Kısaca anlatam gerekirse babamdan nefret ediyorum.Küçükken hep bizi ezdi arkadaşlarımızın yanında bile bağırıp çağırır bizi azarlardı, anannemler yada başka akrabalarımız geldiğinde yanlarında bizi döverdi bile kendini ispatlamak için.Sanmayın ki bu adam kaba tipli bi adam dışardan görseniz o kadar nazik o kadar efendidir ki size anlatamam.Komşunun teki arabasına çarptı adama kızmak yerine resmen adamdan özür dilicekti, trafikte adamın teki bunu sıkıştırdı kırmızı ışıkta yan yana durduk adamdan özürdiledi.Karaktersizlik had safhada, hayatımızı mahvetti ölse gözyaşı dökmem asla.Ve asıl meseleye gelcek olursam annemi aldattı.Başka kadınlarla yaptığı yazışmaları gördük öylesine berbat yazışmalardı ki anlatmaya dilim varmaz her fırsatta da buluştukları belliydi.Anneme durumu anlattık o günü hiç unutmam çıldırdı annem resmen boşanmaya kalktı ama babam denecek herif çocuklarının üzerine Kuranın üzerine yemin etti yapmadığına ve annemi ikna etti boşanmamaya.Şuan sık sık iş gezisi bahanesiyle il dışına gidiyo süslenip püslenip.Ve olabildiğince dindar görünmeye çalışıyo güya televizyondaki hocaları dinliyo bize akıl veriyo, azcık açık giyinsem erkeklerin sapık olduğunu anlatıyo bağırıp çağırıyo kıyafetimi yırtmaya kalkıyo.Bilseniz nasıl iğreniyorum ondan, psikolojim ölesiye bozuk.Annemi çok üzüyo sürekli bağırıp çağrıyo, zaten annem de hala aldattığını biliyo ama üstünü kapatıyo söz söyletmiyo.Üstelik annemle babam birbirlerini deliler gibi seviyolarmış gençken babam anneme ne mektuplar yazmış hepsini okudum ve şuan aşka hiç bişekilde inancım kalmadı erkeklerden nefret ediyorum ve bu dünyada güvenilir hiçbi erkek kalmadığını düşünüyorum.Çok mutsuzum hepimiz mutsuzuz çok gerginiz evin içinde, kendimi o eve gelince hemen odama atıyorum ve bu yıllardır böyle yeni yaşanmış bi olay değil.Şehir dışına gidince bayram ediyoruz.Daha yeni kavga ettik beni hiç yoktan yere akrabalarımın yanında dövdü sebep de dondurma almamdı inanabiliyo musunuz! Bende kendime hakim olamayıp ona vurdum küfürler edip odama kapandım.3 haftadır benle hiç konuşmuyo konuşmasın zaten ama hala kendini haklı görüyo.Annem de tutturdu bayramda barışın o senin baban diye, olmaz olsun barışmak falan istemiyorum.Derdimi en yakın arkadaşlarıma bile anlatamıyorum buraya yazıp dertleşmek istedim nolur birileri bana teselli versin.