Artık çok sıkıldım biraz uzun yazacağım ama içimi bir şekilde boşaltıp rahatlamaya ihtiyacım var. Sorun babanem. Annem 30 senelik gelini evlendiği günden beri annemle anlaşamaz herkes çocukluk yıllarını özler ya düşündüğümde benim çocukluğuma dair tek bir güzel anım yok. Babam babanemin sözünden çıkmayan onun dolduruşlarına gelen bi adamdı hep. Babanem annemle kavga eder babamı dolduruşa getirir annem dayak yerdi. Evde asla huzur olmayan bi ortamda büyüdüm ben. Bir çocuk annesiyle babası boşansın diye dua eder mi? Ben hep ederdim. Çünkü evde huzur yoktu. Babamla annemin şahsi meseleleri yoktu ama babanem araya girerdi hep evde kavga eksik olmazdı. Babanemin nasıl bir kadın olduğunu anlayın diye yazacağım şimdi bunları. Ben daha 8 yaşlarında çocukken öksürüğü için benden 1 bardak süt istedi gittim sütü getirdim neymiş efendim sütü ısıtmadan getirmişim delirdi çıktı terasa ağzı çıktığı kadar bağırıyor beni tüm mahalleye rezil edecekmiş ben babanemi hesaba almıyormuşum. Daha 8 yaşında çocuğum ya bunları bana yaşattığında. Aslında orda derdi ben değildim annemdi,ona huzursuzluk çıksın diye uğraşırdı. Beni kahveye yollatırdı babamı çağırayımda annemi dövsün diye. Düşünebiliyormusunuz daha çocuğum babamı çağırmaya kahveye gidiyorum annemi dövsün diye bu travmalarımı asla unutamıyorum hakkımıda helal etmiyorum Babanemla altlı üstü otururduk babam işten çıkınca ilk babanemin yanına ugrar 1 saat kalır günün dolduruşlarını alır eve suratı 5 karış gelirdi ben yüreğim ağzımda her an kavgamı çıkacak annemi dövecek mi diye korku içinde beklerdim. Yine babanemin babamı dolduruşa getirdiği bir akşamdı. Babam eve geldi, geldiği gibi annemi dövmeye başladı kapının dışarısına kolundan tutup attı sonra geçti yatak odasına yattı. Ben korkumdan odamdan çıkamıyorum. Sonra bir cesaret babam uyumuştur diye odadan çıktım kapının ardında annem kısık sesle yalvarıyor bana kapıyı aç diye ben açamam anne babam kızar diye sessiz sessiz ağlıyorum sonra yine bi cesaretle kapıyı açtım annemi içeri aldım. O gece annemle beraber benim yatağımda sarılarak uyumuştuk ve bunları yaşadığımda ben daha 7 yaşındaydım. Şimdi diyeceksiniz annen neden boşanmadı böyle birinden bunu bende hep sorgulardım küçükken. Annemin ailesi hep arkasındaydı her kavgada babam dedemleri arar gelin alın deli kızınızı derdi dedemler gelirdi ama annem gitmezdi haliyle onlarda bişey yapamadı. Şimdi annemin neden gitmediğini anlıyorum biz 2 kardeşiz dedem çocuklarınıda bırak o adamın öyle gel dermiş annem bizi bırakmak istemediği için gidemedi o kadının eline sizi bırakamam derdi. Senelerce böyle yaşadık biz. Kardeşiminde benimde psikolojimiz bozuk. Şuan 28 yaşında bir kadınım artık evlendim babam düzeldi babanemin gerçek yüzünü gördü sonunda, annemi artık ezdirmiyor ama ben babamı çok sevsemde küçükken bize yaşattıklarını içimde affedemiyorum. Şimdi gelelim konuya babane bile demek istemiyorum bu kadın şimdi benim evliliğime sardı kaynanamla numaralarını almışlar birbirlerinin arada araşıyolar. Kaynanam birgün bana , babanen diyoki kaç zaman oldu bunlar evleneli adelinkanın çocuğu olmuyor heralde bir tedavi mi ettirseniz naparsınız demiş bunu duydum ama tepemden aşağı kaynar sular döküldü. Ben şimdi ne yapmalıyım evlendim hala kurtulamıyorum. Mutlu bir yuvam var ama bu babanem hala kara bela gibi üzerimde kendimi yemekten bittim tükendim arayıp ağzına s…çmak istiyorum ama o kadar çirkef biriki asla üste çıkamazsınız haklı olsanız bile iftira bile atar öyle bısey demedım ben kaynanan uyduruyor diye sonra kaynanam işin içine girer işler sarpa sarar. Yemin ederim bıktım içimin yaşlandığını hissediyorum artık.