Canım çok yanlış düşünüyorsun.Gerçekten de.
Bir arkadaş da demiş.En kötü napmış olabilirsin, dövdün mü de bu üzüntü die ki haklı.
Sen sanıyor musun ki babaannen hiç ergen görmedi hayatında :)))) Babanı , diğer çocuklarını ve kuzenlerini gördü:)) Eminim ergenlik dönemini hiç ama hiiiiiiiç umursamamıştır.
O çocuklaştıkça ben hırçınlaştım demişsin. Olabilir..Kimse bay-bayan mükemmel değil.Gün içinde neler olmuyor ki..İnsan evladına,ana babasına bile çıkışıo yeri gelince.İçin huzurlu değilse af dile,o seni şimdi de duyar ve her şekilde affeder. Kafanda büyütme ,güzel anılarınıza odaklan.Eminim o anılar onu daha da mutlu etmiştir. Şunu da söyleyim sen babaanneni bu kadar sevmemiş olsan şimdi oturup onu kırdım mı acaba die düşünmezdin.Eminim ki o da bu sevgini biliyordu.
Alzheimer konusuna gelirsek..Hiç ama hiç alakası yok...İstersen bir doktora bile danış ama senin müdahelenle çözülebilecek bi durum değildi. Ayrıca o senin babaannen, çocuğun değil. Kimse 7/24 birlikte olamaz.Olsan da faydası olmayabilirdi.Bazen bazı şeylerin olması gerekir ve olur ve bizim müdahalemiZ dışındadır.O kadar kontrolü elimizde tutamayız.