor. Onu anlıyorum, suçlamıyorum. Ancak babam psikolojik olarak çok sıkıntı yaşayan biri. İlk depremde, karanlıkta tek başına olduğum bir zamanda bile beni almak için gelmedi. Son depremlerde ise ne yaptığımı bile sormadı. Üstelik beni arayıp neden onunla ilgilenmediğimizi sordu. Ne olursa olsun, ona karşı içimdeki merhameti atamıyorum. Çocukluğumuzdan beri yaşadığımız travmalara rağmen babamın iyi olması için uğraşıyorum. Abimlelerle yaşama seçeneğinin mümkün olmadığını üstü kapalı bir şekilde ifade etmeye çalıştım. Ancak bu sefer beni suçlayacak diye korkuyorum. Babam yalnız başına hasarlı bir evde köyde yaşıyor. Onu nazik bir dille ikna edebilmek için ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Omuzlarımda büyük bir yük gibi hissediyorum ve kalbim ağrıyor artık. Yıllarca ailesi için bizi ezdi geçti şimdi ailesi bile ondan usanmış durumda ona ev tutma seçeneğini “bazen ben de gelirim birlikte kalırız vs” dememe rağmen ikna olmuyor durumu var bu arada ev tutabiliriz. Ama deprem olduğu günden beri sırtımıza yük olmaktan başka bir şey yapmadı.

Onu nasıl ev tutmaya ikna edebilirim? Açık açık yengemin istemediğini söylemeli miyim?

Ev tutmaya ikna etmeyin. Bir süre kendi haline bırakın. Yengenin istememesi çok normal ev ev üstüne olmaz, böyle bir adam gider o evde yengeyle abinin evliliğini mahveder, yengenin mecburen bu adamın ev işlerini yapması gerekecek. Siz karışmayın yenge konusuna.
 
Adam gerçekten sırtınızda yük,vicdan yapmanın gereği yok ne söylerseniz hemen bir bahane ile tüm yolları kapatıyor.Siz üstüne düştükçe bencilliği tavan yapıyor.Elinizi çekin,bir süre arayıp durmayın ,kendi hâline bırakın Abinizde net bir şekilde birlikte olamayacağını söylesin ( bunu söylemesi gereken abiniz siz bu konuda bir şey demeyin).Bırakın kendi çözüm yolunu kendi bulsun,siz kendinize odaklanın......
İnanın hayatımda bu yıl kadar tükendiğim bittiğim hiçbir sene olmadı. Atanınc hemen terapiye başladım. Zaten deprem vs psikolojim ve kendim berbat haldeyim. Ama ona karşı vicdanımı merhametimi susturamıyorum. Abimle çözmüyor konuyu, bana sürekli sorarak ağzımı arıyor. Çok yorgunum gerçekten kendi haline bıraksam korkuyorum kendine zarar verir diye 😞
 
Merhaba, herkese. Kısaca konuyu özetlemek istiyorum; belki bilenler vardır, evimiz yıkılmıştı. Biz başka bir şehire taşındık ve şimdi ben atanınca kendi memleketimize geri döndük. Annemle burada yeni bir ev tuttuk, her şey iyi, ama problem hala babamda. Annem ve babam ayrılar.

Babam şu an köy evinde kalıyor, ancak orada yalnız ve zaten zayıflayan psikolojisi tamamen bozuldu. Kendine ev tutma taleplerimize hiçbir şekilde onay vermiyor. Sebebini bilemiyoruz, kendisini anlayamıyoruz. Bencil ve sadece kendisini düşünen bir adam sanırım sırf oğlumda yaşıyorum demek için abimgilde yaşamak istiyor. Bizden büyük beklentileri var, iyi bir baba olduğunu sanıyor, ama onun bıraktığı travmaları anlatmakla bitiremeyecğimden girmek bile istemiyorum.

