- 10 Nisan 2017
- 126
- 131
- 18
- 33
- Konu Sahibi dulkadirogullarindan
- #1
Buraya konu açsam mı açmasam mı çok düşündüm. Yaşamayan bilemez, o yüzden konuları anlatırken aslında ne kadar zor olduğunu yansıtıp yansıtamayacağımı ve beni anlar mısınız acaba diye de çok düşündüm. İki üniversite bitirdim. Geçen ay mezun oldum. Babam öğretmen emeklisi, annem de hastaneden emekli. İkisi de yaşını başını almış insanlar. Ben iş aramaya başlayacağım önümüzdeki günlerde.
Bir çıkmazdayım. Babam kendimi bildim bileli akşamları hep içer. Eskiden daha fazlaydı şimdilerde biraz azalttı ama alkol çok fena, bir türlü kurtulamadı. İstemedi de. İrade sıfır. Ayrıca değişik değişik takıntılı huyları var. Aşırı evhamlı. Ben çocukluğumdan beri kesintisiz uyuduğumu bilmem. Annemle bizi hep uyandırır ve sağlıklı mıyız uykumuzda birşey mi oldu diye cevap vermeden başımızdan ayrılmaz. Ben şu an çektiğim uyku düzensizliğini de buna bağlıyorum. Annem çok çekti. Maddi manevi çok yıprandı, bunu da biliyorum.
3 yıl önce babam içkiyi bıraktığını söyledi, hatta bunun için para olayını annem devraldı ve ona alkol için para vermedi. Maddi manevi çok zorlanmaya başladığımız da bir dönemdi. O dönemler biz içmiyor sanırken meğer kolonya içiyormuş kolaya karıştırıp. Tabii bünye dayanmadı ve felç geçirdi. Şu an daha iyi, tuvalet yemek vs işlerini halledebiliyor ama evde bir iki gün yalnız kalamıyor, yemeğini yapamaz, banyosuna annem sokar. Bu arada alkole ve sigaraya aynen devam. Hem kendi kendini bu hale getirdi, hem beyin fonksiyonları şu an zayıfladı, hem hala alkole devam ediyor, maddiyat vs. hiç bir şeyi düşündüğü yok. Eskiden geceleri uyanıp uyanıp kavga çıkarırdı, çocukken çok korkardım. Şimdi o tarz şeyleri yok. Bütün gün bilgisayar başında okey oynar, akşam içki içer yatar. Geçimsiz de bir insan, ailesinden hiç kimseyle konuşmuyor. Babaannem, halam hiç biri aramıyor, sormuyor. Bütün sorumluluk bizim üzerimizde.
Geçen ay annemin canına tak etti ve boşandı babamdan. Anlaşmalı olarak boşandılar ama şu an benim belli bir gelirim olmadığından, annem beni bırakamayacağı için gidemiyor, aynı evde yaşıyoruz. Eski rutin devam ediyor. Biliyorum, bu böyle gitmeyecek. Annem onca çektiklerine karşılık şu an karısı da olmadığı için bakmak zorunda değil. Gidip kendi hayatını kurmakta özgür. Şimdi uzak bir şehirde ev almaya karar vermiş. Bunu da bugün söyledi. Peki "yarın öbür gün ben evleneceğim, işim gücüm kariyerim, kendi hayatım olacak, ben hep babamla yaşamayacağım ki bunu düşünmedin mi" dedim. "Bakma o zaman, ne yaparsa yapsın" diyor. Vicdanım el verir mi buna benim? Biri annem, biri babam. Ben annem gittikten sonra babamı bırakıp hayatıma bakabilir miyim? Buna dayanamayacağını bilmiyor muyum? Peki o zaman benim bir hayatım olmayacak mı? Ömür boyu babama bakan, kendi hayatını kuramamış biri mi olacağım? Bu düşünceler beni mahfediyor. Ne yapacağım ben? Lütfen bana bir akıl fikir verin. Düşünmekten de yoruldum artık.
Bir çıkmazdayım. Babam kendimi bildim bileli akşamları hep içer. Eskiden daha fazlaydı şimdilerde biraz azalttı ama alkol çok fena, bir türlü kurtulamadı. İstemedi de. İrade sıfır. Ayrıca değişik değişik takıntılı huyları var. Aşırı evhamlı. Ben çocukluğumdan beri kesintisiz uyuduğumu bilmem. Annemle bizi hep uyandırır ve sağlıklı mıyız uykumuzda birşey mi oldu diye cevap vermeden başımızdan ayrılmaz. Ben şu an çektiğim uyku düzensizliğini de buna bağlıyorum. Annem çok çekti. Maddi manevi çok yıprandı, bunu da biliyorum.
3 yıl önce babam içkiyi bıraktığını söyledi, hatta bunun için para olayını annem devraldı ve ona alkol için para vermedi. Maddi manevi çok zorlanmaya başladığımız da bir dönemdi. O dönemler biz içmiyor sanırken meğer kolonya içiyormuş kolaya karıştırıp. Tabii bünye dayanmadı ve felç geçirdi. Şu an daha iyi, tuvalet yemek vs işlerini halledebiliyor ama evde bir iki gün yalnız kalamıyor, yemeğini yapamaz, banyosuna annem sokar. Bu arada alkole ve sigaraya aynen devam. Hem kendi kendini bu hale getirdi, hem beyin fonksiyonları şu an zayıfladı, hem hala alkole devam ediyor, maddiyat vs. hiç bir şeyi düşündüğü yok. Eskiden geceleri uyanıp uyanıp kavga çıkarırdı, çocukken çok korkardım. Şimdi o tarz şeyleri yok. Bütün gün bilgisayar başında okey oynar, akşam içki içer yatar. Geçimsiz de bir insan, ailesinden hiç kimseyle konuşmuyor. Babaannem, halam hiç biri aramıyor, sormuyor. Bütün sorumluluk bizim üzerimizde.
Geçen ay annemin canına tak etti ve boşandı babamdan. Anlaşmalı olarak boşandılar ama şu an benim belli bir gelirim olmadığından, annem beni bırakamayacağı için gidemiyor, aynı evde yaşıyoruz. Eski rutin devam ediyor. Biliyorum, bu böyle gitmeyecek. Annem onca çektiklerine karşılık şu an karısı da olmadığı için bakmak zorunda değil. Gidip kendi hayatını kurmakta özgür. Şimdi uzak bir şehirde ev almaya karar vermiş. Bunu da bugün söyledi. Peki "yarın öbür gün ben evleneceğim, işim gücüm kariyerim, kendi hayatım olacak, ben hep babamla yaşamayacağım ki bunu düşünmedin mi" dedim. "Bakma o zaman, ne yaparsa yapsın" diyor. Vicdanım el verir mi buna benim? Biri annem, biri babam. Ben annem gittikten sonra babamı bırakıp hayatıma bakabilir miyim? Buna dayanamayacağını bilmiyor muyum? Peki o zaman benim bir hayatım olmayacak mı? Ömür boyu babama bakan, kendi hayatını kuramamış biri mi olacağım? Bu düşünceler beni mahfediyor. Ne yapacağım ben? Lütfen bana bir akıl fikir verin. Düşünmekten de yoruldum artık.
Son düzenleme:
