Anneler ne kadarda fedakar ve cefakarlar.Annen bilse bile ayrılmayacak ve baban da değişmeyecek.Biz kendi ayaklarımız üzerinde durana kadar bizde annemi çilelerinden kurtaramadık.Bu yüzden 18 yaşına girdiğim günden beri hep çalıştım,aynı zamanda okudum,annemi kardeşimi yanıma aldım.Annemde çalıştı bende,öyle kurduk yaşamımızı.Allah'ım kolaylık versin.
Ben olsam açıkça konuşurdum,İnsan hayatta en çok babasına güvenmek ister,babası gibi bir erkek düşler onu koruyup kollayacak ben görmemem gereken şeyler gördüm,sende yapmayacak şeyler yapmışsın,bunu bize ve anneme yapma hakkın yok,benimde erkeklere güvenimi sarsma çünkü eğer şimdi bize bunu yaparsan sana hayran küçük kızın olmayacak artık de.Vicdan ve duyguları varsa bu sözü aklından çıkmaz.Yoksa eğer(ki bence yok) oku İzmir'in güzelliğine takılıp uzatma okulunu,hem oku hem çalış yükü hafiflet annenin.Yazık kadıncağıza.Okul hayatı tadı alamazsın belki çalışırken ama en azından belki biraz annen hayatın tadını alır zamanı gelince.