Sadece sağlığı ve kendisi iyi olsun istiyorum. Bunun için bir ev tutmamız gerektiğini söylüyorum, ancak asla kabul etmiyor. Abimde yaşamak istiyor, ancak yengem bu fikri kabul etmiyor. Onu anlıyorum, suçlamıyorum. Ancak babam psikolojik olarak çok sıkıntı yaşayan biri. İlk depremde, karanlıkta tek başına olduğum bir zamanda bile beni almak için gelmedi. Son depremlerde ise ne yaptığımı bile sormadı. Üstelik beni arayıp neden onunla ilgilenmediğimizi sordu. Ne olursa olsun, ona karşı içimdeki merhameti atamıyorum. Çocukluğumuzdan beri yaşadığımız travmalara rağmen babamın iyi olması için uğraşıyorum. Abimlelerle yaşama seçeneğinin mümkün olmadığını üstü kapalı bir şekilde ifade etmeye çalıştım. Ancak bu sefer beni suçlayacak diye korkuyorum. Babam yalnız başına hasarlı bir evde köyde yaşıyor. Onu nazik bir dille ikna edebilmek için ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Omuzlarımda büyük bir yük gibi hissediyorum ve kalbim ağrıyor artık. Yıllarca ailesi için bizi ezdi geçti şimdi ailesi bile ondan usanmış durumda ona ev tutma seçeneğini “bazen ben de gelirim birlikte kalırız vs” dememe rağmen ikna olmuyor durumu var bu arada ev tutabiliriz. Ama deprem olduğu günden beri sırtımıza yük olmaktan başka bir şey yapmadı.

Onu nasıl ev tutmaya ikna edebilirim? Açık açık yengemin istemediğini söylemeli miyim?
Babanıza yardımcı olmak istemeniz çok güzel. Ama kendinizi çok telef etmeyin. Babanızın eli ayağı tutuyorsa neden illa abinizle yaşamak istiyor? Koskoca adam kendi düzenini kursun bir zahmet.
Ben yengenize hak verdim. Elzem durum çok ağır hasta, yatalak vs değilse bende yaşamam. Kimse kusura bakmasın. Biriyle yaşayacaksam kendi öz anama babama bakarım. Bakıcı yardımcı vs tutulur arada gidilir o ayrı. Ama insan eti ağırdır. Siz abinizle konuşun babanıza o olamayacağını anlatsin. Eşimin rızası yok desin. Babanızın yaşı kaç bilmiyorum ama şu an 50 yaşında ise Allah ömür versin 85, 90 yaşına kadar kimse 35, 40 sene babanıza bakamaz. Yardımcı tutulur hep gidilir eliniz üstünde olur. Abiniz olamayacağını konuşsun daha tesirli olur.
 
Son düzenleme:
Ev tutmaya ikna etmeyin. Bir süre kendi haline bırakın. Yengenin istememesi çok normal ev ev üstüne olmaz, böyle bir adam gider o evde yengeyle abinin evliliğini mahveder, yengenin mecburen bu adamın ev işlerini yapması gerekecek. Siz karışmayın yenge konusuna.
Elbette karışmıyorum haklı buluyorum üstüne. Babamın kendi öz kızı benim. Ben kendisiyle idare edemiyorum kaldı ki nasıl yengem idare etsin. Sadece babamın kendi düzeni olsun yanına arada bir gideyim kendi evi olsun istiyorum yalnızca.

Ama ikna edemiyorum duygu sömürüsü yapıyor kendini acındırıyor ne yapacağımı şaşırdım
 
Elbette karışmıyorum haklı buluyorum üstüne. Babamın kendi öz kızı benim. Ben kendisiyle idare edemiyorum kaldı ki nasıl yengem idare etsin. Sadece babamın kendi düzeni olsun yanına arada bir gideyim kendi evi olsun istiyorum yalnızca.

Ama ikna edemiyorum duygu sömürüsü yapıyor kendini acındırıyor ne yapacağımı şaşırdım

Ama o seni ve abini, kendi canından kanından olanı düşünmüyor. Hala düşünmüyor. Sen ona böyle merhametli davranarak, aranızda bağ kuracağını düşünüyorsundur ama bu adam gerçekten merhametli değil. Sen bugün ona ev kursan, yarın size minnet etmeyecek, sana başka sorunlar çıkarak. Olan senin zamanına, sabrına, küçüklüğündeki gibi hayal kırıklığına uğramana neden olacak. Ben hep derim, her ailenin düzeni dinamiği farklıdır, her aile bizim ilkokulda kitaplarda gördüğümüz gibi değil. Sen en iyisi kendin için babanı kendi haline bırak, o senden yardım isterse kendini yıpratmadan yardımcı ol.
 
Merhaba, herkese. Kısaca konuyu özetlemek istiyorum; belki bilenler vardır, evimiz yıkılmıştı. Biz başka bir şehire taşındık ve şimdi ben atanınca kendi memleketimize geri döndük. Annemle burada yeni bir ev tuttuk, her şey iyi, ama problem hala babamda. Annem ve babam ayrılar.

Babam şu an köy evinde kalıyor, ancak orada yalnız ve zaten zayıflayan psikolojisi tamamen bozuldu. Kendine ev tutma taleplerimize hiçbir şekilde onay vermiyor. Sebebini bilemiyoruz, kendisini anlayamıyoruz. Bencil ve sadece kendisini düşünen bir adam sanırım sırf oğlumda yaşıyorum demek için abimgilde yaşamak istiyor. Bizden büyük beklentileri var, iyi bir baba olduğunu sanıyor, ama onun bıraktığı travmaları anlatmakla bitiremeyecğimden girmek bile istemiyorum.

Sadece sağlığı ve kendisi iyi olsun istiyorum. Bunun için bir ev tutmamız gerektiğini söylüyorum, ancak asla kabul etmiyor. Abimde yaşamak istiyor, ancak yengem bu fikri kabul etmiyor. Onu anlıyorum, suçlamıyorum. Ancak babam psikolojik olarak çok sıkıntı yaşayan biri. İlk depremde, karanlıkta tek başına olduğum bir zamanda bile beni almak için gelmedi. Son depremlerde ise ne yaptığımı bile sormadı. Üstelik beni arayıp neden onunla ilgilenmediğimizi sordu. Ne olursa olsun, ona karşı içimdeki merhameti atamıyorum. Çocukluğumuzdan beri yaşadığımız travmalara rağmen babamın iyi olması için uğraşıyorum. Abimlelerle yaşama seçeneğinin mümkün olmadığını üstü kapalı bir şekilde ifade etmeye çalıştım. Ancak bu sefer beni suçlayacak diye korkuyorum. Babam yalnız başına hasarlı bir evde köyde yaşıyor. Onu nazik bir dille ikna edebilmek için ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Omuzlarımda büyük bir yük gibi hissediyorum ve kalbim ağrıyor artık. Yıllarca ailesi için bizi ezdi geçti şimdi ailesi bile ondan usanmış durumda ona ev tutma seçeneğini “bazen ben de gelirim birlikte kalırız vs” dememe rağmen ikna olmuyor durumu var bu arada ev tutabiliriz. Ama deprem olduğu günden beri sırtımıza yük olmaktan başka bir şey yapmadı.

Onu nasıl ev tutmaya ikna edebilirim? Açık açık yengemin istemediğini söylemeli miyim?
Senin konusman yanlış. Abin gitsin konuşsun bizimle yaşayamazsın desin.
 
Bu hikayede yanan yenge olacak. Mecbur mu kadın bakmaya. Kim ister ki evlilik hayatını evde huysuz bir kayınpederle yaşasın. Babaya teklifinizi sunun olmazsa köy evinde yaşasın kendisi, oğlunun evini kendi kapısı olarak göremeyeceğini imayla değil açık bir şekilde konuşun.
 
Senin konusman yanlış. Abin gitsin konuşsun bizimle yaşayamazsın desin.
Abime açık açık söylemiyor abim de ev tutma taraftarı depremin ilk gününden beri hatta kendi yaşadıkları şehirde ev tutayım yeterki gel dedi babam onu da istemiyor onlarda yaşamak istiyor. Kışı orada geçireyim yazın dönerim kafasında olduğunu düşünüyorum.

Ama abimle açıkça konuşmadıklarından neredeyse her gün bana duygu sömürüsü yapıyor
 
Merhaba, herkese. Kısaca konuyu özetlemek istiyorum; belki bilenler vardır, evimiz yıkılmıştı. Biz başka bir şehire taşındık ve şimdi ben atanınca kendi memleketimize geri döndük. Annemle burada yeni bir ev tuttuk, her şey iyi, ama problem hala babamda. Annem ve babam ayrılar.

Babam şu an köy evinde kalıyor, ancak orada yalnız ve zaten zayıflayan psikolojisi tamamen bozuldu. Kendine ev tutma taleplerimize hiçbir şekilde onay vermiyor. Sebebini bilemiyoruz, kendisini anlayamıyoruz. Bencil ve sadece kendisini düşünen bir adam sanırım sırf oğlumda yaşıyorum demek için abimgilde yaşamak istiyor. Bizden büyük beklentileri var, iyi bir baba olduğunu sanıyor, ama onun bıraktığı travmaları anlatmakla bitiremeyecğimden girmek bile istemiyorum.

Sadece sağlığı ve kendisi iyi olsun istiyorum. Bunun için bir ev tutmamız gerektiğini söylüyorum, ancak asla kabul etmiyor. Abimde yaşamak istiyor, ancak yengem bu fikri kabul etmiyor. Onu anlıyorum, suçlamıyorum. Ancak babam psikolojik olarak çok sıkıntı yaşayan biri. İlk depremde, karanlıkta tek başına olduğum bir zamanda bile beni almak için gelmedi. Son depremlerde ise ne yaptığımı bile sormadı. Üstelik beni arayıp neden onunla ilgilenmediğimizi sordu. Ne olursa olsun, ona karşı içimdeki merhameti atamıyorum. Çocukluğumuzdan beri yaşadığımız travmalara rağmen babamın iyi olması için uğraşıyorum. Abimlelerle yaşama seçeneğinin mümkün olmadığını üstü kapalı bir şekilde ifade etmeye çalıştım. Ancak bu sefer beni suçlayacak diye korkuyorum. Babam yalnız başına hasarlı bir evde köyde yaşıyor. Onu nazik bir dille ikna edebilmek için ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Omuzlarımda büyük bir yük gibi hissediyorum ve kalbim ağrıyor artık. Yıllarca ailesi için bizi ezdi geçti şimdi ailesi bile ondan usanmış durumda ona ev tutma seçeneğini “bazen ben de gelirim birlikte kalırız vs” dememe rağmen ikna olmuyor durumu var bu arada ev tutabiliriz. Ama deprem olduğu günden beri sırtımıza yük olmaktan başka bir şey yapmadı.

Onu nasıl ev tutmaya ikna edebilirim? Açık açık yengemin istemediğini söylemeli miyim?
Siz değil abiniz söyleyecek,abinizle yaşamak istiyormuş bu abinizle babanız arasında
 
Merhaba, herkese. Kısaca konuyu özetlemek istiyorum; belki bilenler vardır, evimiz yıkılmıştı. Biz başka bir şehire taşındık ve şimdi ben atanınca kendi memleketimize geri döndük. Annemle burada yeni bir ev tuttuk, her şey iyi, ama problem hala babamda. Annem ve babam ayrılar.

Babam şu an köy evinde kalıyor, ancak orada yalnız ve zaten zayıflayan psikolojisi tamamen bozuldu. Kendine ev tutma taleplerimize hiçbir şekilde onay vermiyor. Sebebini bilemiyoruz, kendisini anlayamıyoruz. Bencil ve sadece kendisini düşünen bir adam sanırım sırf oğlumda yaşıyorum demek için abimgilde yaşamak istiyor. Bizden büyük beklentileri var, iyi bir baba olduğunu sanıyor, ama onun bıraktığı travmaları anlatmakla bitiremeyecğimden girmek bile istemiyorum.

Sadece sağlığı ve kendisi iyi olsun istiyorum. Bunun için bir ev tutmamız gerektiğini söylüyorum, ancak asla kabul etmiyor. Abimde yaşamak istiyor, ancak yengem bu fikri kabul etmiyor. Onu anlıyorum, suçlamıyorum. Ancak babam psikolojik olarak çok sıkıntı yaşayan biri. İlk depremde, karanlıkta tek başına olduğum bir zamanda bile beni almak için gelmedi. Son depremlerde ise ne yaptığımı bile sormadı. Üstelik beni arayıp neden onunla ilgilenmediğimizi sordu. Ne olursa olsun, ona karşı içimdeki merhameti atamıyorum. Çocukluğumuzdan beri yaşadığımız travmalara rağmen babamın iyi olması için uğraşıyorum. Abimlelerle yaşama seçeneğinin mümkün olmadığını üstü kapalı bir şekilde ifade etmeye çalıştım. Ancak bu sefer beni suçlayacak diye korkuyorum. Babam yalnız başına hasarlı bir evde köyde yaşıyor. Onu nazik bir dille ikna edebilmek için ne yapmam gerektiğini bilmiyorum. Omuzlarımda büyük bir yük gibi hissediyorum ve kalbim ağrıyor artık. Yıllarca ailesi için bizi ezdi geçti şimdi ailesi bile ondan usanmış durumda ona ev tutma seçeneğini “bazen ben de gelirim birlikte kalırız vs” dememe rağmen ikna olmuyor durumu var bu arada ev tutabiliriz. Ama deprem olduğu günden beri sırtımıza yük olmaktan başka bir şey yapmadı.

Onu nasıl ev tutmaya ikna edebilirim? Açık açık yengemin istemediğini söylemeli miyim?
yengenle abin söylemeli istemediklerini sen değil
Abinle bir araya gelip babanın karşısına geçeceksiniz Baba hastalıkta depremde vs biz köye yetişemeyiz, yanında olamayız. X yerde (artık nerede yasamasını istiyosanız) bir ev bulduk seni oraya taşıyoruz diye emrivaki yapacaksınız

Benim babam da başka ilçede olmayacak şekilde yaşıyordu.
Bir gün hastalandı pandemi zamanı, kardeşim hakkaride askerde ben babamın bulunduğu yere gidip kalamıyorum çalışıyorum falan. Ben de aldım hastaneye yatırdım benim yaşadığım şehirde. 1 hafta hastanede kaldı o kalırken gidip bi ev tuttum eşyalı, kendi evime 5 dk
Hastaneden çıkışta 1 hafta bende kaldı 1 hafta sonra yeni evine götürdüm 2,5 senedir hala orada oturuyor. Böyle bi aksiyon almanızı bekliyor baban da
 
Abime açık açık söylemiyor abim de ev tutma taraftarı depremin ilk gününden beri hatta kendi yaşadıkları şehirde ev tutayım yeterki gel dedi babam onu da istemiyor onlarda yaşamak istiyor. Kışı orada geçireyim yazın dönerim kafasında olduğunu düşünüyorum.

Ama abimle açıkça konuşmadıklarından neredeyse her gün bana duygu sömürüsü yapıyor
Babana de ki baba o kadar istiyorsan abimle açık açık konuş ben napabilirim bununla ilgili. Abin ilgilensin biraz da.
 
Bu hikayede yanan yenge olacak. Mecbur mu kadın bakmaya. Kim ister ki evlilik hayatını evde huysuz bir kayınpederle yaşasın. Babaya teklifinizi sunun olmazsa köy evinde yaşasın kendisi, oğlunun evini kendi kapısı olarak göremeyeceğini imayla değil açık bir şekilde konuşun.
Neden konu sahibi konuşsun canım. İstemeyen abi ve yenge onların konuşması gerekir.
 
Bi sure sessiz kalin cok ustune düşünce ters tepiyor genelde. Rahatsiz olan yengeniz ise abiniz konuşur. Koyde tek basina kaliyor ise depreme dayanıklı yapmak icin belki tamir tadilat ugrassaniz . köy hayatini seviyordur belki orda rahattir
 
X